Οπως είπε, «μόνο η εργατική τάξη με τους συμμάχους της μπορεί να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων, να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα της ακρίβειας, της φτώχειας, της ανεργίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και όλων όσα τη βασανίζουν. Να γίνει ο καπετάνιος, να χαράξει αζιμούθιο, για να εξουσιάζει όλα όσα παράγει».

Από το βήμα της συνέντευξης εκπρόσωποι της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, της ΟΓΕ και των μεταλλωρύχων στο μεταλλείο της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μαζικές απολύσεις, κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων στη ΔΕΘ. Παράλληλα εξέφρασαν τη στήριξή τους στον αγώνα των απεργών της «Μαλαματίνας».

Εισηγητικά ο Γ. Πέρρος ανέφερε:

«Βρισκόμαστε στον χώρο έξω από το εργοστάσιο της "Μαλαματίνας". Εδώ που αυτούς τους μήνες οι εργαζόμενοι του εργοστασίου παλεύουν καθημερινά, συνεχίζουν αδιάκοπα τον αγώνα απαιτώντας την ανάκληση των απολύσεων των συναδέλφων τους, για να σταματήσουν οι διώξεις σε βάρος των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων και για την υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ. Οργανωμένοι στο επιχειρησιακό σωματείο τους, δίνουν αγωνιστική απάντηση στο όργιο τρομοκρατίας της εργοδοσίας που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες. Απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, αστυνομία, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ έχουν κατασκηνώσει εδώ προκειμένου να τρομοκρατήσουν και να σπάσουν τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων. Οπως βλέπετε μέσα δεν δουλεύουν οι εργάτες, αλλά τα ΜΑΤ και οι δυνάμεις καταστολής. Να φύγουν τώρα όλοι αυτοί και να μπουν μέσα οι εργάτες».

Κάλεσε να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η στήριξη προς τους εργαζόμενους: «Ο εργαζόμενος λαός, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να κάνουν στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους γνωστό το αίσχος που εξελίσσεται αυτούς τους μήνες στο εργοστάσιο. Να δυναμώσουν την αλληλεγγύη και με πρακτικά μέτρα, με οικονομική ενίσχυση».

Συνεχίζοντας κατήγγειλε την εταιρεία «Edilmac», που δραστηριοποιείται στα μεταλλεία της «Ελληνικός Χρυσός» και πέταξε στον δρόμο 100 εργαζόμενους, και πρόβαλε το αίτημα να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος.

Επίσης κάλεσε να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους φοιτητές που παλεύουν και δεν επιτρέπουν την είσοδο των δυνάμεων καταστολής στα πανεπιστήμια.

Απηύθυνε κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα «να βγουν μπροστά, να οργανώσουμε τις διεκδικήσεις μας απέναντι στην ακρίβεια, στους θανατηφόρους λογαριασμούς του ρεύματος, στα ενοίκια που έχουν ξεπεράσει τους ουρανοξύστες», και σε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, πάρουν μέρος στις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, να συμβάλουν στην οργάνωση του αγώνα για να δοθεί απάντηση στην επίθεση.

Οπως είπε, «οι αγώνες των τελευταίων μηνών έφεραν στο προσκήνιο ότι η όποια θετική διεργασία και εξέλιξη μπορεί να υπάρχει για τα δικαιώματά μας και για νέες κατακτήσεις μπορεί να γίνει μέσα από την οργανωμένη πάλη, και όχι να μοιράζουμε τις ελπίδες μας στις κυβερνητικές εναλλαγές, σε νέους ή παλιούς λυτρωτές, βάζοντας τους αγώνες τους σε αναμονή.

Καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός. Η αναμονή είναι χαμένος χρόνος. Να απαντήσουμε, γιατί μας έχουν πρήξει με τις δυσκολίες και τη βαρυχειμωνιά που κυβέρνηση, εργοδοσία, ΕΕ κάθε μέρα μας λένε για να μας τρομοκρατούν, να μας φοβίζουν και να βάζουμε το κεφάλι στα σκέλια.

Τώρα είναι η ώρα οι εργάτες ενωμένοι να απορρίψουν αποπροσανατολιστικά διλήμματα, να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος».

Αναφερόμενος στις συνήθεις εξαγγελίες από το βήμα της ΔΕΘ, είπε ότι «όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ακούσει πολλά. Τώρα θα ακούσουμε περισσότερα, λόγω και προεκλογικής περιόδου. Οπως τα πανηγύρια της ΝΔ περί τέλους της μεταμνημονιακής εποπτείας. Τα ίδια "πανηγύρια" άλλωστε ζήσαμε και το 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν "βγήκαμε από τα μνημόνια" και "η χώρα επέστρεφε στην κανονικότητα". Βέβαια, την "κανονικότητα" αυτή τη ζούμε στο πετσί μας.

Θα ακούσουμε πολλά από αυτά τα κόμματα και την ηγεσία της ΓΣΕΕ για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ώστε μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, όπως λένε».

Πρόσθεσε ότι «δοκιμάσαμε κάθε είδους κυβερνήσεις: Αυτοδύναμες κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, δήθεν αριστερές, εθνικής ενότητας, με δύο και τρία κόμματα, τεχνοκρατών. Τα αποτελέσματα γνωστά. Πότε μας έλεγαν "έχουμε κρίση και δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις". Τώρα το τροπάριο αλλάζει, λένε ότι "έχουμε έκτακτες συνθήκες". Ολα αυτά ώστε να μπει πάγος στις διεκδικήσεις. Οσες φορές ο λαός πόνταρε στο "μικρότερο κακό" τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Απογοήτευση, μοιρολατρία, αναμονή.

Εχουν ετοιμάσει το έδαφος ώστε να αισθάνεται ο κάθε εργαζόμενος συνένοχος για την κατάσταση, να αισθάνεται υπόλογος για το αν θα ανάψει τη σόμπα. Να αισθάνεται άγχος και φόβο στο άνοιγμα των λογαριασμών, στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ.

Να συμβιβαζόμαστε με τα ελάχιστα, με τα vouchers, με τα pass κάθε είδους που πολλαπλασιάζονται, φέρνοντας τη λογική του δώρου πάνω στις διευρυμένες και οξυμένες λαϊκές ανάγκες, και τα οποία μάλιστα μόνο ανακούφιση δεν φέρνουν! Είναι ψίχουλα και κοροϊδία».

Κάλεσε να σημάνει ξεσηκωμός για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές. Να σταματήσει το αίσχος της κυβερνητικής παρέμβασης στον κατώτατο μισθό. Εδώ και τώρα ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Απηύθυνε κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις «να «κόψουν ένα μεγάλο πανεργατικό, απεργιακό κουστούμι τον Οκτώβρη. Τα συνδικάτα να προετοιμαστούμε. Να ανάψει η σπίθα παντού.

Κάθε κλάδος, κάθε εργασιακός χώρος να δώσει το σήμα της αντεπίθεσης. Κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, συντονισμένα και ενιαία να ασκήσουν πίεση σε κυβέρνηση και εργοδοσία με αιτήματα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος, με πραγματικά μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων».

Αναφέρθηκε επίσης στους αγώνες των εργαζομένων στις προβλήτες της COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια και στα Λιπάσματα Καβάλας και αλλού, λέγοντας ότι «αυτοί οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων έδωσαν έμπνευση, έσπειραν το έδαφος, για άλλους κλαδικούς αγώνες σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Είναι αγώνες που επιβεβαιώνουν ότι η δύναμη και η αξία της οργανωμένης εργατικής τάξης είναι τεράστια όταν βγαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τη ζωή της.

Οι ταξικοί αγώνες, με την απειθαρχία, την αφοβία και τη σύγκρουση, είναι η διέξοδος για να ξεπερνά εμπόδια και παγίδες που βάζει ο ταξικός αντίπαλος και το πολιτικό προσωπικό του».

Στάθηκε ακόμα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που συνεχίζεται και στον κίνδυνο να αποτελέσει αρχή μιας κλιμάκωσης γενικευμένων ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Και τόνισε ότι «η πάλη ενάντια στη συμμετοχή και την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις πρέπει να συνεχιστεί».

Αναφέρθηκε στην απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας από την πανδημία με ευθύνη του κράτους και κάλεσε να δυναμώσει ο αγώνας «για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, για να πάψει η Υγεία να αποτελεί εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται με σκοπό το κέρδος».

Κλείνοντας, παρουσίασε το πλαίσιο πάλης που υιοθετήθηκε από 510 εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, διεκδικήσεις που αφορούν το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Το λόγο στη συνέντευξη Τύπου πήραν συνδικαλιστές από τη «Μαλαματίνα» και τα Μεταλλεία Χαλκιδικής, μεταφέροντας τον αγωνιστικό παλμό ενάντια στη σφοδρή εργοδοτική επίθεση που δέχονται εκεί οι εργαζόμενοι.

Επίσης, εκπρόσωποι από την Επιτροπή των Μπλόκων και από τους αυτοαπασχολούμενους, ενώ παρεμβάσεις έγιναν εκ μέρους της ΟΓΕ και των Φοιτητικών Συλλόγων.

Ο Γιάννης Φραγγίδης εκ μέρους των απεργών της «Μαλαματίνα» εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη μέχρι τώρα στήριξη στον αγώνα που δίνουν και χαρακτήρισε «ιδιαίτερη τιμή να επιλεγεί ο χώρος της απεργίας για τη συνέντευξη Τύπου του ΠΑΜΕ ενόψει της ΔΕΘ».

Παρουσίασε το ιστορικό της επίθεσης της εργοδοσίας και τη χρησιμοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών στην προσπάθεια να σπάσει η απεργία και να μπει στο εργοστάσιο ο απεργοσπαστικός μηχανισμός. Σημείωσε ότι η αστυνομία «εδώ και 8 μέρες έχει στρατοπεδεύσει μέσα στο εργοστάσιο και τη γύρω περιοχή και χτυπά 24ωρη υπηρεσία, λειτουργώντας ως ιδιωτική εταιρεία φύλαξης».

Αναφέρθηκε επίσης στην αλληλεγγύη που έδειξε το ΠΑΜΕ και τα σωματεία που συσπειρώνονται σε αυτό, λέγοντας ότι «από την αρχή είναι στον υψηλότερο βαθμό. Δεν βρίσκονται εδώ για φωτογραφίες κάδρου, αλλά εκφράζουν την ουσία της λέξης αλληλεγγύη».

Και δήλωσε ότι ο αγώνας των απεργών θα συνεχιστεί μέχρι την τελική δικαίωση, που θα είναι να παρθούν πίσω οι απολύσεις και να υπογράψουν ΣΣΕ, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τον νόμο Χατζηδάκη.

Ο Νίκος Τζανετής, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στα Μεταλλεία και Λατομεία Βόρειας Ελλάδας (ΣΕΜΛΑ) και εργαζόμενος στο Μεταλλείο Ολυμπιάδας μέσω της εργολαβικής εταιρείας «EDILMAC», αναφέρθηκε στη νέα επίθεση που δέχτηκαν οι μεταλλωρύχοι με την ξαφνική απόλυσή τους (βλ. και σελ. 14)

Οπως είπε «την Τετάρτη, μέσα σε 10 λεπτά βρεθήκαμε στην ανεργία, στην ανέχεια, με τη συμφωνία "EDILMAC" και "Ελληνικός Χρυσός" να λήξουν τη μεταξύ τους σύμβαση».

Θύμισε ότι με τη συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της «Ελληνικός Χρυσός» και του ελληνικού δημοσίου, «ακούσαμε για 3.000 νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Από τότε τι έχουμε βιώσει; Τρομοκρατία, μείωση των εργασιακών δικαιωμάτων και στους εργολαβικούς εργαζόμενους και στους εργαζόμενους της "Ελληνικός Χρυσός", συνδικαλιστικές διώξεις, συνδικαλιστική απόλυση του προέδρου του Σωματείου και τώρα απολύσεις και ανέχεια για 100 εργαζόμενους».

Τόνισε ότι οι ευθύνες γι΄ αυτές τις απολύσεις βαρύνουν εξολοκλήρου την «Ελληνικός Χρυσός», η οποία επικαλείται ότι «διέκοψε τη σύμβαση με τον εργολάβο λόγω υψηλού εργατικού κόστους».

Οι εργαζόμενοι στα Μεταλλεία διεκδικούν να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας, να απορροφηθούν στο έργο είτε στην «Ελληνικός Χρυσός» είτε σε οποιονδήποτε άλλο εργολάβο. Και όπως είπε «αυτό πρέπει να το διασφαλίσουν η "Ελληνικός Χρυσός" και η κυβέρνηση».

Ο Κώστας Τζέλλας, μέλος της Γραμματείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, απευθυνόμενος προς τους απεργούς της «Μαλαματίνα» είπε ότι και οι αγρότες γνωρίζουν από αστυνομική καταστολή και βία, όπως επίσης γνωρίζουν ότι με την αλληλεγγύη των σωματείων κατάφεραν να σπάσουν τον τσαμπουκά των κυβερνήσεων και να αποσπάσουν κατακτήσεις.

Παρουσιάζοντας τα βασικά αιτήματα των βιοπαλαιστών αγροτών ανέφερε ότι διεκδικούν «κατώτερες εγγυημένες τιμές για όλα τα αγροτικά προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και συνάμα να μας επιτρέπει να ζούμε, όπως ζητούν οι εργαζόμενοι ΣΣΕ. Μείωση του κόστους παραγωγής και αυτό σημαίνει αγροτικό αφορολόγητο πετρέλαιο και αγροτικό ηλεκτρικό ρεύμα με κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής και για τις καλλιέργειες και για τα σπίτια μας».

Παρουσιάζοντας την κατάσταση που βιώνουν οι αγρότες αναφέρθηκε ειδικά στους φρουτοπαραγωγούς και τους κτηνοτρόφους. «Οι τιμές είναι εξευτελιστικές, κάτω του κόστους, μπαίνουν μέσα οι αγρότες. Κυριολεκτικά κόβουν τα δένδρα, εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες, φεύγουν από τα χωριά τους. Οι κτηνοτρόφοι σφάζουν τα κοπάδια τους, γιατί δεν μπορούν να τα ταΐσουν.

Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει τέτοια μέτρα άμεσα, ώστε οι κτηνοτρόφοι να ταΐσουν τα κοπάδια τους, οι αγρότες να μπορέσουν να καλλιεργήσουν και να μπορούμε να ζήσουμε στα χωριά μας και να συνεχίσουμε να ζούμε από τη δουλειά μας».

Επίσης, αναφέρθηκε στο αίτημα για αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, ώστε να έχει δημόσιο χαρακτήρα, να αποζημιώνει στο 100% των ζημιών, και στο 100% της παραγωγής.

Ο Γιάννης Πιπερίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Μικρών και Αυτοαπασχολούμενων Εμπόρων Θεσσαλονίκης (ΣΜΑΕΘ) αναφέρθηκε στις αυξήσεις φωτιά στο ηλεκτρικό ρεύμα, λέγοντας ότι «ένας μικρός επαγγελματίας με το που βάζει το κλειδί στο μαγαζί αυξάνει το κόστος εργασίας του σε δυσθεώρητα ύψη αν αναλογιστούμε ότι αυτές οι αυξήσεις συνοδεύονται με τα αυξημένα τιμολόγια στις πρώτες ύλες, στη θέρμανση, στα έξοδα του σπιτιού».

Αναφέρθηκε ακόμα στην επιστρεπτέα προκαταβολή που η κυβέρνηση ζητά να επιστρέψουν, ενώ την ίδια ώρα «βλέπουμε λουκέτα σε μαγαζιά σε όλες τις συνοικίες ακόμα και σε παραδοσιακούς κεντρικούς δρόμους (Δραγούμη, Ερμού, Βενιζέλου, Εγνατία κ.ά.). Το εισόδημά μας το κατατρώνε μια σειρά από "μνημονιακά μέτρα". Που ήρθαν και παρέμειναν, όπως το τέλος επιτηδεύματος, η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου, οι αυξήσεις στους συντελεστές του ΦΠΑ, η προκαταβολή του φόρου εισοδήματος στο 100% και τόσα άλλα».

Κάλεσε τους αυτοαπασχολούμενους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να παλέψουν. Να υποχρεώσουν «τις κυβερνήσεις να πάρουν πίσω όλα αυτά τα μέτρα που μας κάνουν τον βίο αβίωτο».

Η Γεωργία Τριανταφύλλου, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, κάλεσε να δυναμώσει ο αγώνας. «Ασπίδα προστασίας από τα αδιέξοδα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε είναι η πάλη με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες μας στην εργασία, στην υγεία, στη μόρφωση των παιδιών μας, στην προστασία της μητρότητας», είπε. Και πρόσθεσε ότι «με τη συμμετοχή των γυναικών της βιοπάλης στον αγώνα πολλαπλασιάζουμε τη δύναμη της οργάνωσης, της αλληλεγγύης. (...)

Οι γυναίκες του μόχθου βρισκόμαστε στο πλευρό όλων των εργαζομένων που αγωνίζονται, όπως στη "Μαλαματίνα"! Χτίζουμε τη δική μας ασπίδα προστασίας σε κάθε αγωνίστρια και αγωνιστή που σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται, κόντρα στη μεγαλοεργοδοσία, κόντρα στους νόμους όλων των κυβερνήσεων που τη στηρίζουν και στις δυνάμεις καταστολής».

Εκ μέρους του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, ο Κώστας Πυρπασόπουλος, πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου Φυσικού ΑΠΘ, είπε ότι «η πάλη ενάντια στις απολύσεις, για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας αφορά και το δικό μας μέλλον. Ο αγώνας των φοιτητών για ολοκληρωμένη μόρφωση και δωρεάν σπουδές αφορά το μέλλον των παιδιών σας!».

Πρόσθεσε ότι «ο βαρύς χειμώνας ξεκινάει τελικά απ' τον Σεπτέμβρη με χιλιάδες οικογένειες πρωτοετών αλλά και φοιτητών μεγαλύτερων ετών να αδυνατούν να βρουν ένα αξιοπρεπές κατάλυμα για τον γιο ή την κόρη τους. Οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτιναχθεί και πλέον οριακά 1 στους 2 δυσκολεύεται είτε αδυνατεί ακόμα να το πληρώσει. (...) Δίπλα σε αυτά οι φοιτητές είμαστε αντιμέτωποι και με την εφαρμογή του νέου νόμου - πλαίσιου που ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο και εμπλουτίζει το προηγούμενο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση». Τέλος, αναφέρθηκε και στην εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές, για την υπεράσπιση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου που αντιμετωπίζει τους φοιτητές σαν πελάτες και αυριανούς αναλώσιμους εργαζόμενους. Αλλά και στους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών.