Οπως είπε, «μόνο η εργατική τάξη με τους συμμάχους της μπορεί να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων, να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα της ακρίβειας, της φτώχειας, της ανεργίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και όλων όσα τη βασανίζουν. Να γίνει ο καπετάνιος, να χαράξει αζιμούθιο, για να εξουσιάζει όλα όσα παράγει».

Από το βήμα της συνέντευξης εκπρόσωποι της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, της ΟΓΕ και των μεταλλωρύχων στο μεταλλείο της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μαζικές απολύσεις, κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ και των συνδικάτων στη ΔΕΘ. Παράλληλα εξέφρασαν τη στήριξή τους στον αγώνα των απεργών της «Μαλαματίνας».

Εισηγητικά ο Γ. Πέρρος ανέφερε:

«Βρισκόμαστε στον χώρο έξω από το εργοστάσιο της "Μαλαματίνας". Εδώ που αυτούς τους μήνες οι εργαζόμενοι του εργοστασίου παλεύουν καθημερινά, συνεχίζουν αδιάκοπα τον αγώνα απαιτώντας την ανάκληση των απολύσεων των συναδέλφων τους, για να σταματήσουν οι διώξεις σε βάρος των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων και για την υπογραφή επιχειρησιακής ΣΣΕ. Οργανωμένοι στο επιχειρησιακό σωματείο τους, δίνουν αγωνιστική απάντηση στο όργιο τρομοκρατίας της εργοδοσίας που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες. Απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, αστυνομία, ΜΑΤ, ΟΠΚΕ έχουν κατασκηνώσει εδώ προκειμένου να τρομοκρατήσουν και να σπάσουν τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων. Οπως βλέπετε μέσα δεν δουλεύουν οι εργάτες, αλλά τα ΜΑΤ και οι δυνάμεις καταστολής. Να φύγουν τώρα όλοι αυτοί και να μπουν μέσα οι εργάτες».

Κάλεσε να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η στήριξη προς τους εργαζόμενους: «Ο εργαζόμενος λαός, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να κάνουν στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους γνωστό το αίσχος που εξελίσσεται αυτούς τους μήνες στο εργοστάσιο. Να δυναμώσουν την αλληλεγγύη και με πρακτικά μέτρα, με οικονομική ενίσχυση».

Συνεχίζοντας κατήγγειλε την εταιρεία «Edilmac», που δραστηριοποιείται στα μεταλλεία της «Ελληνικός Χρυσός» και πέταξε στον δρόμο 100 εργαζόμενους, και πρόβαλε το αίτημα να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος.

Επίσης κάλεσε να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους φοιτητές που παλεύουν και δεν επιτρέπουν την είσοδο των δυνάμεων καταστολής στα πανεπιστήμια.

Απηύθυνε κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα «να βγουν μπροστά, να οργανώσουμε τις διεκδικήσεις μας απέναντι στην ακρίβεια, στους θανατηφόρους λογαριασμούς του ρεύματος, στα ενοίκια που έχουν ξεπεράσει τους ουρανοξύστες», και σε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, πάρουν μέρος στις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, να συμβάλουν στην οργάνωση του αγώνα για να δοθεί απάντηση στην επίθεση.

Οπως είπε, «οι αγώνες των τελευταίων μηνών έφεραν στο προσκήνιο ότι η όποια θετική διεργασία και εξέλιξη μπορεί να υπάρχει για τα δικαιώματά μας και για νέες κατακτήσεις μπορεί να γίνει μέσα από την οργανωμένη πάλη, και όχι να μοιράζουμε τις ελπίδες μας στις κυβερνητικές εναλλαγές, σε νέους ή παλιούς λυτρωτές, βάζοντας τους αγώνες τους σε αναμονή.

Καμία αναμονή, κανένας εφησυχασμός. Η αναμονή είναι χαμένος χρόνος. Να απαντήσουμε, γιατί μας έχουν πρήξει με τις δυσκολίες και τη βαρυχειμωνιά που κυβέρνηση, εργοδοσία, ΕΕ κάθε μέρα μας λένε για να μας τρομοκρατούν, να μας φοβίζουν και να βάζουμε το κεφάλι στα σκέλια.

Τώρα είναι η ώρα οι εργάτες ενωμένοι να απορρίψουν αποπροσανατολιστικά διλήμματα, να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος».

