Στα... μαλακά ρίχνει φέτος την Ελλάδα η ετήσια έκθεση 2001 της Διεθνούς Αμνηστίας (καλύπτονται γεγονότα στο διάστημα Ιανουαρίου - Δεκεμβρίου 2000), η οποία παρουσιάστηκε χτες ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Κι αυτό γιατί οι δύο σελίδες που αφιερώνονται στη χώρα μας μιλούν για 14 παραβιάσεις «στην ελευθερία της έκφρασης ή στη θρησκευτική ελευθερία», για κάποιες περιπτώσεις αντιρρησιών συνείδησης, ενώ υπάρχει μόλις μία παράγραφος που αναφέρεται σε... ισχυρισμούς «για κακομεταχείριση συλληφθέντων από αξιωματούχους επιφορτισμένους με την επιβολή του νόμου».

Βέβαια, το περίεργο δεν είναι ότι πουθενά δε γίνεται κουβέντα για τις καθημερινές, πλέον, επιχειρήσεις - σκούπα της αστυνομίας, για κακομεταχείριση - επίσης σε καθημερινή βάση - δεκάδων αλλοδαπών ή για παράνομες κρατήσεις σε αστυνομικά τμήματα. Αυτό μάλλον αναμενόμενο ήταν. Εκπληξη ωστόσο προκαλεί η φράση της Διεθνούς Αμνηστίας, «υπήρξαν επίσης καταγγελίες για κακομεταχείριση αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια βίαιης απέλασης». Κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη φράση αντιμετωπίζει μεν την κακομεταχείριση ως παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν κάνει το ίδιο όμως για την άρνηση χορήγησης πολιτικού ασύλου ή για τη βίαιη απέλαση. Κάτι που είναι άλλωστε και το ζητούμενο...

Πέραν όλων αυτών, η φετινή έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας περιγράφει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε 149 χώρες του πλανήτη, καταγράφει εξωδικαστικές εκτελέσεις σε 61 χώρες, δικαστικές εκτελέσεις σε 28 χώρες, κρατούμενους συνείδησης σε τουλάχιστον 63 χώρες, περιπτώσεις βασανισμού και κακομεταχείρισης σε 125 χώρες και «εξαφανίσεις» σε 30 χώρες. Διευκρινίζει, ωστόσο, ότι «οι πραγματικοί αριθμοί για όλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι πολύ υψηλότεροι».