Για όσους από μας πιστεύουμε και προσδοκούμε την ταξική ανατροπή, τη δικτατορία των εργαζομένων και εντέλει την αταξική κοινωνία και θέλουμε να προετοιμάσουμε τον δρόμο προς τα εκεί, η λύση είναι η ενίσχυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πολλοί. Στο δικό μου μυαλό κυριαρχούν οι εξής:

• Ο πρώτος και ο σημαντικότερος είναι ότι τόσο με τις Αποφάσεις του 19ου και 20ού του Συνεδρίου, όσο και με τα έργα του, έχει βάλει τα θεμέλια για το μεγάλο όραμα της σοσιαλιστικής ανατροπής. Το Πρόγραμμά του κινείται σαφώς στην κατεύθυνση αυτή και χρέος όλων μας, όσων συντασσόμαστε με αυτό, είναι να το κάνουμε συγκεκριμένο, ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο.
• Ο δεύτερος είναι ότι είναι το μοναδικό κόμμα που πρεσβεύει τη σοσιαλιστική ανατροπή και ταυτόχρονα διαθέτει εκείνον τον αναγκαίο μηχανισμό που μπορεί να γίνει ικανός να οργανώσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Είναι γεγονός ότι, παρ' όλη τη μεγάλη συρρίκνωση που ήρθε ως αποτέλεσμα της αποδόμησης και της ανατροπής του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, ξαναστάθηκε στα πόδια του (σε πείσμα όσων θέλησαν το αντίθετο) και διαθέτει Οργανώσεις, οι οποίες αν και σίγουρα χρειάζονται βελτίωση σε πολλά επίπεδα, αποτελούν τη βάση για την οργάνωση της πορείας προς τον σοσιαλισμό.
• Ο τρίτος είναι η αταλάντευτη πορεία του για τον σοσιαλισμό. Είναι γεγονός ότι όσοι από μας πικραθήκαμε από την πορεία, την αποδόμηση ή την ανατροπή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, από τα στραβά της ανάπτυξής του, και αποχωρήσαμε εκείνα τα χρόνια των δραματικών ανατροπών από τις γραμμές του, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το ΚΚΕ στάθηκε και στέκεται πάντα με τιμιότητα, πίστη αλλά και κριτική στάση απέναντι στον ιστορικό του ρόλο. Ο ελληνικός λαός εμπνεύστηκε από την Οκτωβριανή Επανάσταση και οργανώθηκε γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η ανοδική πορεία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος τα χρόνια του Μεσοπολέμου, το έπος της Εθνικής μας Αντίστασης, οι μάχες για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων, στηρίχθηκαν από το ΚΚΕ και δεν μπορούν να σκιαστούν από τα λάθη στα οποία έχει πέσει. Λάθη που κάθε ζωντανός οργανισμός κάνει και που είναι στο χέρι μας να βοηθήσουμε για να μην επαναλαμβάνονται. Και το σημαντικότερο είναι ότι βλέπω με θαυμασμό τα μέλη του στους χώρους που κινούμαι, να προσφέρουν με αυτοθυσία όλο τους το είναι σ' αυτήν την υπόθεση, αλλά και να στέκονται αυτοκριτικά σε κάθε τους κίνηση.

Οσοι από μας έχουμε καταλάβει ότι ο σοσιαλισμός είναι μονόδρομος για την κοινωνία, οφείλουμε να συστρατευτούμε δίπλα του, μέσα του. Οχι μόνο να το ψηφίσουμε σε όποια εκλογική διαδικασία έχουμε μπροστά μας, αυτό είναι το λιγότερο, αλλά να δουλέψουμε γι' αυτήν τη μεγάλη υπόθεση:

• Να δυναμώσουμε και να εξειδικεύσουμε το Πρόγραμμα του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, ώστε να φτάσει σε όλους και να γίνει αντιληπτό από όλους τους εργαζόμενους.
• Να βοηθήσουμε στην οργανωτική του δουλειά, ώστε να ενισχύσουμε την πολιτική του πορεία προς τη σοσιαλιστική προοπτική.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο «μονομάχων» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: Επταήμερη εργασία έναντι ολιγόωρης απασχόλησης με μπλοκάκι, μεγέθυνση έναντι «δίκαιης» μεγέθυνσης της πίτας της ανάπτυξης - δεν διευκρινίζουν ποιος τρώει την πίτα -, σύνταξη Κατρούγκαλου έναντι σύνταξης Πινοσέτ - δεν διευκρινίζουν τα νούμερα -, ιδιωτική ασφάλεια και σύνταξη έναντι «δεν κάνεις και μια ιδιωτική ασφάλεια», νοσοκομεία που εκχωρούνται στους ιδιώτες έναντι εκχώρησης των εξετάσεων που γίνονται στα νοσοκομεία στους ιδιώτες, ασφάλεια μέσω «πνιγμού» προσφύγων έναντι στοίβαξής τους, ΜΑΤ και δέλτα έναντι μόνο ΜΑΤ για την «περιφρούρηση» των διαμαρτυρομένων. Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας πάλι; Αστο, θα μου πεις, κουράζει. Οχι, δεν είναι ίδιοι, διαφέρουν στο ύφος και στη σκληρότητα: Ο ένας σφάζει με το μαχαίρι και ο άλλος με το μπαμπάκι. Δίπλα τους τα μαξιλαράκια του συστήματος, έτοιμα να αναλωθούν, αν ο μεγάλος ζοριστεί. Αλλαξαν τα μπιχλιμπίδια και τα φτιασιδώματα, αλλά δεν κρύβονται στην προσπάθεια να προσφέρουν τη διασφάλιση της σταθερότητας για να δουλεύει ο τροχός. Εμείς, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, τα ξέρουμε καλά αυτά και δεν χρειάζεται να τα αναμασάμε μεταξύ μας. Ο κύριος στόχος αυτές τις λίγες μέρες πριν από τη μάχη είναι να περάσει το μήνυμα στόμα στόμα, πόρτα πόρτα, με τηλέφωνα, με το ίντερνετ, με κάθε μέσο, ότι αυτήν τη φορά ψηφίζουμε Αριστερά: ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή για το λαό!

Σήμερα, μπροστά στην κάλπη της 7ης του Ιούλη, θέλω να απευθυνθώ ιδιαίτερα σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες, τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης, που ποτέ «δεν είδαν Θεού πρόσωπο» με τα κόμματα που ψηφίζουν, και, παρ' όλα αυτά, ποτέ δεν ψήφισαν το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που παλεύει για το δίκιο και για τα δικαιώματά τους, και να τους πω: Κάντε το τώρα! Ποτέ δεν είναι αργά. Το ΚΚΕ, ποτέ δεν σας είπε ψέματα. Ποτέ δεν σας γέλασε. Ποτέ δεν σας εξαπάτησε. Μην «πελεκάτε τα ποδάρια σας», δίνοντας οι ίδιοι με την ψήφο σας το μαστίγιο στα χέρια των εκμεταλλευτών σας, για να σας δέρνουν με την άνεσή τους. Ακούστε και μια φορά την τίμια και καθαρή φωνή του ΚΚΕ. Αντί για 15 βουλευτές που διαθέτει σήμερα, δώστε του 20 και 30. Για να ακούγεται πιο καθαρή και στεντόρεια η τίμια φωνή του, μέσα σ' αυτόν τον περιβόητο «Ναό της Δημοκρατίας μας» όπου βασιλεύει το ψέμα, η υποκρισία, η ίντριγκα και πάνω απ' όλα το κυνήγι της καρέκλας!...

Ψηφίζουμε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ενάντια στα καπιταλιστικά σχήματα και τα ψεύδη.

Κ. Μαρξ, «Κεφάλαιο», Τόμος Ι, σ. 779 - 781, ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 1978:

«Το δημόσιο χρέος γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης.

