Εναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν αυθεντικό Θεσσαλό, έναν φλογερό πατριώτη και ιδεολόγο κομμουνιστή, τον ζωγράφο Δημήτρη Γιολδάση (1897-1993) τίμησε το Σαββατοκύριακο η πόλη της Καρδίτσας. Αφορμή τα εγκαίνια της ανακατασκευασμένης πλέον και για νέα χρήση κατοικίας του, που δωρήθηκε στο δήμο μαζί με 2.500 έργα από τη θετή κόρη του Στέλλα. Το διήμερο των εκδηλώσεων στάθηκε λίγο για την περιγραφή, έστω, του έργου του ανθρώπου, καθώς, όπως είπε ο δήμαρχος Χρ. Τέγος, «δεν άφησε να του ξεφύγει στιγμή από τη ζωή της Θεσσαλίας», την οποία και ζωγράφισε. Αυτονόητο καθήκον χαρακτήρισε την απόδοση τιμών ο δήμαρχος, που αποκάλυψε επίσης πως αρχικά η Στέλλα Γιολδάση ήθελε τα έργα να δοθούν στο ΚΚΕ. Με παρέμβαση όμως του επίτιμου προέδρου του Κόμματος, Χ. Φλωράκη, πείστηκε πως έπρεπε να δοθούν στο δήμο και μέσω αυτού στο λαό για τον οποίο ζωγράφισε ο Γιολδάσης.

Σ' αυτόν που «έμελλε να γίνει ο κύριος εκπρόσωπος μιας αγροτικής τοπιογραφίας με έντονη την παρουσία του ανθρώπου σε σχέση απόλυτα εσωτερική και άρρηκτη με το φυσικό χώρο», αναφέρθηκε η Νέλλη Μισιρλή, ιστορικός τέχνης, τονίζοντας πως ο Γιολδάσης «διαπνεόταν από το πάθος να προσφέρει και να καθιερώσει κάθε ανθρώπινη αξία και είχε τον τρόπο, με το ταλέντο και το πηγαίο συναίσθημα που διέθετε».

Στην «ανθρωποκεντρική ζωγραφική» του στάθηκε η Ολγα Μετζαφού - Πολύζου, επίσης ιστορικός τέχνης, αναφερόμενη σε μια εποχή όπου «ο κόπος των συγχωριανών του και οι αγροτικές εργασίες στον κάμπο ζητούν την καταγραφή τους, καθώς ανταποκρίνονται στην κοινωνική πλέον απαίτηση για ισοτιμία και δικαιοσύνη, αρχές τις οποίες ενστερνιζόταν πλήρως ο ζωγράφος».

Γι' αυτόν που με τα έργα του «φέρνει στη μνήμη γωνίες της πατρίδας, τον τρόπο και τις συνθήκες της ζωής στην ύπαιθρο και στην πόλη» μίλησε ο Απ. Πίτσαβος, πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης Καρδίτσας, σημειώνοντας πως ο Γιολδάσης «αγάπησε τον ανθρώπινο μόχθο, την καθημερινότητα του απλού βασανισμένου ανθρώπου, διάλεξε να 'ναι μαζί μ' αυτούς. Αγάπησε το δίκαιο και την αλήθεια». Εκανε εκτενή αναφορά στην προσφορά του ζωγράφου και στην Εθνική Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, στην παρουσία του στα συνέδρια του ΚΚΕ, στις πορείες Ειρήνης. «Πρόσφερε, είπε, πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα του ΕΑΜ, δεν έκρυψε ποτέ το όνειρό του για το σοσιαλισμό, όπως και την ιδιότητα του κομμουνιστή», ενώ θύμισε τα λόγια του ίδιου του καλλιτέχνη: «Πιστεύω ότι εμείς όλοι οι καλλιτέχνες και τα δημιουργήματά μας, καθώς και οι διανοούμενοι και επιστήμονες ανήκουμε στο λαό που μας παρέχει όλα τα αγαθά και τα μέσα να ζούμε και να δημιουργούμε».

Στον «επικίνδυνο για τους αστούς» ζωγράφο αναφέρθηκε ο ομότεχνός του Νίκος Ευγενίδης, ενώ πλευρές της καθημερινότητας του καλλιτέχνη κατέθεσε ο ανιψιός του Μάνθος Γιολδάσης. (αναλυτικότερες αναφορές από τις εισηγήσεις θα δημοσιεύσει ο «Ρ» σε επόμενη έκδοσή του). Χαιρετισμό στα εγκαίνια απηύθυνε ο πολιτευτής Β. Μπρακατσούλας, ενώ την «κορδέλα» κλήθηκε κι έκοψε ο ηθοποιός Κώστας Καζάκος.

