Associated Press

Η 22χρονη απεργός πείνας έχει τη συμπαράσταση του πατέρα της

Η πορεία θα ξεκινήσει την ερχόμενη Παρασκευή, στις 6.30 το απόγευμα, απ' τα Προπύλαια και θα κατευθυνθεί προς την τουρκική πρεσβεία. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε προχτές, απηύθυνε κάλεσμα προς όλα τα εργατικά σωματεία της χώρας να πάρουν μέρος σ' αυτή την πορεία, καθώς και στους Ελληνες ευρωβουλευτές να φέρουν το θέμα της απεργίας πείνας και των θανάτων των Τούρκων αγωνιστών στο Ευρωκοινοβούλιο. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε, ωστόσο, το κάλεσμα προς τους αντιστασιακούς της χώρας να γίνουν πρωτοπόροι σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, «αφού υπήρξαν κάποτε πολιτικοί κρατούμενοι και έχουν βιώσει στο πετσί τους ό,τι σήμερα περνούν οι αγωνιστές της Τουρκίας».

Ο Αλέκος Βεναρδάκης, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης, μιλώντας στο «Ρ» υπενθύμισε πως από τις 20 του Οκτώβρη, που ξεκίνησε ο συγκεκριμένος αγώνας, μέχρι σήμερα υπάρχουν ήδη 45 νεκροί αγωνιστές (28 απ' αυτούς δολοφονήθηκαν απ' την επέμβαση των δυνάμεων του στρατού μέσα στις τουρκικές φυλακές, 14 αγωνιστές πέθαναν απ' την απεργία πείνας μέσα στις φυλακές, καθώς επίσης και τρεις γυναίκες - συγγενείς πολιτικών κρατουμένων).

«Εμείς, απ' την πλευρά της Επιτροπής Αλληλεγγύης, λέμε ότι δεν μπορεί να μένει κανείς πια απαθής στον κρατικό αυταρχισμό, στη βαρβαρότητα αυτή μιας κυβέρνησης, που με πολιτικό μανδύα διαπράττει εγκλήματα. Είναι φανερό πλέον ότι η Τουρκία έχει επιλεγεί ως "μπούσουλας", ως κράτος-πιλότος για το τι θα επακολουθήσει με τον αντίστοιχο "τρομονόμο" στη χώρα μας, αλλά και με τους αντίστοιχους "τρομονόμους" που υπάρχουν ήδη στην Ιταλία και στη Γερμανία. "Τρομονόμοι" που στοχεύουν στον έλεγχο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, στην - πέρα από την εμφανή - αφανή κρατική καταστολή, στις δικαστικές διώξεις, στο νέο κολασμό του φρονήματος, γενικά στην ποινικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής», τόνισε χαρακτηριστικά. Πρόσφατο παράδειγμα για όλα αυτά, ο Αλ. Βεναρδάκης θεωρεί την περίπτωση του συνδικαλιστή Γ. Μανουσογιαννάκη στον Πειραιά. «Γι' αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να συμπαρασταθούμε στον αγώνα των Τούρκων αγωνιστών, να πιέσουμε και την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, που υποτίθεται προασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να σπάσουν την εκκωφαντική σιωπή τους», κατέληξε ο Αλ. Βεναρδάκης.

Ηδη στο κάλεσμα της Επιτροπής ανταποκρίθηκε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), που με χτεσινή ανακοίνωσή του καλεί όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία-μέλη του «να σταθούν αλληλέγγυοι στους αγωνιστές Τούρκους συναδέλφους μας» και να πάρουν μέρος στη μεθαυριανή πορεία διαμαρτυρίας. «Καταδικάζουμε το φαρισαϊσμό και την υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, την ανοχή τους στο συντελούμενο έγκλημα. Γι' αυτό καλούμε όλους τους δημοκρατικούς λαούς της ΕΕ να παρέμβουν στις κυβερνήσεις, για να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα της τουρκικής κυβέρνησης», αναφέρει ενδεικτικά το ΕΚΑ, για να καταλήξει: «Οι 2.000 πολιτικοί κρατούμενοι, που συνεχίζουν την απεργία πείνας, αγωνίζονται για τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία. Ο ηρωικός αγώνας των νεκρών κρατουμένων δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού».

Να σημειωθεί, τέλος, πως η Επιτροπή έστειλε χτες επείγουσα έκκληση προς τη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, με την οποία ζητά να συμπεριληφθεί στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις τους το αίτημα για κατάργηση των «λευκών κελιών», με τα οποία το τουρκικό καθεστώς απομονώνει, βασανίζει και δολοφονεί τους πολιτικούς κρατούμενους. «Είμαστε βέβαιοι ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδας, πιστό στις ιστορικές παραδόσεις αλληλεγγύης και αγώνων για τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, θα υψώσει πιο δυνατά τη φωνή του για να σταματήσει η απάνθρωπη μεταχείριση και η καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Γιατί «ο αγώνας των εργαζομένων στην Ελλάδα και την Τουρκία για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη είναι κοινός»...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.-

Από πού οι κυβερνώντες της Τουρκίας αντλούν τόση αλαζονεία, πώς είναι δυνατόν να σκοτώνουν με επεμβάσεις και την αδιαλλαξία τους 47 ανθρώπους από το Δεκέμβρη και να μην ξεσηκώνεται κανείς; Απλό. Είναι η στήριξη της «δημοκρατικής» Ευρώπης και των ΗΠΑ που τους το επιτρέπει, είναι ο ευνουχισμός όσων θα έπρεπε να κάνουν κάτι για να ανατραπεί η ζοφερή πραγματικότητα στη γειτονική χώρα. Διότι, όπως είπε και ο Ελληνας ΥπΕξ πριν από λίγες ημέρες, το ζητούμενο για την Τουρκία είναι η «σταθερότητα». Και τι είναι μερικοί νεκροί «τρομοκράτες» μπροστά στη σταθερότητα; Το θέμα είναι να συνέλθει η οικονομία της Τουρκίας, και για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρξουν νέα δάνεια (οι Γερμανοί τραπεζίτες πάντως δε θα δώσουν κι άλλα πέρα από τα 10 δισ. που ήδη απειλούνται) και η προσέλευση των Δυτικών τουριστών στα παράλια του Αιγαίου. Με τους πολιτικούς κρατούμενους θα ασχολούνται τώρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες;

Το έγκλημα δε συντελείται μόνο εντός φυλακών, αλλά κι εκτός αυτών. Η καταλήστευση του τουρκικού λαού, η καταβαράθρωση του βιοτικού του επιπέδου και η υποθήκευση του μέλλοντός του έχει τους ίδιους αυτουργούς...

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης και Γ. Πατάκης, μιλώντας σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας Τούρκων μεταναστών έξω από το ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων της Τουρκίας και καταδίκασαν την υποκρισία της ΕΕ μπροστά στο δράμα των συνεχιζόμενων θανάτων απεργών πείνας.

Εξάλλου ο Κ. Αλυσσανδράκης, παρεμβαίνοντας σε έκτακτη συζήτηση για το θέμα των κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, τόνισε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο έγκλημα, αντάξιο ίσως του τουρκικού καθεστώτος, για το οποίο κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος. «Σε κάθε έγκλημα», είπε «υπάρχουν ένοχοι και υπάρχουν και συνένοχοι. Ενοχος είναι το τουρκικό καθεστώς και συνένοχοι είναι όλοι αυτοί που, όπως η ΕΕ, απλά εκφράζουν τη λύπη τους για τους θανάτους των κρατουμένων ή όπως ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Λόρδος Russel - Johnston επαινούν την τουρκική κυβέρνηση για τη βελτίωση των φυλακών και καλούν τους κρατούμενους να σταματήσουν τον αγώνα τους».

«Θέλω να τονίσω», συνέχισε, «ότι πρόκειται για πολιτικούς κρατούμενους και όχι για εγκληματίες ή τρομοκράτες. Οι άνθρωποι αυτοί δε θα βρίσκονταν στη φυλακή σε οποιαδήποτε χώρα σεβόταν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Πρόκειται για αγωνιστές που αξίζουν το θαυμασμό μας και τη συμπαράστασή μας».

Τέλος, ο Κ. Αλυσσανδράκης κατέθεσε σχετική ερώτηση, το κείμενο της οποίας έχει ως εξής:

Η συνεχιζόμενη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις τουρκικές φυλακές είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 17 απεργών πείνας. Αν προσθέσει κανείς και τους 32 θανάτους από την επέμβαση της τουρκικής αστυνομίας το Δεκέμβρη 2000, το φρικιαστικό νούμερο φτάνει τους 49 νεκρούς, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι θα θρηνήσουμε εκατόμβη θανάτων, αν δεν υπάρξει άμεση αντίδραση. Η τουρκική κυβέρνηση εμμένει στην αδιαπραγμάτευτη απάνθρωπη στάση της, αρνείται να άρει το καθεστώς απομόνωσης και μελετά την κατάθεση νομοσχεδίου που συνιστά εμπαιγμό για τους ηρωικούς κρατούμενους των τουρκικών φυλακών. Απαντώντας σε προηγούμενη ερώτησή μου, το Συμβούλιο αφ' ενός απέφυγε με επιμέλεια να καταδικάσει την πολιτική απομόνωσης των κρατούμενων που ακολουθεί η τουρκική κυβέρνηση (πολιτική που οδήγησε στην απεργία πείνας), αφ' ετέρου χαιρέτισε την πρόθεση των τουρκικών αρχών να συνεργαστούν με το Συμβούλιο της Ευρώπης στον τομέα των μεταρρυθμίσεων στις φυλακές. Η στάση αυτή της ΕΕ ενθαρρύνει στην πράξη την τουρκική αδιαλλαξία.

Μπροστά στην επιδείνωση της τραγικής αυτής κατάστασης, ερωτάται το Συμβούλιο αν προτίθεται να ασκήσει άμεσα αποφασιστική πίεση προς την κυβέρνηση της Τουρκίας, ώστε να αποδεχτεί τα αιτήματα των απεργών πείνας, και να σταματήσει ο μακρύς κατάλογος των θυμάτων της τουρκικής αδιαλλαξίας.