ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τη διακοπή της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων, βάσει των οποίων σχηματίζεται αρχείο από την ΑΕ με την επωνυμία "ΕΝΑ Τηλεοπτικές και κινηματογραφικές επιχειρήσεις ΑΕ" για τους σκοπούς της εκπομπής "Μεγάλος Αδελφός", που πρόκειται να προβληθεί από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ ΤV ΑΕ», διατάσσει η πρόσφατη απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Στην πεντασέλιδη απόφαση σημειώνονται επίσης, ότι «... οδηγείται σε εξαφάνιση η ιδιωτική ζωή ως πυρήνας της ανθρώπινης προσωπικότητας», ενώ τονίζεται ότι «η αναλαμβανόμενη υποχρέωση τείνει στον εξευτελισμό της αξίας του ανθρώπου».

Πρόκειται, για μια θετική απόφαση και, ταυτόχρονα, παρέμβαση της Αρχής Προστασίας. Αν νομίζετε, όμως, ότι συνεπάγεται και το άδοξο τέλος -πριν καν αρχίσει- του εξευτελιστικού τσίρκου του «Μεγάλου Αδελφού», κάνετε λάθος. Δυστυχώς, στις μέρες μας, «η αξία του ανθρώπου» δεν εμποδίζει την προώθηση των σκοπών και επιδιώξεων των μεγάλων επιχειρήσεων, μέσα στις γνωστές συνθήκες απελευθέρωσης της ασυδοσίας τους και κυριαρχίας των «νόμων της αγοράς». Αλλωστε, τι κάνει και μέχρι σήμερα η πλειοψηφία των τηλεοπτικών προγραμμάτων;

Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα, για να μην προστεθεί και ο «Μεγάλος Αδελφός» στα μέχρι σήμερα τηλεοπτικά «σκουπίδια». Και, κυρίως, θα χρειαστεί η αποφασιστική αντίδραση του οργανωμένου μαζικού κινήματος.

Η αποδοκιμασία και τα κανάλια

Με δημοσίευμα της κυριακάτικης εφημερίδας «Το Παρόν», ασχολείται ο χτεσινός «Ναυτίλος» του Στάθη και σημειώνει: «Η αποδοκιμασία του κ. Πρωθυπουργού στον Λυκαβηττό, επειδή εξ αιτίας του καθυστέρησε η έναρξη μιας παράστασης κατά μιαν περίπου ώρα, κατεγράφη στις εφημερίδες (και τα ραδιόφωνα) με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - με τη σημαντική, μάλιστα, υποσημείωση ότι μ' αυτήν την αποδοκιμασία εξεφράσθησαν κι άλλα «σπασμένα», ουκ ολίγα επ' εσχάτοις.

Ομως στην τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων το γεγονός απεκρύβη, όχι βεβαίως επειδή δεν αξιολογήθηκε ως σημαντικό, αλλά μάλλον επειδή αξιολογήθηκε ως πολύ σημαντικό! Δεν ξέρω αν αυτό είναι "επίτευγμα" του κ. Πανταγιά (όπως δείχνει να λέει το ρεπορτάζ), αλλά η λογοκρισία της πραγματικότητος παραπέμπει σε ολοκληρωτικές προθέσεις. Μάλιστα, η λογοκρισία μιας "δημοσιευμένης ήδη πραγματικότητος", εκτός από ολοκληρωτική διάθεση, δείχνει και μεγάλη απελπισία. Εσχατη δε κουτοπονηριά.

Η "λογική" ότι τις εφημερίδες τις διαβάζουν 800.000 άνθρωποι, αλλά την τηλεόραση τη βλέπουν 8.000.000 σημαίνει, για όσους την ενστερνίζονται: να γλιτώσουμε τώρα ό,τι μπορούμε, πριν φθάσουμε να μη γλιτώνουμε με τίποτα...».

Ο «τηλε-τσακωμός»

Δε φτάνει που «τσακώθηκαν» χτες οι Κακλαμάνης - Παναγιωτακόπουλος, «τσακώθηκαν» και κανάλια λόγω του ...τσακωμού. Ο λόγος; Μόνο δυο τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν καταφέρει να γράψουν το «επεισόδιο» και μόλις το αντιλήφθηκαν οι υπόλοιποι, έγινε «χαμός», με τους δεύτερους να καταγγέλλουν τους πρώτους, αφού αυτοί παραβίασαν τη συμφωνία, βάζοντας κάμερες στην αίθουσα συνεδριάσεων της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και θα είχαν τα «επίμαχα» πλάνα στα βραδινά δελτία ειδήσεων, ενώ οι υπόλοιποι όχι. Αυτό, βλέπετε, ήταν η «είδηση» από μια ολόκληρη συνεδρίαση της ΚΕ ενός κυβερνώντος κόμματος. Ο «τσακωμός»...

Δεν ξέρουμε, βέβαια, πώς λύθηκε το «πρόβλημα», αλλά, στα πλαίσια της ...τηλεδημοκρατίας μας, θα μπορούσαν οι Κακλαμάνης - Παναγιωτακόπουλος να επαναλάβουν τον τσακωμό τους, για τις ανάγκες και των υπολοίπων τηλεοπτικών σταθμών...

Συγκρούσεις και πάλι στο Μπράντφορντ

Associated Press

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξεσπούν διαδηλώσεις και συγκρούσεις στο Μπράντφορντ, την πόλη αυτή της Βόρειας Αγγλίας, όπου ζουν γύρω στους 70.000 μετανάστες από χώρες της Ασίας. Οι προηγούμενες έγιναν πριν από δυο μήνες περίπου. Τούτη τη φορά, όμως, ήταν οι πλέον έντονες της τελευταίας δεκαετίας, όπως τουλάχιστον μεταδίδουν οι ανταποκριτές. Απανθρακωμένα οχήματα, σπασμένα παράθυρα και καμένα κτίρια ήταν η εικόνα της πόλης, ξημερώνοντας Δευτέρα, μετά το τέλος του διήμερου των επεισοδίων, μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Κι όπως είχε συμβεί και τις προηγούμενες φορές, οι ταραχές προκλήθηκαν από το ακροδεξιό κόμμα του Εθνικού Μετώπου, το οποίο ήθελε σώνει και καλά να διαδηλώσει στη συγκεκριμένη πόλη τις ρατσιστικές του θέσεις και συνθήματα. Η επιδίωξη αυτή προκάλεσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις των Ασιατών μεταναστών και η κατάσταση δεν άργησε να τεθεί εκτός ελέγχου, παρά την κινητοποίηση μεγάλου αριθμού αστυνομικών, ακόμη και έφιππων, όπως και ειδικών κατασταλτικών δυνάμεων.

Αν αναρωτιέστε τι λέει και τι κάνει για όλ' αυτά η κυβέρνηση Μπλερ, θα απαντούσαμε: Ουσιαστικά τίποτε. Αλλωστε, δεν έδειξε να προβληματίζεται ούτε από το γεγονός πως στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του Ιούνη το ακροδεξιό Βρετανικό Εθνικό Κόμμα αποκόμισε ορισμένα κέρδη...

«Καθαρή» αντιλαϊκή πρόκληση

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό ότι δεν παρουσίασε με σαφήνεια τους «καθαρούς στόχους» της κυβερνητικής πολιτικής για το επόμενο διάστημα. Μια αποκωδικοποίηση -υπόθεση εύκολη μετά από τόσα χρόνια «εκσυγχρονιστικής» κυριαρχίας- της χτεσινής ομιλίας του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ είναι αρκετή για να καταδείξει ότι ο Κ. Σημίτης θα κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει να παραμένει ο εκλεκτός της άρχουσας τάξης. Χρειάζεται απλά, κάποια «πίστωση χρόνου» μέχρι το Συνέδριο, το οποίο, όπως προέκυψε ξεκάθαρα από την πρωθυπουργική ομιλία, θα αποτελέσει το ορόσημο της νέας αντιλαϊκής επίθεσης, την αφετηρία για το, «καθυστερημένο», «δεύτερο κύμα εκσυγχρονισμού».

