Ενα ακόμη αντεργατικό νομοσχέδιο, που στοχεύει ιδιαίτερα τους μετανάστες, προωθεί η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δανίας, με στόχο την προσφορά τζάμπα εργατικού δυναμικού στις επιχειρήσεις, την περικοπή κρατικών κονδυλίων για την Πρόνοια, καθώς και τη μείωση των προσλήψεων για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.

Συγκεκριμένα, όσοι μετανάστες ζουν στη Δανία και λαμβάνουν κοινωνικά επιδόματα εδώ και 3 - 4 χρόνια, θα αναγκάζονται να εργάζονται 37 ώρες τη βδομάδα προκειμένου να συνεχίζουν να τα λαμβάνουν. Τα νέα μέτρα θα στοχεύουν ιδιαίτερα γυναίκες μετανάστριες με «μη δυτικές καταβολές», δήλωσε χαρακτηριστικά η πρωθυπουργός, Μέτε Φρεντέρικσεν, καθώς, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, 6 στις 10 γυναίκες με καταγωγή από Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και Τουρκία δεν εργάζονται.

Ξεκαθαρίζοντας ότι το νομοσχέδιο βασικά απευθύνεται στις επιχειρήσεις, διοχετεύοντας τζάμπα εργασία, η Φρεντέρικσεν επισήμανε ότι «είναι πρόβλημα να έχουμε μια τόσο ισχυρή οικονομία, όπου η επιχειρηματική κοινότητα απαιτεί εργασία, και, από την άλλη, να έχουμε μια μεγάλη ομάδα, κυρίως γυναίκες με μη δυτικό υπόβαθρο, οι οποίες δεν συμμετέχουν στην αγορά εργασίας».

Οι απλήρωτες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να εκτείνονται από το να μαζεύουν σκουπίδια και αποτσίγαρα στην παραλία, μέχρι να εργάζονται σε εταιρείες, σύμφωνα με τον υπουργό Απασχόλησης.

«Θέλουμε να εισαγάγουμε μια νέα εργασιακή λογική, όπου οι άνθρωποι έχουν καθήκον να συνεισφέρουν και να είναι χρήσιμοι, και αν δεν μπορούν να βρουν μια κανονική δουλειά, πρέπει να εργαστούν για το επίδομά τους», επισήμανε η πρωθυπουργός.

Βέβαια, στη Δανία, η διοχέτευση τζάμπα εργατικού δυναμικού στις επιχειρήσεις έχει γίνει «επιστήμη» και αυτό ισχύει και για Δανούς μακροχρόνια ανέργους.

Αφενός ασκείται ασφυκτική πίεση στους ανέργους να κάνουν τουλάχιστον δύο αιτήσεις για δουλειά τη βδομάδα και να δεχτούν κάθε δουλειά που θα προκύψει (κακοπληρωμένη, μακριά από το σπίτι, άσχετη με την ειδικότητά τους), διαφορετικά κόβεται τελείως το επίδομα ανεργίας.

Αφετέρου, οι μακροχρόνια άνεργοι «σπρώχνονται» σε δουλειές όπου οι εργοδότες μπορούν να τους προσλάβουν για 4 μήνες, συμπληρώνοντας το επίδομα ανεργίας με ένα μικρό ποσό. Η επιχείρηση δεν συνεχίζει την πρόσληψη, αφού περιμένει τον επόμενο άνεργο που θα δουλέψει τζάμπα...

Στο μεταξύ, ο Φρίντριχ Μερτς, στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της Γερμανίας, υποστήριξε χτες την ιδέα της δανέζικης κυβέρνησης, λέγοντας πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί και για τους μακροχρόνια ανέργους στη Γερμανία. «Στη Γερμανία τον τελευταίο καιρό εστιάζουμε ίσως υπερβολικά στην επιδότηση και όχι στην απαίτηση, προκειμένου να επιστρέψουν οι μακροχρόνια άνεργοι στην εργασία», είπε, προσθέτοντας πως «μπορεί να είναι ένα κατάλληλο μέτρο για να μην τους αφήσεις μόνους, αλλά να τους "αφυπνίσεις" λίγο να φροντίσουν τον εαυτό τους»...

Την ίδια ώρα, περισσότερα εργατικά χέρια από μετανάστες, διατηρώντας βέβαια χαμηλούς μισθούς και άσχημες συνθήκες εργασίας, ζητά από την κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον η Συνομοσπονδία Βρετανών Βιομηχάνων (CBI).

Σε υπόμνημά της προς την κυβέρνηση τονίζει πως είναι ανεπαρκή τα κυβερνητικά μέτρα και κίνητρα για «επενδύσεις» στο εργατικό δυναμικό της Βρετανίας, εκτιμώντας πως αυτές οι κινήσεις δεν θα επιλύσουν βραχυπρόθεσμα ελλείψεις σε εργατικά χέρια σε μία περίοδο κατά την οποία αυξάνεται η πίεση σε αλυσίδες λιανικής και εφοδιαστικές αλυσίδες.

Ζητά έτσι από την κυβέρνηση να υιοθετήσει μια «πιο ρεαλιστική προσέγγιση και ένα πιο ευέλικτο καθεστώς βίζας» για ξένους ειδικευμένους εργαζόμενους, για να καλύψουν ειδικότητες όπως οι οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, μετά την «έξοδο» μεταναστών εργαζομένων λόγω της πανδημίας και του Brexit.

Χαρακτηριστικά, εργοδοτικές ενώσεις του κλάδου εκτιμούν ότι η Βρετανία χρειάζεται 100.000 περισσότερους οδηγούς φορτηγών για την κάλυψη των αναγκών.

Την ίδια ώρα, βέβαια, οι συνθήκες εργασίας παραμένουν ιδιαίτερα άσχημες, με τους οδηγούς να αναγκάζονται να δουλεύουν πολύ περισσότερες ώρες και με δύσκολα ωράρια για να πιάσουν μισθούς ανάλογους με τον εθνικό μέσο όρο. Επισήμως, το συνηθισμένο ωράριο για έναν οδηγό φορτηγού είναι 47 ώρες τη βδομάδα, έναντι των 37,5 ωρών που είναι ο συνολικότερος μέσος όρος στη χώρα.

Τα δε «μπόνους» που διαφημίζουν σήμερα ορισμένες μεγάλες εταιρείες του κλάδου λόγω των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί, δεν μεταφράζονται σε καμία περίπτωση σε συγκροτημένα δικαιώματα ή σε υπογραφή Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων.

Σημειώνεται, τέλος, ότι ανάλογες ελλείψεις οδηγών φορτηγών εντοπίζονται και σε άλλες μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες, όπως στη Γερμανία (που αναζητά επιπλέον 60.000 οδηγούς) και τις ΗΠΑ.