Τα δύο πανέμορφα νησιά του Ιονίου, η Ζάκυνθος και η Κεφαλονιά, έχουν μπει για τα καλά στο μάτι του μεγάλου κεφαλαίου και ιδιαίτερα σε αυτό που ασχολείται με τον Τουρισμό. Ολες οι πολιτικές που εφαρμόζονται στα δυο νησιά, είτε από την κεντρική εξουσία, είτε από την τοπική, έχουν στόχο την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτησή του.

Ο Τουρισμός συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στις μεγάλες πολυεθνικές ξενοδοχειακές μονάδες, οι οποίες εκμεταλλεύονται τα ωραιότερα κομμάτια των νησιών. Είναι χαρακτηριστικό πως οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες διακρίνονται από μέγιστη πληρότητα σε αντίθεση με τις μικρότερες. Μεγάλοι χαμένοι οι κάτοικοι των νησιών και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό, που η εργατική τους δύναμη γίνεται θυσία στο βωμό των κερδών των μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων.

Οι αγρότες υφίστανται τις συνέπειες της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα το εισόδημά τους να μην επαρκεί ούτε για τα στοιχειώδη. Η παραγωγή των εσπεριδοειδών έχει μείνει σχεδόν όλη απούλητη, ενώ το λάδι και οι αμπελοκαλλιέργειες έχουν πάψει εδώ και πολλά χρόνια να προσφέρουν ικανοποιητικές τιμές.

Οι υποδομές των νησιών παραμένουν πολύ πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στο οδικό δίκτυο, στο υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα, ενώ ο πολεοδομικός σχεδιασμός είναι ανύπαρκτος.

Σημαντικές ελλείψεις υπάρχουν και στην υγειονομική περίθαλψη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει το αποψιλωμένο προσωπικό.

Με το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, η κυβέρνηση επιδιώκει να ενισχύσει τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον Τουρισμό. Για τη χρηματοδότησή τους θα διατεθούν περίπου 176 δισεκατομμύρια δραχμές. Το μεγαλύτερο τμήμα από αυτά θα διατεθεί μέσω του αναπτυξιακού νόμου 2601/98, από τον οποίο αποκλείονται ουσιαστικά οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γιατί με βάση αυτό το νόμο ενισχύεται η ίδρυση και η επέκταση ξενοδοχείων πολυτελείας, Α΄ και Β΄ κατηγορίας. Ετσι τα ξενοδοχεία των μικρότερων κατηγοριών αποκλείονται. Από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά θα διατεθούν για την αξιοποίηση δραστηριοτήτων όπως ο συνεδριακός τουρισμός, αλλά και για την κατασκευή υποδομών όπως, λ.χ., μαρίνες και αγκυροβόλια για γιοτ, γήπεδα γκολφ κ.ά., είναι φανερό πως επιδιώκεται η προσέλκυση τουριστών υψηλού εισοδήματος.

Νέα ήθη στον Τουρισμό προσφέρουν οι μεγάλες εταιρίες τουρισμού - TOUR OPERATOR'S - που εμπορεύονται πλέον τον τουρισμό και μπορούν κάθε φορά να καθορίζουν πού θα πάει ο κόσμος για διακοπές. Αυτές οι εταιρίες συνεργάζονται με τουριστικούς πράκτορες, οι οποίοι προσελκύουν κόσμο και τους προσφέρουν πακέτα διακοπών, στα οποία όλα είναι κανονισμένα (εισιτήρια, ξενοδοχεία), με το αζημίωτο φυσικά. Αυτές οι εταιρίες διαχειρίζονται τις διακοπές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και όπως είναι φυσικό μπορούν να καταποντίσουν κυριολεκτικά περιοχές που ζουν αποκλειστικά από τον τουρισμό. Αλλωστε, όπως μας είπαν οι υπεύθυνοι των ξενοδοχείων, ο συγκεκριμένος τρόπος του οργανωμένου τουρισμού πάει πολύ καλύτερα σε σχέση με τον μεμονωμένο. Φέτος τα μεγάλα γραφεία τουρισμού έχουν επιλέξει κατά κύριο λόγο τα παράλια της Τουρκίας για να στείλουν διακοπές όσους επιθυμούν.

