Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης
Μπροστά στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, και με το μάτι στραμμένο στην επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας των συνδικάτων στις 20 Νοέμβρη, επιδιώκουμε αυτές οι εστίες να συναντηθούν, να διαμορφώσουν ένα μεγάλο ποτάμι διεκδίκησης.
Αλλωστε, ανεξάρτητα από αφετηρίες ή επιμέρους διαφορές, κοινός είναι ο εχθρός, κοινοί θα πρέπει να είναι και οι αγώνες με οδηγό τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Ετσι γεννήθηκε ο σπουδαίος πολύμηνος αγώνας των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής, που στην προσπάθεια της επιχείρησης να περάσει 12ωρες βάρδιες για να μεγαλώσει τα κέρδη της, εκείνοι κατάφεραν με την πάλη τους να υπογράψουν ΣΣΕ με κατοχύρωση του 8ωρου και με τις μεγαλύτερες αυξήσεις εδώ και χρόνια. Στη ΣΙΔΕΝΟΡ, μπροστά στις 24 απολύσεις που ανακοίνωσε ο όμιλος, οι εργάτες παλεύουν όχι μόνο να μη χάσει τη δουλειά του κανένας, αλλά και να υπογραφεί ΣΣΕ με αυξήσεις, σε μια επιχείρηση που μοίρασε 700 εκατ. στους μετόχους της σε μια 10ετία. Στη «Wolt» και την «e-food», οι ντελιβεράδες δεν ζητάνε μόνο να αυξηθεί το εισόδημά τους, αλλά και η δουλειά τους να γίνει ανθρώπινη, με μέτρα προστασίας και συγκεκριμένη ακτίνα παραγγελιών.
Το να συγκεντρωθούν αυτοί και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι που αγωνίζονται, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν πείρα, να έρθουν σε επαφή με το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, είναι μια υπόθεση που μπορεί να δώσει τεράστια πνοή και ώθηση σε όλες τις εστίες αγώνα, να δυναμώσει το ρεύμα που παλεύει για πιο ριζικές ανατροπές.
Γιάννης Σκόκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας
Αυτή η πρωτοβουλία, η κατεύθυνση έδωσε τη δυνατότητα η οργή και η αγανάκτηση απέναντι στις συνέπειες της πολιτικής των κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων να γίνονται πάλη κι αγώνας κόντρα στην ενσωμάτωση, στον συμβιβασμό, να σπάνε η μοιρολατρία, η απογοήτευση. Αυτήν την εμπειρία την είχαμε και στην περιοχή μας. Συνέβαλε π.χ. να ξεπηδήσουν μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με αφορμή εγκλήματα αυτής της πολιτικής, όπως το έγκλημα των Τεμπών. Τα ανθρώπινα ποτάμια που πλημμύρισαν την πόλη και τη χώρα έφεραν στην επιφάνεια την τεράστια δύναμη του λαϊκού κινήματος.
Εχοντας αυτήν την «ταξική» αφετηρία, ως φορέας καταφέραμε να σταθούμε δίπλα στον λαό της περιοχής μας οργανώνοντας την πάλη για την επιβίωσή του σε πρωτόγνωρες συνθήκες, όπως αυτές που προκάλεσαν στην περιοχή μας οι καταστροφικές πλημμύρες του «Daniel». Ο κόσμος της Θεσσαλίας βίωσε ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε με μπροστάρηδες τα ταξικά συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Και η δική μας εμπειρία, κομμάτι μιας σημαντικής πείρας από τη μαχητική δράση του ταξικού εργατικού κινήματος, κάνει ακόμη πιο επιβεβλημένη την ανάγκη να συζητήσουμε σήμερα πώς θα δυναμώσει αποφασιστικά ένα τέτοιο κίνημα, με ταξικό προσανατολισμό. Να συζητήσουμε πώς θα μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα μας, θα ανέβει η μαχητικότητά τους, πώς θα οργανωθεί πλατιά η διεκδίκηση για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Είναι συζήτηση που αφορά κάθε τίμιο συνδικαλιστή και πρωτοπόρο εργαζόμενο που έχει αυτές τις αγωνίες. Γιατί το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ είναι εχέγγυο για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις μεγάλες απαιτήσεις που ήδη προβάλλουν.
Νατάσα Παναγιωτάρα, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας
Τώρα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η συζήτηση, η ανταλλαγή πείρας, η οργάνωση και αντίδρασή μας απέναντι σε όλα όσα ταλαιπωρούν καθημερινά τους εργαζόμενους και τον λαό! Τώρα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ανάδειξη του γεγονότος ότι οι ίδιοι που κερδίζουν από την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι οι ίδιοι που «τρίβουν τα χέρια τους» για τους βρώμικους πολέμους, τη συμμετοχή και της χώρας μας σε αυτούς.
Γι' αυτό, κάθε εργαζόμενος, κάθε τίμιος συνδικαλιστής, καθένας που προβληματίζεται για το σήμερα και το αύριο, θα έχει όφελος από τις εργασίες στις 9 και 10 Νοέμβρη.
