Για ένα πλατύ λαϊκό κίνημα, που ευθέως θα διεκδικεί να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος του. Που στις παντιέρες του δε θα ξεχνά να δείξει τα αμύθητα υπερκέρδη που αρπάζει καθημερινά η ολιγαρχία, στύβοντας εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες, νέους και γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Που κάθε σύνθημα δε θα αναφέρεται σε κάποιο κούφιο «όχι», αλλά αφού δείχνει το συσσωρευμένο πλούτο στα χέρια των λίγων, θα αξιώνει το δίκιο: Να έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη τα θύματα: Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι οικογένειές τους, οι μετανάστες, οι μερικώς απασχολούμενοι, όλοι! Και θα τιμά αυτούς που μια ζωή παράγουν τα πάντα διεκδικώντας τουλάχιστον: Μείωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων πείνας.

Γιατί η εργασία δεν είναι κόστος, όπως διατείνονται οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, αλλά πηγή πλούτου που πρέπει να επιστρέψει στους παραγωγούς του.

Ρίχνουν ήδη στη μάχη εφεδρείες ενός αντικομμουνισμού που αντιγράφει τα χειρόγραφα του Μπρεζίνσκι και ξεσκολίζει όσα διδάσκει το ίδρυμα Φρίντριχ Εμπερτ. Ανησυχούν για το επίπεδο συνείδησης που διαμορφώνει η εργατική τάξη όταν βγαίνει οργανωμένη στο δρόμο. Και σπεύδουν με σύνθημα «προσέξτε, γίνεστε ουρά των κομμουνιστών» να τρομοκρατήσουν τα πλήθη που διαδηλώνουν.

Η σημαντικότερη κατάκτηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα τελευταία χρόνια, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), έχει αναγορευτεί προ πολλού σε βασικό τους αντίπαλο. Εκτός των άλλων και γιατί πρόλαβε σε καιρούς «ήττας» να συμμαζέψει σκόρπιες δυνάμεις του ταξικού κινήματος, να ανοίξει δρόμους ανασυγκρότησης των συνδικάτων, να διαθέτει ήδη ετοιμοπόλεμες δυνάμεις που καταργούν με τη δράση τους στην πράξη το μονοπώλιο μιας ενημέρωσης που ποδηγετεί συνειδήσεις.

Πρέπει να συνεχίσουμε! Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, μελών του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ, μπροστά στη συνεδρίαση του οργάνου στις 8 Μάη, που θα έχει σαν αντικείμενο την προετοιμασία της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 17 Μάη, ενάντια στα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης. Οι συνδικαλιστές προτείνουν κλιμάκωση του αγώνα, ένταση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων και προειδοποιούν ότι κανένας «κοινωνικός διάλογος» δε γίνεται αποδεκτός και καμιά άλλη διαδικασία «διαλόγου», που θα έχει σαν στόχο να ανατραπούν οι ασφαλιστικές κατακτήσεις.

Ο Αντρέας Ζαζόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, σημειώνει, μιλώντας στο «Ρ»: «Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θεωρεί ότι οι κινητοποιήσεις στις 26 Απρίλη και 1η Μάη ανέδειξαν τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας των εργαζομένων. Πρέπει και είναι αναγκαία η συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Για να μπει, από τη μια μεριά, φραγμός στα σχέδια της κυβέρνησης για λεηλασία της Κοινωνικής Ασφάλισης και, από την άλλη, να διεκδικηθούν ώριμα και ρεαλιστικά αιτήματα για καλύτερες συντάξεις, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας. Χρειάζεται να προβληθούν έτσι διεκδικητικά οι θέσεις των εργαζομένων, να υπάρξει αγωνιστική επαγρύπνηση τέτοια που να μην επιτρέψει στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να ξεκόψει από τη γραμμή των κινητοποιήσεων και να αιχμαλωτίσει τις αγωνιστικές διαθέσεις στα γρανάζια ενός κοινωνικού διαλόγου - απάτη».

