Μεταφέροντας την πείρα από το πώς εκδηλώνονται τα παραπάνω καθημερινά αλλά και από τη συλλογική δράση στους Συλλόγους και τις Ενώσεις Γονέων, μιλούν στον «Ριζοσπάστη» γονείς, εκλεγμένοι στα Διοικητικά Συμβούλια Ενώσεων Γονέων και της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής.

Eurokinissi

«Δυστυχώς το πρώτο κουδούνι που χτύπησε για τα παιδιά μας, βρήκε αρκετά σχολεία σε χειρότερη κατάσταση σε σχέση με πέρσι. Η αλήθεια είναι ότι το γνωρίζαμε γιατί η κυβέρνηση πήρε την απόφαση για δεκάδες συγχωνεύσεις τμημάτων από το καλοκαίρι. Δεν έμεινε όμως σε αυτές που είχε ανακοινώσει, προχώρησε και σε άλλες, ενώ ακόμη και αυτή τη στιγμή ανακοινώνονται και άλλες.

Στοιβάζουν παιδιά Δημοτικού - Νηπιαγωγείου σε 25άρια τμήματα ενώ στα Γυμνάσια και Λύκεια σε 28άρια. Ταυτόχρονα οδηγούνται στο κλείσιμο ολόκληρα τμήματα κατευθύνσεων στα Λύκεια, με αποτέλεσμα μαθητές Γ' Λυκείου αυτή τη στιγμή που μιλάμε να μην ξέρουν σε ποιο σχολείο θα φοιτήσουν για να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα μας οδήγησαν να κάνουμε συγκέντρωση στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ' Αθήνας όλες οι Ενώσεις Γονέων μαζί με τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών. Με αποφασιστικότητα τους καταστήσαμε σαφές ότι δεν θα κάνουμε πίσω. Απαιτήσαμε να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις και να καλυφθούν όλα τα κενά των εκπαιδευτικών. Γιατί πέρα από τις συγχωνεύσεις λόγω ελλείψεων εκπαιδευτικών, ξεκινούν χωρίς ολοήμερο πρόγραμμα πολλά σχολεία της Δυτικής Αθήνας. Γεγονός που δημιουργεί τεράστια προβλήματα στους εργαζόμενους γονείς.

Οι συγχωνεύσεις είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στις περιοχές μας στη Δυτική Αθήνα έχουμε πολύ σοβαρά προβλήματα και με τα κτίρια των σχολείων. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι στο Αιγάλεω έχουμε σεισμόπληκτα σχολεία από τον σεισμό του 2017. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτε. Εχουμε σχολεία που το προηγούμενο διάστημα έπεσαν σοβάδες στα κεφάλια των παιδιών μας. Σχολεία που πλημμυρίζουν στην πρώτη βροχή, σχολεία με μούχλα στις αίθουσες. Από αυτή την άποψη, μας γεμίζει οργή όταν ο υπουργός Παιδείας μας ανακοινώνει ότι θα πρέπει να πληρώνουμε τις ζημιές που κάνουν τα παιδιά μας στα σχολεία. Ενώ η κυβέρνησή του δεν πληρώνει και δεν επισκευάζει τις φυσιολογικές φθορές των σχολείων. Δεν θα σταματήσουμε εδώ, τώρα ξεκινάμε, το οφείλουμε στα παιδιά μας που στην κινητοποίηση φώναζαν: "Θέλουμε σχολείο - Δεν θέλουμε κλουβιά. Δεν είμαστε σαρδέλες - είμαστε παιδιά"».

«Και φέτος τα σχολεία ξεκινούν με φόντο την ακρίβεια, κοντά στα άλλα προβλήματα. Ανάμεσα σε όλα οι γονείς έχουμε ήδη παραλάβει και τις λίστες με τα υλικά που χρειάζονται τα παιδιά για τη φετινή σχολική χρονιά, και μαζί το άγχος της οικονομικής ανταπόκρισης σε μια υποχρέωση που δεν είναι δική μας!

Στον δήμο μας η λίστα με τη γραφική ύλη για τα νηπιαγωγεία έφτανε μέχρι και τα 100 ευρώ. Τα υλικά αυτά αποτελούν βασική προϋπόθεση για να υλοποιηθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στα νηπιαγωγεία, καθώς είναι αναγκαίο να δημιουργούνται ποικίλες καταστάσεις αλληλεπίδρασης, αλληλενέργειας και εργατικότητας μεταξύ των παιδιών. Να τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν με ποικίλα μέσα, όπως είναι η μουσική, τα εικαστικά, ο χορός, το θεατρικό παιχνίδι κ.λπ.

Το πιο σημαντικό βήμα είχε γίνει από τη στιγμή που με θάρρος και πείσμα άνοιξε η συζήτηση για όλα τα παραπάνω! Η κατάκτηση για κάτι που σε κάποιους φαίνεται ασήμαντο είναι μια ανάσα για να κρατηθούμε, να πεισμώσουμε ακόμα περισσότερο και να κοντραριστούμε με την πολιτική που πετσοκόβει συνεχώς στα μέτρα της τις ανθρώπινες ανάγκες. Με πρωτοβουλία της Ενωσης Γονέων και σε συντονισμένη προσπάθεια με τους Συλλόγους των Νηπιαγωγείων πιέσαμε τον δήμο με κοινό διεκδικητικό πλαίσιο, κοινές συναντήσεις των ΔΣ των Συλλόγων με τον δήμαρχο, να εξασφαλίσει για όλους τους μαθητές των νηπιαγωγείων την απαραίτητη γραφική ύλη. Και το πετύχαμε!».

«Η φετινή σχολική χρονιά, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, είναι χρονιά εκλογών για τους Συλλόγους Γονέων.

Οι εκλογικές διαδικασίες θα διεξαχθούν μέσα σε συνθήκες άσκησης ακραίων, αντιπαιδαγωγικών και αντιλαϊκών πολιτικών, που διαχρονικά υλοποιούνται απ' όλες τις κυβερνήσεις και οξύνονται σήμερα εις βάρος της μόρφωσης, της υγιεινής και της ασφάλειας των παιδιών μας.

Το τι μέλλει γενέσθαι από την πλευρά της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας είναι ξεκάθαρο. Η κρατική χρηματοδότηση μειώνεται σταθερά, οι γονείς καλούνται να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους, τα σχολικά κτίρια εγκαταλείπονται στην τύχη τους, δημιουργούνται πολυπληθή τμήματα - συνθήκες μειωμένου παιδαγωγικού αποτελέσματος...

Η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει τις αντιδράσεις σε "φασαρία", σύμφωνα με τα λόγια του πρωθυπουργού. Λες και δεν υπάρχει αναγκαιότητα για αραίωση και όχι για περαιτέρω σαρδελοποίηση των μαθητών μέσα στα τμήματα... Ο υπουργός Παιδείας συμπλήρωσε: "Προχωρούμε σε εξορθολογισμό τμημάτων για να πετύχουμε καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα". Λες και υπάρχει κάποιο εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που να λέει ότι η κατάργηση τμημάτων, η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος και η δημιουργία τμημάτων 25 παιδιών, ιδίως στις μικρές τάξεις του Δημοτικού, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη περιπτώσεις σοβαρών ειδικών μαθησιακών αναγκών, βελτιώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία...

Δεδομένης λοιπόν της πρόθεσης για συνέχιση και εμβάθυνση της πολιτικής που λογίζει την Εκπαίδευση των παιδιών μας ως κόστος, που θα πρέπει να "εξορθολογιστεί", η μαζική συμμετοχή των γονέων στις εκλογικές διαδικασίες, η μαζικοποίηση και ισχυροποίηση της συλλογικής φωνής των γονέων μέσα στα σχολεία, στους χώρους που διαβιούν και μορφώνονται τα παιδιά μας, αποτελούν αναγκαιότητα και απαραίτητη απάντηση...

Εχει αποδειχθεί περίτρανα ότι η μαζική συσπείρωση γύρω από τις Οργανώσεις Γονέων, σε κοινό μέτωπο με τους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται, ο διεκδικητικός τους προσανατολισμός είναι σημαντικός παράγοντας για την αναβάθμιση του περιεχομένου και των υποδομών της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ολοι οι γονείς που αγωνιούμε για το μέλλον, τη μόρφωση και την ολοκληρωμένη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών μας, να συντονίσουμε τα βήματά μας, μέσα και από τη μαζική συμμετοχή μας στις επικείμενες εκλογικές διαδικασίες, να κάνουμε πιο ισχυρούς τους Συλλόγους Γονέων, πολύτιμο όπλο στις διεκδικήσεις μας, χώρο συνάντησης και κοινωνικοποίησης στις γειτονιές μας».

«Ακόμα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, στις συζητήσεις μεταξύ γονέων κυριαρχούσε ο προβληματισμός για το τι μας περιμένει τον Σεπτέμβρη, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Οι ανάγκες των παιδιών είναι πολλαπλές και διαφέρουν ανά ηλικία προφανώς, η έννοια και η μέριμνα του γονιού για να τις καλύψει δεν σταματά, ακόμα και μετά την ενηλικίωση, τις περισσότερες φορές. Παρ' όλα αυτά ο παρονομαστής είναι ίδιος σε όλες τις ηλικίες και ο γονιός για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού του πρέπει να έχει καταρχήν ένα σακίδιο γεμάτο λεφτά και τεράστια αποθέματα ψυχικής και σωματικής αντοχής για να "δημιουργεί", με κάποιον φανταστικό τρόπο, χρόνο.

Να μεταφέρω τη δική μου εμπειρία, εργαζόμενοι γονείς με δύο παιδιά. Η μέρα μας ξεκινά στις 7 το πρωί, τρέχοντας όπως οι περισσότεροι και λήγει τις περισσότερες ημέρες της βδομάδας μετά τις 10 για να προλάβουμε τα αυτονόητα.

Φροντιστήριο η μεγάλη στην Α' Λυκείου προετοιμαζόμενη για πανελλαδικές με τράπεζα θεμάτων και ελάχιστη βάση εισαγωγής, φροντιστήριο η μικρή στην Α' Γυμνασίου και ειδικό μαθησιακό για να ανταποκριθεί στην αλλαγή βαθμίδας αλλά και λόγω ήπιων μαθησιακών δυσκολιών, καθότι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, να έχει ένας μαθητής παράλληλη στήριξη στην τάξη και Τμήμα Ενταξης δεν είναι διόλου αυτονόητο.

Φροντιστήριο Αγγλικών αλλά και αθλητική δραστηριότητα που επιβάλλεται σε αυτές της ηλικίες. Μουσική και θεατρική ομάδα, γιατί έτυχε και ανακάλυψαν ένα από τα ταλέντα τους, που σε όλους τους ανθρώπους κρύβονται, αλλά είτε δεν καταφέρνουμε είτε δεν προλαβαίνουμε να τα ανακαλύψουμε, και κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη.

Με αυτά τα λίγα - συγκριτικά με άλλες οικογένειες - μετά τις 15 του μήνα μετράμε τα ψιλά. Θα μπορούσε ένα σχολείο να περιλαμβάνει όλη αυτή τη δραστηριότητα; Εγώ λέω θα μπορούσε. Με περισσότερους εκπαιδευτικούς και λιγότερα παιδιά ανά τάξη, δεν θα χρειαζόταν φροντιστήριο κανείς. Σχολεία με αθλητικές εγκαταστάσεις πλήρως εξοπλισμένες, με εκπαιδευτικούς και αίθουσες μουσικής με μουσικά όργανα και όχι στα χαρτιά, ζωγραφική και θεατρικές ομάδες, σχολεία δημιουργικά, με φαντασία, όπως πρέπει σε όλα τα παιδιά, αλλά και εστιατόρια και αίθουσες σίτισης, πόσο ποιοτικό και ουσιαστικό χρόνο θα μπορούσαμε να αφιερώνουμε ως γονείς στα παιδιά μας και πόσο πιο ευτυχισμένα και ολοκληρωμένα παιδιά θα μεγαλώναμε. Αυτό το σχολείο θέλουμε! Και για αυτό το σχολειό παλεύουμε για τα παιδιά μας!».