Ξεκινάμε:

Οι δυνάμεις καταστολής είχαν λάβει τις εντολές, αν όχι να διαλύσουν τη διαδήλωση, τουλάχιστον να τη δυσφημίσουν. Σε αυτό το πλαίσιο, η Αστυνομία ήταν αποφασισμένη ακόμα και να σκοτώσει. Ποιοι ήταν πρόθυμοι να τη βοηθήσουν στο έργο της;

Στις τάξεις των διαδηλωτών είχαν διεισδύσει εκατοντάδες προβοκάτορες, αστυνομικοί, ασφαλίτες με πολιτικά. Ξεκινούσαν το βρισίδι με τους καραμπινιέρους και το πετροβολητό. Παράσερναν πιτσιρικάδες σε ενέργειες τυφλής βίας, βάζοντας στη δίνη του κυκλώνα κόσμο που δε συμφωνεί με τους στόχους της και τις μορφές βίας που επιλέγουν. Πιθανότατα για αυτό, για να μην αποκαλυφθεί η δράση τους, οι αστυνομικοί επέδραμαν το βράδυ του Σαββάτου στα γραφεία του Φόρουμ που συντόνιζε τη διαδήλωση και κατέστρεψαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές, φωτογραφικές μηχανές, κάμερες, φιλμ. Υλικό που έχει φωτογραφηθεί ή μαγνητοσκοπηθεί και έδειχνε πώς ακριβώς δρούσαν οι πράκτορες.

Την προηγούμενη Παρασκευή το κόλπο έπιασε σε μεγάλο βαθμό, καθώς στην πόλη έγιναν οκτώ ολιγοπληθείς πορείες ακριβώς τέτοιων ατόμων, οπαδών της τυφλής βίας. Σύμφωνα με πληροφορίες από την ελληνική επιτροπή «Γένοβα 2001», αλλά και με μαρτυρίες Ελλήνων φοιτητών που διαμένουν στη Γένοβα, οι οκτώ συμπτύχθηκαν σε έξι. Εγιναν ορισμένες συμβολικού χαρακτήρα προσπάθειες εισόδου στην «κόκκινη ζώνη», ώσπου ομάδες Ιταλών «αναρχοαυτόνομων» επιτέθηκαν μαζικά εναντίων των δυνάμεων καταστολής. Οι δεύτερες άλλο που δεν ήθελαν. Τζιπ και κλούβες της Αστυνομίας, εκμεταλλευόμενες την αφορμή, ξεκινούσαν τρελές πορείες, με πατημένο το γκάζι, ανάμεσα στον κόσμο, σε μια προσπάθεια όχι απλά να τους διαλύσουν, αλλά να τους πατήσουν κυριολεκτικά. Είχαμε το νεκρό, είχαμε τραυματίες, αλλά μόνο σε ένα μικρό μέρος της πόλης.

Για το Σάββατο, από την ελληνική επιτροπή, περίμεναν ήρεμη πορεία, καθώς θα συμμετείχε πλέον «οργανωμένο προλεταριάτο». Και έτσι έγινε. Αν εξαιρέσει κανείς τα 700 - 1.000 άτομα (προβοκάτορες, παιδαρέλια, αναρχοφασίστες) που περιορισμένα σε μια πλατεία χτυπιούνταν με τους Αστυνομικούς, το «χαρτί» των καταστροφών δεν τους βγήκε. 250.000-300.000 κόσμου διαδήλωσαν ειρηνικά και ανενόχλητα. Οι φασαρίες, λοιπόν του Σαββάτου περιορίστηκαν σε εκείνη ακριβώς την πλατεία, σε ένα τετράγωνο.

Επαιξε φυσικά ρόλο η αυστηρή περιφρούρηση, τα οργανωμένα μπλοκ των διάσπαρτων - σε στρατηγικά σημεία - δυνάμεων της ιταλικής «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης», του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, των Ιταλών Οικολόγων, των Γάλλων τροτσκιστών, καθώς και οργανωμένων σε μπλοκ αναρχικών που δεν επιθυμούσαν άλλη μια τυφλή σύγκρουση με άσχημα για το κίνημα αποτελέσματα (έτσι, για να τα λέμε όλα με το όνομά τους). Μπλοκ που δεν άφησαν κουνούπι να παρεισφρήσει στις γραμμές τους. Και όταν, στην αρχή αυτών των περιορισμένης έκτασης επεισοδίων, επικράτησε πρόσκαιρα πανικός και κάποιες δυνάμεις άρχισαν να διαλύονται, τέτοια μπλοκ, όπως τα προαναφερόμενα, έμειναν εκεί. Βράχοι, να εμποδίζουν τη φυγή προς τα μπρος ή τα πίσω. Εκεί «σώθηκε» η πορεία, που συνέχισε κανονικά το δρόμο της.

Εχει σημασία να αναφερθούμε στα κύρια άρθρα των εφημερίδων του λεγόμενου ευρύτερου προοδευτικού χώρου της Ιταλίας. Στο «Manifesto» της Κυριακής σημειώνεται ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν καμιά σχέση με το ιταλικό αναρχικό κίνημα, που έχει μεγάλη και σεβαστή παράδοση στη γειτονική χώρα. Ούτε καν σχέση με ομάδες που έδρασαν στη δεκαετία του 1970. Η «Unita» σημειώνει ότι επρόκειτο για ένα «παιχνίδι» που στήθηκε και από τις δύο πλευρές. Από τη μία η Αστυνομία και από την άλλη το λεγόμενο Blach Block («Μαύρο Μπλοκ»). Ισως επειδή το μόνο πραγματικά ενοποιητικό στοιχείο τους είναι τα μαύρα ή σκουρόχρωμα ρούχα που φορούν για να εντυπωσιάσουν.

Το τελευταίο που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ο ρόλος αρκετών μέσων ενημέρωσης. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ορισμένων που ελέγχονται από τον Μπερλουσκόνι και που την Κυριακή βάλθηκαν να μιλούν για τις ζημιές στην πόλη, προβάλλοντας φωτογραφίες ορισμένων μασκοφόρων, με φόντο πανό με τη μορφή του Λένιν... Τα αφεντικά τους έπρεπε να «στήσουν» τέτοιες φάσεις, καθώς πέρα από τα «τραλαλά» των αρχικών φάσεων, αρχίζει σε αυτό το κίνημα να διαμορφώνεται, να αναδεικνύεται η ταξική συνείδηση. Να αναδεικνύεται ο καπιταλισμός ως στόχος ανατροπής.

Ετσι, πληρωμένοι κοντυλοφόροι και ματσουκοφόροι βάλθηκαν αυτές τις ημέρες να παρουσιάζουν τη Γένοβα ως μια κατεστραμμένη πόλη. Ποντάροντας στο φόβο του μικροαστού απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από το ενδεχόμενο να συμμετέχει κι αυτός - έστω και νοερά - στις εκδηλώσεις στη Γένοβα, να παλέψει, κάποτε, ενάντια στο σημερινό σύστημα. Θα είχε, πράγματι, ενδιαφέρον να μας δείξουν πού ακριβώς είναι οι καταστροφές και σε τι έκταση. Γιατί αν μιλούν για σπασμένες τζαμαρίες και λεηλασίες σε πέντε τετράγωνα, σε μια πόλη του περίπου ενός εκατομμυρίου κατοίκων, ε, τότε, είναι για γέλια.

Τι αίσθηση αφήνει πίσω της η μεγάλη διαδήλωση ενάντια στο «G8»; Τι χαρακτηριστικά επιδεικνύει; Μπορεί να σπρώξει τον κόσμο ένα βήμα μπρος; Ας επιχειρήσουμε μια πρώτη, πρόχειρη, δημοσιογραφική προσέγγιση.

