Φαίνεται πως ούτε ο «αποτροπιασμός» του πρωθυπουργού για τη δίωξη αυτή και τα περί «νοσηρών εγκεφάλων» που είπε, ούτε βέβαια η έρευνα που έχει διατάξει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ώστε να εντοπιστούν τυχόν πειθαρχικές ευθύνες των εμπλεκομένων προσώπων στο χειρισμό της όλης υπόθεσης, είναι αρκετά για λήξης αυτής της φάρσας. Μια φάρσα που θυμίζει τις πιο μελανές σελίδες του ελληνικού κράτους αλλά και προκαλεί πολλά ερωτήματα.

Ερωτήματα που αφορούν τα όργανα της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, τους Επιθεωρητές που ελέγχουν τους στρατιωτικούς δικαστές και το ζήτημα που τίθεται είναι εάν υπήρξε παράβαση καθήκοντος, με την έκδοση του εντάλματος σύλληψης του Δ. Βάγια. Επίσης, εντύπωση προκαλεί η περισσή ευκολία με την οποία τα όργανα της στρατιωτικής δικαιοσύνης, ο εισαγγελέας του Στρατοδικείου που έδωσε την εντολή και τα αστυνομικά όργανα, κίνησαν τις διαδικασίες για τη σύλληψη του Δ. Βάγια. Ολα αυτά θα μπορούσαν να μην έχουν γίνει, καθώς η «γραφειοκρατία» δεν μπορεί να είναι υπεράνω της λογικής, της πολιτικής και της ιστορίας. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, κανείς δε θα ελεγχόταν γιατί δεν άσκησε δίωξη κατά του Δ. Βάγια, επειδή «αυτομόλησε» στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Το άλλοθι είναι η λεγόμενη «ανεξαρτησία της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης» και διάφορα δικολαβικά προσχήματα. Εφόσον, λένε, έχει βγει παραπεμπτικό βούλευμα με την κατηγορία της «αυτομολίας εις τους στασιαστάς» από το δικαστικό συμβούλιο και ο φάκελος της δικογραφίας του Δ. Βάγια παρέμενε ανοιχτός, δεν μπορεί παρά η υπόθεση να πάει στο ακροατήριο και εκεί θα... «απαλλαγεί», με βάση και το νόμο 1863 του 1989 για την «άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου», αλλά αυτό, όπως ισχυρίζονται, πρέπει να γίνει με απόφαση δικαστηρίου. Ετσι το μόνο περιθώριο που αφήνουν στον Δ. Βάγια είναι να μην παραστεί στο Στρατοδικείο, δηλώνοντας «άρρωστος»...

Στο μεταξύ, για την υπόθεση αυτή από την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, διαταχτεί Ενορκη Διοικητική Εξέταση, στα πλαίσια της οποίας ασκείται πειθαρχικός έλεγχος σε όλα τα κλιμάκια που ενεπλάκησαν στην υπόθεση αλλά και στους Επιθεωρητές της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, επειδή δεν εντόπισαν την ύπαρξη τέτοιων υποθέσεων σε «εκκρεμότητα» όπως αυτή του Δ. Βάγια, ώστε να «κλείσουν» αθόρυβα. Εκτιμάται μάλιστα ότι σε όλα τα κατά τόπους στρατοδικεία θα υπάρχουν και άλλοι ανάλογοι φάκελοι παλιών δικογραφιών. Ο υφυπουργός Αμυνας Λ. Αποστολίδης, μας διαβεβαίωσε χτες ότι έχει δοθεί εντολή για «ταχεία κάθαρση» στα αρχεία των Στρατοδικείων, καθώς και ότι οι φάκελοι των δικογραφιών της περιόδου αυτής θα συγκεντρωθούν στο Γουδί για ιστορική χρήση.

Την ίδια ώρα έρχεται στην επιφάνεια το σύνολο της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, της λειτουργίας της αλλά και αυτής καθ' αυτής της ύπαρξής της. Η λεγόμενη αποστρατιωτικοποίησή της, που έγινε τα τελευταία χρόνια, είναι χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, ενώ όλο και περισσότερο ακούγεται ο προβληματισμός για την ανάγκη ύπαρξής της. Οπως εκτιμάται και από στρατιωτικούς κύκλους η υπαγωγή του στρατιωτικού προσωπικού στην τακτική Δικαιοσύνη είναι εφικτή, στο βαθμό βέβαια που ξεπεραστούν τα όποια συνταγματικά εμπόδια υπάρχουν. Εξάλλου, υπάρχει και η διεθνής εμπειρία, όπως π.χ. στη Γαλλία, όπου δεν υπάρχει ο θεσμός της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης και το στρατιωτικό προσωπικό δικάζεται από τα κοινά δικαστήρια με βάση, όπου υπάρχουν στρατιωτικά παραπτώματα, τον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα.

