Μπροστά στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, και με το μάτι στραμμένο στην επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας των συνδικάτων στις 20 Νοέμβρη, επιδιώκουμε αυτές οι εστίες να συναντηθούν, να διαμορφώσουν ένα μεγάλο ποτάμι διεκδίκησης.

Αλλωστε, ανεξάρτητα από αφετηρίες ή επιμέρους διαφορές, κοινός είναι ο εχθρός, κοινοί θα πρέπει να είναι και οι αγώνες με οδηγό τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Ετσι γεννήθηκε ο σπουδαίος πολύμηνος αγώνας των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής, που στην προσπάθεια της επιχείρησης να περάσει 12ωρες βάρδιες για να μεγαλώσει τα κέρδη της, εκείνοι κατάφεραν με την πάλη τους να υπογράψουν ΣΣΕ με κατοχύρωση του 8ωρου και με τις μεγαλύτερες αυξήσεις εδώ και χρόνια. Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, μπροστά στις 24 απολύσεις που ανακοίνωσε ο όμιλος, οι εργάτες παλεύουν όχι μόνο να μη χάσει τη δουλειά του κανένας, αλλά και να υπογραφεί ΣΣΕ με αυξήσεις, σε μια επιχείρηση που μοίρασε 700 εκατ. στους μετόχους της σε μια 10ετία. Στη «Wolt» και την «e-food», οι ντελιβεράδες δεν ζητάνε μόνο να αυξηθεί το εισόδημά τους, αλλά και η δουλειά τους να γίνει ανθρώπινη, με μέτρα προστασίας και συγκεκριμένη ακτίνα παραγγελιών.

Το να συγκεντρωθούν αυτοί και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι που αγωνίζονται, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν πείρα, να έρθουν σε επαφή με το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, είναι μια υπόθεση που μπορεί να δώσει τεράστια πνοή και ώθηση σε όλες τις εστίες αγώνα, να δυναμώσει το ρεύμα που παλεύει για πιο ριζικές ανατροπές.

Αυτή η πρωτοβουλία, η κατεύθυνση έδωσε τη δυνατότητα η οργή και η αγανάκτηση απέναντι στις συνέπειες της πολιτικής των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων να γίνονται πάλη κι αγώνας κόντρα στην ενσωμάτωση, στον συμβιβασμό, να σπάνε η μοιρολατρία, η απογοήτευση. Αυτήν την εμπειρία την είχαμε και στην περιοχή μας. Συνέβαλε π.χ. να ξεπηδήσουν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με αφορμή εγκλήματα αυτής της πολιτικής, όπως το έγκλημα των Τεμπών. Τα ανθρώπινα ποτάμια που πλημμύρισαν την πόλη και τη χώρα έφεραν στην επιφάνεια την τεράστια δύναμη του λαϊκού κινήματος.

Εχοντας αυτήν την «ταξική» αφετηρία, ως φορέας καταφέραμε να σταθούμε δίπλα στον λαό της περιοχής μας οργανώνοντας την πάλη για την επιβίωσή του σε πρωτόγνωρες συνθήκες, όπως αυτές που προκάλεσαν στην περιοχή μας οι καταστροφικές πλημμύρες του «Daniel». Ο κόσμος της Θεσσαλίας βίωσε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Και η δική μας εμπειρία, κομμάτι μιας σημαντικής πείρας από τη μαχητική δράση του ταξικού εργατικού κινήματος, κάνει ακόμη πιο επιβεβλημένη την ανάγκη να συζητήσουμε σήμερα πώς θα δυναμώσει αποφασιστικά ένα τέτοιο κίνημα, με ταξικό προσανατολισμό. Να συζητήσουμε πώς θα μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα μας, θα ανέβει η μαχητικότητά τους, πώς θα οργανωθεί πλατιά η διεκδίκηση για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Είναι συζήτηση που αφορά κάθε τίμιο συνδικαλιστή και πρωτοπόρο εργαζόμενο που έχει αυτές τις αγωνίες. Γιατί το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ είναι εχέγγυο για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις μεγάλες απαιτήσεις που ήδη προβάλλουν.

Τώρα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η συζήτηση, η ανταλλαγή πείρας, η οργάνωση και αντίδρασή μας απέναντι σε όλα όσα ταλαιπωρούν καθημερινά τους εργαζόμενους και τον λαό! Τώρα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ανάδειξη του γεγονότος ότι οι ίδιοι που κερδίζουν από την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι οι ίδιοι που «τρίβουν τα χέρια τους» για τους βρώμικους πολέμους, τη συμμετοχή και της χώρας μας σε αυτούς.

Γι' αυτό, κάθε εργαζόμενος, κάθε τίμιος συνδικαλιστής, καθένας που προβληματίζεται για το σήμερα και το αύριο, θα έχει όφελος από τις εργασίες στις 9 και 10 Νοέμβρη.

Σε αυτόν τον μεγάλο αγωνιστικό σταθμό θα είναι και το Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας, με ακόμα μεγαλύτερη αντιπροσωπεία, με ακόμα περισσότερους συνδικαλιστές από όλο τον νομό, με πίστη ότι θα βγούμε πιο δυνατοί, πιο ατσαλωμένοι, μαχητικά μπροστά για τα δίκαια όλων των εργαζομένων!

RIZOSPASTIS

Αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, σήμερα δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο. Οι αντεργατικές πολιτικές που υπηρέτησαν και υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις βρήκαν μπροστά τους τους χιλιάδες εργαζόμενους που πίστεψαν και πιστεύουν στο ΠΑΜΕ.

Σήμερα η κατάσταση στη χώρα μας είναι χειρότερα από το 1999, έτος ίδρυσης του ΠΑΜΕ. Ο πόλεμος βρίσκεται δίπλα μας, στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στη Γάζα και στον Λίβανο. Η ειρήνη πλέον είναι πολύ μακριά.

Στη χώρα μας ιδιωτικοποιούνται τα πάντα, Ενέργεια - Υγεία - Παιδεία, η ακρίβεια θερίζει, ο μισθός δεν φτάνει ούτε για 15 μέρες, η ανεργία βρίσκεται στα ύψη, οι ΣΣΕ υπογράφονται με το σταγονόμετρο και δεν είναι υποχρεωτικώς εκτελεστές, ο κατώτατος μισθός ακόμη καθορίζεται με υπουργική απόφαση.

Στις 9 - 10 Νοέμβρη πραγματοποιείται η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ για να χαράξει το διεκδικητικό πλαίσιο για ισχυρές ΣΣΕ, με αυξήσεις, που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας, για καθολική δημόσια δωρεάν Υγεία και δωρεάν Παιδεία.

Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Η εργατιά στηρίζεται στο ΠΑΜΕ!