Εγκαινιάστηκε χτες και θα λειτουργεί μέχρι τις 30/3, στην αίθουσα τέχνης «Αγκάθι» (Μηθύμνης 12 και Επτανήσου), η πρώτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Στέφανου Ρόκου, η οποία περιλαμβάνει 25 έργα (λάδια) μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων. Εργα ανθρωποκεντρικά, με δύναμη στο χρώμα και ιδιαίτερη ευαισθησία.

Σημειώνει ο ιστορικός τέχνης Γιάννης Χ. Παπαϊωάννου στον κατάλογο της έκθεσης: «Στην περίπτωση του Στέφανου Ρόκου, συνυπάρχουν δύο απολύτως ουσιώδη συστατικά: Η συνείδηση της σοβαρότητας και η ένστικτη διάθεση του παιχνιδιού. Η ισορροπία ανάμεσα στην προσήλωση και την ευελιξία: Φαίνεται πως η αγία νεότης δίνει λυγεράδα και τόλμη στους ταυροκαθάπτες της τέχνης. Αυτό φαίνεται καθαρά στις αντίρροπες δυνάμεις που ενυπάρχουν, κυρίως, στα πορτρέτα του. Μια πυρετώδης χρωματική ένταση που εκτονώνεται με γραφιστικά παιχνιδίσματα, χωρίς το ένα στοιχείο να αποδυναμώνει το άλλο...».

Επί τιμή καλεσμένος στο διήμερο των εκδηλώσεων, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, κλήθηκε τη δεύτερη μέρα, στα εγκαίνια του σπιτιού - ατελιέ του Δ. Γιολδάση, να μιλήσει γι' αυτόν που ήταν και φίλος του. Εκδηλα συγκινημένος είπε:

«Παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στον αείμνηστο Μήτσο Γιολδάση και τις ομιλίες - αρκετά ενδιαφέρουσες - που ειπώθηκαν γύρω από τη δραστηριότητά του και την προσφορά του, αναρωτήθηκα επανειλημμένα: "αν ζούσε σήμερα ο Γιολδάσης τι θα 'φτιαχνε;". Σ' αυτό δίνω δυο κατηγορηματικές απαντήσεις:

Η πρώτη απάντηση είναι ότι αποκλείω ο Γιολδάσης να ζωγράφιζε εικόνες αφηρημένες, ανεξάρτητα από χρώματα, χωρίς να μαρτυράνε τίποτα με την καλλιτεχνική έννοια της εικόνας.

Επίσης κατηγορηματική είναι η απάντηση ότι αν ζούσε αναμφίβολα θα ζωντάνευε με το δικό του καλλιτεχνικό τρόπο αυτήν τη φοβερή πολιτική του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.

Ο Γιολδάσης θα ζωγράφιζε και δε μου μένει καμία αμφιβολία, όλους εκείνους οι οποίοι σήμερα αντιστέκονται και υπερασπίζονται την εθνική κυριαρχία της χώρας μας.

θα ζωγράφιζε όλους εκείνους και επαναλαμβάνω και υπογραμμίζω -με το δικό του καλλιτεχνικό τρόπο - όλους εκείνους που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Κι ακόμα, θα ζωγράφιζε το λαό, τα προβλήματά του και την πάλη του για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Από πού πηγάζει αυτή μου η βεβαιότητα; Από την ίδια την ιστορία του Γιολδάση. Ποιος ήταν; Ηταν ένας μαχητής, ένας φλογερός πατριώτης, μέλος της Εθνικής Αντίστασης κι ένας ιδεολόγος κομμουνιστής. Ο Γιολδάσης με το έργο του ιστορούσε τους αγώνες του λαού, τα προβλήματά του και την ανάγκη της πάλης κι άφησε χωρίς καμιά αμφιβολία μνημεία λεβεντιάς - θά 'λεγα - για το λαό μας και ιδιαίτερα για το λαό της Καρδίτσας. Και θα αποτελεί χωρίς καμιά αμφιβολία τιμή, όχι μονάχα για την πόλη της Καρδίτσας αλλά για όλη την Ελλάδα και τον πολιτισμό της».