Στις εκλογές της 7ης Ιούλη, οι αστυνομικοί, όπως και όλος ο λαός, καλούνται να ψηφίσουν για την πορεία του τόπου μας. Αποτελούν μια σταθερή «ομάδα - στόχο», που επιδιώκουν να ελέγχουν τα αστικά κόμματα εξουσίας. Εξάλλου, το ζήτημα της τάξης και ασφάλειας έχει αναχθεί σε βασικό πυλώνα των προγραμμάτων τους. Οι υποσχέσεις περισσεύουν, ιδιαίτερα από τους υποψήφιους - μόνιμους «υπερασπιστές» των αστυνομικών. Ομως, οι λύσεις στα προβλήματα των αστυνομικών δεν βρίσκονται με τις πελατειακές σχέσεις ούτε με προεκλογικούς σχεδιασμούς, που στην καλύτερη περίπτωση χρειάζονται χρόνια να υλοποιηθούν. Η αστυνομία δεν ανταποκρίνεται στην αντιμετώπιση της εγκληματικότητας όχι επειδή χρειάζονται και άλλες ειδικές υπηρεσίες και περισσότεροι αστυνομικοί αλλά επειδή η κατανομή του προσωπικού και των μέσων της και ιδίως η δράση της είναι προσανατολισμένη στην καταστολή του λαϊκού κινήματος.

Αυτό επιβάλλεται να αποτελέσει κριτήριο για τους αστυνομικούς μπροστά στις κάλπες. Να σκεφτούν με νηφαλιότητα και ψυχραιμία και να αποφασίσουν με γνώμονα το δικό τους συμφέρον και το συμφέρον των οικογενειών τους. Να μην υποκύψουν στη «γοητεία» του δόγματος «νόμος και τάξη» στην προοπτική κυβερνητικής αλλαγής και ακόμη περισσότερο να μην μπουν στη λογική του «εχθρού λαού» που καλλιεργείται από τους φασιστικούς και ακροδεξιούς θύλακες του χώρου τους. Η μόνη βεβαιότητα είναι πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα συνεχιστεί η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, όπως άλλωστε προδιαγράφουν και οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Τα προβλήματα, τα βάσανα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους θα είναι εδώ.

Δεν πρέπει να παραβλέψουν ότι στα κυβερνητικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ περιλαμβάνονται διάφορες παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού σχεδίου, δηλαδή η συνέχιση της υλοποίησης των εφαρμοστικών νόμων των τριών μνημονίων, τα ματωμένα πλεονάσματα, οι απαιτήσεις του κεφαλαίου, οι επικίνδυνες για την πατρίδα μας δεσμεύσεις σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Αυτό σημαίνει ότι οι αστυνομικοί θα διαταχθούν και πάλι να στηρίξουν, με την καταστολή, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις κατοικιών, να χτυπήσουν τους εργαζόμενους που αντιπαλεύουν τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, να καταστείλουν τις διαδηλώσεις του λαού κατά της εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Να γίνουν και πάλι «ο σάκος του μποξ», όπως διαμαρτύρονται οι εκπρόσωποι των ενώσεών τους. Ομως, αυτήν τη φορά, η δικαιολογία τους θα είναι αβάσιμη, γιατί τώρα έχουν και τη γνώση και την εμπειρία για τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής, που και οι ίδιοι με τις οικογένειές τους έχουν βιώσει.

Επομένως, οι αστυνομικοί πρέπει όχι μόνο να αρνηθούν να σηκώσουν χέρι ενάντια στο λαϊκό κίνημα που στις 8 Ιούλη θα συνεχίζει τους αγώνες του ενάντια στην πολιτική αυτή αλλά και να το ενισχύσουν. Να συμπορευτούν με τη μόνη δύναμη που είναι σταθερά δίπλα στο λαό και αναδεικνύει, στηρίζει και παλεύει για λύσεις και στα προβλήματα των ίδιων και των οικογενειών τους. Η δύναμη αυτή είναι το ΚΚΕ!

Συμπληρώνονται φέτος 57 χρόνια από την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στη στρατιωτική βάση του Αραξου. Αρχικά η κυβέρνηση Παπάγου υπέγραψε το 1953 την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, με την οποία εγκαθιδρυόταν στο ελληνικό έδαφος ένα ισχυρό πολεμικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ. Η συμφωνία έφερε την ονομασία: «Καθεστώς στρατιωτικών διευκολύνσεων προς τας εν Ελλάδι δυνάμεις των ΗΠΑ» και ανάμεσα στα άλλα ανέφερε: «Αρθρο 1: Η Ελληνική Κυβέρνησις (...) εξουσιοδοτεί την Κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να χρησιμοποιή οδούς, σιδηροδρομικάς γραμμάς και χώρους (...) Αι ένοπλοι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και τα υπό τον έλεγχόν των υλικόν δύνανται να εισέρχωνται, εξέρχωνται, κυκλοφορούν, υπερίπταται ελευθέρως εν Ελλάδι και εις τα χωρικά της ύδατα». Το ΚΚΕ με προκήρυξή του το 1953 προς τον ελληνικό λαό ανέφερε: «Η καινούργια συμφωνία μας φέρνει ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στον αμερικάνικο πόλεμο (...) γιατί μετατρέπει την Ελλάδα σε αμερικάνικη ατομική βάση και σε πεδίο εφαρμογής του ατομικού και υδρογονικού πολέμου».

