Πόσο έχουν προχωρήσει τα μέτρα στήριξης και αποκατάστασης των πληγέντων;

Είναι δυνατόν το 2021 να ζούμε στο έλεος των πλημμυρών, των σεισμών, των φυσικών φαινομένων;

Με αυτά τα ερωτήματα, ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε ξανά σε σεισμόπληκτα χωριά του νομού Λάρισας, αλλά και στην Καρδίτσα που πλημμύρισε τον περασμένο Σεπτέμβρη, για να καταγράψει τα προβλήματα, να συζητήσει με τους πληγέντες για τις αγωνίες τους και το πώς οργανώνουν τη δράση τους προκειμένου να ορθοποδήσουν.

«Κάθε μέρα που περνάει είναι και χειρότερα. Ετσι θα μείνουν όλα. Θέλουμε έργα και όχι ξανά υποσχέσεις και μεγάλα λόγια». Με αυτές τις φράσεις και τα δάκρυα στα μάτια, μια παρέα ηλικιωμένων γυναικών, που είδαν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται σε λίγα δευτερόλεπτα, περιγράφουν στον «Ριζοσπάστη» την κατάσταση που βιώνουν εδώ και δυόμισι μήνες.

Ανοίγουν τον οικίσκο στον οποίο μένουν και λένε: «Πού να χωρέσει εδώ μέσα μία οικογένεια, πού θα πλύνουμε τα ρούχα μας; Το μεσημέρι έφτασε 40 βαθμούς η θερμοκρασία».

Η κατάσταση αυτή είναι ο κανόνας. Πέρα από το γεγονός ότι οι περισσότεροι οικίσκοι ήρθαν ένα μήνα μετά τους σεισμούς - και μέχρι τότε οι πληγέντες έμεναν σε σκηνές, αμάξια, αποθήκες, μέσα στο κρύο - πολλοί από αυτούς δεν είναι λειτουργικοί, καθώς στερούνται βασικό εξοπλισμό (κλιματιστικά, νεροχύτες), δεν έχουν εξωτερικό στέγαστρο, ενώ δεν έχουν εγκατασταθεί ειδικά κοντέινερ σε κανέναν οικισμό για να κάνουν κάποιες εργασίες οι κάτοικοι (πλύσιμο ρούχων).

Φεύγοντας από τον οικισμό, συναντάμε έναν αγρότη που προσπαθεί να μετακινήσει κάποια μπάζα έξω από το σπίτι του που έχει χαρακτηριστεί μισό κίτρινο - μισό κόκκινο και ζει μέσα σε αυτό, με κίνδυνο για τη ζωή του, αφού οι μετασεισμοί που φτάνουν και τους 4 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ είναι καθημερινοί.«Μόλις χτες πέρασαν να καταγράψουν τις ζημιές για τις οικοσκευές, ενώ για να προχωρήσουν οι μελέτες για την επισκευή του σπιτιού, μας είπαν ότι πρέπει να περάσουν έξι μήνες».

Τον ρωτάμε αν πήρε το επίδομα των 600 ευρώ και γιατί μένει σε ακατάλληλο σπίτι: «Ημουν τυχερός και τα πήρα προχτές», λέει γελώντας και συμπληρώνει: «Πού να πάω να μείνω; Εδώ είναι τα χωράφια μου, εδώ είναι ό,τι απέμεινε από την περιουσία μου».

Συνολικά, η εικόνα από τα σεισμόπληκτα χωριά είναι ότι το κόστος αποκατάστασης των ζημιών δεν έχει εκτιμηθεί ακόμη, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που μιλάνε για εκατομμύρια ευρώ που θα χρειαστούν για να ξαναχτιστούν ή να επιδιορθωθούν τα σπίτια, προκειμένου να είναι ασφαλή και ποιοτικά.

Λεφτά που βέβαια δεν πρόκειται να τα καλύψουν οι μικρές αποζημιώσεις που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση, αλλά θα χρειαστεί να τα βάλουν από την τσέπη τους οι ίδιοι οι βιοπαλαιστές που έπαθαν ζημιά και οι οποίοι ρίχνονται στα νύχια τραπεζών και κατασκευαστικών εταιρειών.

Στην πλατεία του χωριού συνομιλήσαμε με τον Γιάννη Ζαρλαδάνη, κοινοτάρχη Μεσοχωρίου. «Τις υποσχέσεις και τα μεγάλα λόγια τα πήρε ο αέρας, μόλις πέρασαν λίγες βδομάδες και έφυγαν οι κάμερες. Οι μισοί κάτοικοι δεν πήραν ακόμη τα 600 ευρώ, ενώ και οι υπόλοιπες διαδικασίες αποζημίωσης και αποκατάστασης προχωράνε με ρυθμούς χελώνας. Τα κοντέινερ σε λίγες μέρες θα βράσουν από τη ζέστη. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την αποχέτευση και τις οσμές της.

Ολα υπολειτουργούν. Το κράτος μάς έχει ξεχάσει. Αν και 130 σπίτια έχουν κηρυχθεί μη κατοικήσιμα, αρκετοί επέστρεψαν σε αυτά. Φοβόμαστε ότι θα χαθούν άνθρωποι από τους μετασεισμούς. Εχουν παρατήσει τις αγροτικές καλλιέργειες, η άρδευση έχει σπάσει. Το οδικό δίκτυο έχει προβλήματα», λέει στον «Ριζοσπάστη».

Από την πλευρά του ο Δημήτρης Αβρανάς, μέλος της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Ελασσόνας, επισημαίνει: «Τα μέτρα που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση της ΝΔ, τα όσα ειπώθηκαν κατά τις επισκέψεις κυβερνητικών κλιμακίων, του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και των παραγόντων της περιφερειακής αρχής στις πληγείσες περιοχές, τα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα, αποδεικνύουν ότι είναι σταγόνα στον ωκεανό και δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις πραγματικές ανάγκες των σεισμόπληκτων».

Το οδοιπορικό συνεχίζεται στην Καρδίτσα. 8 μήνες μετά τη φονική κακοκαιρία που έπληξε την περιοχή, συζητήσαμε με τον Γιώργο Παπαδόπουλο, από την επιτροπή πληγέντων Αλιάκ Μαχαλά, για το πώς προχωράνε οι διαδικασίες αποκατάστασης, πόσο προχωράνε τα αντιπλημμυρικά έργα που υποσχέθηκε η κυβέρνηση.

«Εδώ και αρκετό καιρό διατυμπανίζεται συχνά, από κυβέρνηση, δημοτική αρχή και Περιφέρεια, η τεράστια οικονομική βοήθεια για την αποζημίωση των πληγέντων και για αντιπλημμυρικά έργα. Ομως, τα έργα που γίνονται είναι κυρίως έργα αποκατάστασης, δηλαδή διορθώνουν και μπαλώνουν τη ζημιά που έγινε από την πλημμύρα. Δεν γίνονται έργα που θα εξασφαλίσουν την προστασία του λαού κάτω από όλες τις συνθήκες με βάση την υπάρχουσα τεράστια τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη.

Τα έργα που γίνονται, ή θα γίνουν, είναι μεταξύ τους ασύνδετα, ενώ πραγματοποιούνται χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαραίτητος ολοκληρωμένος και συνολικός αντιπλημμυρικός σχεδιασμός που να περιλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή. Αυτό δημιουργεί τον κίνδυνο ο νομός να πλημμυρίζει κατ' επανάληψη και να υπάρχουν μικρές και μεγάλες καταστροφές. Οσον αφορά τις αποζημιώσεις, με τον τρόπο που δόθηκαν, κανείς δεν αποζημιώθηκε σε ποσοστό 100%, παρά κάλυψε ένα μέρος της ζημιάς του.

Αλλά και σήμερα ακόμα, υπάρχουν δεκάδες οικογένειες που δεν πήραν ούτε ευρώ για αποζημίωση, τόσο για τις κατοικίες τους ή και για επιχειρήσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι πληγέντες που τα σπίτια τους είναι ετοιμόρροπα καλούνται να τα γκρεμίσουν οι ίδιοι με δικά τους έξοδα, και εφόσον η πολιτεία δεν αναλαμβάνει το γκρέμισμα και τον καθαρισμό των κτιρίων, αυτά με τη σειρά τους αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια των κατοίκων. Ακόμα υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν πάρει ακόμη στεγαστικό επίδομα, που αναγκάστηκαν να νοικιάσουν για να μείνουν αλλού».

Μπροστά σε αυτά τα μεγάλα προβλήματα, η οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης και της διεκδίκησης για άμεσα μέτρα αποκατάστασης και ουσιαστικής στήριξης των πληγέντων βρέθηκε στο επίκεντρο της δράσης σωματείων, Αγροτικών Συλλόγων, μαζικών φορέων, από την πρώτη στιγμή.

Για την πείρα από τη δράση αυτή ο Γιώργος Παπαδόπουλος επισημαίνει: «Από την πρώτη στιγμή οι πλημμυροπαθείς και γενικά ο λαός της Καρδίτσας δεν είχε να στηριχθεί παρά μόνο στις δικές του δυνάμεις. Ο ένας με τον άλλον σε κάθε γειτονιά προσπάθησαν να αλληλοβοηθηθούν.

Τότε βγήκαν μπροστά τα ταξικά σωματεία της πόλης και ο Σύλλογος Γυναικών και δημιούργησαν το Στέκι Αλληλεγγύης. Από εκεί οργανώθηκε η συλλογική αλληλεγγύη, από τη βοήθεια που παρείχαν σωματεία και φορείς από όλη τη χώρα. Η αποστολή βοήθειας σε τρόφιμα, νερά και είδη πρώτης ανάγκης από το Στέκι στους πληγέντες διανεμόταν καθημερινά σπίτι το σπίτι και έδωσε το σύνθημα στον κόσμο ότι κανένας δεν είναι μόνος του.

Από τις πρώτες μέρες τα εργατικά σωματεία απηύθυναν κάλεσμα άνθρωπο τον άνθρωπο, γειτονιά τη γειτονιά, σε συνελεύσεις των κατοίκων όπου κατά δεκάδες ανταποκρίθηκαν οι πληγέντες. Ετσι προχώρησε και η σύσταση δυο επιτροπών πληγέντων του Αλιάκ Μαχαλά και Καμινάδων και διαμόρφωσαν κοινά αιτήματα.

Ανθρωποι που δεν είχαν ιδέα από συλλογική δράση και οργανωμένο αγώνα βγήκαν μπροστά, παρά τις όποιες επιφυλάξεις και φοβίες. Συνειδητοποίησαν την αξία και τη δύναμη που έχει ο οργανωμένος και συντονισμένος αγώνας».

Η δράση των επιτροπών πληγέντων συνεχίστηκε με παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, προβάλλοντας τα αιτήματά τους, απέναντι σε κυβέρνηση, δήμο και Περιφέρεια που «σφυγμομετρούσαν» τις αντιδράσεις και προσπαθούσαν να τις κάμψουν.

Οι συνελεύσεις των πληγέντων στις γειτονιές συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν με τη συμμετοχή των επιτροπών στο μεγάλο πανκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο της 5ης Οκτώβρη. Η επιτυχία και συμβολή του συλλαλητηρίου ήταν μεγάλη, γιατί επί της ουσίας «άλλαξε την ατζέντα», απαιτώντας από την κυβέρνηση να επιταχύνει τις διαδικασίες για τις αποζημιώσεις.

«Συμπερασματικά, αυτό που μένει από την εμπειρία μας - λέει ο Γ. Παπαδόπουλος - είναι ότι από το πιο απλό, όπως ο καθαρισμός δρόμων και οικοπέδων μετά από την πλημμύρα, τη λήψη της αναγκαίας βοήθειας σε τρόφιμα, ρουχισμό κ.λπ., μέχρι την 100% αποκατάσταση και αποζημίωση των ζημιών, καθώς και την υλοποίηση έργων της αντιπλημμυρικής θωράκισης, τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο. Αυτό που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα είναι μόνο ο οργανωμένος αγώνας, η διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων στήριξης, η αγωνιστική σταθερότητα απέναντι σε κάθε ελιγμό και σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρούσει την πίεση, να μας ξεγελάσει».

Αντίστοιχα ο Δημήτρης Αβρανάς υπογραμμίζει: «Η δράση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Διεκδίκησης για την αποζημίωση και αποκατάσταση των σεισμόπληκτων του δήμου Ελασσόνας, που αποτελείται από φορείς και σωματεία της περιοχής, είναι σημαντική. Οργανώθηκαν συσκέψεις στο Μεσοχώρι, στη Μαγούλα, στο Πραιτώρι, παρεμβάσεις στον περιφερειάρχη και στον δήμαρχο Ελασσόνας, οργανώσαμε εκδηλώσεις μαζί με εργατικά σωματεία και αγροτικούς συλλόγους, σταθήκαμε στο πλευρό των πληγέντων, συνεχίζοντας τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων.

Το επόμενο διάστημα προγραμματίζονται συνελεύσεις στις 4 δομές των πληγέντων. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας διεκδικώντας να δοθεί έκτακτο επίδομα 1.000 ευρώ σε όλους τους σεισμόπληκτους, αποζημιώσεις 100% για τις καταστροφές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη αποκατάσταση σπιτιών, σχολείων και υποδομών με ευθύνη του κράτους, πραγματική θωράκιση από σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές».

Το ΚΚΕ, με τα μέλη και στελέχη του, από την πρώτη στιγμή των καταστροφών βρέθηκε δίπλα στους πληγέντες, όχι μόνο για το αυτονόητο της συμπαράστασης, αλλά κυρίως για να βοηθήσει στην ανάδειξη των προβλημάτων παντού, με κάθε μέσο και να διεκδικήσει λύσεις, πρωτοστατώντας στην οργάνωση του λαού.

Οι δυνάμεις του Κόμματος συνέβαλαν στην αποκατάσταση ζημιών, πρωτοστάτησαν στη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης, νερού, τροφίμων. Με Επερωτήσεις στη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και στα Δημοτικά και Περιφερειακό Συμβούλια, έφεραν στο προσκήνιο τις διεκδικήσεις των πληγέντων.

Σταθμό στην παρέμβαση του ΚΚΕ αποτέλεσε η επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα, τόσο στην Καρδίτσα όσο και στα σεισμόπληκτα χωριά του νομού Λάρισας.

Από τις πρώτες μέρες, οι κομμουνιστές μπήκαν μπροστά στην οργάνωση της πάλης και της διεκδίκησης. Διαμόρφωσαν μέσα από τη συζήτηση με τους πληγέντες πλαίσιο πάλης που έδινε απαντήσεις στα προβλήματα επιβίωσης, αλλά έβαζε παράλληλα το ίδιο το ζήτημα των απαραίτητων υποδομών που θα προστατεύουν τη ζωή του λαού. Με αιτήματα - αιχμή τις άμεσες αποζημιώσεις στο 100%, την αποκατάσταση του χαμένου εισοδήματος και τα έργα προστασίας, πρωτοστάτησε στη συγκρότηση επιτροπών πληγέντων.

Ταυτόχρονα, μέσα από εξορμήσεις με ειδικά φυλλάδια, συσκέψεις και εκδηλώσεις, ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών, που καταδικάζουν τον λαό από τη μια γωνιά της χώρας στην άλλη να ζει χωρίς τις απαραίτητες υποδομές αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης.

Ανέδειξε ότι το κριτήριο του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων καθιστά «μη επιλέξιμα» από το κράτος και την ΕΕ τα απαραίτητα αντισεισμικά, αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα για τον λαό, αφού είναι κοστοβόρα και χωρίς ανταποδοτικότητα για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Εδωσε μάχη ενάντια σε λογικές που μιλούσαν για «ανίκανους» και «ανύπαρκτο κράτος», τονίζοντας ότι ισχύει ακριβώς το ανάποδο: Μεγάλο μέρος των πληγέντων παραμένει ξεκρέμαστο, αφού μιλάμε για το ίδιο αντιλαϊκό κράτος που αφήνει απροστάτευτο τον λαό πριν, στη διάρκεια και μετά από κάθε φυσική καταστροφή, συνθλίβοντας τις ανάγκες του στην πολιτική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.

Οτι αυτό που θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες, παρά τις σημερινές τεράστιες δυνατότητες για την ικανοποίησή τους, έχει όνομα και λέγεται καπιταλισμός, λέγεται οργάνωση της παραγωγής με γνώμονα τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας για μια χούφτα μονοπώλια.

Τα μέλη του ΚΚΕ απευθύνουν κάλεσμα συμπόρευσης στους εργαζόμενους, στους βιοπαλαιστές αγρότες - ΕΒΕ, στους νέους, τονίζοντας ότι, αντί σε κάθε εποχή να αγωνιούν για τα φυσικά φαινόμενα και να μετράνε θύματα και καταστροφές, να οργανώσουν σήμερα την πάλη τους, διεκδικώντας τις αναγκαίες υποδομές, την ανακούφιση όσων πλήττονται.