Είναι χαρακτηριστικό - μέσα από τα πακέτα συμφωνιών που έχουν συνάψει οι TOUR OPERATOR'S με ορισμένα ξενοδοχεία όπως το Ζάντε-Λούη-Μπιτς - πως ορισμένοι τουρίστες είχαν περασμένο στα χέρια τους ένα πράσινο βραχιόλι με το οποίο κυκλοφορούσαν όλη την ώρα. Οταν ρωτήσαμε τι σημαίνει αυτό, ο διευθυντής του ξενοδοχείου μάς απάντησε, πως είναι πελάτες ιδιαίτερης περιποίησης αφού έχουν τη δυνατότητα όποτε θέλουν να γευματίζουν ή να πίνουν το ποτό τους σε αντίθεση με τους υπόλοιπους.

Για όλα όσα απασχολούν τους κατοίκους της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, ο «Ρ» είχε την ευκαιρία να τα συζητήσει μαζί τους αλλά και με τους αρμόδιους φορείς των νησιών, παρακολουθώντας την περιοδεία του βουλευτή του ΚΚΕ Παναγιώτη Κοσιώνη, που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Αυγούστου.

Η κατάσταση που επικρατεί στις παραγωγικές τάξεις της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, κυρίως τα τελευταία χρόνια, είναι δραματική και πλήττει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία αλλά και τους αγρότες. Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι δουλεύουν σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, αφού οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας έχουν σχεδόν αντικατασταθεί από ατομικές συμφωνίες του εργαζόμενου με τον εργοδότη. Εφτά μέρες τη βδομάδα με 7.000 δραχμές τη μέρα, χωρίς σταθερό ωράριο, πληρωμή των υπερωριών, καταβολή ελάχιστων ενσήμων, όπου βασιλεύει η εργοδοτική τρομοκρατία και η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, είναι οι «πέτρες» που συνθέτουν το «μωσαϊκό» των ξενοδοχείων στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρωτοβουλία της Ενωσης Ξενοδόχων της Κεφαλονιάς πριν ένα μήνα, η οποία με επίσημη πρότασή της στη νομαρχία ζήτησε την κατάργηση του 5ήμερου, στο όνομα του Τουρισμού, με συμπαραστάτη το νομάρχη, Διονύση Γεωργάτο, και την πλειοψηφία του Νομαρχιακού Συμβουλίου, που την υπερψήφισαν αλλά δεν πέρασε χάρη στην αποφασιστική παρέμβαση των εργαζομένων.

Τη σκληρή αυτή πραγματικότητα είχαμε τη δυνατότητα να τη διαπιστώσουμε μέσα από τις περιοδείες μαζί με το βουλευτή του ΚΚΕ Π. Κοσιώνη, που έγιναν στα ξενοδοχεία «ΖΑΝΤΕ-ΛΟΥΗΣ-ΜΠΗΤΣ», «ΑΣΤΗΡ ΠΑΛΛΑΣ», «ΠΛΑΓΟΣ», «ΛΑΣΣΗ», «ΓΟΥΑΪΤ ΡΟΚΣ», «ΙΡΙΝΑ», «ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΕ».

Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία όπου περιόδευσε ο Π. Κοσιώνης ήθελαν να μιλήσουν... αλλά δεν μπορούσαν, είτε γιατί ήταν μπροστά ο διευθυντής, είτε γιατί ο χρόνος ήταν περιορισμένος αφού η εντατικοποίηση της δουλιάς δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ήταν η συζήτηση για τις άθλιες συνθήκες εργασίας οι οποίες επικρατούν στο χώρο των ξενοδοχείων, που είχαμε με τον Θόδωρο Σαρακίνη, πρόεδρο του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων στη Ζάκυνθο, και τον Διονύση Συγούρο, πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου του νησιού, οι οποίοι συνόδευσαν το βουλευτή στην περιοδεία.

«Οι χαμηλοί μισθοί, η συνεχής και αδιάλειπτη εργασία χωρίς ρεπό τους μήνες αιχμής αλλά και η τρομοκρατία είναι το τρίπτυχο που εφαρμόζουν κατά κόρον οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχείων», λέει ο Θ. Σαρακίνης.

«Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν στα ξενοδοχεία δεν πληρώνονται με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αλλά με πακέτα συμφωνιών μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου σε ατομική βάση. Οπως είναι φυσικό, οι εργασιακές σχέσεις που συνάπτονται λειτουργούν σε βάρος των εργαζομένων αφού οι εργοδότες στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος υποχρεώνουν, με την απειλή απόλυσης, σε δυσμενείς όρους εργασιακών σχέσεων. Ετσι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι αναγκάζονται να δουλεύουν εφτά μέρες τη βδομάδα με 7.000 τη μέρα, κάτι που αποτελεί μια συνηθισμένη εργασιακή σχέση που μπορεί να συναντήσει κανείς στο νησί της Ζακύνθου», σημειώνει ο συνδικαλιστής, και συμπληρώνει: «Οταν ο εργάτης δουλεύει τέτοια εξαντλητικά ωράρια πώς είναι δυνατό να έχει μια φυσιολογική ζωή καθώς ούτε την εργατική του δύναμη δεν μπορεί να αναπληρώσει. Επιπλέον οι ξενοδόχοι δεν καταβάλλουν όλα τα ένσημα στο ΙΚΑ τα οποία πρέπει να είναι 160-170 περίπου, αλλά 101, ώστε να καλύπτεται το όριο που ζητείται για να είναι στο Ταμείο Ανεργίας το υπόλοιπο εξάμηνο, ενώ δεν καλυπτόμαστε από το Ταμείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων (ΤΑΞΥ). Τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση δέχονται οι αλλοδαποί, οι οποίοι με την απειλή της απέλασης δουλεύουν καταπώς θέλει ο εργοδότης. Υπάρχουν εργαζόμενοι που είτε από άγνοια είτε από την πίεση που ασκεί ο εργοδότης υπογράφουν σε λευκό χαρτί ιδιωτική σύμβαση εργασίας, την οποία συμπληρώνει κατάλληλα ο εργοδότης. Οπως είναι φυσικό, οι εργοδότες παρεμποδίζουν τη συνδικαλιστική δράση του σωματείου ώστε να μην μπορούμε να ενημερώνουμε τους εργαζόμενους».

Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, Διονύσης Συγούρος, από την πλευρά του επισημαίνει πως «η κυβέρνηση μαζί με τους ξενοδόχους έχουν μετατρέψει σε ναό της αυθαιρεσίας τις ξενοδοχειακές μονάδες του νησιού. Εχει καταπατηθεί κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μετά τις τελευταίες κυβερνητικές παρεμβάσεις με την ανοχή και την κάλυψη των κυβερνητικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών εντάθηκε ακόμα περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζομένων», αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τις καμαριέρες, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια καθάριζαν 13-16 δωμάτια και έχοντας μισθό περίπου 250.000 δραχμές, ενώ σήμερα τα δωμάτια που καθαρίζουν έχουν φτάσει τα 18-20 και μισθό που δεν ξεπερνά τις 210.000 δραχμές.

«Πέρα από την πολιτική της ενίσχυσης του κεφαλαίου και των πολυεθνικών η κυβέρνηση, μέσω των μηχανισμών της», σημειώνει ο Λ. Συγούρος, «αφήνει να προπορεύεται η ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για να έρθει μετά η κυβέρνηση να τα νομοθετήσει για να τους παραδώσει ως εμπόρευμα στους ξενοδόχους.

»Οι κρατικές υπηρεσίες που έχουν δημιουργηθεί για την εξυπηρέτηση και υπεράσπιση των εργαζομένων, όπως το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας και το ΙΚΑ, δε λειτουργούν κανονικά αφού οι μεν πρώτοι σπάνια εμφανίζονται στους χώρους εργασίας, ενώ το ΙΚΑ με το λίγο προσωπικό που διαθέτει δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους εργαζόμενους», για να καταλήξει:

«Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που έχει ευρύτερες συνέπειες στο νησί για τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η Ζάκυνθος να έχει μετατραπεί σε γκέτο των πολυεθνικών, που μπροστά στη συσσώρευση του κέρδους δε διστάζουν να καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον, να μολύνουν τη θάλασσα με λύματα, να αλλοιώσουν με τον τρόπο τους τα ήθη και τα έθιμα του νησιού. Συνένοχοι σε αυτή την πολιτική είναι τόσο η νομαρχία όσο και ο δήμος, που δεν αντιδρούν και στην ουσία καλύπτουν και εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολυεθνικών».

Τα χωριά Τραγάκι και Μπελούσι της Ζακύνθου, αλλά και τα Σπαρτιά και τα Δαμουλιανάτα, της Κεφαλονιάς, επισκέφτηκε στα πλαίσια της περιοδείας του ο Π. Κοσιώνης για να ακούσει τα προβλήματα των κατοίκων και να μεταφέρει την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ).

Η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης καταβροχθίζει κυριολεκτικά τον κόπο των αγροτών, αφού βλέπουν τα τελευταία χρόνια το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τα βγάζουν πέρα εύκολα. Οι απογοητευτικές τιμές που υπάρχουν στα εσπεριδοειδή, η απώλεια των 2/3 της τιμής του λαδιού σε σχέση με λίγα χρόνια πριν και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με τις αμπελοκαλλιέργειες είναι καταδικαστικές για τη συνέχιση της αγροτικής παραγωγής.

Τα αγροτικά εισοδήματα πάνε «κατά διαόλου», λέει σε έντονο ύφος ο Παναγιώτης Αρβανιτάκης. «Φέτος το λεμόνι το πετάξαμε. Μας έμεινε η παραγωγή αμανάτι. Αν κάνεις μια βόλτα στα χωράφια θα δεις στρώμα τα λεμόνια κάτω. Εχω περιβόλι δυνατό, αλλά εδώ και πέντε χρόνια δεν παίρνω τίποτα. Αναγκάστηκα να τις βγάλω, δεν πήγαινε άλλο».

Παρεμβαίνοντας ο Αυγερινός Αρβανιτάκης, αγρότης, συμπληρώνει την τραγική εικόνα: «Τα στελέχη του υπουργείου Γεωργίας μάς είπαν να βάλουμε τις λεμονιές. Και τώρα άντε να βρεις άκρη. Το λάδι επίσης τα τελευταία χρόνια δεν πάει καθόλου καλά, αφού η τιμή του έχει πιάσει πάτο, σε αντίθεση με τα αγροτικά εφόδια που έχουν φτάσει στα ύψη. Το ζήτημα είναι πως ο παραγωγός δίνει τα προϊόντα του φτηνά και ο καταναλωτής τα αγοράζει πανάκριβα, για να κερδίζουν οι μεγαλέμποροι».

«Στη ζωή μου ποτέ δε χρειάστηκε να σηκωθώ πριν βγει ο ήλιος για να δουλέψω», σημειώνει λίγο πιο δίπλα ο μπαρμπα-Γιώργος. «Τώρα στα γεράματα αναγκάζομαι να σηκώνομαι από τις πέντε το πρωί για να τα βγάλω πέρα».

Αυτή η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι αγρότες είναι αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, που στόχο έχει το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού από το 21% στο 7%. Αυτό επισήμανε ο βουλευτής του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της συζήτησης που είχε με τους αγρότες των χωριών της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς και υπογράμμισε πως αυτό εξηγεί την πολιτική της μείωσης των τιμών στο λάδι και στα εσπεριδοειδή, της συρρίκνωσης της αμπελοκαλλιέργειας, αλλά και γενικότερα όλων των καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας στη χώρα μας με την υπογραφή των κυβερνώντων.

Βέβαια, αυτή η πολιτική δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολικότερη αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική που αφαιρεί εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, επιβάλλει «τρομονόμους» και αντιδημοκρατικές διώξεις. Αυτή η πολιτική εναρμονίζεται με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, που θέλει να υποτάξει τους λαούς όλου του κόσμου προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ομως, οι λαοί ξεσηκώνονται και δε θα τους αφήσουν να περάσουν έτσι εύκολα τα σχέδιά τους. Είδατε τι έγινε στο Σιάτλ, στην Πράγα, στη Γενεύη, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα. Δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει όλοι όσοι πλήττονται από αυτή την πολιτική να οργανωθούν και να παλέψουν πρώτα και κύρια στις χώρες τους. Ετσι, για να ανατραπεί αυτή η πολιτική που ακολουθούν στη χώρα μας το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συνεπικουρούμενοι και από άλλες πολιτικές δυνάμεις, θα πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες να συσπειρωθούμε αγωνιστικά, δημιουργώντας ένα λαϊκό μέτωπο. Το μέτωπο αυτό δε θα είναι ένα «χύμα» μέτωπο, που θα αντιπαλεύει την πολιτική που ακολουθείται, αλλά θα έχει συγκεκριμένους στόχους ανατροπής αυτής της πολιτικής και αντικατάστασής της με τη λαϊκή εξουσία για τη λαϊκή οικονομία, τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ.