Ενα τέτοιο «θαύμα» συντελέστηκε την Πέμπτη το μεσημέρι στο ΕΓ του ΠΑΣΟΚ. Οι κύριοι του κυβερνώντος κόμματος, υπό τη φωτεινή επίβλεψη του πρωθυπουργού, αφού διαπίστωσαν ότι η κυβέρνησή τους πάσχει από έλλειμμα «νομιμοποίησης», αφού μας είπαν ότι η χώρα βαδίζει την οδό της «αβεβαιότητας», αφού διαπίστωσαν ότι βρισκόμεθα προ του χείλους της καταστροφής, αποφάσισαν να δώσουν μια λύση ευθύβολη και αποτελεσματική: Θα κάνουν συνέδριο!

Το πράγμα θα ήταν απολύτως γελοίο, αν πίσω του δεν κρυβόταν η απίστευτη αλαζονεία μιας κυβέρνησης, που αντιλαμβάνεται την ελληνική κοινωνία και τα προβλήματά της σαν «λάφυρο». «Λάφυρο», το οποίο ο πρωθυπουργός και οι «πρωθυπουργήσιμοι», οι υπουργοί και οι «υπουργήσιμοι» θα το διεκδικήσουν στο πεδίο του «ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών τους», στην αρένα των εσωτερικών τους συσχετισμών και στις περίκλειστες διαδικασίες της εσωκομματικής τους ίντριγκας...

***

Περί αυτού πρόκειται. Τέτοιο συνέδριο θα κάνουν. Συνέδριο «ανάδειξης οργάνων», τουτέστιν συνέδριο καταμέτρησης κουκιών και εσωκομματικής εξουσίας. Ετσι θα μας δώσουν ξανά την ευκαιρία να θυμηθούμε «λαμπρές δημοκρατικές στιγμές», όπως οι εγγραφές μελών - μαϊμούδων μέσα σε μια νύχτα στις Τοπικές του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, το μέγα διακύβευμα του «εσπευσμένου» συνεδρίου είναι το εξής: «Πες μου πόσα μέλη - μαϊμούδες έχεις δικά "σου", να σου πω πόσοι σύνεδροι θα σε ψηφίσουν στο συνέδριο»...

Γιατί θα κάνουν συνέδριο, λοιπόν; Για έναν και μοναδικό λόγο: Για να αποφασίσουν αν η ήδη ακολουθούμενη πολιτική θα συνεχίσει να εφαρμόζεται (και μάλιστα ...εσπευσμένα), αλλά με περισσότερους «Σημιτικούς» ή με περισσότερους «Τσοχατζοπουλικούς» στα κομματικά βιλαέτια!

Τι πιο σημαντικό από έναν Σημίτη που θα επιβάλει λιτότητα, αλλά οι «σημιτικοί» της ΚΕ του κόμματός του δε θα είναι 90, όσοι σήμερα, αλλά 93 ή 103...

***

Μα, αν θυμόμαστε καλά, το ΠΑΣΟΚ, με ομόφωνη απόφαση των μελών του ΕΓ του και της Κυβερνητικής του Επιτροπής, τα υπερψήφισε τα μέτρα για το Ασφαλιστικό. Εκείνη που τα καταψήφισε ήταν η κοινωνία.

Αρα; Αρα, αν κάποιος δε στηρίζει την κυβέρνηση - όπως έδειξε το Ασφαλιστικό - δεν είναι το κόμμα, η κοινωνία είναι. Με την κοινωνία έχει πρόβλημα ο κ. Σημίτης, αλλά τη δική του αβεβαιότητα, σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της «κουτάλας» και της εσωκομματικής εξουσίας, τη βαφτίζει «αβεβαιότητα της χώρας» ο κ. πρωθυπουργός! Η αβεβαιότητα του κ. Σημίτη, αν θα συνεχίζει να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται σαν «αβεβαιότητα της χώρας»!

***

Πολύ ενδιαφέρον. Τι θα κάνουν, δηλαδή; Πώς θα το «ανατάξουν»; Μήπως θα δώσουν πίσω όσα κλάπηκαν από το Χρηματιστήριο; Μήπως θα ζητήσουν «συγγνώμη», που συνυπέγραψαν το έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία; Μήπως θα ζητήσουν από τη ΜΙΤ να δώσει τον Οτσαλάν πίσω στον Πάγκαλο; Μήπως θα καταργήσουν τον «τρομονόμο» ή, μήπως, θα δώσουν αυξήσεις στα μεροκάματα και τις συντάξεις;

Φαντασιοπληξίες, θα πείτε. Συνεπώς, πώς θα το «ανατάξουν»; Ε, γι' αυτό θα φροντίσει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης. Το πολυδαίδαλο σύστημα «θεοποίησης» του ΠΑΣΟΚ θα μπει σε λειτουργία και θα αρχίσουν τα άλλα «θαύματα»... Για την ακρίβεια, «θα πάει ο ...Μπιρσίμ σύννεφο»! Που σημαίνει, το πρωί θα ξυπνάμε με ύμνους για την «κοινωνική ευαισθησία» του ΠΑΣΟΚ και το βράδυ θα κοιμόμαστε με τηλεπροσευχές, μην και πάθει τίποτα το «κοινωνικό πρόσωπο» του κ. Σημίτη!

***

Πρώτο δεδομένο: Η κυβερνητική πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει με ή χωρίς συνέδριο. Τελεία και παύλα! Δεν το λέμε εμείς. Ο πρωθυπουργός το λέει:

«Η χώρα πρέπει να συνεχίσει την πολιτική που έχει ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια»!

Αυτή ήταν η δήλωση Σημίτη, μια μέρα μόλις πριν ανακοινώσει στο ΕΓ την απόφασή του για επίσπευση του συνεδρίου. Και εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα.

Δεύτερο δεδομένο: Ας υποθέσουμε ότι στο συνέδριο θα ενισχυθεί το λεγόμενο «καλό ΠΑΣΟΚ». Αλλά ποιο είναι το «καλό ΠΑΣΟΚ»; Αυτό δεν ψηφίζει όλους τους προϋπολογισμούς των «προγραμμάτων σταθερότητας» αλά ΕΕ; Αυτό δεν έδωσε «ψήφο εμπιστοσύνης» στον κ. Σημίτη, και μετά τα Ιμια, και μετά τους «S-300», και μετά την υπογραφή του «νέου δόγματος» του ΝΑΤΟ, και μετά το ξύλο κατά αγροτών, μαθητών, εκπαιδευτικών, ναυτεργατών; Η τελευταία απόδειξη, η πιο τρανταχτή, τι εννοεί το «καλό ΠΑΣΟΚ» όταν επιφανή στελέχη του μιλούν περί «αλλαγής πολιτικής», είναι αυτό που συνέβη στην προηγούμενη συνεδρίαση της ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος: Εκεί ήταν, όπου όλο το ...«καλό ΠΑΣΟΚ» υπερψήφισε την εισήγηση του κ. Σημίτη για το Ασφαλιστικό...

***

Ομως, ο ελληνικός λαός δεν έχει κανένα συμφέρον και καμία υποχρέωση να ενστερνιστεί το πρόβλημα της «κουτάλας», που έχει προκύψει για τους κυρίους του ΠΑΣΟΚ, σαν δικό του πρόβλημα. Το αντίθετο. Ο ελληνικός λαός, πρώτοι από όλους οι απλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στη λογική των εσωκομματικών συσχετισμών του ΠΑΣΟΚ.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί, πρώτα και κύρια, από την αντιλαϊκή πολιτική. Που σημαίνει ότι πρέπει να καταδικάσει όλους τους συντελεστές αυτής της στημένης παράστασης - συνέδριο και όλα τα πυροτεχνήματα τύπου ανασχηματισμού που θα ακολουθήσουν.

«Η ΝΔ έχει δύο κεντρικούς πολιτικούς στόχους: α) Να αναδείξει την ανικανότητα της κυβέρνησης και την αναξιοπιστία του κ. Σημίτη. β) Να βελτιώνεται η ίδια συνεχώς, ώστε να πείσει το λαό ότι μπορεί να γίνει μια καλή και αποτελεσματική κυβέρνηση».

Το παραπάνω απόσπασμα, από το φυλλάδιο του Πολιτικού Σχεδιασμού με «προϊστάμενο» τον Γ. Σουφλιά, που μοιράστηκε στα μέλη της ΚΕ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, συμπυκνώνει τη «στρατηγική της ΝΔ», τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές. Και όντως... δε λένε ψέματα. Η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει τίποτα να «μοιράσει» με την κυβέρνηση όσον αφορά την πολιτική που ακολουθεί, ούτε διαφωνεί με αυτήν σε κάτι. Γι' αυτό και αφήνει την εφαρμοζόμενη πολιτική στο απυρόβλητο και εντοπίζει όλο το πρόβλημα στη διαχείρισή της. Η μόνη διαφορά, πάνω στην οποία επιχειρεί να δικαιολογήσει την ανάγκη αλλαγής φρουράς στην εξουσία, είναι ότι η κυβέρνηση είναι «ανίκανη», σε αντίθεση με την ίδια που θα είναι «καλή»(!) και «αποτελεσματική» κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, επαναφέρει με ένταση το παλιό επιχείρημα ότι «η ΝΔ είναι γνήσιος εκφραστής του (σ.σ. νεοφιλελεύθερου) οικονομικού μοντέλου που επικρατεί σε όλο τον κόσμο, ενώ το ΠΑΣΟΚ το εφαρμόζει κακέκτυπα, επειδή δεν το πίστευε πραγματικά». Και επιπλέον, «η ΝΔ είναι τολμηρή στα οικονομικά θέματα και πιο ευαίσθητη στα κοινωνικά από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ».

Εχοντας τα παραπάνω κάποιος κατά νου, εύκολα μπορεί να εξηγήσει την πολιτική συμπεριφορά και στάση της ηγεσίας της ΝΔ στις τελευταίες εξελίξεις. Οσο η κυβέρνηση «σερνόταν» - επειδή δεν κατάφερνε κάτω από τις αντιδράσεις των εργαζομένων να προωθήσει «εντός χρονοδιαγράμματος» τις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές - και δεχόταν πυρά από την ηγεσία του ΣΕΒ ή τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, η ηγεσία της ΝΔ έμπαινε στο χορό και στο ίδιο παιχνίδι, επιχειρώντας ταυτόχρονα να επωφεληθεί και να αυτοπροβληθεί ως η δήθεν «επόμενη κυβέρνηση». Από τη στιγμή που ο Κ. Σημίτης επιχείρησε να βγάλει την κυβέρνηση από το «τέλμα», μέσω της επαναβεβαίωσης της κυριαρχίας του από το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΝΔ δεν μπόρεσε να κρύψει την αμηχανία της. Και αυτό, γιατί αγωνιά για το αν και κατά πόσο η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει, άλλη μια φορά, να πείσει τα μεγάλα αφεντικά ότι παραμένει ο πιο φερέγγυος και αξιόπιστος διαχειριστής των συμφερόντων τους. Το βασικό επιχείρημα της ΝΔ - αλλά και του ΣΕΒ και ισχυρών κύκλων της οικονομικής ολιγαρχίας - ήταν μέχρι τώρα ότι η κυβέρνηση «δεν κυβερνά» και έχει «παραλύσει». Το ενδεχόμενο η κυβέρνηση Σημίτη, μέσω του εσωτερικού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, να καταφέρει να ξαναγίνει «ισχυρή κυβέρνηση», αποτελεί το μεγαλύτερο εφιάλτη τη Ρηγίλλης. Είτε με τον Κ. Σημίτη είτε με αλλαγή ηγεσίας (ενδεχόμενο που φοβούνται στη Ρηγίλλης), το ΠΑΣΟΚ αν μπορέσει να ξαναπάρει την «πρωτοβουλία των κινήσεων» και να ξεφύγει από «την πλάτη στον τοίχο», τότε η ηγεσία της ΝΔ δεν μπορεί παρά να υποταχθεί στη μοίρα της, δηλαδή να περιμένει το «πράσινο φως» άνωθεν, το οποίο όμως αρκετές τετραετίες τώρα δεν ανάβει. Με άλλα λόγια, η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει τίποτα να αντιπαρατάξει στην κυβέρνηση για να διεκδικήσει την εξουσία, παρά μόνο - και αυτό κάνει - ότι ο κόσμος «κουράστηκε» τόσα χρόνια με την ίδια κυβέρνηση και θέλει να «δοκιμάσει» κάτι καινούριο(!).

Μέχρι όμως να «έρθει η ώρα της» για την εξουσία, η ηγεσία της ΝΔ θα πολιτεύεται ως μία πτέρυγα της «κυβερνώσας παράταξης». Δηλαδή, θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την υποστήριξη με κάθε τρόπο των νεοφιλελεύθερων επιλογών και των κάθε είδους αντιδραστικών και αυταρχικών μέτρων (βλέπε τρομονόμος), ενώ ταυτόχρονα, θα εμποδίζει με κάθε τρόπο τον απεγκλωβισμό των λαϊκών μαζών από το δικομματισμό στο όνομα ότι δήθεν είναι «νομοτέλεια» να είναι η επόμενη κυβέρνηση. Αυτός είναι ο λόγος που περιμένει ως «μάνα εξ ουρανού» τις εκάστοτε δημοσκοπήσεις και είναι πλήρως «εξαρτημένη» από τα «ευρήματά» τους. Παρόλο που πολλές φορές την έχουν «προδώσει», ωστόσο μόνο μέσω αυτών μπορεί να «υπάρξει» και να προωθήσει τους στόχους της, παρά τη δήθεν επιδεικτικά «αδιάφορη» στάση που υιοθέτησαν τελευταία τα στελέχη της ΝΔ.

Ομως οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από μια «αντιπολίτευση», όπως η ΝΔ, που αγωνιά για το αν «έχει χάσει τον έλεγχο ο Κ. Σημίτης» ή να ανησυχεί μήπως και «δεν κυβερνηθεί η χώρα το επόμενο τετράμηνο» μέχρι το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι... ενδοπαραταξιακή αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό χαράζουν τις δικές τους, ταξικές, διαχωριστικές γραμμές, οι οποίες αφήνουν βέβαια «απέξω» και απέναντι τις ηγεσίες του δικομματισμού και τραβάνε το δικό τους δρόμο: του Μετώπου και της λαϊκής εξουσίας.