Είναι 95 χρονών, τυφλή, και βρίσκεται με ορούς στο κρεβάτι του σπιτιού της γιατί έσπασε τα πόδια της.

Χήρα απ' το 1943 με δυο παιδιά. Ο άντρας της σκοτώθηκε το 1943 σε μάχη του ΕΛΑΣ με τους Γερμανούς.

Μετά από προσπάθειες 15 χρονών στα δικαστήρια κατάφερε να πάρει τη σύνταξη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης. Ομως πριν ένα μήνα, όταν τα παιδιά της πήγαν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να δουν γιατί καθυστερεί η σύνταξη πήραν την (προφορική) απάντηση ότι η χορήγηση της σύνταξης θα αρχίσει σε ένα χρόνο.

Αυτή είναι η ιστορία της Αγορής Πανέτσου που σήμερα ζει στα Ιρια Αργολίδας μαζί με το γιο της.

Ηταν γυναίκα του Δημήτρη Πανέτσου, μαχητή του ΕΛΑΣ που σκοτώθηκε σε μάχη με τους Γερμανούς στα Τζουμέρκα. Το 1986 αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης στον Δ. Πανέτσο.

Η Αγορή Πανέτσου ζήτησε τη σύνταξη του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και μετά από 15 χρόνια προσπαθειών με ένδικα μέσα εκδόθηκε η υπ' αριθμ.17/27-2-2001 του 3ου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την οποία δικαιώνεται.

Τα παιδιά της προσκόμισαν χαρτιά απ' τη νομαρχία Αργολίδας, ότι είναι τυφλή, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ομως πριν ένα μήνα πήραν απ' την 46η Διεύθυνση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους την απάντηση ότι πρέπει να υπολογίζουν πως η χορήγηση της σύνταξης θα αρχίσει σε ένα χρόνο.

Η Αγορή Πανέτσου παίρνει μόνο την αγροτική σύνταξη, δηλαδή 43.000 δραχμές.

Πρόσφατα έπεσε και έσπασε το πόδι της και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί στο Λαϊκό νοσοκομείο.

Στις 16.5.2001 έστειλε στο Συνήγορο του Πολίτη την παρακάτω αναφορά: «Επειδή νοσηλεύομαι με θρόμβωση στο Λαϊκό Νοσοκομείο αριθμός θαλάμου 207, είμαι ολοκληρωτικά τυφλή, ηλικίας 95 ετών, υπέστην πρόσφατα κάταγμα και δε δύναμαι να βαδίσω, και έχω ανάγκη συνεχούς παρουσίας δεύτερου προσώπου. Λόγω των ανωτέρω έχω άμεση ανάγκη να μου καταβληθεί η εγκριθείσα σύνταξή μου, την οποία το Γενικό Λογιστήριο καθυστερεί αναιτιολόγητα και αδικαιολόγητα. Εχω άμεση ανάγκη χρημάτων».

Η Αγορή Πανέτσου βγήκε απ' το Λαϊκό γιατί δεν μπορούσε να μείνει άλλο στην κλινική. Μεταφέρθηκε στα Ιρια Αργολίδας και είναι με ορούς στο κρεβάτι.

Στα... μαλακά ρίχνει φέτος την Ελλάδα η ετήσια έκθεση 2001 της Διεθνούς Αμνηστίας (καλύπτονται γεγονότα στο διάστημα Ιανουαρίου - Δεκεμβρίου 2000), η οποία παρουσιάστηκε χτες ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Κι αυτό γιατί οι δύο σελίδες που αφιερώνονται στη χώρα μας μιλούν για 14 παραβιάσεις «στην ελευθερία της έκφρασης ή στη θρησκευτική ελευθερία», για κάποιες περιπτώσεις αντιρρησιών συνείδησης, ενώ υπάρχει μόλις μία παράγραφος που αναφέρεται σε... ισχυρισμούς «για κακομεταχείριση συλληφθέντων από αξιωματούχους επιφορτισμένους με την επιβολή του νόμου».

Βέβαια, το περίεργο δεν είναι ότι πουθενά δε γίνεται κουβέντα για τις καθημερινές, πλέον, επιχειρήσεις - σκούπα της αστυνομίας, για κακομεταχείριση - επίσης σε καθημερινή βάση - δεκάδων αλλοδαπών ή για παράνομες κρατήσεις σε αστυνομικά τμήματα. Αυτό μάλλον αναμενόμενο ήταν. Εκπληξη ωστόσο προκαλεί η φράση της Διεθνούς Αμνηστίας, «υπήρξαν επίσης καταγγελίες για κακομεταχείριση αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια βίαιης απέλασης». Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη φράση αντιμετωπίζει μεν την κακομεταχείριση ως παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν κάνει το ίδιο όμως για την άρνηση χορήγησης πολιτικού ασύλου ή για τη βίαιη απέλαση. Κάτι που είναι άλλωστε και το ζητούμενο...

Πέραν όλων αυτών, η φετινή έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε 149 χώρες του πλανήτη, καταγράφει εξωδικαστικές εκτελέσεις σε 61 χώρες, δικαστικές εκτελέσεις σε 28 χώρες, κρατούμενους συνείδησης σε τουλάχιστον 63 χώρες, περιπτώσεις βασανισμού και κακομεταχείρισης σε 125 χώρες και «εξαφανίσεις» σε 30 χώρες. Διευκρινίζει, ωστόσο, ότι «οι πραγματικοί αριθμοί για όλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι πολύ υψηλότεροι».