Σαν με μαγικό ραβδί προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο».

Δεν χαρίζουμε το μέλλον μας, ψήφος στο ΚΚΕ.

Μπροστά στην κάλπη της 7ης Ιουλίου, η πραγματικότητα των μεγάλων προβλημάτων που όλοι κι όλες ζούμε διαψεύδει κατηγορηματικά τα αφηγήματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ και δείχνει το τι ετοιμάζεται για μετά τις εκλογές με οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τιμωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ με ψήφο στη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ, δοκιμασμένες δυνάμεις του συστήματος. Καμιά εμπιστοσύνη στο ΜέΡΑ25, που ο επικεφαλής του ήδη έχει δηλώσει ότι όχι μόνο δεν θα διστάσει, αλλά είναι εκ των προτέρων ανοικτός σε μετεκλογική συνεργασία «για το καλό της χώρας». Είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να δει την πόρτα της εξόδου αρχικά από τη Βουλή και εν συνεχεία γενικότερα, η φασιστική/ναζιστική ομάδα της ΧΑ, αυτό το συνονθύλευμα τάχα πατριωτών αλλά επί της ουσίας τραμπούκων και δολοφόνων. Και μαζί μ' αυτούς και το έτερο δεκανίκι του συστήματος και συνοδοιπόρος των τελευταίων, η Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου.

Στις εκλογές της Κυριακής 7 Ιούλη, για το λαό, το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: νέα μνημόνια και επιτροπείες ή εάν την επόμενη μέρα θα δυναμώσει εκείνη η δύναμη που θα μάχεται για τα δικαιώματα, μέσα και έξω από τη Βουλή, που θα ανοίγει το δρόμο της ριζικής ανατροπής.

Ο μόνος δρόμος είναι η συμπόρευση και η σύμπλευση με το ΚΚΕ, που κατεβάζει και στον ν. Λάρισας ένα ψηφοδέλτιο μάχης, γεμάτο από αγωνιστές και αγωνίστριες της ζωής, μαχητές και μαχήτριες, ο καθένας και η καθεμιά στον τομέα του/της, αλλά και παρόντες και παρούσες στο πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης, του νομού και κατ' επέκταση της χώρας μας.

Δεν απέχουμε από τις εκλογές, όχι τέτοιο δώρο σ' όσους μας εξαπάτησαν. Ολοι κι όλες, λοιπόν, μαζικά στις κάλπες και την Κυριακή 7 Ιουλίου, ώστε να δώσουμε, για μια ακόμη φορά, δύναμη στη δύναμή μας και την επόμενη μέρα, με ισχυρό ΚΚΕ!

Μπορεί κανείς να διαφωνεί με κάποιες επιλογές - πολιτικές, διαδικαστικές, ιδεολογικές - του ΚΚΕ, όμως όλοι σίγουρα συμφωνούμε ότι η όλη μακρόχρονη πορεία του στην πολιτική ιστορία αυτού του τόπου υπήρξε θετική, καταλυτική θα έλεγα για τις διεκδικήσεις και τα δίκαια δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας μας. Διαμόρφωσε, τίμησε και τιμά την ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, μια ηθική που άλλα κόμματα δήθεν αριστερά (με... ακροδεξιούς στα ψηφοδέλτιά τους!) έκαναν ό,τι μπορούσαν να αμαυρώσουν, προκειμένου να μη χάσουν την καρέκλα... Κι όμως τολμούν να αυτοπροσδιορίζονται ως... «προοδευτική αριστερά». Το ΚΚΕ υπήρξε ΠΑΝΤΑ και εξακολουθεί να είναι ΣΥΝΕΠΕΣ σε αυτά που λέει και πράττει, και μπορεί να κινητοποιεί ζωντανές δυνάμεις στους αγώνες, όχι για να γευτεί την ...πίτα, αλλά για να συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας του λαού. Γι' αυτό θεωρώ ότι στην παρούσα συγκυρία της επικράτησης του παγκόσμιου ολοκληρωτικού καπιταλισμού που ζούμε, όσο ισχυρότερο είναι στη Βουλή το ΚΚΕ τόσο πιο αποτελεσματικά θα διεκδικήσουμε όλοι τις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας.

Παρεμπιπτόντως, στα θέματα Παιδείας και ακαδημαϊκών ελευθεριών συμφωνώ με το ΚΚΕ 30 χρόνια τώρα, στα θέματα της Δημόσιας Παιδείας, της ευρύτερης μόρφωσης, του δικαιώματος όλων στη μόρφωση και στις ακαδημαϊκές ελευθερίες.

Γιατί ψηφίζω ΚΚΕ.

Η επόμενη κυβέρνηση, ή μονοκομματική και αυτοδύναμη ή συνασπισμού πολλών ή λίγων, «μεγάλων» και «μικρών» κομμάτων, είμαστε βέβαιοι ότι η πολιτική που θα ασκήσει θα είναι προς όφελος μιας δράκας πλουτοκρατών και σε βάρος των εργαζομένων. Οι επιλογές της ψήφου, λοιπόν, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι για άλλη μια φορά ψήφος της λησμονιάς και της παλινδρόμησης, ούτε της αυταπάτης και των διλημμάτων στο, από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα, στημένο παιχνίδι του ψευτο-διπολισμού.

Η επιλογή δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ψήφος, ούτε στους εναλλάξ κυβερνητικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιές παραφυάδες, που άσκησαν εξουσία και μόνοι και συνεργαζόμενοι. Ούτε οι φασίστες και τα συγγενή ακροδεξιά μορφώματα είναι, δήθεν, αντισυστημική επιλογή. Ούτε μπορεί να είναι επιλογή της ψήφου συστημικές δυνάμεις τύπου ΜΕΡΑ25 - Βαρουφάκη, που κυβέρνησαν, εφαρμόζοντας τις «δανειακές συμβάσεις» των προηγούμενων μνημονίων. Επιλογή, ακόμη, δεν μπορεί να είναι τα διάφορα φυγόκεντρα από τον ΣΥΡΙΖΑ αποστεωμένα πολιτικά σχήματα με άλλο «μείγμα» αστικής πολιτικής, ούτε και τα περιθωριακά αριστερίστικα γκρουπούσκουλα.

Γι' αυτό, στις κρίσιμες αυτές εκλογές, χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων για μια ισχυρή αντιπολίτευση και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν, για να εμπνέει και να οργανώνει την αντίσταση των εργαζομένων, δείχνοντας ταυτόχρονα τη μόνη προοπτική της πραγματικής απελευθέρωσης της λαϊκής δύναμης, για το χτίσιμο μιας άλλης, διαφορετικής κοινωνίας. Το μόνο κόμμα, λοιπόν, που μπορεί να το κάνει είναι το ΚΚΕ.

Λίγα 24ωρα μετά το «δημοψήφισμα» - κοροϊδία του '15, ως γραμματέας της ΟΜ Καρπάθου του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσα σε συνέλευση την Οργάνωση του νησιού μας και δήλωσα ότι αρνούμαι να ακολουθήσω ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που έγινε υποχείριο των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Λίγοι μήνες μετά ήταν το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ. Δεν χρειάζεται πολύ, διαβάζοντας τις Θέσεις του Συνεδρίου, για να καταλάβει κάποιος ποιο είναι το κόμμα που επεξεργάζεται σοβαρά τα προβλήματα του λαού, θέτει στόχους, μάχεται και διεκδικεί!

Δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβει κάποιος πως όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις που έκανε τόσα χρόνια το ΚΚΕ ήταν σωστές!