Σε αυτόν τον μεγάλο αγωνιστικό σταθμό θα είναι και το Εργατικό Κέντρο Αμαλιάδας, με ακόμα μεγαλύτερη αντιπροσωπεία, με ακόμα περισσότερους συνδικαλιστές από όλο τον νομό, με πίστη ότι θα βγούμε πιο δυνατοί, πιο ατσαλωμένοι, μαχητικά μπροστά για τα δίκαια όλων των εργαζομένων!
Γιάννης Νιβορλής, πρόεδρος της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ)
RIZOSPASTIS |
Αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, σήμερα δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο. Οι αντεργατικές πολιτικές που υπηρέτησαν και υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις βρήκαν μπροστά τους τους χιλιάδες εργαζόμενους που πίστεψαν και πιστεύουν στο ΠΑΜΕ.
Σήμερα η κατάσταση στη χώρα μας είναι χειρότερα από το 1999, έτος ίδρυσης του ΠΑΜΕ. Ο πόλεμος βρίσκεται δίπλα μας, στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στη Γάζα και στον Λίβανο. Η ειρήνη πλέον είναι πολύ μακριά.
Στη χώρα μας ιδιωτικοποιούνται τα πάντα, Ενέργεια - Υγεία - Παιδεία, η ακρίβεια θερίζει, ο μισθός δεν φτάνει ούτε για 15 μέρες, η ανεργία βρίσκεται στα ύψη, οι ΣΣΕ υπογράφονται με το σταγονόμετρο και δεν είναι υποχρεωτικώς εκτελεστές, ο κατώτατος μισθός ακόμη καθορίζεται με υπουργική απόφαση.
Στις 9 - 10 Νοέμβρη πραγματοποιείται η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ για να χαράξει το διεκδικητικό πλαίσιο για ισχυρές ΣΣΕ, με αυξήσεις, που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας, για καθολική δημόσια δωρεάν Υγεία και δωρεάν Παιδεία.
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας! Η εργατιά στηρίζεται στο ΠΑΜΕ!
Γιώργος Εμμανουηλίδης, πρόεδρος του Σωματείου Διανομέων ν. Χανίων «Ιωσήφ Σαριδάκης»
Στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ μπαίνουν οι πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, κόντρα στη λογική της ανάθεσης, στη λογική της ταξικής συνεργασίας, στη μοιρολατρία. Αναδεικνύουμε μέσα από το διεκδικητικό πλαίσιο και τα αιτήματα τις πραγματικές αιτίες που γεννούν πολέμους, ακρίβεια και εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς, που δεν είναι άλλες από το καπιταλιστικό κέρδος και ένα εχθρικό κράτος που υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο.
Σκοπός μας είναι η οργάνωση και η συσπείρωση όλων των συναδέλφων στα σωματεία, ώστε να πετύχουμε μεγαλύτερη ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε αγωνιστικό, ταξικό προσανατολισμό και αγώνες.
Ζωντανό παράδειγμα η οργάνωση στην απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων σε «e-food» και «Wolt» στις 11/10. Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι κράτος και εργοδοσία μάς έχουν βαφτίσει ελεύθερους επαγγελματίες, βάζουμε αιτήματα με βάση τις ανάγκες του διανομέα και όχι τα κέρδη των εταιρειών.
Ξέρουμε πως ό,τι κερδηθεί θα είναι μέσα από αγώνες μαζικούς, με τους διανομείς στον δρόμο μαζί με την υπόλοιπη εργατική τάξη. Δεν χαρίζουμε στην εργοδοσία τίποτα που αφορά την ασφάλειά μας και το δικαίωμα να επιστρέφουμε υγιείς στις οικογένειές μας.
Νίκη Χρονοπούλου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Τέτοια προσπάθεια κάνουμε και οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους, ενάντια στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που πάει χέρι χέρι με τη συνεχή χειροτέρευση των όρων εργασίας μας.
Αγωνιζόμαστε για μόνιμες προσλήψεις, για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για ασφαλείς και σύγχρονες υποδομές, για να μπορούν τα παιδιά του λαού να σπουδάζουν απρόσκοπτα, χωρίς να χρειάζεται οι οικογένειές τους να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας και χώρου δουλειάς, ανεξάρτητα από την αφετηρία του καθενός, υπάρχει ανάγκη να κουβεντιάσουμε συλλογικά ποια πρέπει να είναι η δική μας απάντηση, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε σήμερα για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τους καρπούς της δουλειάς μας.
Να προβληματιστούμε μαζί, να διαμορφώσουμε συλλογική πείρα, να εμπνευστούμε από τους μεγαλειώδεις αγώνες που δίνονται σε διάφορους χώρους. Να δώσουμε νέα ώθηση στη μαχητικότητα και στην αποφασιστικότητά μας να παλέψουμε για τη ζωή μας.