Ο ιερέας Gian Marco Arrigoni λειτουργεί στη φραγκισκανική εκκλησία του Santo Antonio της Πάδοβα στη Γένοβα. Ο ναός είναι χτισμένος δίπλα στο κύμα, στο μικρό ακρωτήρι που παλιά χώριζε την πλούσια συνοικία της πρωτεύουσας της Λιγουρίας και τον κόλπο του Porto Fino (και σήμερα θέρετρο των πλουσίων) από τον κόλπο όπου παλαιότερα ψάρευαν οι φτωχοί ψαράδες της πόλης. Σημειολογικά λοιπόν η θρησκεία λειτουργούσε ως το ανάχωμα της porca miseria (καταραμένη φτώχεια) απέναντι στους δημιουργούς της.

Τις ημέρες των διαδηλώσεων στη Γένοβα, ο Arrigoni με συναδέλφους από όλες τις φραγκισκανικές αποστολές του κόσμου άνοιξαν - σε συνεργασία με μια χριστιανική οργάνωση - το ναό για να φιλοξενήσουν μια πολυπληθή εκδήλωση - συζήτηση ενάντια στο «G8» και το γεγονός ότι διατηρεί και επαυξάνει το χρέος του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Μέσα στην εκκλησία Αφρικανοί έπαιξαν τα τύμπανά τους και τραγούδησαν σκοπούς από τη μητέρα ήπειρο όλων των ανθρώπων, όπως επιβεβαιώνουν οι ειδικοί επιστήμονες.

«Αυτές τις δύο ημέρες οι ιερείς προχωρήσαμε σε απεργία πείνας, συμβολικά, ως αντίδραση στους ισχυρούς του πλανήτη. Το χρέος των φτωχών πρέπει να σβηστεί». Αποφύγαμε να του απαντήσουμε για το μερικό του αιτήματος και για το ρόλο που έπαιξε και παίζει η εκκλησία ή έστω πολλοί από τους ταγούς της στην ύπνωση των λαϊκών μαζών. Πρώτον ήταν πολύ συγκινημένος γι' αυτό που βίωνε. Δεύτερον, τον είχαμε ανάγκη για να μας ξεκλειδώσει τις αμπάρες που οδηγούσαν μέχρι το ψηλό καμπαναριό, προκειμένου να έχουμε προς φωτογράφιση μια πανοραμική θέα της πορείας.

Ο φραγκισκανός όπως και πολλοί άλλοι λειτουργοί διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων - και Ελληνορθόδοξοι - αποτελούσαν λίγες από τις χιλιάδες ψηφίδες που το Σάββατο στόλισαν τη γενέτειρα του Κολόμβου με ένα όμορφο μωσαϊκό. Οπως θα έλεγαν οι γραφίδες του ελληνικού και ευρωενωσίτικου, νεοφιλελεύθερου και κεντροαριστερού εκσυγχρονισμού - αυτοί οι ψηλομύτες μα και συνάμα τόσο οσφυοκάμπτες, ανάλογα με το τι τους ταΐζει η όποια παρέα τους - όλοι οι «φοβικοί» πήγαν Γένοβα.

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε τα εξής: Τίποτα δεν είναι αθώο και εξαρχής αποδεκτό. Και ανάμεσα σ' αυτές τις χιλιάδες του πλήθους που διαδήλωνε, υπήρχε και «χαζοχαρουμενίαση» και «χαβαλές» και οπαδοί της «γλάστρας» του Γιωργάκη Παπανδρέου, των Δαμανάκηδων κλπ. Προβάλλονταν και αποπροσανατολιστικά - έστω και καλοπροαίρετα - αιτήματα. Οπως η αυταπάτη περί παραγραφής σήμερα των χρεών του Τρίτου Κόσμου που κρύβει πως τα χρέη θα δημιουργηθούν και πάλι αύριο με δεδομένο τον καπιταλισμό. `Η η αναφορά στον όρο «παγκοσμιοποίηση» χωρίς καν τον επιθετικό προσδιορισμό «καπιταλιστική»; Τόσο φόβο προκαλεί ακόμα και το άκουσμα της σοσιαλιστικής προοπτικής; Τόσο «στρες» νιώθουν ορισμένοι, όταν τους μιλάς για την ανάγκη πάλης για το σοσιαλισμό;

Πέραν των παραπάνω όμως, που μένει να αναλυθούν περαιτέρω και να αντιμετωπιστούν στη βάση τους, άνθρωπο τον άνθρωπο, μένει η εικόνα και η αίσθηση ενός παλλόμενου πλήθους. Κόσμου δυνατού, που ανησυχεί για τις εξελίξεις και αποφάσισε να παρακάμψει τις «πληροφορίες» για τις σακούλες πτωμάτων που ετοίμαζαν οι ιταλικές αρχές, την αντιπυραυλική άμυνα (;) της πόλης, τις ορδές των Carabinieri, τα εκπαιδευμένα κοπρόσκυλα της αστυνομίας, τα μπλόκα, τις απελάσεις της Σένγκεν της Κεντροαριστερής Ευρώπης, το ξύλο από τα ΜΑΤ, τα χαμόγελα των Μπλερ, Ζοσπέν και σία. Να πάει εκεί ξεφεύγοντας απ' το βούρκο τού «δε γίνεται τίποτα» και προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα από το «κάτι πρέπει να γίνει» στο «κάτι πρέπει να κάνουμε».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης, με Ερώτησή του, που κατέθεσε στο Συμβούλιο της ΕΕ, κατήγγειλε την απροκάλυπτη βία και τη δολοφονική αγριότητα των κατασταλτικών μηχανισμών εναντίον διαδηλωτών, που συμμετείχαν στις μαζικές ειρηνικές κινητοποιήσεις στη Γένοβα, αντιτιθέμενοι στις κυρίαρχες αντιλαϊκές πολιτικές της εποχής μας, εκφράζοντας τη δίκαιη πολιτική ανυπακοή των λαών στην άδικη «νομιμότητα» του πολυεθνικού κεφαλαίου, καθώς και την κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών δημοκρατικών ελευθεριών.

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στην Ερώτησή του τονίζει τα εξής:

«Οι ομόφωνες αποφάσεις του Συμβουλίου για τη λήψη κατασταλτικών μέτρων, ενόψει της Συνόδου στη Γένοβα, αποτέλεσαν την πολιτική κάλυψη για την ιταλική κυβέρνηση των όσων διαδραματίστηκαν. Για μια ακόμη φορά περίσσεψε η βία και η αγριότητα των κατασταλτικών μηχανισμών. Μετά το αιματοκύλισμα των διαδηλώσεων στο Γκέτεμποργκ, νέο αιματοκύλισμα στη Γένοβα, με την αγριότερη επίθεση της αστυνομίας και του στρατού της Ιταλίας εναντίον των ειρηνικών διαδηλώσεων κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, που εξέφραζαν την αντίθεση στις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην και σε βάρος των λαών από τη "G7+1", την ΕΕ ή άλλους οικονομικοπολιτικούς οργανισμούς. Τα συμπεράσματα της Συνόδου αυτής είναι νεκροί, πλήθη τραυματίες, μαζικές απελάσεις και συλλήψεις, βάναυση παραβίαση δημοκρατικών ελευθεριών, ακόμα και της ίδιας της κοινωνικής αρχής περί ελεύθερης κυκλοφορίας.

Επειδή στη Σύνοδο αυτή πήραν μέρος και οι αρχηγοί των 4 μεγαλύτερων και κυρίαρχων κρατών της ΕΕ και επειδή οι δηλώσεις τόσο της βέλγικης προεδρίας όσο και άλλων κυβερνήσεων της ΕΕ, όσον αφορά τα γεγονότα στη Γένοβα, προμηνύουν κλιμάκωση της βίαιης και αιματηρής αντιμετώπισης των διαδηλώσεων κατά τις επόμενες συνόδους, με πρώτη ευκαιρία το Λάακεν».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ καταλήγει ερωτώντας το Συμβούλιο αν συναισθάνεται τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες των αποφάσεών του, για τη λήψη κατασταλτικών μέτρων που έλαβε στις 13/7 και 16/7, και αν προτίθεται να τις καταργήσει, μια και αυτές έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, όπως της ελεύθερης διακίνησης, του συναθροίζεσθαι και της έκφρασης γνώμης, που βάναυσα παραβιάστηκαν στη Γένοβα.