«Σικέ» η κόντρα Σημίτη-Τσοχατζόπουλου, αφού οι λεγόμενες περικοπές στους εξοπλισμούς δε συνδέονται με τρέχουσες δαπάνες που τυχόν περικοπή τους θα οδηγούσε σε εξοικονόμηση πόρων, ενώ οι μελλοντικές εξοπλιστικές δαπάνες θα καλύπτονταν με διεθνή δανεισμό, ο οποίος στο βαθμό που δε θα εκτελεστούν τα «κομμένα» εξοπλιστικά προγράμματα δε θα υπάρξει (σελίδα 5)

Κοινωνική Ασφάλιση, που να εξασφαλίζει στους εργαζόμενους αξιοπρεπείς συντάξεις και ανθρώπινη περίθαλψη, που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του συνταξιούχου και εργαζόμενου, του άνεργου, αυτό το σύστημα διεκδικεί η εργατική τάξη (σελίδες 8-9)

Μια δεκαετία περικοπών στο δημόσιο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έστρωσε το έδαφος για ακόμα πιο άγριο μακέλεμά του με την εφαρμογή των σχεδίων για την υγεία του πολίτη (σελίδες 8-9)

Συνεχής είναι η μείωση του προσωπικού του ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια. Εχοντας επιλέξει να λειτουργούν αποκλειστικά με όρους αγοράς και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, οι διοικήσεις του Οργανισμού και οι κυβερνήσεις της ελληνικής ολιγαρχίας, που τις διορίζουν, επιδιώκουν τη μείωση του λειτουργικού κόστους, ως έναν παράγοντα διευκόλυνσης της ιδιωτικοποίησης νέων κομματιών του Οργανισμού, που εκποιούνται (σελίδες 12-13)

Ενα περιπετειώδες κυνήγι δεξιοτήτων και ένας αγώνας επιβίωσης, που θα περνά μέσα από την προσαρμογή του εργαζόμενου στις εκάστοτε ανάγκες των πολυεθνικών. φαίνεται μέσα από το υπόμνημα για τη διά βίου εκπαίδευση, το οποίο αποτελεί αυτή τη στιγμή τη βάση για συζήτηση των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και περιγράφει τους στόχους και τις μεθόδους του νέου εκπαιδευτικού μοντέλου (σελίδα 15)

Μαρκόνι, μια από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας, στην οποία ο «Ρ» καταγράφει εικόνες και κουβέντες που αποδεικνύουν την παντελή απουσία κράτους και δήμου απ' την περιοχή, τόσο που φαίνεται πως η ζωή ξεχάστηκε ακόμη και τις μέρες του Πάσχα (σελίδες 16-17)

Απαγόρευση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων σε βασικούς οδικούς άξονες της Αθήνας που οδηγούν σε Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, εξετάζει να επιβάλει η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αφού η κατάσταση στο συγκοινωνιακό δίκτυο δε σηκώνει το συνδυασμό της εξυπηρέτησής τους, μαζί μ' αυτήν των εργαζομένων στην Αθήνα(σελίδες 24-25)

Η περασμένη βδομάδα έκλεισε με την επίδειξη έντονου και καθόλου πρωτότυπου αντικομμουνισμού από τον πρωθυπουργό και άλλα κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των οικοδόμων και άλλων εργαζομένων κατά των σχεδίων για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Αυτή τη βδομάδα, η κυβέρνηση απέδειξε ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντα το προανάκρουσμα της καταστολής, του αυταρχισμού, της επίθεσης κατά των εργαζομένων.

Η σύλληψη του ναυτεργάτη συνδικαλιστή Σπ. Κοκόλη την περασμένη Δευτέρα και η κράτησή του μέχρι την Τετάρτη, ήταν το δεύτερο κρούσμα κρατικής τρομοκρατίας μετά τη σύλληψη του Γ. Μανουσογιαννάκη την περασμένη βδομάδα. Και στις δύο περιπτώσεις οι ναυτεργάτες συνδικαλιστές συνελήφθησαν μετά από καταγγελίες ναυτικών πρακτόρων που είχαν κατηγορηθεί για «δουλεμπόριο». Η κινητοποίηση για την απελευθέρωση του Σπ. Κοκόλη απέδωσε καρπούς αφού την Τετάρτη αφέθηκε ελεύθερος.

Την Τετάρτη, εξάλλου, δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν με βαναυσότητα εναντίον εργαζομένων στη Διώρυγα της Κορίνθου και κατοίκων της περιοχής που πραγματοποιούσαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την ιδιωτικοποίηση της Διώρυγας.

Το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του σημείωνε: «Η επίθεση των ΜΑΤ, με γκλομπ και δακρυγόνα, κατά των εργαζομένων στη Διώρυγα της Κορίνθου, προσθέτει έναν ακόμη κρίκο στη βαθιά αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να περάσει τα μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας και με μεθόδους που θυμίζουν άλλους καιρούς».

Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να αναβάλει σειρά εξοπλιστικών προγραμμάτων ύψους 7,8 τρισεκατομμυρίων έγινε αντικείμενο πολλών ερμηνειών. Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε επισκεφθεί προσφάτως την Τουρκία, άφησε να εννοηθεί ότι η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης προέκυψε μετά την απόφαση της Κυβερνητικής Επιτροπής για την περικοπή του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος. Την άποψη αυτή συμμερίστηκαν αρκετά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έσπευσαν να ερμηνεύσουν τη συγκεκριμένη εξέλιξη ως δείγμα μιας νέας ύφεσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Στην πραγματικότητα, τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική κυβέρνηση κατέληξαν στην απόφαση για την περικοπή ή την αναβολή των εξοπλιστικών τους προγραμμάτων για να ικανοποιήσουν δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι τόσο στην Ευρωπαϊκή Ενωση η πρώτη, όσο και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η δεύτερη. Οσον αφορά στην ελληνική κυβέρνηση, η απόφαση για την περικοπή του εξοπλιστικού προγράμματος επιβλήθηκε από την υποχρέωσή της να μειώσει δραστικά το εξωτερικό χρέος και το έλλειμμα, όπως ορίζει το «Σύμφωνο Σταθερότητας της Οικονομίας». Στην περίπτωση της Τουρκίας, η αναβολή του εξοπλιστικού προγράμματος είναι ένας από τους όρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη χορήγηση δανείου ύψους 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Πάντως, η κατάσταση στην Τουρκία είναι στην κυριολεξία εκρηκτική, καθώς η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει ένα εξοντωτικό πρόγραμμα «σταθεροποίησης» (υπαγορευμένο από το ΔΝΤ) και οι εργαζόμενοι αντιδρούν με καθημερινές, μεγάλες και μαχητικές κινητοποιήσεις.