Και ο Μ. Θεοδωράκης συνεχίζει: «... Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή φιλοδοξούμε να παρουσιάσουμε κάτι διαφορετικό που να έχει τη σφραγίδα της ελληνικής τέχνης, τότε θα πρέπει να πάρουμε το ρίσκο να τολμήσουμε να προβάλλουμε όσα έργα ζυμώθηκαν από τους Ελληνες και ζύμωσαν τους Ελληνες. Εγιναν τρόπος σκέψης και ζωής. Αυτοί είμαστε, θα πρέπει να πούμε. Είτε κάνουμε τραγούδια, είτε ανεβάζουμε τραγωδίες, είτε ζωγραφίζουμε, είτε χορεύουμε, είτε γλεντάμε, είτε ονειρευόμαστε.

Να προβάλλουμε λοιπόν εκείνα που παγκοίνως πιστεύουμε ότι είναι τα καλύτερα και τα αντιπροσωπευτικότερα. Βλέποντας με τα δικά μας μάτια και όχι με τα μάτια των ξένων. Και να τα παρουσιάσουμε όσο γίνεται περισσότερο άρτια, άψογα, τέλεια. Εδώ ας μπει όσο θέλει η σύγχρονη τεχνική και πρέπει να μπει. Ωστε κανένας να μη μας κατηγορήσει ότι δε βρισκόμαστε στο ύψος της τεχνοκρατικής εποχής μας.

Και αυτό μπορεί να γίνει άφοβα, γιατί κάτω από το περιτύλιγμα «τεχνική» θα υπάρχει η ουσία, θα υπάρχει η ψυχή και το πνεύμα της Ελλάδας. Και σε όποιον αρέσει...

... Διαφορετικά ας μείνουμε στα αστραφτερά...».

Αναδημοσιεύσαμε τα εκτενή αυτά αποσπάσματα της επιστολής του Μ. Θεοδωράκη, γιατί θεωρούμε τα όσα σημειώνει σημαντικά και εύστοχα και πιστεύουμε, ότι η παρέμβασή του ανοίγει ένα σοβαρό ζήτημα, με το οποίο έχει χρέος να ασχοληθεί το κίνημα των καλλιτεχνών και των διανοουμένων, γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

«Ο τρόπος χειρισμού και προβολής των "μηνυμάτων", όσο και τα ίδια τα "ευρήματα" της δημοσκόπησης δείχνουν ότι υπάρχει μια σχεδιασμένη επιχείρηση, με στόχο να αποστείλουν μηνύματα κυρίως προς την πλευρά της κυβέρνησης Σημίτη. Να υποστεί, δηλαδή, μέσω των ιδιαίτερα αρνητικών αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης, ένα "σοκ", ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να "συνέλθει" και να εφαρμόσει πιο γρήγορα και αποφασιστικά τις νεοφιλελεύθερες "τομές", που της υποδεικνύουν ξένα και εγχώρια κέντρα, πράγμα, που, όπως αφήνουν να εννοηθεί, θα οδηγήσει στην αναστροφή του αρνητικού κλίματος και, βέβαια, θα της δώσει και πάλι το προβάδισμα στα γκάλοπ...».

Τα παραπάνω έγραφε προχτές ο «Ριζοσπάστης», σχετικά με τη δημοσκόπηση της «MRB» και ήταν ακριβώς οι εκτιμήσεις, που βρήκαν αρκετή δημοσιότητα χτες από άλλες εφημερίδες. Οχι τυχαία, βέβαια. Διαβάστε, τι έγραφε χτες στο «Βήμα», ο «επικοινωνιακός σύμβουλος» του Μαξίμου, Γ. Πρετεντέρης και θα καταλάβετε: «Καλώς ή κακώς, όμως, η πολιτική είναι μια σύγκρουση. Γι' αυτό, ο δρόμος της είναι πάντα ο ίδιος: ο δρόμος των διλημμάτων. Οπως το 1996. Κοινοβουλευτική ομάδα και Βουλή, συνέδριο και κόμμα, εκλογές και λαός. Το κάθε επόμενο στάδιο λειτουργεί διλημματικά για το προηγούμενο. "Καθαρίζεις γύρω γύρω με το μπαζούκας και μετά διαπραγματεύεσαι με ό,τι κουνιέται ακόμα", έλεγε ο Μιτεράν.

Ο Σημίτης έκανε ακριβώς το αντίθετο. Αργησε στην εκκαθάριση. Οπισθοχώρησε στο Ασφαλιστικό. Και έπιασε κουβέντα με τους αντιπάλους του. Τα υπόλοιπα τα λένε οι δημοσκοπήσεις».

Ως αφετηρία για την ανοδική πορεία εκτιμούν τα στελέχη του κόμματος του Αβραμόπουλου το 8,4% που τους έδωσε η τελευταία δημοσκόπηση. Τα ίδια, βέβαια, έλεγαν και για τα προηγούμενα γκάλοπ, ιδιαίτερα, από την ώρα που τα τελευταία άρχισαν να δείχνουν την πτωτική τάση του Κινήματος των Ελεύθερων Πολιτών.

Προφανώς, έχουν σωστά εκτιμήσει πως αποτελούν μια αφετηρία τα εκάστοτε ποσοστά. Το λάθος τους βρίσκεται στο δεύτερο μέρος της εκτίμησής τους. Τα κάθε φορά ποσοστά είναι μια αφετηρία παραπέρα καθοδικής και όχι ανοδικής πορείας. Το επόμενο ποσοστό τους θα είναι ακόμη μικρότερο. Οταν, δε, θα κάνουν γνωστό το πρόγραμμα και τις θέσεις του κόμματός τους, θα πιάσουν πάτο...

Στρατιώτη,

εσύ ορκίστηκες

τη χώρα

να φυλάττεις

κι όχι να γίνεις

των «τρανών»

όργανο

και δραγάτης,

στρατιώτη,

εσύ ορκίστηκες

φρουρός να 'σαι

εδώ κάτω

κι όχι να γίνεις

συνεργός

στα εγκλήματα

του ΝΑΤΟ!

* * *

Στρατιώτη,

πες πού σε τραβούν

του κόσμου

οι δολοφόνοι,

στρατιώτη, πες,

πώς δέχεσαι

αυτών να γίνεις

πιόνι,

«όχι» τρανό

και άρνηση,

φαντάρε,

ν' αντιτάξεις

στα βρωμερά

τα σχέδια

της μαύρης

«νέας τάξης»!