Και τότε διαπιστώνουμε πως το χειρότερο για όλους εμάς που εγκαταλείψαμε το Κόμμα το '91 είναι ότι σπαταλήσαμε τόσα χρόνια από τη ζωή μας, κυνηγώντας κούφιες ελπίδες. Ολα αυτά που γνωρίζαμε για τον μαρξισμό - λενινισμό πήγαν στο βρόντο και πιστέψαμε ότι και καλά, με ορισμένα «χάπενινγκ», μια μέρα η Ευρώπη θα ξυπνήσει σοσιαλιστική! Οτι με ένα ταμπούρλο θα χορεύουν οι τραπεζίτες το χορό του «σοσιαλισμού»!

Πιστεύω ότι αυτό το διάστημα είναι το κομμάτι της ζωής όλων εμάς που φύγαμε το '91 που δεν θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας...

Τουλάχιστον εγώ έτσι νιώθω.

Ως εδώ λοιπόν! Και πάλι μαζί με το Κόμμα της νιότης μας, των Αγώνων και των οραμάτων για μια δίκαιη κοινωνία. Με το ΚΚΕ λοιπόν και πάλι, να καλύψουμε τα κενά που αφήσαμε! Για ένα ΚΚΕ δυνατό, στη Βουλή και στο λαό! Το χρωστάμε στο Κόμμα, στο λαό και στον εαυτό μας!

Λίγους μήνες πριν, ο «Ριζοσπάστης» μού έκανε την τιμή να φιλοξενήσει ένα κείμενο, όπου δήλωνα την απόφασή μου να στρατευτώ στο πλάι του ΚΚΕ. Η απόφασή μου αυτή ισχύει και σήμερα στο ακέραιο.

Στη συνέχεια, δεκάδες άνθρωποι, με τους οποίους είχαμε διανύσει παρόμοιες διαδρομές, στον ΣΥΡΙΖΑ, στη ΛΑΕ, έπραξαν το ίδιο. Κάθε δημόσια δήλωση καθενός από εμάς έδινε την ενθάρρυνση για να ακολουθήσουν ακόμη περισσότερες. Εκατοντάδες αριστεροί, αγωνιστές, που υπηρέτησαν τα προηγούμενα χρόνια ένα λάθος πολιτικό σχέδιο, στις τελευταίες και στην τωρινή εκλογική μάχη πλαισίωσαν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και του ΚΚΕ. Ακόμη περισσότεροι έδωσαν και δίνουν τη μάχη σε χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, σπίτι - σπίτι, στις περιοδείες και τις συγκεντρώσεις δίπλα στις Κομματικές Οργανώσεις. Διαμορφώνοντας ένα διακριτό ρεύμα συμπόρευσης, που δυναμώνει συνεχώς.

Ορισμένοι πρώην σύντροφοί μας, ευτυχώς ελάχιστοι, διέπραξαν την απρέπεια να χαρακτηρίσουν τις τοποθετήσεις αυτές «δηλώσεις μετανοίας». Μίλησαν ακόμη και για «ανταλλάγματα», κρίνοντας μάλλον εξ ιδίων τα αλλότρια. Ας είναι...