Στις 30 Δεκέμβρη 1959, με βάση τη συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ και τις συνδεόμενες «τεχνικές διευθετήσεις» που φέρουν ημερομηνία 3 Μάη και 17 Ιούνη 1960, ξεκινάει η εγκατάσταση αερομεταφερόμενων πυρηνικών όπλων και αριθμού βλημάτων πυροβολικού με σκοπό να πλήξουν τις σοσιαλιστικές χώρες. Στη βάση του Αραξου μεταφέρθηκε άγνωστος αριθμός πυρηνικών βομβών τύπου Β-61, με την ταυτόχρονη εγκατάσταση μόνιμου κλιμακίου Αμερικανών της 731ης Μοίρας Υποστήριξης (Munitions Support Squadron/MUNSS). Το 1996, εταιρεία κατασκεύασε στον Αραξο 6 ειδικούς Θόλους Αποθήκευσης Οπλων χωρητικότητας έως και 24 βομβών.

Στις 20 Ιούνη 2001, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκαν κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, ενάντια στην παρουσία των ξένων βάσεων στην Ελλάδα, οι πυρηνικές βόμβες να μεταφερθούν αρχικά στη βάση του Αβιάνο στην Ιταλία και στη συνέχεια σε βάση στη Γερμανία. Παρά την απομάκρυνση των πυρηνικών όπλων από τον Αραξο, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί δεν σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τη βάση στον Αραξο για ασκήσεις προσομοίωσης χρήσης πυρηνικών όπλων, με χρήση πυρηνικών όπλων. Ετσι, το 2010 έγινε εικονική άσκηση χρήσης πυρηνικών όπλων και εγκαταστάσεων του ΝΑΤΟ, ενώ το 2014, όπως ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ, πραγματοποιήθηκε ΝΑΤΟική άσκηση «Εκπαίδευση στη σχεδίαση επί πυρηνικών αποστολών STEDFAST NEVER II».

Τον Σεπτέμβρη 2017 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες με αντικείμενο την επισκόπηση των εργασιών για τον «εκσυγχρονισμό» της αεροπορικής βάσης στον Αραξο. Εγγραφο με ενημέρωση από τη σύσκεψη που στάλθηκε στο υπουργείο Αμυνας και αποκάλυψε η ιστοσελίδα «militaire.gr», αναφέρει ότι μεταξύ των έργων που εξελίσσονται στη βάση του Αραξου, είναι και εγκαταστάσεις για την αποθήκευση «ειδικών όπλων», τα οποία στη «γλώσσα» της Πολεμικής Αεροπορίας συμπεριλαμβάνουν και τα πυρηνικά.

Επίσης, τον Μάη 2018 τον Αραξο επισκέφθηκε ο επικεφαλής Πυρηνικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ. Οι σχεδιασμοί για επανεγκατάσταση πυρηνικών στον Αραξο και ο νέος ρόλος που αναλαμβάνει η Ανδραβίδα, είναι μια ακόμη επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση «παίζει με τη φωτιά», σε μια περιοχή που το φιτίλι του πολέμου παραμένει αναμμένο. Γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι έχουν προχωρήσει η συντήρηση, επισκευή και ο εκσυγχρονισμός της βάσης του Αραξου; Ολα δείχνουν ότι θα ξαναβάλουν πυρηνικά στον Αραξο όποτε χρειαστεί.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με όλους τους τρόπους δηλώνει απερίφραστα ότι η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ αποτελεί προτεραιότητα στον τομέα της Αμυνας. Σε ό,τι αφορά μάλιστα τον «Στρατηγικό Διάλογο», η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι αποτελεί «ορόσημο» για την παραπέρα εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η δήλωση μάλιστα της κυβέρνησης ότι η αμυντική συνεργασία με τις ιμπεριαλιστικές χώρες και οργανισμούς «δεν έχει πετύχει ακόμα την πλήρη της δυναμική» πρέπει να αποτελέσει έναυσμα επαγρύπνησης και αγώνα για το λαό μας. Χρειάζεται να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στην παρουσία των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας και γενικότερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Να μεγαλώσει η συσπείρωση γύρω από το ΚΚΕ, αποφασιστικό παράγοντα για την οργάνωση της πάλης ενάντια στις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τις βάσεις τους. Στις επερχόμενες εκλογές να πέσουν στην κάλπη όσο γίνεται περισσότερα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Για την οργάνωση του αγώνα για να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις που αποτελούν ορμητήρια των ιμπεριαλιστών.

Χρειάζεται η στρατευμένη νεολαία να αποκαλύπτει στα στρατόπεδα το βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων με γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό, που προέρχονται από λαϊκά στρώματα, να κατανοήσουν ότι η στρατηγική αναβάθμιση της χώρας μας, που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Αντίθετα, είναι ενταγμένη στη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Είναι ένας ακόμη «μεντεσές» στην προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ισχυρό ΚΚΕ στην κάλπη.