Ο Κ. Σημίτης δε μάσησε τα λόγια του, μίλησε «καθαρά», είπε δηλαδή αυτά που ήθελαν να ακούσουν τα «μεγάλα αφεντικά». «Με το συνέδριό μας -είπε- θα σηματοδοτήσουμε μια νέα πολιτική περίοδο με πρωταγωνιστή τις πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου, μια πολιτική περίοδο αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της συντήρησης, τα οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, τις κατεστημένες κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν να δεσμεύσουν, να ποδηγετήσουν και να υποτάξουν την πολιτική στα μέτρα τους». Αν η φράση «πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου» αντικατασταθεί από δυνάμεις του κεφαλαίου και τα «οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα» από τις διεκδικήσεις και τους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων, προβάλει ολοκάθαρα το «όραμα» και η «στρατηγική στόχευση» του πρωθυπουργού. Δεν παρέλειψε επίσης να προσδιορίσει και τη χρησιμότητα και σκοπιμότητα της σύγκλισης του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ σ' αυτόν το σχεδιασμό. Το συνέδριο, είπε, πρέπει να δώσει στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση «δύναμη και αποφασιστικότητα να αλλάξει τα πράγματα στη χώρα», πρέπει να δώσει «νέα δυναμική».

Εκεί που δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών και αυταπατών ήταν στην κατεύθυνση προς την οποία πρέπει «να αλλάξουν τα πράγματα». Οι «τρεις μεγάλοι καθαροί στόχοι» στους οποίους επικέντρωσε τη δράση της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, αποτελούν στην πραγματικότητα την ολοκλήρωση της νεοφιλελεύθερης επέλασης, η υλοποίηση της οποίας θα σημάνει τη διαμόρφωση βαρύτατων τετελεσμένων σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών μαζών. Ποια είναι η «τριπλή πρόκληση» που έθεσε ο Κ. Σημίτης; Πρώτον, η «ολοκλήρωση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων» στην Παιδεία, την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι επεξηγήσεις μάλλον περιττεύουν. Δεύτερον, «η ενδυνάμωση της διεθνούς θέσης της χώρας», προφανέστατα στο πλαίσιο του ρόλου του χωροφύλακα της νέας τάξης στην περιοχή. Εξάλλου το είπε ευθέως: «Η Ελλάδα πρέπει να αυξάνει διαρκώς την ισχύ (!) της, ώστε να διασφαλίζει τα συμφέροντά της και να μπορεί να δρα σταθεροποιητικά στην περιοχή». Τρίτον, «η σφυρηλάτηση μιας νέας εθνικής αυτοπεποίθησης», που αποτελεί απόρροια των παραπάνω και το «οραματικό στοιχείο» τους.

Οι «ευγενικοί» και φιλόδοξοι αυτοί στόχοι γίνονται ολοένα και πιο δύσκολοι στην εφαρμογή τους. Γιατί, όπως φάνηκε και από τη χτεσινή θεαματική πτώση του Χρηματιστηρίου, η «αγορά» θέλει άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα για να δείξει την «εμπιστοσύνη» της. Θέλει, για παράδειγμα, εδώ και τώρα ξεπούλημα της «Ολυμπιακής», άνευ όρων εκχώρηση του «φιλέτου» των ιδιωτικοποιήσεων, «λύση» του Ασφαλιστικού κ.ο.κ. Κυρίως όμως η υλοποίηση των αντιλαϊκών αυτών στόχων «σκοντάφτει» στους λαϊκούς αγώνες που ολοένα και περισσότερο δυναμώνουν. Οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στο Ασφαλιστικό δεν αποτελούν, όπως θέλουν, μια παρένθεση που έκλεισε. Είναι μια ελπιδοφόρα παρακαταθήκη και ένα κεκτημένο του λαϊκού κινήματος, που μπορεί τώρα να οργανώσει από καλύτερες θέσεις την αντεπίθεσή του. Είναι τώρα πιο ώριμο και βέβαια δεν τρέφει αυταπάτες σχετικά με το ρόλο του «εκσυγχρονιστικού» ή του «καλού» ΠΑΣΟΚ.

«Εξω»!

Τι γυρεύει

η αρμάδα

των κουρσάρων

στην Ελλάδα;

Τι γυρεύει

εδώ πέρα

του πλανήτη μας

η λέρα

με τη μαύρη της

παντιέρα;

* * *