«Το εργατικό εισόδημα και τα δικαιώματα πετσοκόβονται με νομοθετικές παρεμβάσεις, ενώ οι φαρμακοβιομήχανοι απολαμβάνουν επιδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης για επενδυτικούς σκοπούς, συμψηφισμό rebate και clawback με επενδύσεις, αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, όλα φορτωμένα στις πλάτες του λαού», σημείωσε στην παρέμβασή της η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων. Και πρόσθεσε:

«Από Γενάρη 2023 μέχρι Γενάρη 2024, οι τιμές των φαρμάκων αυξήθηκαν κατά 12,7%!

Από 12/2/2024, ο ΕΟΠΥΥ αποζημιώνει μόνο τη χαμηλότερη τιμή κάθε γενόσημου φαρμάκου, επομένως για κάθε ακριβότερο γενόσημο, η διαφορά καλύπτεται από τη δική μας τσέπη. 80% επιπλέον επιβάρυνση για 1.700 σκευάσματα σε όλους όσοι πρέπει να πάρουν τα φάρμακά τους και ελάφρυνση στους φαρμακοβιομήχανους από τα ποσά που υποχρεούνται να επιστρέψουν στον ΕΟΠΥΥ (clawback).

Πάνω από 1,7 δισ. ευρώ πληρώνουμε από την τσέπη μας για φάρμακα.

Ο τζίρος της φαρμακευτικής αγοράς στην Ελλάδα αυξάνεται ραγδαία, το ίδιο και οι εξαγωγές, φτάνοντας τα 2,6 δισ. ευρώ (4,7% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών). Η παραγωγή φαρμάκου την πενταετία 2017 - 2022 παρουσίασε αύξηση 100%, από 953 εκατ. ευρώ στα 1,876 δισ. Για τα έτη 2024 - 2025, οι επενδύσεις στο φάρμακο θα φτάσουν στο 1,5 δισ., οι μονάδες παραγωγής από 72 στις 104 και τα ερευνητικά κέντρα από 27 στα 41. Το συνολικό μέγεθος της αγοράς φαρμακαποθηκών έφτασε στα 3,4 δισ. το 2020 (αύξηση 4,3% από το 2019) και το 2021 αυξήθηκε επιπλέον 3%.

Οι απασχολούμενοι στην εμπορία και παραγωγή φαρμάκων ήταν το 2022 περίπου 29.000, 9.000 περισσότεροι σε σχέση με το 2017, ενώ σύμφωνα με την Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) το 2025 θα αυξηθούν κατά 5.000. Το στοιχείο αυτό είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη της οικονομικής ευρωστίας του κλάδου και της προοπτικής για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους φαρμακοβιομήχανους.

Οι συνολικές πωλήσεις φαρμάκου την περίοδο 2009 - 2020, κατά την οποία ο κλάδος είναι χωρίς Σύμβαση, έφτασαν τα 77 δισ. ευρώ.

Το "μερίδιο" των εργαζομένων του κλάδου από αυτήν την "πίτα" είναι η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, των όρων και των συνθηκών εργασίας, η εντατικοποίηση της δουλειάς, η εργολαβική εργασία, η ανασφάλεια, οι απολύσεις, η απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, οι μισθοί και τα μεροκάματα που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.

Η εργοδοσία, οι φαρμακοβιομήχανοι, για μια δεκαετία αρνούνταν την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, στηριζόμενοι στον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και στον προβλεπόμενο καθορισμό του κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση. Με το πλήρωμα του χρόνου, βέβαια, και με την πίεση και τους αγώνες της Ομοσπονδίας, των εργαζομένων και των σωματείων μας μέσα στους χώρους δουλειάς, συζητούν αυτήν τη φορά την υπογραφή ΣΣΕ, επιδιώκοντας και πάλι όμως να συρρικνώσουν τα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς μας.

Γι' αυτό, στο σχέδιο Σύμβασης της Ομοσπονδίας μας, αντιπροτείνουν πράγματα που παραβλέπουν αφενός διεκδικήσεις όπως η ισότιμη μισθολογική και θεσμική μεταχείριση όλων των εργαζομένων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση και μορφή εργασίας (π.χ. εργολαβικοί εργαζόμενοι) και αφετέρου αμφισβητούν τον καθορισμό σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, δηλαδή το 5ήμερο - 8ωρο. Οι εργοδότες προτείνουν "διάρκεια εβδομαδιαίας εργασίας 40 ωρών", δηλαδή, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κατ' εφαρμογή των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη!

Αυτό εκφράζει την κατάσταση που επικρατεί σε πολλούς εργασιακούς χώρους του κλάδου, με κυλιόμενα ωράρια, 12ωρα, εργασία τα Σαββατοκύριακα, την επιδίωξη των φαρμακαποθηκών να λειτουργούν Σάββατα και Κυριακές, κάτι που νομοθετικά το έχουν αποσπάσει, όμως οι αγώνες των εργαζομένων, των σωματείων και της Ομοσπονδίας μας, έχουν συντελέσει στην αποτροπή, μέχρι σήμερα, της εφαρμογής του. Αγώνες που δεν γίνονται χωρίς κόστος, αφού μετράμε απολύσεις συνδικαλιστών και πρωτοπόρων εργαζομένων σε ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, ΝΤΕΜΟ, ΡΑΦΑΡΜ και αλλού, βρίσκοντας ξανά μπροστά μας την αντεργατική νομοθεσία.

Για τον μισθό, οι εργοδότες, βασισμένοι στον κατώτατο, προτείνουν λιγότερα και από τα 870 ευρώ του κατώτατου κλαδικού μισθού του 2009!

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, πριν από μερικές μέρες θρηνήσαμε έναν συνάδελφό μας εργαζόμενο στη ΦΑΡΜΑΤΕΝ στη Ροδόπη, που έχοντας ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημά του, μετά τη δουλειά στο εργοστάσιο, εργαζόταν και ως ηλεκτρολόγος. Σε αυτήν τη δεύτερη δουλειά είχε το εργατικό "ατύχημα" που του στοίχισε τη ζωή. Ετσι αποτυπώθηκε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το "δικαίωμα" στη 13ωρη δουλειά, προς συμπλήρωση του ενός μισθού που δεν επαρκεί, σύμφωνα με τον νόμο Γεωργιάδη.

Η εργοδοσία, αποφασισμένη να αυξήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, δεν κρύβει την ικανοποίησή της για τα όπλα που της προσφέρουν οι αντεργατικοί νόμοι όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κ.λπ.).

Αντλώντας δύναμη από την αγωνιστική πείρα του ταξικού εργατικού κινήματος, εμπνεόμενοι από τις κατακτήσεις που η εργατική τάξη απέσπασε με σκληρούς αγώνες, στηρίζουμε και ενισχύουμε τους αγώνες που δίνουν οι συνάδελφοί μας με τα σωματεία τους σε μια σειρά από επιχειρήσεις του κλάδου, όπως ΦΑΜΑΡ, ΜΠΕΡΙΓΚΕΡ, ΠΕΙΦΑΣΥΝ, ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, για υπογραφή επιχειρησιακών ΣΣΕ.

Διεκδικούμε υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις σε όλους τους μισθούς, 950 ευρώ κατώτατο μισθό, 5ήμερο - 8ωρο. Μετά την απεργία στις 28 Φλεβάρη, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την απεργία στις 17 Απρίλη και την Πρωτομαγιά, προσπερνώντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ, τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που έχουν στρατευτεί στη λογική της ανταγωνιστικότητας, των "κοινωνικών διαλόγων" και της κοινωνικής ειρήνης, στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων».