Στον διαρκή αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και την εστίαση «για να καταφέρουμε να εργαζόμαστε και να αμειβόμαστε με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς», αναφέρθηκε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, και αφού μίλησε για τις διεκδικήσεις των σωματείων συνέχισε:

«Εργαζόμαστε σε έναν κλάδο όπου όλοι ομολογούν ότι στην ουσία δεν γνώρισε κρίση, όπου ακόμα χρόνο με τον χρόνο καταγράφει πολύ μεγάλη κερδοφορία, ελκύει νέες και μεγάλες επενδύσεις, ξεπερνάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Την τελευταία δεκαετία οι τουριστικές αφίξεις στην Ελλάδα έχουν πάνω από 100% αύξηση, οι τιμές των δωματίων αυξάνονται συνεχώς, όπως αντίστοιχα και τα έσοδα, που πλέον ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ και φτάνει στο σημείο να έχει πάνω από 80.000 κενές θέσεις εργασίας!

Η συνεχόμενη και μεγάλη ανάπτυξη των επιχειρήσεων στα ξενοδοχεία και την εστίαση έγινε πραγματικότητα μέσα από τη μείωση των μισθών και την κατάργηση δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αξιοποιήθηκαν όλες οι αντεργατικές διατάξεις των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, ώστε συνεχώς να μειώνεται το κόστος της εργασίας για τις επιχειρήσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να αυξάνονται τα κέρδη, για να υπηρετούν τους ανταγωνισμούς μεταξύ των μεγάλων ομίλων.

Δεν γίνεται λοιπόν να δεχτούμε ότι οι μισθοί των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια βρίσκονται κάτω από τις αντίστοιχες αποδοχές του 2011! Και μάλιστα ταυτόχρονα να έχει γίνει καθεστώς η εκ περιτροπής απασχόληση, η δουλειά μέσω εργολάβων - δουλεμπόρων, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Είμαστε πλέον χιλιάδες οι εργαζόμενοι στον κλάδο που αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε για 5 έως 9 μήνες τον χρόνο για να βγάλουμε τα έξοδα 12 μηνών. Που μας έχουν πετάξει έξω από το καθεστώς των Βαρέων Ανθυγιεινών Ενσήμων στις ειδικότητες των μαγείρων, της καμαριέρας, των σερβιτόρων, των διανομέων, με αποτέλεσμα να δουλεύουμε με αυτούς τους όρους - αν αντέξουμε - μέχρι τα βαθιά γεράματα για ένα χαρτζιλίκι που το ονομάζουν σύνταξη.

Δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζούμε για να δουλεύουμε. Να είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε τα πάντα και πανάκριβα για να ζήσουμε, να δουλεύουμε στον τουρισμό και την εστίαση και να μην μπορούμε να πάμε διακοπές, ή να κάνουμε σκόντο κάθε φορά ακόμα και στο τι και πόσο θα φάμε. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να βλέπουμε τον ιδρώτα μας να χάνεται για να πληρώνουμε έμμεσους και άμεσους φόρους, να πληρώνουμε για την υγεία μας, για τη μόρφωση των παιδιών μας. Με τη μεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη αποδείξαμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να δυναμώσει ο αγώνας, να γίνει πιο μαζικός. Τώρα όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανωθούν στα συνδικάτα, να προετοιμάσουμε τη νέα απεργία στις 17 Απρίλη, με σκοπό να είναι μεγαλύτερη, ακόμα πιο αποτελεσματική».

«Το εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα πετσοκόβονται με νομοθετικές παρεμβάσεις, ενώ οι φαρμακοβιομήχανοι απολαμβάνουν επιδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης για επενδυτικούς σκοπούς, συμψηφισμό rebate και clawback με επενδύσεις, αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, όλα φορτωμένα στις πλάτες του λαού», σημείωσε στην παρέμβασή της η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων. Και πρόσθεσε:

«Από Γενάρη 2023 μέχρι Γενάρη 2024, οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 12,7%!

Από 12/2/2024, ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει μόνο τη χαμηλότερη τιμή κάθε γενόσημου φαρμάκου, επομένως για κάθε ακριβότερο γενόσημο, η διαφορά καλύπτεται από τη δική μας τσέπη. 80% επιπλέον επιβάρυνση για 1.700 σκευάσματα σε όλους όσοι πρέπει να πάρουν τα φάρμακά τους και ελάφρυνση στους φαρμακοβιομήχανους από τα ποσά που υποχρεούνται να επιστρέψουν στον ΕΟΠΥΥ (clawback).

Πάνω από 1,7 δισ. ευρώ πληρώνουμε από την τσέπη μας για φάρμακα.

Ο τζίρος της φαρμακευτικής αγοράς στην Ελλάδα αυξάνεται ραγδαία, το ίδιο και οι εξαγωγές, φτάνοντας τα 2,6 δισ. ευρώ (4,7% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών). Η παραγωγή φαρμάκου την πενταετία 2017 - 2022 παρουσίασε αύξηση 100%, από 953 εκατ. ευρώ στα 1,876 δισ. Για τα έτη 2024 - 2025, οι επενδύσεις στο φάρμακο θα φτάσουν στο 1,5 δισ., οι μονάδες παραγωγής από 72 στις 104 και τα ερευνητικά κέντρα από 27 στα 41. Το συνολικό μέγεθος της αγοράς φαρμακαποθηκών έφτασε στα 3,4 δισ. το 2020 (αύξηση 4,3% από το 2019) και το 2021 αυξήθηκε επιπλέον 3%.

Οι απασχολούμενοι στην εμπορία και παραγωγή φαρμάκων ήταν το 2022 περίπου 29.000, 9.000 περισσότεροι σε σχέση με το 2017, ενώ σύμφωνα με την Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) το 2025 θα αυξηθούν κατά 5.000. Το στοιχείο αυτό είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη της οικονομικής ευρωστίας του κλάδου και της προοπτικής για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους φαρμακοβιομήχανους.

Οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκου την περίοδο 2009 - 2020, κατά την οποία ο κλάδος είναι χωρίς Σύμβαση, έφτασαν τα 77 δισ. ευρώ.

Το "μερίδιο" των εργαζομένων του κλάδου από αυτήν την "πίτα" είναι η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, των όρων και των συνθηκών εργασίας, η εντατικοποίηση της δουλειάς, η εργολαβική εργασία, η ανασφάλεια, οι απολύσεις, η απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, οι μισθοί και τα μεροκάματα που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.

Η εργοδοσία, οι φαρμακοβιομήχανοι, για μια δεκαετία αρνούνταν την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, στηριζόμενοι στον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και στον προβλεπόμενο καθορισμό του κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση. Με το πλήρωμα του χρόνου, βέβαια, και με την πίεση και τους αγώνες της Ομοσπονδίας, των εργαζομένων και των σωματείων μας μέσα στους χώρους δουλειάς, συζητούν αυτήν τη φορά την υπογραφή ΣΣΕ, επιδιώκοντας και πάλι όμως να συρρικνώσουν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς μας.

Γι' αυτό, στο σχέδιο Σύμβασης της Ομοσπονδίας μας, αντιπροτείνουν πράγματα που παραβλέπουν αφενός διεκδικήσεις όπως η ισότιμη μισθολογική και θεσμική μεταχείριση όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και μορφή εργασίας (π.χ. εργολαβικοί εργαζόμενοι) και αφετέρου αμφισβητούν τον καθορισμό σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, δηλαδή το 5ήμερο - 8ωρο. Οι εργοδότες προτείνουν "διάρκεια εβδομαδιαίας εργασίας 40 ωρών", δηλαδή, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κατ' εφαρμογή των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη!

Αυτό εκφράζει την κατάσταση που επικρατεί σε πολλούς εργασιακούς χώρους του κλάδου, με κυλιόμενα ωράρια, 12ωρα, εργασία τα Σαββατοκύριακα, την επιδίωξη των φαρμακαποθηκών να λειτουργούν Σάββατα και Κυριακές, κάτι που νομοθετικά το έχουν αποσπάσει, όμως οι αγώνες των εργαζομένων, των σωματείων και της Ομοσπονδίας μας, έχουν συντελέσει στην αποτροπή, μέχρι σήμερα, της εφαρμογής του. Αγώνες που δεν γίνονται χωρίς κόστος, αφού μετράμε απολύσεις συνδικαλιστών και πρωτοπόρων εργαζομένων σε ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, ΝΤΕΜΟ, ΡΑΦΑΡΜ και αλλού, βρίσκοντας ξανά μπροστά μας την αντεργατική νομοθεσία.

Για τον μισθό, οι εργοδότες, βασισμένοι στον κατώτατο, προτείνουν λιγότερα και από τα 870 ευρώ του κατώτατου κλαδικού μισθού του 2009!

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πριν από μερικές μέρες θρηνήσαμε έναν συνάδελφό μας εργαζόμενο στη ΦΑΡΜΑΤΕΝ στη Ροδόπη, που έχοντας ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημά του, μετά τη δουλειά στο εργοστάσιο, εργαζόταν και ως ηλεκτρολόγος. Σε αυτήν τη δεύτερη δουλειά είχε το εργατικό "ατύχημα" που του στοίχισε τη ζωή. Ετσι αποτυπώθηκε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "δικαίωμα" στη 13ωρη δουλειά, προς συμπλήρωση του ενός μισθού που δεν επαρκεί, σύμφωνα με τον νόμο Γεωργιάδη.

Η εργοδοσία, αποφασισμένη να αυξήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, δεν κρύβει την ικανοποίησή της για τα όπλα που της προσφέρουν οι αντεργατικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κ.λπ.).

Αντλώντας δύναμη από την αγωνιστική πείρα του ταξικού εργατικού κινήματος, εμπνεόμενοι από τις κατακτήσεις που η εργατική τάξη απέσπασε με σκληρούς αγώνες, στηρίζουμε και ενισχύουμε τους αγώνες που δίνουν οι συνάδελφοί μας με τα σωματεία τους σε μια σειρά από επιχειρήσεις του κλάδου, όπως ΦΑΜΑΡ, ΜΠΕΡΙΓΚΕΡ, ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, για υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ.

Διεκδικούμε υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, 950 ευρώ κατώτατο μισθό, 5ήμερο - 8ωρο. Μετά την απεργία στις 28 Φλεβάρη, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την απεργία στις 17 Απρίλη και την Πρωτομαγιά, προσπερνώντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν στρατευτεί στη λογική της ανταγωνιστικότητας, των "κοινωνικών διαλόγων" και της κοινωνικής ειρήνης, στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων».

Τις διεκδικήσεις των εμποροϋπαλλήλων μετέφερε η Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, αναφέροντας αναλυτικά:

«Σήμερα βρισκόμαστε εδώ γιατί ο εμπαιγμός έχει και τα όριά του. Οι χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι που αμείβονται στην πλειοψηφία τους με τον κατώτατο μισθό, δηλαδή με τα 780 μεικτά, απαιτούν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς τους και όχι ψίχουλα. Διεκδικούμε γενικό κατώτερο μισθό 900 ευρώ και υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, με αυξήσεις που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων στο Εμπόριο.

Θέλουμε τις κλεμμένες μας τριετίες πίσω. Ολοι μπορούμε να σκεφτούμε τι σημαίνει μια γυναίκα που μπορεί στη βάρδιά της να σηκώνει αθροιστικά και έναν τόνο πράγματα, να έχει φτάσει 40 χρονών και να μην παίρνει τις τριετίες της. Ντροπή!

Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση! Οι μεγαλέμποροι από την εξαντλητική δουλειά των χιλιάδων εμποροϋπαλλήλων μετράνε εκατομμύρια κερδών. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ το 2023 ξεπέρασαν τα 15 δισ. τζίρο! Τα πολυκαταστήματα "Attica" 8,4 εκατ. κέρδη το 9μηνο του 2023. Ο "Mr JUMBO", που ζήτησε λιγότερες αργίες και περισσότερη δουλειά για τους εργαζόμενους, ξεπέρασε το 1 δισ. πωλήσεις. Επίσης, αυτή την περίοδο τρέχουν επενδύσεις εκατομμυρίων από τους μεγάλους ομίλους του εμπορίου.

Αμύθητα κέρδη για την εργοδοσία, φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργαζόμενους. Μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, που δεν φτάνουν να εξασφαλίσουν οι συνάδελφοι αυτά του βάζουν στα ράφια, αυτά που πουλάνε. Που οι καταναλωτές καθημερινά ταλαιπωρούνται με το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού, για να βρουν τα πιο φθηνά βασικά προϊόντα και τις όποιες προσφορές γιατί η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα.

Φτάνουν στο σημείο να "κλέβουν" από την τσέπη των συναδέλφων μέρος του πετσοκομμένου μισθού για ταμειακά ελλείμματα και ζημίες, με όχημα τους εσωτερικούς κανονισμούς εργασίας και τις κατάπτυστες συμβάσεις που τους αναγκάζουν να υπογράφουν. Να βαφτίζουν μέρος του μισθού επίδομα εξ ελευθεριότητας ή εταιρική παροχή, για να μπορούν να συμψηφίζουν οποιαδήποτε αύξηση ή επίδομα δικαιούνται και μάταια οι συνάδελφοι να προσμένουν αύξηση στον μισθό τους.

Ακόμα και η ψηφιακή κάρτα εργασίας, που πριν 1,5 χρόνο ο τότε υπουργός Εργασίας την χαρακτήρισε ως επανάσταση στην αγορά εργασίας και εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων, αποδεδειγμένα πλέον είναι εργαλείο στα χέρια της εργοδοσίας για την ακόμα μεγαλύτερη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Στα σούπερ μάρκετ οι συνάδελφοι εκτελούν εργασίες, όπως προετοιμασία πόστου, εφαρμογή ΜΑΠ, πριν χτυπήσουν την κάρτα, τη χτυπάνε και συνεχίζουν να δουλεύουν ή δεν τη χτυπάνε και καθόλου αν είναι δηλωμένοι ρεπό ή άδεια. Προβλέπεται η ευέλικτη προσέλευση κατά δύο ώρες, με ό,τι αυτό σημαίνει. Δεν αντιμετώπισε την καταστρατήγηση ωραρίου, την απλήρωτη υπερεργασία και υπερωρία. Αλλωστε τα 6ήμερα, τα 7ήμερα, τα σπαστά και ευέλικτα ωράρια, όπως και το σύνολο των αντεργατικών νόμων, είναι εδώ με ή χωρίς σκανάρισμα της κάρτας.

Ακόμα και οι χιλιάδες έλεγχοι που παρουσιάζουν, γίνονται σε μεγάλο ποσοστό εξ αποστάσεως, χωρίς να ελέγχεται με φυσική παρουσία του επιθεωρητή το τι γίνεται στην πραγματικότητα στους χώρους δουλειάς.

Γι' αυτό και λέμε ως εδώ! Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα. Θέλουμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας, 5ήμερο - 8ωρο - 40ωρο, τις αργίες και τις Κυριακές μας. Και ξέρουμε ότι αυτά θα τα κατακτήσουμε με τους αγώνες μας, στον δρόμο! Μαχητικά, αποφασιστικά, οργανώνουμε την απεργία μας στις 17 Απρίλη σε κάθε κατάστημα, αποθήκη και γραφείο».