Αναφερόμενος στις συνήθεις εξαγγελίες από το βήμα της ΔΕΘ, είπε ότι «όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ακούσει πολλά. Τώρα θα ακούσουμε περισσότερα, λόγω και προεκλογικής περιόδου. Οπως τα πανηγύρια της ΝΔ περί τέλους της μεταμνημονιακής εποπτείας. Τα ίδια "πανηγύρια" άλλωστε ζήσαμε και το 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν "βγήκαμε από τα μνημόνια" και "η χώρα επέστρεφε στην κανονικότητα". Βέβαια, την "κανονικότητα" αυτή τη ζούμε στο πετσί μας.

Θα ακούσουμε πολλά από αυτά τα κόμματα και την ηγεσία της ΓΣΕΕ για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ώστε μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, όπως λένε».

Πρόσθεσε ότι «δοκιμάσαμε κάθε είδους κυβερνήσεις: Αυτοδύναμες κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, δήθεν αριστερές, εθνικής ενότητας, με δύο και τρία κόμματα, τεχνοκρατών. Τα αποτελέσματα γνωστά. Πότε μας έλεγαν "έχουμε κρίση και δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις". Τώρα το τροπάριο αλλάζει, λένε ότι "έχουμε έκτακτες συνθήκες". Ολα αυτά ώστε να μπει πάγος στις διεκδικήσεις. Οσες φορές ο λαός πόνταρε στο "μικρότερο κακό" τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Απογοήτευση, μοιρολατρία, αναμονή.

Εχουν ετοιμάσει το έδαφος ώστε να αισθάνεται ο κάθε εργαζόμενος συνένοχος για την κατάσταση, να αισθάνεται υπόλογος για το αν θα ανάψει τη σόμπα. Να αισθάνεται άγχος και φόβο στο άνοιγμα των λογαριασμών, στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ.

Να συμβιβαζόμαστε με τα ελάχιστα, με τα vouchers, με τα pass κάθε είδους που πολλαπλασιάζονται, φέρνοντας τη λογική του δώρου πάνω στις διευρυμένες και οξυμένες λαϊκές ανάγκες, και τα οποία μάλιστα μόνο ανακούφιση δεν φέρνουν! Είναι ψίχουλα και κοροϊδία».

Κάλεσε να σημάνει ξεσηκωμός για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές. Να σταματήσει το αίσχος της κυβερνητικής παρέμβασης στον κατώτατο μισθό. Εδώ και τώρα ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Απηύθυνε κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις «να «κόψουν ένα μεγάλο πανεργατικό, απεργιακό κουστούμι τον Οκτώβρη. Τα συνδικάτα να προετοιμαστούμε. Να ανάψει η σπίθα παντού.

Κάθε κλάδος, κάθε εργασιακός χώρος να δώσει το σήμα της αντεπίθεσης. Κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, συντονισμένα και ενιαία να ασκήσουν πίεση σε κυβέρνηση και εργοδοσία με αιτήματα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος, με πραγματικά μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων».

Αναφέρθηκε επίσης στους αγώνες των εργαζομένων στις προβλήτες της COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια και στα Λιπάσματα Καβάλας και αλλού, λέγοντας ότι «αυτοί οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων έδωσαν έμπνευση, έσπειραν το έδαφος, για άλλους κλαδικούς αγώνες σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Είναι αγώνες που επιβεβαιώνουν ότι η δύναμη και η αξία της οργανωμένης εργατικής τάξης είναι τεράστια όταν βγαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τη ζωή της.

Οι ταξικοί αγώνες, με την απειθαρχία, την αφοβία και τη σύγκρουση, είναι η διέξοδος για να ξεπερνά εμπόδια και παγίδες που βάζει ο ταξικός αντίπαλος και το πολιτικό προσωπικό του».

Στάθηκε ακόμα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που συνεχίζεται και στον κίνδυνο να αποτελέσει αρχή μιας κλιμάκωσης γενικευμένων ανταγωνισμών και συγκρούσεων. Και τόνισε ότι «η πάλη ενάντια στη συμμετοχή και την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις πρέπει να συνεχιστεί».

Αναφέρθηκε στην απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας από την πανδημία με ευθύνη του κράτους και κάλεσε να δυναμώσει ο αγώνας «για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, για να πάψει η Υγεία να αποτελεί εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται με σκοπό το κέρδος».

Κλείνοντας, παρουσίασε το πλαίσιο πάλης που υιοθετήθηκε από 510 εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, διεκδικήσεις που αφορούν το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.