Να συμπιέσει παραπέρα τις ήδη μειωμένες απαιτήσεις του λαού ώστε να περνάνε τα ψίχουλα που υπόσχεται για παντεσπάνι επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να ξεκαθαρίζει, μιλώντας στο Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματος, πως οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης αποτελούν το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματός του και όχι άμεσες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», όπως ισχυριζόταν.

«Στη Θεσσαλονίκη, πριν λίγο καιρό, καταθέσαμε (...) το κυβερνητικό μας σχέδιο (...) χωρίς να παραγνωρίζει τις δυσκολίες και τους συσχετισμούς των δυνάμεων. Και η κοινωνία αγκάλιασε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (...) Θα είναι ο κορμός των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης (...) Γιατί στο δίλημμα, μνημονιακό καθεστώς ή πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ο λαός μας θα δώσει στις κάλπες σαφή και ξάστερη απάντηση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, προσαρμόζοντας τα κάλπικα διλήμματα στο ρεαλισμό του καπιταλισμού και καλώντας το λαό να διαλέξει μαύρη φτώχεια ή εξαθλίωση.

Μάλιστα, αμέσως μετά πλάσαρε και το άλλοθι για αναίρεση ακόμα κι αυτών των επιπέδου ελεημοσύνης εξαγγελιών, που ούτως ή άλλως είναι φτερό στον άνεμο της αντιλαϊκής θύελλας που μαίνεται στο πλαίσιο που θέλει να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με γελοία επιχειρήματα, σαν αυτά που επικαλούνταν ο Γ. Παπανδρέου για να δικαιολογήσει την επίθεση στο λαό, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε: «Χθες με πλησίασε μια γυναίκα και μου είπε: Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα πια δεν έχω άλλη ελπίδα. Τα μισά να κάνετε από αυτά που είπατε στη Θεσσαλονίκη θα είμαι ευχαριστημένη. Της απάντησα: Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους».

Επειδή όμως και είναι και φαίνονται σαν τους άλλους επιχείρησε να καπηλευτεί την Ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, επικαλούμενος την ΕΠΟΝ, τον Αρη, τον Μπελογιάννη, τον Πέτρουλα και τον Λαμπράκη.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωσε εκ νέου την αστική τάξη ότι λύση υπέρ των συμφερόντων της μπορεί να δώσει το κόμμα του, με συμμαχίες στην ΕΕ με όσους διεκδικούν άλλο μείγμα διαχείρισης, ικανό να στηρίξει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ακόμα, σε ένα ξέσπασμα έπαρσης ενώπιον του κεφαλαίου κόμπασε για τις υπηρεσίες χειραγώγησης του λαού που του έχει προσφέρει, επικαλούμενος τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος.

«Χρειάζεται, λοιπόν, η Ευρώπη μια αριστερά που να επιδιώκει διαρκώς ευρύτερες συμπαρατάξεις και συσπειρώσεις γύρω από τα επίδικα της συγκυρίας (...) Που να καταλαβαίνει ότι λύσεις για την κρίση δεν μπορεί να έρθουν με πολιτικές εθνικής περιχαράκωσης (...) Αυτές τις επιλογές υπηρετήσαμε όλοι μαζί και εγώ προσωπικά ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν. Και τώρα ξέρουμε ότι δεν αρκεί σε κανένα μας να διαμαρτύρεται μόνος εντός της χώρας του. Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να προτείνουμε λύσεις για το κοινό μας σπίτι (...) Η Ελλάδα της ανατροπής θα καταργήσει το καθεστώς του μνημονίου. Θα ανασυγκροτήσει την οικονομία της. Θα στηρίξει την κοινωνική της συνοχή (...) με την Ελλάδα που είναι αποφασισμένη να διαπραγματευτεί στα ίσια με τους εταίρους της. Που διεκδικεί μια δίκαιη διέξοδο στο ζήτημα του χρέους. Την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του», ήταν η νεότερη έκδοση των διαπιστευτηρίων του.

Τα ίδια μηνύματα στους ίδιους αποδέκτες περιελάμβανε και το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με το οποίο ο Αλ. Τσίπρας διαμηνύει την ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει με την «Ευρώπη που αμφισβητεί τη λιτότητα και αντιδρά στον πατερναλισμό της Γερμανίας» και αντιπαραθέτει την πρότασή του σ' αυτή του «κυρίου Σαμαρά», που «αντί να απαιτεί χαλάρωση αυτής της θηλιάς στο λαιμό της, ζητά να παραμείνει σφιχτή» και που «ελέγχει ακόμη και όσους, όπως η Γαλλία, διεκδικούν την επιστροφή σε άλλες προτεραιότητες»!

Το παράδειγμα της Γαλλίας είναι χαρακτηριστικό καθώς εκεί ο λαός δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο απ' τον «Ολαντρέου», όπως ειρωνευόταν κάποτε ο Αλ. Τσίπρας. Αλλωστε, είναι σαφής για ποιον κόπτεται όταν στη συνέχεια καρφώνει τον Αντ. Σαμαρά για τη στρατηγική που «απομονώνει τη χώρα από τους φυσικούς της συμμάχους στην Ευρώπη που, έστω και δειλά, διεκδικούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για τη χαλάρωση της λιτότητας και τη συλλογική ανάπτυξη».

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει απερίφραστα πως θα διεκδικήσει νέα προνόμια για τους καπιταλιστές με όπλο του στη φαρέτρα την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η αντιλαϊκή πολιτική: «Σήμερα η εικόνα της Ελλάδας στην Ευρώπη δεν είναι αυτή του 2010 (...) Τώρα υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες. Γι' αυτό και σήμερα η Ευρώπη ακούει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τον ξορκίζει. Αλλωστε, θεσμικοί πυλώνες της, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υπό την προεδρία Ντράγκι, έχουν ανακοινώσει σειρά μέτρων οιονεί ποσοτικής χαλάρωσης, χωρίς προηγούμενο».

Σε ό,τι αφορά τα ψίχουλα που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό, διαβεβαιώνει την ΕΕ ότι «αυτά τα μέτρα είναι εντός ευρωπαϊκού πλαισίου». Κάτι που άλλωστε επιβεβαιώνουν και οι πρώτες απόπειρες μετουσίωσής τους σε προτάσεις νόμου που δεν διαφοροποιούνται από αντίστοιχες κυβερνητικές.

Συντηρώντας πάντως τη συζήτηση γύρω απ' τη διευθέτηση του χρέους, ο Γ. Σταθάκης δηλώνει («Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής»): «Εμείς, αλλά όπως υποδεικνύει και το σύνολο των μελετών διεθνών οργανισμών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει μεγάλη απομείωση του χρέους, τουλάχιστον του 50%, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Ο τρόπος απομείωσης του χρέους είναι ένα τεχνικό ζήτημα και θα αποτελέσει επίδικο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές».