Ο Νικήτας ζει αποτραβηγμένος στις κορυφές ενός ορεινού δάσους. Μια βιομηχανία εξόρυξης επεκτείνεται επιθετικά εξαγοράζοντας τις συνειδήσεις των κατοίκων και κατασπαράσσοντας την άγρια φύση. Ο Νικήτας κρατά ένα από τα τελευταία οχυρά. Αρνείται να πουλήσει το κτήμα του στο αδηφάγο «τέρας». Εάν αλλάξει την απόφασή του, άρα και τη στάση του, απέναντι στο «τέρας» πολλοί θα απογοητευτούν. Ομως, το «τέρας» ολοένα και θεριεύει, καταστρέφει ολόκληρο το δάσος και πνίγει το κτήμα του Νικήτα στη λάσπη, προσπαθώντας μια με το «καρότο» και μια με το «μαστίγιο» να τον αναγκάσει να παραδοθεί. Τότε εμφανίζεται ο γιος του, ο οποίος έχει κληρονομήσει το μισό κτήμα από τη μητέρα του, διεκδικώντας το μερίδιό του. Και τότε αρχίζει η «μητέρα των μαχών». Ολα βγαίνουν στην επιφάνεια και παρακολουθούμε τη σύγκρουση των δύο ανδρών σε όλα τα επίπεδα: Ατομικά, διαπροσωπικά και κοινωνικά. Η σύγκρουση των δυο ανδρών είναι αδυσώπητη, όπως αδυσώπητος είναι και ο συνολικότερος πόλεμος που αντιμετωπίζουν, γεμάτος «Σειρήνες», «Λαιστρυγόνες» και «Κύκλωπες». Ο Νικήτας καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο το παρόν αλλά και το παρελθόν του...
Ο Βαγγέλης Μουρίκης αλλά και Αργύρης Πανταζάρας είναι εκρηκτικοί, κυρίως στις σιωπές τους. Η αισθητική της ταινίας, αν και έχει στοιχεία σύγχρονου γουέστερν, ταυτόχρονα είναι ενδεικτική της ελληνικής επαρχίας, στη σκοτεινιά και τη φωτεινότητά της. Η σκηνοθεσία δεν αφήνει περιθώρια επιλογής, είναι κομμένη και ραμμένη για τη μεγάλη οθόνη.
Η Κάσι Τόμας είναι μια 30χρονη κοπέλα, που έχει εγκαταλείψει τις σπουδές της στην Ιατρική λόγω του ότι η καλύτερη φίλη της και συμφοιτήτρια βιάστηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών της και αυτοκτόνησε, ενώ ο δράστης έμεινε ατιμώρητος. Η Κάσι έχει αφιερώσει τη ζωή της στην εκδίκηση και την τιμωρία των υπαιτίων. Ενα καλογυρισμένο θρίλερ που όμως δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα περισσότερο παρά μια ακραία ιστορία εκδίκησης.
Τραγούδια ενάντια στην κοινωνική αδικία, στην εκμετάλλευση και τον φασισμό. Τραγούδια για τους αγώνες που έγιναν, αλλά και γι' αυτούς που έχουμε μπροστά μας, τραγούδια που γεμίζουν δύναμη, πείσμα και αισιοδοξία. Μελωδίες και σκοποί που μας συντροφεύουν χρόνια τώρα. Ανάμεσά τους τα πολύ αγαπημένα μας, «Του Αδόλφου τα εγγόνια», «Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ», «Ρουά ματ», «Ετσι κι αλλιώς», «Μαύρη αυγή» και τόσα άλλα.
«Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα εργατικά κέντρα, στα σωματεία, στους κοινωνικούς χώρους και στις καταλήψεις, στις γειτονιές, σε απεργίες, διαδηλώσεις και πορείες, εκεί όπου η αντίσταση γίνεται πράξη, νικώντας την απαισιοδοξία και την ηττοπάθεια, εκεί βρίσκεται ο "φυσικός" χώρος της μουσικής και των στίχων τούτων των τραγουδιών. Ακούστε τα, διαδώστε τα, αν το θεωρείτε σκόπιμο. "Ρίξτε" τα σαν προκηρύξεις σε πόλεις και χωριά, σε δρόμους, πλατείες και σχολεία, αν πλησιάζουν έστω και λίγο τέτοια αξιοσύνη. Να φτάσουν σε κάθε εργάτη, ντόπιο και μετανάστη, σε κάθε πρόσφυγα, σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε άνεργο, σε κάθε νέο και νέα, να φτάσουν σε όλους όσοι αντιστέκονται και παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Κι αν τα τραγούδια γίνουν "φίλοι" και "σύμμαχοί" σας, θα πει πως κάτι, ίσως, πετύχαμε. Κι αν γίνουν "όπλα" σας, θα πει πως πρέπει να συνεχίσουμε. "Για αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά"», σημειώνει το συγκρότημα στο κείμενο που συνοδεύει τα τραγούδια.
Το cd με το βιβλιαράκι που το συνοδεύει δεν προορίζονται για εμπορική χρήση, και θα κυκλοφορούν με ελεύθερη συνεισφορά. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο: yperastikoi@gmail.com
Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας χτες το βράδυ, παραχωρήθηκαν κι άλλοι αρχαιολογικοί χώροι στον οίκο «Dior» για βιντεοσκόπηση. Απ' ό,τι φαίνεται, δεν έφταναν στον διάσημο οίκο μόδας οι έξι εμβληματικοί αρχαιολογικοί χώροι που του είχαν δοθεί μέχρι στιγμής για φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση για τις ανάγκες της συλλογής του, και ζήτησε άλλους δέκα, ανάμεσά τους το ανάκτορο της Κνωσού (με το σχετικό βίντεο ήδη να κυκλοφορεί) και τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελευσίνας και των Δελφών. Η δε αδειοδότηση έγινε απευθείας, μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, χωρίς να ληφθεί έστω και τυπικά η έγκριση από το ΚΑΣ.