«Ακόμα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, στις συζητήσεις μεταξύ γονέων κυριαρχούσε ο προβληματισμός για το τι μας περιμένει τον Σεπτέμβρη, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Οι ανάγκες των παιδιών είναι πολλαπλές και διαφέρουν ανά ηλικία προφανώς, η έννοια και η μέριμνα του γονιού για να τις καλύψει δεν σταματά, ακόμα και μετά την ενηλικίωση, τις περισσότερες φορές. Παρ' όλα αυτά ο παρονομαστής είναι ίδιος σε όλες τις ηλικίες και ο γονιός για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού του πρέπει να έχει καταρχήν ένα σακίδιο γεμάτο λεφτά και τεράστια αποθέματα ψυχικής και σωματικής αντοχής για να "δημιουργεί", με κάποιον φανταστικό τρόπο, χρόνο.

Να μεταφέρω τη δική μου εμπειρία, εργαζόμενοι γονείς με δύο παιδιά. Η μέρα μας ξεκινά στις 7 το πρωί, τρέχοντας όπως οι περισσότεροι και λήγει τις περισσότερες ημέρες της βδομάδας μετά τις 10 για να προλάβουμε τα αυτονόητα.

Φροντιστήριο η μεγάλη στην Α' Λυκείου προετοιμαζόμενη για πανελλαδικές με τράπεζα θεμάτων και ελάχιστη βάση εισαγωγής, φροντιστήριο η μικρή στην Α' Γυμνασίου και ειδικό μαθησιακό για να ανταποκριθεί στην αλλαγή βαθμίδας αλλά και λόγω ήπιων μαθησιακών δυσκολιών, καθότι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, να έχει ένας μαθητής παράλληλη στήριξη στην τάξη και Τμήμα Ενταξης δεν είναι διόλου αυτονόητο.

Φροντιστήριο Αγγλικών αλλά και αθλητική δραστηριότητα που επιβάλλεται σε αυτές της ηλικίες. Μουσική και θεατρική ομάδα, γιατί έτυχε και ανακάλυψαν ένα από τα ταλέντα τους, που σε όλους τους ανθρώπους κρύβονται, αλλά είτε δεν καταφέρνουμε είτε δεν προλαβαίνουμε να τα ανακαλύψουμε, και κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη.

Με αυτά τα λίγα - συγκριτικά με άλλες οικογένειες - μετά τις 15 του μήνα μετράμε τα ψιλά. Θα μπορούσε ένα σχολείο να περιλαμβάνει όλη αυτή τη δραστηριότητα; Εγώ λέω θα μπορούσε. Με περισσότερους εκπαιδευτικούς και λιγότερα παιδιά ανά τάξη, δεν θα χρειαζόταν φροντιστήριο κανείς. Σχολεία με αθλητικές εγκαταστάσεις πλήρως εξοπλισμένες, με εκπαιδευτικούς και αίθουσες μουσικής με μουσικά όργανα και όχι στα χαρτιά, ζωγραφική και θεατρικές ομάδες, σχολεία δημιουργικά, με φαντασία, όπως πρέπει σε όλα τα παιδιά, αλλά και εστιατόρια και αίθουσες σίτισης, πόσο ποιοτικό και ουσιαστικό χρόνο θα μπορούσαμε να αφιερώνουμε ως γονείς στα παιδιά μας και πόσο πιο ευτυχισμένα και ολοκληρωμένα παιδιά θα μεγαλώναμε. Αυτό το σχολείο θέλουμε! Και για αυτό το σχολειό παλεύουμε για τα παιδιά μας!».