Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στη διαχρονική προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων να χτυπήσουν την Κοινωνική Ασφάλιση αλλά και στην 30χρονη καθυστέρηση των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων, σε σχέση με άλλες χώρες, λόγω της ανάπτυξης αγώνων από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, μιλώντας για το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί την Επικουρική Ασφάλιση. Καταθέτοντας στα πρακτικά της Βουλής τις συνέπειες από τις αντίστοιχες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις σε τρεις χώρες, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Αγγλία, επισήμανε ότι είναι στην ίδια λογική, αφού εξυπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου και αποδεικνύουν από πού ξεκίνησε αλλά και πού θα καταλήξει η υπόθεση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αλλωστε, πρόσθεσε, οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα είναι επεξεργασία της Παγκόσμιας Τράπεζας, πριν από χρόνια, που έγινε αποδεκτή από όλα τα κράτη - μέλη της τότε ΕΟΚ, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες.

Εφερε ως παράδειγμα την Αυστραλία, όπου το κεφαλαιοποιητικό σύστημα στις επικουρικές συντάξεις ισχύει εδώ και χρόνια και αναφέρεται ως το παράδειγμα του «τέλειου ανταγωνισμού» που υπάρχει ανάμεσα στις μορφές της Επικουρικής Ασφάλισης, όπου «τα αποθεματικά των Ταμείων χρηματοδοτούν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της οικονομίας, οι ασφαλισμένοι θεωρούνται "συνιδιοκτήτες" των επενδύσεων και αντιλαμβάνονται ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου συμβαδίζουν με αυτά των εργαζομένων». Ουσιαστικά, δηλαδή, επιχειρείται με τέτοιου είδους τερτίπια να κρυφτεί η ταξική εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι αλλά και η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα.

Οι ανατροπές αυτές, όπως σημείωσε, δεν είναι προϊόν της ιδεοληψίας, του δογματισμού και της νεοφιλελεύθερης αντίληψης της ΝΔ, όπως διατείνονται τα άλλα αστικά κόμματα, «δεν ξεκινάνε απ' το κεφάλι ενός πρωθυπουργού, αλλά αποτελούν εξειδίκευση των αναγκών του κεφαλαίου και των κατευθύνσεων της ΕΕ». Ξεκίνησαν το 1990 επί ΝΔ, όταν έβγαλε απ' τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για την κλαδική ΣΣΕ το Συνταξιοδοτικό, το 1992 γίνεται ένα δεύτερο βήμα με την απόφαση, ένα μέρος της Κοινωνικής Ασφάλισης να υλοποιείται μέσα απ' την ομαδική ασφάλιση που κάνουν οι επιχειρήσεις σε ιδιωτικές εταιρείες, το 2012 ήρθαν τα ιδιωτικά επαγγελματικά ταμεία. «Και ο νόμος που συζητάμε σήμερα έχει πρωτοξάδερφα τον νόμο Κουτρουμάνη του ΠΑΣΟΚ και τον νόμο Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ», επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα.

«Απ' αυτήν την άποψη βγαίνει κι ένα άλλο συμπέρασμα: Στην Ελλάδα πέρασαν 20 χρόνια και παραπάνω, 30 χρόνια, για να φτάσουμε στο σημερινό νομοσχέδιο. Γιατί καθυστέρησε; Γιατί υπήρχαν αγώνες (...) Καθυστέρησε η λήψη μέτρων κι αυτό είναι ένα κέρδος για τους εργαζόμενους. Γιατί κατακτήσεις στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος μπορεί να υπάρξουν, πίσω απ' τις ανάγκες, αλλά δεν υπάρχει κεκτημένο οριστικό στις συνθήκες αυτού του συστήματος», σημείωσε.

Για να καταλήξει τονίζοντας ότι το ΚΚΕ το ενδιαφέρει τι γίνεται αύριο και να καλέσει τους εργαζόμενους που έχουν σήμερα συσσωρευμένη πολιτική και κοινωνική πείρα - όπως επισήμανε - να την αξιοποιήσουν έτσι ώστε όχι απλώς να αντιπαλέψουν τις συνέπειες ενός νόμου, αλλά για να αποκτήσει το κίνημα την πλήρη ανεξαρτησία του απ' τα κόμματα που υπερασπίζονται είτε με αριστερά είτε με νεοφιλελεύθερα συνθήματα αυτό το σάπιο σύστημα. Για να βρεθεί έτοιμο το κίνημα γιατί - όπως τόνισε - θα έρθουν κι άλλα μέτρα και στην Κοινωνική Ασφάλιση και γενικότερα στην κοινωνική πολιτική.

Για μας - σημείωσε - υπάρχει το αύριο. Για σας το αύριο είναι η κάλπη. Ποια κυβέρνηση θα βγει. Το αύριο όμως δεν θα κριθεί απ' το τι θα γίνει στην κάλπη αλλά απ' το τι θα γίνει μέχρι την κάλπη και μετά απ' αυτήν, έχουμε και εμπιστοσύνη και ελπίδα ότι η συσσωρευμένη πείρα θα λυτρωθεί απ' την τρομοκρατία της ΝΔ για τη βιωσιμότητα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος και τις πλάνες του ΣΥΡΙΖΑ.

«Μας ενδιαφέρει η επόμενη μέρα, οι αμυντικοί αγώνες έχουν αξία να μη μας πάρουν κατακτήσεις, αλλά ένας είναι ο επιθετικός αγώνας που δεν περιορίζεται στην πάλη ενάντια στη μία ή την άλλη κυβέρνηση αλλά βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα», υπογράμμισε.

«Η κυβέρνηση της ΝΔ μετά τον νόμο - τέρας που ψήφισε για αύξηση του χρόνου απλήρωτης εργασίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, προσπάθεια εκτέλεσης του δικαιώματος της απεργίας, μετά από αυτό το μεγάλο δώρο στη μεγάλη εργοδοσία, που αυτό απαιτούσε τόσα χρόνια, έρχεται σήμερα προκλητικά να κάνει ένα ακόμα δώρο, και τι δώρο; Ζεστό χρήμα κατευθείαν στους επιχειρηματικούς ομίλους απ' τον ιδρώτα των νέων ανθρώπων», τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης.

«Θα μαζέψετε τα λεφτά των νέων εργαζομένων, αργότερα κι άλλων, και θα τα δώσετε να τα επενδύσουν. Με ποιο δικαίωμα; Μας λέτε ότι συμφωνούν κιόλας; Γιατί τους ρωτήσατε; Ολοι αντίθετοι είναι!», πρόσθεσε, τονίζοντας πως είναι προκλητικό όλα αυτά να γίνονται στο όνομα της νέας γενιάς, που όλες οι κυβερνήσεις την καταδίκασαν στους μισθούς πείνας, στη μαύρη εργασία, σε εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα.

Εντονα στηλίτευσε την προσπάθεια ενοχοποίησης παλαιότερων γενιών, σημειώνοντας πως «είναι προκλητικό και χυδαίο να ισχυρίζεστε ότι οι νέοι πληρώνουν τις συντάξεις των παλιών! Και να κατηγορείτε ότι φταίνε αυτοί για τη χρεοκοπία και να μη λέτε τίποτα για τα τρισεκατομμύρια κέρδη που έχουν οι όμιλοι». Μάλιστα, πρόσθεσε, όλα αυτά τα λένε αυτοί που τζογάρισαν τα αποθεματικά των Ταμείων και εξανεμίστηκαν δισεκατομμύρια χρήματα των εργαζομένων.

Ο Θ. Παφίλης ανέδειξε με τη σειρά του την ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων που η μία έχτιζε πάνω στους αντιασφαλιστικούς νόμους των προηγούμενων, με στόχο να απαλλαγεί το κεφάλαιο και το κράτος από τις ασφαλιστικές εισφορές, να γίνει ατομική υπόθεση η Ασφάλιση. Στην κατεύθυνση αυτή, τόνισε, κινήθηκε και ο αντιδραστικός νόμος Κατρούγκαλου. Ανέδειξε ακόμα τους κινδύνους από το τζογάρισμα των αποθεματικών, φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα ασφαλιστικών εταιρειών που βάρεσαν κανόνι αφήνοντας ξεκρέμαστους τους ασφαλισμένους.

«Η γραμμή σας είναι βάρβαρη και απάνθρωπη», σημείωσε ενώ δηκτικά σχολίασε τις μελέτες και προβολές έως το 2100, λέγοντας: «Τα πράγματα δεν εξελίσσονται στην κοινωνία όπως θέλετε. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να μην έχει κρίσεις και μάλιστα μεγαλύτερες, τον συνοδεύουν όπως το καβούκι τη χελώνα. Νομίζετε θα είναι αιώνιος; Εχετε ξεχάσει την κοινωνική ανατροπή;». Για να καταλήξει υπογραμμίζοντας πως «ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να πάρουν αυτό που τους αξίζει και μπορούν, την εξουσία, σε ένα εργατικό κράτος, με το σοσιαλισμό που μπορεί να εγγυηθεί ότι θα καλύψει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες».