«Συνοικία το όνειρο»

Προβολές είναι προγραμματισμένες μέχρι και τις 2 Μάρτη. Το πρόγραμμά τους από σήμερα και για την επόμενη βδομάδα έχει ως εξής:

Σήμερα Παρασκευή, 11.00: «Τόποι πολιτικής εξορίας και ιστορικής μνήμης: Μακρόνησος» (2000), του Λεωνίδα Βαρδαρού. 16.00: «Ο Θίασος» (1975), του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952.

Αύριο Σάββατο, 11.00: «Νέος Παρθενώνας» (1975), Ομάδα των 4. Σκηνοθεσία - Σενάριο: Χρονόπουλος Κώστας, Χρυσοβιτσάνος Γιώργος, Ζάχος Σπύρος, Σκρουμπέλος Θανάσης. Ντοκιμαντέρ για τους χώρους στους οποίους εκτοπίστηκαν και φυλακίστηκαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. 16.00: «Οι παράνομοι» (1958), του Νίκου Κούνδουρου. Τρεις φυγάδες (Τίτος Βανδής, Ανέστης Βλάχος και Πέτρος Φυσσούν) προσπαθούν, ο καθένας για δικούς του λόγους, να διαφύγουν τη σύλληψή τους από τη χωροφυλακή. Καταδιώκονται, επειδή ο ένας σκότωσε τον αδερφό του για ένα κομμάτι γης, ο άλλος είχε αντιστασιακή δράση και ο τελευταίος επειδή δολοφόνησε τον προδότη που ευθυνόταν για την καταστροφή ενός ολόκληρου χωριού από τους ναζί.

«Ο θίασος»

Τρίτη 21 Φλεβάρη 11.00: «Τα κορίτσια της βροχής» (2011), της Αλίντας Δημητρίου. Με αυτή την ταινία ολοκληρώνεται η τριλογία της Αλ. Δημητρίου για τη συμμετοχή της γυναίκας στους πολιτικούς αγώνες κατά το δεύτερο μισό του αιώνα που μας πέρασε. Μια συμμετοχή που έχει αποσιωπηθεί. 16.00: «Μαγική Πόλη» (1954), του Νίκου Κούνδουρου. Η Αθήνα των λαϊκών συνοικιών του 1950, των λούνα παρκ, των νταήδων, των κοριτσιών που κάνουν όνειρα, της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων. Υπέροχη μουσική επένδυση από τον Μάνο Χατζιδάκι, κινηματογραφικό ντεμπούτο του Θανάση Βέγγου. 18.00: «Συνοικία το όνειρο» (1961), του Αλέκου Αλεξανδράκη. Η εικόνα μιας φτωχογειτονιάς της Αθήνας, του Ασύρματου, μιας παραγκούπολης ανάμεσα στο λόφο του Φιλοπάππου και τα Ανω Πετράλωνα. Το κέντρο του κόσμου για τους κατοίκους της, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια, χωρίς ωστόσο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους.

Τετάρτη 22 Φλεβάρη 11.00: «Τόποι πολιτικής εξορίας και ιστορικής μνήμης: Μακρόνησος» (2000), του Λεωνίδα Βαρδαρού. 16.00: «Μαγική Πόλη» (1954), του Νίκου Κούνδουρου.

Πέμπτη 23 Φλεβάρη 11.00: «Η δίκη της Χούντας» (1981), του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου. 16.00: «Νέος Παρθενώνας» (1975), Ομάδα των 4.

Παρασκευή 24 Φλεβάρη 11.00: «Νέος Παρθενώνας» (1975), Ομάδα των 4. 16.00: «Καραβάν Σαράι» (1986), του Τάσου Ψαρρά. Λίγο πριν το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, στα 1948, γίνεται εκκένωση των παραμεθόριων χωριών, για να διευκολυνθούν οι κινήσεις του Εθνικού Στρατού. Ενας σαραντάρης χωρικός, ο Μαργαρίτης (Θύμιος Καρακατσάνης), αναγκάζεται όπως πολλοί άλλοι να εγκαταλείψει το σπίτι του και να κατεβεί μαζί με τα δύο παιδιά του στη Θεσσαλονίκη.

Θα παρουσιαστούν τραγούδια από τις συλλογές «Κραυγή στα Πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη και «Βάστα Καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη. Τη μουσική θα διευθύνει ο συνθέτης και μαέστρος Σπύρος Σαμοΐλης, θα τραγουδήσουν οι Νίκος Θεοδωράκης, Ελένη Τζαγκαράκη, μαζί τους θα παίξουν: Μπουζούκι Βασίλης Τσατσάρας, πιάνο Φίλιππος Παχνιστής, φλάουτο Μαρία Παχνιστή.

Ο Σπύρος Σαμοΐλης είναι διαποτισμένος από το πνεύμα του Οκτώβρη, καθώς μελοποίησε τους κορυφαίους Ελληνες ποιητές και όχι μόνο, που ύμνησαν την Οχτωβριανή Επανάσταση. Είχε εξαρχής μια πορεία δημιουργική, ποιητική και αγωνιστική, σε χρόνια δύσκολα, αψήφησε κινδύνους και βρέθηκε στο πλάι απλών λαϊκών ανθρώπων, παρά τη λογοκρισία και το πολιτικό κλίμα της εποχής.

Ο πρώτος μεγάλος προσωπικός δίσκος του, με τίτλο «Βάστα καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλιβιζάτου, κυκλοφόρησε το 1975 ενώ ακολούθησε και η «Κραυγή στα πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη. Στη συναυλία αυτή, που είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Οκτώβρη, θα παρουσιάσει τα δύο αυτά έργα του.

Eurokinissi

Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στην Αθήνα (1961, Ζυγός). Η στροφή του προς τον κριτικό ρεαλισμό με χρήση φωτογραφικών ντοκουμέντων, περιορισμένη χρωματικότητα και πολιτικό περιεχόμενο, ήταν μια χαρακτηριστική φάση πρώιμης ζωγραφικής του, στα χρόνια της δικτατορίας. Στη συνέχεια της πορείας του, κυριάρχησαν τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία και το έντονο χρώμα.

Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος επιμελήθηκε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις. Συνεργάστηκε με το Εθνικό, το ΚΘΒΕ, το Θέατρο Τέχνης, το Ελληνικό Χορόδραμα, κ.ά. Επίσης, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και με διάφορες εικαστικές εφαρμογές. Εχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια. Το έργο του «Δεξίλεως» τοποθετήθηκε πρόσφατα στο σταθμό «Δάφνη» του μετρό.

Δίδαξε εσωτερική διακόσμηση στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (1964 - '72) και από το 1969 άρχισε να διδάσκει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, όπου εξελέγη καθηγητής το 1977 και διετέλεσε Πρύτανης από το 1982 έως το 1985. Το 1978, με την αρωγή του Δήμου Χαλκιδέων, ίδρυσε στη γενέτειρά του το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας, το οποίο λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της συζύγου του Χαρίκλειας Μυταρά.

Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Βραβεύτηκε για τη συμμετοχή του στην Εκθεση Νέων Ζωγράφων (1958) και στην Πανελλαδική Εκθεση Νέων (1961). Συμμετείχε στις Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1958, 1966), Μπιενάλε Νέων (Παρίσι, 1960), Μπιενάλε Sao Paulo (1966) και Μπιενάλε Βενετίας (1972). Το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ την ίδια χρονιά, ο Δήμος Χαλκιδέων τού απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλης.