Το νομοσχέδιο δεν δίνει απαντήσεις «στις ανησυχίες, στις αγωνίες που έχει ο γονιός για το παιδί του, δηλαδή να βλέπει το παιδί του να μορφώνεται ολόπλευρα μέσα σε ένα υγιές και ασφαλές σχολικό περιβάλλον», είπε χτες στην Ολομέλεια ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης, σχολιάζοντας έτσι και τον βαρύγδουπο τίτλο του νομοσχεδίου περί «αναβάθμισης του σχολείου».

Με αφορμή την πανδημία εστίασε την ομιλία του στην απουσία μέτρων ουσιαστικής πρόληψης και προστασίας της υγείας των μαθητών, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα ζητήματα της υγιεινής στο σχολείο είναι ξεχασμένη υπόθεση για τις κυβερνήσεις». Και πρόσθεσε ότι πραγματική αναβάθμιση του σχολείου θα ήταν η θεσμοθέτηση κρατικών υπηρεσιών σχολικής υγείας, που θα παρέχονται δωρεάν από τα Κέντρα Υγείας, τα οποία θα έχουν στην ευθύνη τους όλα τα σχολεία της περιοχής, από στελεχωμένα ιατρεία μέσα στα σχολεία κ.λπ., ενώ σημείωσε ότι ο σοσιαλισμός τα είχε λύσει αυτά δεκαετίες πριν και σήμερα δεν είναι πολυτέλεια.

«Ο δήθεν εκμοντερνισμός της Εκπαίδευσης, όπως μας τον παρουσιάζετε μέσα από το νομοσχέδιο, δεν μπορεί ούτε καν ως φύλλο συκής να κρύψει τη γύμνια των εκπαιδευτικών χώρων από όλα όσα δικαιούνται οι μαθητές», τόνισε ο Γ. Λαμπρούλης. Πρόσθεσε ότι «με θλιβερή αφορμή τον κορονοϊό, σε οποιαδήποτε μορφή διαχείρισής του το καπιταλιστικό σύστημα απέδειξε ότι ξόφλησε» και ότι «αυτό το σύστημα, που φύσει και θέσει αδιαφορεί για τη ζωή εκατομμυρίων, δεν είναι δυνατόν να προσηλωθεί στην αναβάθμιση της ελληνικής Εκπαίδευσης».

Κατά την τοποθέτησή του επί των άρθρων, ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, σχολιάζοντας την άσφαιρη αντιπαράθεση ανάμεσα σε κυβέρνηση της ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ., σημείωσε ότι αυτή δεν μπορεί να κρύψει ότι όλοι «έχετε τον ίδιο μέντορα. Είναι ο ΟΟΣΑ, είναι η ΕΕ, είναι ο ΣΕΒ», σημείωσε.

Αναφερόμενος στις δεξιότητες που προωθούν διαδοχικά με τις αντιεκπαιδευτικές τους μεταρρυθμίσεις ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και τώρα η ΝΔ, σημείωσε ότι στόχος δεν είναι «να προϋποθέτουν τη γνώση, αλλά να την υποκαθιστούν». Αυτό προκύπτει «από τα πεπραγμένα σας», τόνισε, προσθέτοντας ότι «πολύ απλά στο σχολείο σας την πολύπλευρη γνώση, τη γενική μόρφωση τη θεωρείτε πολυτέλεια. Στο σχολείο σας και στο εκπαιδευτικό σας σύστημα αρκούν οι 8 βασικές δεξιότητες, τις οποίες έχει ορίσει η ΕΕ ως το απαραίτητο εκείνο εργαλείο στον αυριανό απασχολήσιμο, με την ανάλογη, φυσικά, ιδεολογική προετοιμασία και χειραγώγηση».

Οπως σημείωσε, το σχολείο που θέλουν να διαμορφώσουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΕΕ είναι «να αναζητεί πόρους από οπουδήποτε εκτός από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι οποίοι συνεχώς και θα λιγοστεύουν. Η αξιολόγηση, αυτό το εργαλείο, να το φτωχαίνει σε περιεχόμενο, σε γνώση και σε μόρφωση, να το μετατρέπει σε ένα ρινγκ ανταγωνισμού, μαθησιακών αποτελεσμάτων, για να κατηγοριοποιούνται και τα σχολεία και οι μαθητές ακόμα πιο έντονα».

Για τα πειραματικά σχολεία ανέφερε πως «ναι υπάρχει ανάγκη πειραματισμού στην Εκπαίδευση», ωστόσο αυτά τα σχολεία δεν πρέπει να παγιώνονται, αλλά να ανανεώνονται και να απλώνονται σε όλη τη χώρα, έτσι ώστε «όταν ολοκληρωθεί η πειραματική τους προσπάθεια, να ανανεώνεται και το μαθητικό τους δυναμικό και αυτή η πειραματική προσπάθεια να εξετάζεται και να οδηγεί και σε πιο αντικειμενικά συμπεράσματα».

Παράλληλα, ο Γ. Δελής απαίτησε την απόσυρση του άρθρου 5 που προβλέπει την αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους σπουδών των μαθητών και ζήτησε να διοριστούν επιτέλους οι δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές που δουλεύουν τα τελευταία χρόνια στην Εκπαίδευση.

Υπερασπιζόμενος το απαράδεκτο νομοσχέδιο ο Κυρ. Μητσοτάκης προέταξε την καθιέρωση «εργαστηρίων δεξιοτήτων», ή «γνωστικά αντικείμενα, όπως η επιχειρηματικότητα», «με τα οποία πρέπει να εξοικειωθούν» τα παιδιά από μικρά.

Διαφήμισε τη «γνωριμία με ξένες γλώσσες από μικρή ηλικία», με προτίμηση στα Αγγλικά, την ίδια ώρα που λόγω των επιλογών τους είναι πασίγνωστη η λεγόμενη γλωσσική φτώχεια ακόμα και σε αποφοίτους πανεπιστημίου.

Υπερασπίστηκε και την αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους σπουδών, βάζοντας το ερώτημα «γιατί το σχολείο να αυτοπεριορίζεται στη μετάδοση μόνο γνώσεων και όχι ήθους;»! Ορισε έτσι καθήκον του σχολείου πέρα από μαθήματα να «διδάσκει δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις», στη λογική ότι οι μαθητές «έχουν ανάγκη από πρότυπα συμπεριφοράς» και ότι «πρέπει τελικά να υπάρχει ένας μηχανισμός αξιολόγησης και της συμπεριφοράς των παιδιών στο σχολείο»...

Παραπέρα, χρησιμοποιώντας ένα απόσπασμα του Δ. Γληνού μίλησε για τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, λέγοντας ουσιαστικά ότι προάγουν τον ανταγωνισμό ανάμεσα «σε μαθητές με ιδιαίτερες δεξιότητες» και περιέγραψε την όλη διαδικασία ως «ιμάντα κοινωνικής κινητικότητας», κάτι όμως που έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να ισχύει ακόμα και για το πανεπιστήμιο και τους αποφοίτους του, πόσο μάλλον για το σχολείο...

Στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού στάθηκε σε «σημαντικά βήματα προς τα μπρος» που προηγήθηκαν, όπως χαρακτήρισε την κατάργηση του ασύλου και τη μεγαλύτερη σύνδεσή της με τις επιχειρήσεις, χαρακτήρισε σημαντικές τωρινές παρεμβάσεις «τον εξορθολογισμό του πλαισίου μετεγγραφών των φοιτητών και την τόνωση της εξωστρέφειας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων».

Στις μετεγγραφές παρουσίασε ως κατάκτηση το γεγονός ότι καθιερώνεται «ένα πρόσθετο ακαδημαϊκό κριτήριο», που στην ουσία είναι ένας νέος «κόφτης», με στόχο να διαφυλάξει τον ελιτισμό και την κατηγοριοποίηση ομοειδών Τμημάτων. Ταυτόχρονα επιχείρησε να απαντήσει στην κριτική που άσκησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, ότι ο νέος «κόφτης» στις μετεγγραφές έρχεται «πακέτο» με τις εξαγγελίες για ίδρυση νέων εστιών με ΣΔΙΤ στην επαρχία, για να έχουν εξασφαλισμένη πελατεία οι μεγαλοκατασκευαστές. Απέναντι σ' αυτό ο Κυρ. Μητσοτάκης έθεσε το ερώτημα «γιατί είναι κακό σήμερα να έχουμε περισσότερες φοιτητικές εστίες στα περιφερειακά μας πανεπιστήμια;», αποσιωπώντας την ευθύνη του κράτους για δωρεάν φοιτητική μέριμνα και θεωρώντας τις ΣΔΙΤ και τα ενοίκια ως μοναδική λύση για να γίνουν εστίες!

Για δε την εξωστρέφεια των ελληνικών πανεπιστημίων και τη δυνατότητά τους να ιδρύουν πλέον ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα χωρίς προηγούμενη έγκριση του υπουργού, έβαλε στόχο «να κάνουμε την Ελλάδα εκπαιδευτικό κέντρο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο», κάτι που υπόσχονταν και προηγούμενες κυβερνήσεις με την ίδρυση π.χ. του Διεθνούς Πανεπιστημίου με δίδακτρα, αλλά από όλα αυτά τα βαρύγδουπα μόνο τα δίδακτρα μένουν και γενικεύονται...

Για «επίπλαστη εικόνα εκσυγχρονισμού» της Εκπαίδευσης κατηγόρησε την κυβέρνηση ο Αλ. Τσίπρας, υποστηρίζοντας ότι «η επιστροφή στη διαγωγή κοσμία, στο εξετασιοκεντρικό σχολείο και στις πολυπληθείς αίθουσες διδασκαλίας μόνο εκσυγχρονισμός δεν είναι», ξεχνώντας φυσικά ότι τέτοια χαρακτηριστικά είχε και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για την Εκπαίδευση, με στόχο την υποταγή του Λυκείου στην πρόσβαση, την εξοικονόμηση εκπαιδευτικού προσωπικού κ.λπ., υποτασσόμενη κι αυτή σε ανάγκες ξένες προς αυτές του λαού και των παιδιών του για ουσιαστική μόρφωση, δημόσια και δωρεάν. Μάλιστα, χρέωσε στην κυβέρνηση τα μπράβο των ιδιοκτητών φροντιστηρίων, προσπερνώντας ότι αυτοί χειροκροτούσαν και τη δική του κυβέρνηση και τον νόμο Γαβρόγλου.

Αφήνοντας στην άκρη το ταξικό περιεχόμενο της Εκπαίδευσης, που και η δική του κυβέρνηση υπηρέτησε, ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να ανεβάσει τους τόνους, υποστηρίζοντας ότι «την ίδια ώρα που εσείς δήθεν υπερασπιζόσασταν την αριστεία, εμείς με συγκεκριμένο πλάνο, που ελάφρυνε τα εξεταστικά βάρη και ενίσχυε την πραγματική γνώση, δουλεύαμε για την ουσία της αριστείας στη γνώση», λες και δεν μάτωναν οικονομικά οι λαϊκές οικογένειες επί των ημερών του για να μορφωθούν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Ισχυρίστηκε δε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει όλα τα σχολεία να παρέχουν υψηλού επιπέδου μόρφωση, κάτι που δεν γίνεται «με υποχρηματοδότηση, με κενές οργανικές θέσεις με χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιους», σε ένα κρεσέντο υποκρισίας, όταν η κυβέρνησή του υποσχόταν κάθε χρόνο 20.000, 15.000, 10.000 προσλήψεις και τελικά δεν έκανε ούτε μία.

Ο Αλ. Τσίπρας πάντως έκλεισε το μάτι στην κυβέρνηση ως προς την προώθηση της «αξιολόγησης», λέγοντας ότι οι εκπαιδευτικοί «δεν επιθυμούν την επιστροφή του επιθεωρητή, αλλά αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι δεν αρνούνται την αξιολόγηση με στόχο την εξέλιξη του επιπέδου της παρεχόμενης γνώσης».