Η επιστημονική ομάδα που διερευνά το θέμα επικεντρώνει τώρα στην εκτίμηση της αποτελεσματικότητας μεταφοράς ορμής από το DART, που έτρεχε με ταχύτητα 22.530 χιλιόμετρα την ώρα (σε σχέση με τον Δίμορφο) και ιδιαίτερα στον ρόλο που έπαιξαν οι τόνοι πετρωμάτων του αστεροειδούς που εκτινάχτηκαν στο Διάστημα, δημιουργώντας μια ουρά σαν κομήτη. Η ανάδραση από αυτήν την εκτίναξη ενίσχυσε σημαντικά την επίδραση του σκάφους στον αστεροειδή, όπως το ρεύμα αέρα που βγαίνει από ένα μπαλόνι, όταν αυτό τρυπήσει από το χτύπημα κάποιου αιχμηρού αντικειμένου, ωθώντας το μπαλόνι προς την αντίθετη κατεύθυνση.
scaliger |
Η πιθανότητα να πέσει ένας καταστροφικά μεγάλος αστεροειδής στη Γη τις επόμενες δεκαετίες είναι πολύ μικρή, αλλά τόσο η NASA, όσο και ο ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος) διοργανώνουν αποστολές που σχετίζονται με την πλανητική άμυνα απέναντι σε τέτοιους κινδύνους. Η αποστολή DART ήταν μόνο η αρχή, σύμφωνα με τη NASA. Περίπου σε τέσσερα χρόνια από σήμερα, ο ESA πρόκειται να στείλει την αποστολή Hera, για να ελέγξει επιτόπου τα αποτελέσματα της πρόσκρουσης του DART στον Δίμορφο (μέγεθος και μορφή του κρατήρα, ποσότητα και διάταξη των συντριμμιών γύρω του, υφή του επιφανειακού στρώματος του αστεροειδούς κ.τ.λ.) και να μετρήσει με ακρίβεια τη μάζα του Δίμορφου, ώστε να μπορέσει να εκτιμηθεί καλύτερα η αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Ούτε ο Δίμορφος, ούτε ο Δίδυμος αποτελούσαν απειλή για τη Γη πριν την πρόσκρουση, ούτε και μετά, καθώς δεν ανήκουν στην ομάδα των αστεροειδών με τροχιά κοντινή στη γήινη.
Αντί για την ομαλή χωμάτινη επιφάνεια που περίμεναν οι επιστήμονες με βάση τις παρατηρήσεις από επίγεια τηλεσκόπια, το «OSIRIS-REx» διαπίστωσε ότι η επιφάνεια του Μπενού καλυπτόταν από πέτρες και βράχους και μάλιστα κάποια πετραδάκια αποκολούνταν κατά διαστήματα και χάνονταν στο Διάστημα. Αλλά όταν ο βραχίονας του σκάφους ακούμπησε με ταχύτητα μόλις 10 εκατοστών το δευτερόλεπτο την επιφάνεια του Μπενού και απελευθέρωσε αέριο για να συλλέξει δείγμα, έγινε πραγματικά ο «χαμός» από τα πετραδάκια, που δημιούργησαν ένα νέφος γύρω του. Οταν το σύστημα συλλογής δείγματος είχε δοκιμαστεί στο γήινο έδαφος σχεδόν δεν άφησε σημάδι, αλλά στον Μπενού δημιουργήθηκε ένας κρατήρας διαμέτρου 8 μέτρων! Σε αυτό βεβαίως συνέβαλαν και τα αέρια από τους προωθητήρες του σκάφους.
WJB3320 |
Η διαστημοσυσκευή, από τη χαμηλή γήινη τροχιά της (720 χλμ. πάνω από την επιφάνεια) θα πραγματοποιήσει παρατηρήσεις για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, σχετικά με το ηλιακό μαγνητικό πεδίο, τις ηλιακές εκλάμψεις και τις στεμματικές εκπομπές μάζας, διεξάγοντάς τες ταυτόχρονα, ώστε να εντοπίζονται οι σχέσεις ανάμεσα σε αυτά τα φαινόμενα. Οι Κινέζοι επιστήμονες θα χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες που θα λαμβάνουν από τον δορυφόρο και για την πρόβλεψη του διαστημικού καιρού, που επηρεάζει τόσο τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, όσο και τις τηλεπικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά συστήματα πλοήγησης στη Γη.
Για να πετύχει τους στόχους του, το «Κουάφου-1» φέρει τρία επιστημονικά όργανα: Ενα τηλεσκόπιο υπεριωδών ακτίνων για την ταυτόχρονη παρατήρηση της ηλιόσφαιρας και του ηλιακού στέμματος, ένα τηλεσκόπιο στο τμήμα των υψηλής Ενέργειας ακτίνων Χ και έναν μαγνητογράφο του πλήρους ηλιακού δίσκου. Μετά τους απαραίτητους ελέγχους, που θα διαρκέσουν γύρω στους τέσσερις μήνες, ο δορυφόρος θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία και τα επιστημονικά δεδομένα που θα προκύπτουν (περίπου 500 γιγαμπάιτ τη μέρα) θα δίνονται στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα προς αξιοποίηση. Ο «Κουάφου-1» είναι συνέχεια του κινεζικού προγράμματος μελέτης του Ηλιου, που ξεκίνησε με τον κατά βάση πειραματικό δορυφόρο «Ζιχέ», τον πρώτο της χώρας που έφερε ηλιακό τηλεσκόπιο.