Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης και Γ. Πατάκης, μιλώντας σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας Τούρκων μεταναστών έξω από το ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων της Τουρκίας και καταδίκασαν την υποκρισία της ΕΕ μπροστά στο δράμα των συνεχιζόμενων θανάτων απεργών πείνας.

Εξάλλου ο Κ. Αλυσσανδράκης, παρεμβαίνοντας σε έκτακτη συζήτηση για το θέμα των κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, τόνισε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο έγκλημα, αντάξιο ίσως του τουρκικού καθεστώτος, για το οποίο κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος. «Σε κάθε έγκλημα», είπε «υπάρχουν ένοχοι και υπάρχουν και συνένοχοι. Ενοχος είναι το τουρκικό καθεστώς και συνένοχοι είναι όλοι αυτοί που, όπως η ΕΕ, απλά εκφράζουν τη λύπη τους για τους θανάτους των κρατουμένων ή όπως ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Λόρδος Russel - Johnston επαινούν την τουρκική κυβέρνηση για τη βελτίωση των φυλακών και καλούν τους κρατούμενους να σταματήσουν τον αγώνα τους».

«Θέλω να τονίσω», συνέχισε, «ότι πρόκειται για πολιτικούς κρατούμενους και όχι για εγκληματίες ή τρομοκράτες. Οι άνθρωποι αυτοί δε θα βρίσκονταν στη φυλακή σε οποιαδήποτε χώρα σεβόταν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Πρόκειται για αγωνιστές που αξίζουν το θαυμασμό μας και τη συμπαράστασή μας».

Τέλος, ο Κ. Αλυσσανδράκης κατέθεσε σχετική ερώτηση, το κείμενο της οποίας έχει ως εξής:

Η συνεχιζόμενη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις τουρκικές φυλακές είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 17 απεργών πείνας. Αν προσθέσει κανείς και τους 32 θανάτους από την επέμβαση της τουρκικής αστυνομίας το Δεκέμβρη 2000, το φρικιαστικό νούμερο φτάνει τους 49 νεκρούς, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι θα θρηνήσουμε εκατόμβη θανάτων, αν δεν υπάρξει άμεση αντίδραση. Η τουρκική κυβέρνηση εμμένει στην αδιαπραγμάτευτη απάνθρωπη στάση της, αρνείται να άρει το καθεστώς απομόνωσης και μελετά την κατάθεση νομοσχεδίου που συνιστά εμπαιγμό για τους ηρωικούς κρατούμενους των τουρκικών φυλακών. Απαντώντας σε προηγούμενη ερώτησή μου, το Συμβούλιο αφ' ενός απέφυγε με επιμέλεια να καταδικάσει την πολιτική απομόνωσης των κρατούμενων που ακολουθεί η τουρκική κυβέρνηση (πολιτική που οδήγησε στην απεργία πείνας), αφ' ετέρου χαιρέτισε την πρόθεση των τουρκικών αρχών να συνεργαστούν με το Συμβούλιο της Ευρώπης στον τομέα των μεταρρυθμίσεων στις φυλακές. Η στάση αυτή της ΕΕ ενθαρρύνει στην πράξη την τουρκική αδιαλλαξία.

Μπροστά στην επιδείνωση της τραγικής αυτής κατάστασης, ερωτάται το Συμβούλιο αν προτίθεται να ασκήσει άμεσα αποφασιστική πίεση προς την κυβέρνηση της Τουρκίας, ώστε να αποδεχτεί τα αιτήματα των απεργών πείνας, και να σταματήσει ο μακρύς κατάλογος των θυμάτων της τουρκικής αδιαλλαξίας.