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου, Χρήστος Μπούρας, δήλωσε: «Το ΕΚΑ ήταν από τις πρώτες συνδικαλιστικές οργανώσεις που κήρυξαν και την απεργία στις 26 Απρίλη, με ομόφωνη απόφαση της γενικής συνέλευσης των αντιπροσώπων του. Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω από το να υπερασπίσουμε τη δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Να διεκδικήσουμε τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης, να παλέψουμε για να πληρώσουν το κράτος και η εργοδοσία, αυτοί που ευθύνονται, για τα ασφαλιστικά ταμεία. Κανένας "κοινωνικός διάλογος" δεν μπορεί να γίνει με την έννοια που του δίνουν, ούτε θα γίνει ποτέ, καθώς έχουμε και την κακή εμπειρία από τους προηγούμενους "διαλόγους", μέσα από τους οποίους πέρασε η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η απόφασή μας είναι να ενταθούν οι αγώνες, γιατί και η απεργία και η Πρωτομαγιά μάς έδειξαν ότι τίποτα δεν κερδίζεται με δήθεν "κοινωνικούς διαλόγους", αλλά μόνο με αγώνα. Αυτή την εντολή έχουμε από τους εργαζόμενους, προς αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε».

Ο Χρήστος Τρεμπέλης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Νάουσας, τόνισε: «Αν δεν αποσύρουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, αυτός ο αγώνας δεν πρέπει να σταματήσει. Παλεύουμε για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για δημόσια, καθολική και υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, βελτίωση των συντάξεων, καθώς και της Υγείας και της Πρόνοιας, γενικότερα ζητήματα που είναι δεμένα με την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι να ανατραπούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Πιστεύουμε ότι από αυτά δεν πρέπει να κάνει βήμα πίσω το συνδικαλιστικό κίνημα. Πάμε για νέους αγώνες, αυτή είναι και η απόφαση του Εργατικού Κέντρου».

Το μέλος του Γενικού Συμβουλίου Κώστας Αβραμόπουλος, συνδικαλιστής από τη Θεσσαλονίκη, δήλωσε στο «Ρ»: «Εδώ που φτάσαμε, αν οι εργαζόμενοι δείξουν την ίδια αποφασιστικότητα που έδειξαν στις δυο προηγούμενες κινητοποιήσεις, μπορούν, όχι μόνο να βάλουν φρένο στην αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης, αλλά και να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών τους. Ο αγώνας επιβάλλεται να κλιμακωθεί, δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες και εφησυχασμό. Στην απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" και της "μηδενικής βάσης", στα δημαγωγικά κηρύγματα και τους ελιγμούς της κυβέρνησης, μπορούμε και πρέπει να απαντήσουμε με αγώνες διεκδικητικούς. Η Κοινωνική Ασφάλιση αποτελεί βασική, θεμελιακή κατάκτηση, μας αφορά όλους και είναι επιτακτική ανάγκη το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και η μικρομεσαία αγροτιά και οι ΕΒΕ, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, η νεολαία, να συναντηθούν στους δρόμους του αγώνα».

Την αναγκαιότητα κοινού συντονισμού δράσης όλων των λαϊκών στρωμάτων για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, επισημαίνουν με δηλώσεις τους στο «Ρ» εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, που συμμετέχουν στην απεργία της 17 του Μάη.

«Οι ΕΒΕ, όπως και όλος ο ελληνικός λαός, αντιπαλεύουν την πολιτική της κυβέρνησης να περικόψει ασφαλιστικές παροχές και να οδηγήσει σε μια αρνητική εξέλιξη το ζήτημα της συνταξιοδότησης και σε υποβάθμιση τις παροχές Υγείας για τους ασφαλισμένους», δήλωσε ο Δημήτρης Φέτσης, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ και επικεφαλής της ΔΗΚΕΒΕ και συνέχισε: «Η γενική κατακραυγή δεν επέτρεψε να συνεχιστεί η σιωπή των ηγετικών ομάδων των πλειοψηφιών της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ. Σήμερα οι ΕΒΕ βλέπουν φυσιολογική την εξέλιξη να μπορέσουν μαζί με τους εργαζόμενους να αγωνιστούν, να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Η επιτυχία της κινητοποίησης στις 17 του Μάη, με το καθολικό κλείσιμο των μαγαζιών και την απεργία των εργαζομένων, δημιουργεί βασικές προϋποθέσεις για την ευόδωση των προσπαθειών για τη συνέχεια του αγώνα».

Ο Γιάννης Κουρέλος, B' αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Λάρισας δήλωσε:«Τ' αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης στρέφονται και κατά των μικρεμπόρων. Αποτελούν συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις σε βάρος των δικαιωμάτων των φτωχών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων, για να γεμίσουν οι "τσέπες" των μεγαλοβιομηχάνων, των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου. Και σ' αυτές τις τσέπες μπορεί να βρει κανείς τα χρήματα που έχουν κλαπεί από τ' ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί μέσα απ' αυτή την κλοπή έχουν δημιουργηθεί τα "ελλείμματα" που επικαλείται η κυβέρνηση, για να κατεδαφίσει την Κοινωνική Ασφάλιση. Δεν είμαστε, όμως, αφελείς. Ξέρουμε ότι το περιβόητο "τραπέζι" του "κοινωνικού διαλόγου" δεν αποτελεί τίποτα άλλο, παρά τον "οδοστρωτήρα" των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η Ελληνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου και η ΓΣΕΒΕΕ, κάτω από την πίεση των μικροεπαγγελματοβιοτεχνών κι εμπόρων, αναγκάστηκαν να αποφασίσουν το κλείσιμο των καταστημάτων στις 17 Μάη, ημέρα της νέας πανεργατικής απεργίας. Ο αγώνας αυτός, όμως, πρέπει να συνεχιστεί. Να συναντηθούμε όλα τα λαϊκά στρώματα, στο ίδιο μετερίζι της πάλης για την υπεράσπιση και διεύρυνση της Κοινωνικής Ασφάλισης».

Ο Αλ. Σπύρου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Βορειοδυτικής Ελλάδας και Νήσων και σύμβουλος στην Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) από την Αγωνιστική Συνεργασία Εμπόρων δήλωσε: «Βρισκόμαστε υπ' ατμόν εν όψει της μεγάλης κινητοποίησης της 17ης Μάη. Θα κλείσουμε τα μαγαζιά μας, συμμετέχοντας μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα στον αγώνα για την ακύρωση των κυβερνητικών σχεδίων για την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Είμαστε αποφασισμένοι να μην εκχωρήσουμε ούτε σπιθαμή από τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες. Διεκδικούμε, μαζί με τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους εμποροϋπαλλήλους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους δημόσια, καθολική και υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Διεκδικούμε σύνταξη ανθρώπινη για όλους και δωρεάν δημόσια Υγεία και Πρόνοια.

Ολοι οι συνάδελφοι βρισκόμαστε σε εγρήγορση, δουλεύουν πυρετωδώς για την επιτυχία του αγώνα. Μπορούμε και είμαστε αποφασισμένοι να κερδίσουμε αυτή τη μάχη. Ολοι μαζί, από κοινού με όλους όσοι πλήττονται από τα αντιδραστικά σχέδια της κυβέρνησης».

ΠΟΛΛΕΣ φορές της στήλης οι αναφορές σ' εκείνο το συγκλονιστικό το μαγιάτικο πρωινό της Πρωτομαγιάς του 1944. Οπως το ζήσαμε στιγμή με στιγμή σ' εκείνα τα αξέχαστα τα πρώτα ρεπορτάζ για τις παράνομες εφημερίδες μας.

ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ μήπως η φοβερή Δευτέρα, που ο ήλιος πάλευε να βγει μέσα από την ομίχλη και τα γερμανικά πολυβόλα των χιτλερικών από κοντά κι οι γερμανοτσολιάδες στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής θέριζαν λεβέντες, θέριζαν κορμιά, 200 κομμουνιστές δεσμώτες της Ακροναυπλίας και της Ανάφης;

ΣΗΜΕΡΑ ξανά εκεί, στην Καισαριανή, στο «ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ», για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τους 200 προμάχους της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης. Στον άγιο αυτό χώρο της λευτεριάς, που γι' αυτόν 57 ολόκληρα χρόνια παραμένει ανεκπλήρωτο της πολιτείας το χρέος, για να υψώσει το μνημείο της μεγάλης θυσίας.

ΦΕΡΝΕΙΣ έτσι στο νου αυτά που έγραφε ο αξέχαστος σύντροφος Γιώργης Λαμπρινός, μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος (το 1945) που τόνιζε «...Δεν επιτρέπεται σήμερα η Καισαριανή, τόπος που η χλόη του βλασταίνει με το αίμα χιλιάδων ηρώων μας, να παραμένει χωρίς το μεγαλόπρεπο μνημείο της... Τα μνημεία είναι ανάγκη της ματωμένης ψυχής μας, ανάγκη του ηθικού και ιστορικού χρέους...».

Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ψυχή μας περιμένει πάντα το μεγαλόπρεπο μνημείο στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Αλλά για να υψωθεί το μνημείο πρέπει κάποτε να ξεκουμπιστεί από το χώρο η Σκοπευτική κι οι «ντουφεξήδες» της, να τελειώσει η βέβηλη παρουσία της...

ΤΗΝ απαράδεκτη αυτή κατάσταση, την ντροπή και καταισχύνη, που συνεχίζεται περισσότερο από μισό αιώνα θέτει στον αρμόδιο υπουργό Πολιτισμού κ. Ευάγγ. Βενιζέλο το έγγραφο της ΠΕΑΕΑ, για να πάρει κάποτε τέλος η προκλητική αυτή ιστορία.

Η ΠΕΑΕΑ υπενθυμίζει ότι ύστερα από πανελλήνιο διαγωνισμό είναι πια έτοιμο το επιβλητικό μνημείο, ύψους 7 μέτρων, αφιέρωμα στη μνήμη των χιλιάδων πατριωτών που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους χιτλερικούς κατακτητές στα χρόνια της Κατοχής και το οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο γνωστός γλύπτης Απ. Φανακίδης. Μπορεί βέβαια να 'ναι έτοιμο το μνημείο, δεν μπορεί όμως να τοποθετηθεί, κι αυτό γιατί ο χώρος εξακολουθεί να ανήκει στη Σκοπευτική Εταιρία, αυτή έχει τα κλειδιά, αυτή είναι τ' αφεντικό κι αυτή επιτρέπει τη δίοδο για να περάσουν όσοι φτάνουν εκεί για να τιμήσουν τους νεκρούς και να καταθέσουν τα στεφάνια τους.

ΚΑΙ δεν ήταν λίγες φορές που ζήσαμε κι είδαμε επίσης και σκηνές ντροπής να φτάνουν στο Σκοπευτήριο ξένες αντιπροσωπείες με τα στεφάνια και να το βρίσκουν κλειστό, και μόνος τρόπος να βρεθούν μέσα ήταν να μπορέσουν, αν βέβαια μπορούσαν, να σκαρφαλώσουν τους γύρω τοίχους.

ΣΩΣΤΑ η ΠΕΑΕΑ, παρατηρεί, πως όλα αυτά τα πρωτόφαντα και της ντροπής συμβαίνουν στην Ελλάδα 57 χρόνια ύστερα από το τέλος του πολέμου, να πρέπει να ζητάς την άδεια και το κλειδί από τους «ντουφεξήδες» της Σκοπευτικής.

ΣΚΛΗΡΟ «καρύδι» η Σκοπευτική, με φιρμάνια βασιλομεταξικά φώλιασε στην καρδιά της Καισαριανής κι ανεμίζοντας τα ιδιοκτησιακά «προικιά» της δεν κάνει βήμα, περιμένει να απαλλοτριωθεί ο χώρος που κατέχει, να «πέσει» το παραδάκι που απαιτεί κι όταν κάποτε τελειώσουν όλα αυτά, τότε πια να τον παραδώσει και να προχωρήσουν οι εργασίες διαμόρφωσης του μνημειακού χώρου, με τοποθέτηση και του μνημείου.

ΠΡΕΠΕΙ να τελειώνει, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, η ιστορία της Σκοπευτικής. Οι «ντουφεξήδες» της 57 χρόνια προκλητικά βεβηλώνουν τους χώρους της μεγάλης θυσίας. Ως πότε θα σέρνονται στο βούρκο τα ιερά και τα όσια; Κι ως πότε θα ευτελίζονται οι αγώνες, οι θυσίες, η αρετή που θα έπρεπε να 'ναι λαμπρό παράδειγμα διδαχής για την ελληνική νεολαία; Είναι λοιπόν η ώρα για να δοθεί τέλος σύντομα με την απομάκρυνση της Σκοπευτικής. Τα χρόνια επερίσσεψαν. Πενήντα εφτά χρόνια και το χρέος το 'χουν αφήσει αυτοί που ανεβοκατεβαίνουν στην εξουσία βάναυσα, τραγικά αξόφλητο.