Οι Ανδαλουσιανοί επέστρεψαν στον γνώριμο «θρόνο» τους μετά από ...διάλειμμα τεσσάρων ετών και τον τελικό του 2016, όταν είχαν νικήσει τη Λίβερπουλ. Του χρόνου πάντως, ως κάτοχοι του Europa League, θα δοκιμάσουν ξανά την τύχη τους στο Champions League.

Απ' την άλλη, η Ιντερ απέτυχε να ολοκληρώσει με τρόπαιο την πρώτη σεζόν με τον Αντόνιο Κόντε στο «τιμόνι», χωρίς πάντως να θεωρείται κακή η χρονιά. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν αποκλείεται αυτός να ήταν ο τελευταίος αγώνας του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, καθώς η διοίκηση φέρεται να είναι δυσαρεστημένη για την κριτική που της έχει ασκήσει ο Κόντε.

Η Ιντερ ξεκίνησε τον τελικό με ιδανικό τρόπο, καθώς στο 5' ο Λουκάκου κέρδισε πέναλτι από τον Ντιέγκο Κάρλος, το εκτέλεσε εύστοχα ο ίδιος και άνοιξε το σκορ. Η Σεβίλλη όμως δεν άργησε να απαντήσει και στο 12' ο Ντε Γιονγκ (είχε πετύχει το νικητήριο γκολ και στον ημιτελικό) μετά από υπέροχη σέντρα του Χεσούς Νάβας ισοφάρισε με καρφωτή κεφαλιά. Ο ίδιος παίκτης στο 33' έδωσε προβάδισμα στην ομάδα του, με νέα κεφαλιά μετά από κόρνερ του Μπανέγκα. Ο «χορός» των γκολ δεν είχε τελειώσει όμως για το πρώτο ημίχρονο και στο 36' ο Γκοντίν, επίσης με κεφαλιά, ισοφάρισε σε 2-2 για τους «νερατζούρι».

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε αρκετά, με τις δύο ομάδες να εμφανίζονται πολύ πιο προσεκτικές σε ό,τι είχε να κάνει με την αμυντική τους λειτουργία. Η Ιντερ έχασε ορισμένες εξαιρετικές ευκαιρίες, κυρίως με τον Λουκάκου, ήταν η Σεβίλλη όμως που βρήκε το τρίτο γκολ της νίκης. Στο 74' ο Ντιέγκο Κάρλος, κεντρικός αμυντικός της ομάδας, ο οποίος είχε υποπέσει σε πέναλτι σε τρεις σερί αγώνες από τα προημιτελικά και πέρα, έπιασε ανάποδο ψαλίδι, η μπάλα βρήκε και στον Λουκάκου και κατέληξε στα δίχτυα του Χαντάνοβιτς. Στα τελευταία λεπτά η Ιντερ προσπάθησε να πιέσει αλλά η Σεβίλλη διαφύλαξε το προβάδισμα με σχετική ευκολία και κατέκτησε το τρόπαιο.

Copyright 2020 The Associated

Στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης η ποιότητα του αγώνα αντικατόπτριζε το θέαμα των άδειων εξεδρών. Πολλά λάθη και από τις δύο ομάδες, ακόμα περισσότερα φάουλ, σκληρά μαρκαρίσματα (οκτώ κίτρινες κάρτες έδειξε ο διαιτητής) και λιγοστές πραγματικά καλές επιθετικές εμπνεύσεις. Καμία από τις δύο ομάδες δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης, στη χειρότερη θέση όμως βρέθηκε η Παρί, που στον πρώτο της τελικό σε Champions League ατύχησε να έχει σε μέτρια έως κακή βραδιά όλα τα επιθετικά της «όπλα» (Νεϊμάρ, Εμπαπέ, Ντι Μαρία κ.ο.κ.).

Καλύτερος παίκτης του τελικού ήταν κατά γενική ομολογία ο Εμάνουελ Νόιερ. Ο τερματοφύλακας και αρχηγός της Μπάγερν είπε «όχι» στους Παριζιάνους κάθε φορά που απειλούσαν την εστία του, με κορυφαίες τις επεμβάσεις του στα πλασέ των Νεϊμάρ και Μαρκίνιος. Απ' την άλλη, η Μπάγερν είχε δοκάρι με τον Λεβαντόφσκι στο πρώτο ημίχρονο και έφτασε στο γκολ της νίκης στο 59', όταν ο Κίμιχ βρήκε με σέντρα τον Κομάν, ο οποίος με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Κέιλορ Νάβας. Στο υπόλοιπο του αγώνα οι Βαυαροί διαφύλαξαν το προβάδισμά τους χάρη στην επιθετική τους άμυνα, με ασφυκτική πίεση ψηλά που δεν επέτρεπε στην Παρί να αναπτυχθεί.

Η κατάκτηση του Champions League από την Μπάγερν αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας σεζόν που μάλλον δύσκολα θα ξαναδούμε από άλλη ομάδα στη διοργάνωση. Η γερμανική ομάδα πέτυχε 11 νίκες σε ισάριθμους αγώνες, επίδοση ρεκόρ στο θεσμό, σημείωσε συνολικά 43 γκολ (δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών - αλλά σε λιγότερα παιχνίδια) και δέχτηκε μόλις 8. Το επίτευγμα αυτό φέρει την υπογραφή και του Χάνσι Φλικ. Ο Γερμανός τεχνικός διαδέχτηκε τον Νίκο Κόβατς στον πάγκο της Μπάγερν τον περασμένο Νοέμβρη ως ...προσωρινή λύση, γρήγορα όμως αναδείχθηκε αναντικατάστατος και οδήγησε τους Βαυαρούς στην καλύτερη - ίσως - σεζόν στην ιστορία τους.