Θα συνεχίσουμε σταθερά να καλούμε κάθε αριστερό, κάθε έντιμο αγωνιστή, κάθε άνθρωπο που δεν έπαψε να τον συγκινεί η υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, να εγκαταλείψει επιτέλους τις πολιτικές επιλογές που οδηγούν συνεχώς στα ίδια αδιέξοδα. Να μη στραφεί στη στήριξη σχημάτων, που αποτελούν αντικειμενικά παλιές ή νεοπαγείς αστικές εφεδρείες. Να μη σκεφτεί ούτε στιγμή την ιδιώτευση σαν απάντηση στις απανωτές απογοητεύσεις. Η μόνη εύστοχη απόφαση στην προοπτική να αρχίσει να αντιστρέφεται ο αρνητικός ταξικός συσχετισμός, να δυναμώσει η δύναμη που μπορεί να παρατάξει ο λαός απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου, που απ' την επόμενη μέρα των εκλογών θα συνεχιστεί, με όψεις ίσως ταξικού ρεβανσισμού, στο έδαφος της «νομιμοποίησης» που αφειδώς παρέσχε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανασταίνοντας τους τελειωμένους του 2015 με την πολιτική της, είναι η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Είναι ώρα να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα, τουλάχιστον από τον ιστορικό κύκλο των τελευταίων ετών. Οι αυθόρμητες και εν πολλοίς ανοργάνωτες λαϊκές αντιστάσεις δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τα μνημόνια, ενώ η δημαγωγία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έταζε σκίσιμο μνημονίων χωρίς σύγκρουση, win-win συμφωνίες κι εμπόριο ελπίδας δι' αναθέσεως, οδήγησε αρκετό απ' αυτόν τον κόσμο στη διάψευση, στην ηττοπάθεια, στην ιδιώτευση. Ισως να ήταν διαφορετική η έκβαση της σύγκρουσης, αν δεν γινόταν η προβοκάτσια της «Marfin» τον Μάη του 2010, τότε που πήγε να δοθεί η πρώτη απάντηση με όρους εργατικού κινήματος. Και θα ήταν στα σίγουρα διαφορετική, αν το λαϊκό κίνημα δεν κουβαλούσε ανεπάρκειες δεκαετιών, αν ήταν πιο δυνατό το οργανωμένο του κομμάτι. Γι' αυτό και η μάχη που δίνεται σήμερα από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ - και θα συνεχιστεί απ' την επομένη κιόλας των εκλογών - για να ξεβρωμίσει το εργατικό κίνημα από τους πράκτορες του κεφαλαίου είναι εξαιρετικά κρίσιμη.

Υπάρχουν ακόμη αρκετοί σύντροφοί μας, που επιλέγουν να στηρίξουν το ΚΚΕ, διατηρώντας τις επιμέρους επιφυλάξεις τους, ορισμένοι μάλιστα για πρώτη φορά. Εκτιμώντας πως, διαθέτοντας την αναγκαία λαϊκή αγκύρωση, είναι η δύναμη που χωρίς αυτή καμία προσπάθεια ανασυγκρότησης του κινήματος δεν είναι εφικτή. Που βλέπουν πως, απέναντι στις δυνάμεις του εθνικισμού αλλά και του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, το ΚΚΕ επιμένει σταθερά να κρατάει ψηλά τη σημαία ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Την ίδια στιγμή, που άλλοι στην «αριστερά», με προεξάρχον το κυβερνητικό μόρφωμα - πολυεργαλείο, έχουν καταντήσει ΝΑΤΟικότεροι του ΝΑΤΟ. Είμαστε βέβαιοι πως απ' την επόμενη κιόλας μέρα με τους συντρόφους αυτούς θα συναντιόμαστε ακόμη συχνότερα. Στη μάχη, για παράδειγμα, απέναντι στον αντικομμουνισμό, όχι μόνο τον άγαρμπο και παρωχημένο, αλλά κυρίως τον «μοντέρνο», τον «εξευρωπαϊσμένο», τον πιο ύπουλο, επικίνδυνο και διαβρωτικό.

Στο ελάχιστο διάστημα που απομένει μέχρι τις 7 Ιούλη, κυρίως όμως από την επόμενη μέρα και μετά, το ρεύμα της συμπόρευσης με το ΚΚΕ θα δυναμώσει κι άλλο. Θα ανταμώσει, θα ανταμώσουμε και με χιλιάδες άλλες ανθρώπους, που μπορεί, σε διάφορες καμπές, να πήραμε άλλα μονοπάτια, ποτέ όμως δεν εξαχνώθηκαν τα βιώματά μας μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ, εκεί που μάθαμε τα «γράμματα» του αγώνα, της σεμνότητας, της ανιδιοτέλειας, της συλλογικότητας, της στράτευσης στην υπόθεση του λαού και της εργατικής τάξης, ποτέ δεν έσβησε μέσα μας η κόκκινη φλόγα που φλόγισε τα καλύτερα χρόνια της νιότης μας.