Το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας υιοθέτησε χτες στο Λουξεμβούργο τον καταστροφικό νέο Κανονισμό Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) για το βαμβάκι, χωρίς ν' αλλάξει τίποτα από τις αρχικές προτάσεις της Κομισιόν και αδιαφορώντας για τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), που είχε εισηγηθεί ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας.

Μετά από 18 μήνες διαπραγματεύσεων οι 15 υπουργοί Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) υπέκυψαν πλήρως στις επιταγές της Κομισιόν. Η απόφαση αποτελεί κόλαφο ιδιαίτερα για την ελληνική πλευρά, αφού και η μέγιστη εγγυημένη ποσότητα (ΜΕΠ) της ελληνικής παραγωγής παραμένει στους 782.000 τόνους ετησίως, και η ποινή σε περίπτωση υπέρβασης ορίζεται στο 0,5% για ελληνική παραγωγή μέχρι 1.137.750 τόνους, ενώ αυξάνεται κλιμακωτά από 0,5% έως 0,6%, δηλαδή αύξηση ποινής 0,02% ανά 20.000 τόνους μέχρι και 1.213.600 τόνους.

Η ίδια η Κομισιόν αναφέρει τα εξής για τις τροπολογίες του ΕΚ μετά από εισήγηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Στρατή Κόρακα: «Μετά από επίμονες και παρατεταμένες συζητήσεις στο ΕΚ δόθηκε η γνωμοδότησή του το Φλεβάρη του 2001. Στη γνωμοδότηση αυτή προβλέπονται μια σειρά από τροπολογίες που στοχεύουν στην καλύτερη στήριξη του προϊόντος. Η Κομισιόν, η οποία εκ της Συνθήκης έχει την ευθύνη της νομοθετικής πρωτοβουλίας, και απόφαση αντίθετη είναι δυνατή μόνο με ομοφωνία, έκρινε υπερβαλλόντως δαπανηρή την υιοθέτηση των τροπολογιών του ΕΚ, γι' αυτό δεν τις συμπεριέλαβε στην πρότασή της». Τις προτάσεις της Κομισιόν δεν κατάφεραν να αλλάξουν ούτε οι υπουργοί Γεωργίας, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά, ότι η Κομισιόν είναι το μεγάλο αφεντικό της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

Τα βασικά στοιχεία τροποποιήσεων που επήλθαν στο καθεστώς βάμβακος έχουν ως εξής:

1) Διατηρείται το υφιστάμενο επίπεδο των ΜΕΠ (782.000 τόνοι για την Ελλάδα και 249.000 τόνοι για την Ισπανία), αλλά η ποινή συνυπευθυνότητας καθορίζεται στο 0,5% για το σύνολο της ευρωπαϊκής παραγωγής βάμβακος σε 1.500.000 τόνους (1.137.750 τόνοι για την Ελλάδα και 362.000 τόνοι για την Ισπανία).

2) Αν η ετήσια παραγωγή είναι μεγαλύτερη από τις προαναφερθείσες ποσότητες, τότε η ποινή συνυπευθυνότητας κλιμακώνεται από 0,5% σε 0,6%, δηλαδή αύξηση 0,02% ανά 20.000 τόνους.

3)Απορρίπτεται το ελληνικό αίτημα για καταβολή των ενισχύσεων απευθείας στους παραγωγούς και όχι στους μεταποιητές.

4) Δεν είναι δυνατόν να καθοριστούν ατομικά δικαιώματα καλλιέργειας γιατί, κατά την άποψη της Κομισιόν, και περιοριστικό χαρακτήρα θα είχαν και δυσκολίες ελέγχου θα προκαλούσαν.

5) Διατηρείται το καθεστώς ελλειμματικών πληρωμών και όχι των στρεμματικών ενισχύσεων, όπως γίνεται σχεδόν σε όλες τις άλλες καλλιέργειες.

6) Διατηρείται αμετάβλητο το καθεστώς στις σχέσεις στηριζόμενης παραγωγής αφού σε κάθε 1.000 τόνους ελληνικής παραγωγής αντιστοιχούν 316 τόνοι της αντίστοιχης ισπανικής.

7) Διατηρείται το υφιστάμενο επίπεδο δημοσιονομικής δαπάνης.

Ορισμένα κράτη-μέλη απαιτούσαν να καθορίσει αυστηρά η Κομισιόν τις κοινοτικές δαπάνες στα 770 εκατ. ευρώ. Το άλλοθι είναι η διασφάλιση των δημοσιονομικών από ξεπέρασμα των προβλέψεων του προϋπολογισμού όταν οι διεθνείς τιμές κινούνται σε χαμηλά επίπεδα. Με την ίδια δικαιολογία καθορίστηκε και «το επαρκές επίπεδο τιμών». Ο υπουργός Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτης, εξέφρασε την ικανοποίησή του, επικαλούμενος το (...) μετριασμό των αυστηρότερων αρχικών προτάσεων της Κομισιόν σχετικά με τις κοινοτικές ποινές (αύξηση έως 0,6% για κάθε υπέρβαση 1% από το επίπεδο της εθνικής παραγωγής).