Κ.Ζ.

«Ερωτηματικά προκαλεί, παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών παραγόντων, για τις σκοπιμότητες που πιθανόν εξυπηρετεί, η προσπάθεια δίωξης του αγωνιστή Δημήτρη Βάγια από την Καλαμάτα, επειδή κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου αυτομόλησε από τον Εθνικό Στρατό και προσχώρησε στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

Οπως είναι γνωστό, με το άρθρο 2 του Ν. 1863/1989 (άρση συνεπειών Εμφυλίου κλπ.) μεταξύ άλλων «αίρονται οι οποιεσδήποτε συνέπειες από καταδίκες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και όσων έλαβαν μέρος στον Εμφύλιο πόλεμο, που επιβλήθηκαν από κακουργοδικεία, εφετεία, τακτικά ή έκτακτα στρατοδικεία, ναυτοδικεία ή αεροδικεία, για πράξεις που είχαν σχέση με τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο πόλεμο». Ομως, στην περίπτωση του Δημήτρη Βάγια, όχι μόνο καταπατήθηκε ο Ν. 1863/1989, αλλά ούτε ο φάκελος - δικογραφία της 37/16-11-01 απόφασης του Πενταμελούς Στρατοδικείου Λάρισας, να προσαχθεί στον εισαγγελέα του Στρατοδικείου Ιωαννίνων με βάση το 86/1949 ένταλμα σύλληψής του με την κατηγορία "αυτομολία εις τους στασιαστάς", δεν υπήρχε στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μεσσηνίας, όπου υποχρεώθηκε, από αστυνομικούς, με ένταλμα, να πάει. Επειδή λοιπόν, τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να δικαιολογούνται επίσημα σαν κρούσματα γραφειοκρατίας και μάλιστα σήμερα, που βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση συρρίκνωσης των δημοκρατικών και άλλων κοινωνικών δικαιωμάτων, καθοδηγούμενη από τα γνωστά ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ.υπουργοί:

1. Πώς είναι δυνατόν, 53 χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου, να χρησιμοποιούνται, από τις διωκτικές - κατασταλτικές αρχές, φάκελοι των αγωνιστών του ΔΣΕ;

2. Γιατί, περισσότερα από 10 χρόνια μετά την ψήφιση του Ν.1863/89, δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, για την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφυλίου πολέμου και κάποιες κρατικές υπηρεσίες παραμένουν προσκολλημένες στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα;

Επίσης, ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ οι κ.κ. υπουργοί, να καταθέσουν στο Προεδρείο της Βουλής, για ενημέρωσή μας, μέσα στις προβλεπόμενες, από τον Κανονισμό, προθεσμίες, το φάκελο - δικογραφία της 37/16-11-01 απόφασης του Πενταμελούς Στρατοδικείου Λάρισας».

Προς ένα συμβιβασμό του αίσχους με τον Γλίξμπουργκ προσανατολίζεται η κυβέρνηση για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία και καλλιεργεί το έδαφος για να πέσει στα μαλακά η άθλια αυτή στάση της. Το θέμα συζητήθηκε στη χτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ενόψει της αναμενόμενης σε περίπου δύο μήνες απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στο Υπουργικό Συμβούλιο υπήρξε διάσταση απόψεων όταν ο πρωθυπουργός μίλησε για πολιτικά λάθη που έγιναν στο παρελθόν, υπονοώντας τους χειρισμούς που έλαβαν χώρα κατά το 1995. Στις αιτιάσεις του πρωθυπουργού αντέδρασε ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος δήλωσε πως όλες οι ενέργειες που έγιναν εκείνη την περίοδο είχαν την πλήρη έγκριση της κυβέρνησης και του τότε πρωθυπουργού.

Πάντως είναι φανερό πως η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί ότι θα πληρώσει πολλές δεκάδες δισ. ως αποζημίωση στον Γλίξμπουργκ για τη «βασιλική περιουσία» και η μάχη που δίνει είναι μην καταβάλλει ολόκληρο το ποσό που ζητά ο έκπτωτος μονάρχης (περίπου 190 δισ. δρχ.!). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε απέφυγε να επαναλάβει παλιότερη «δέσμευση» της κυβέρνησης ότι «δεν πρόκειται να πληρώσει δραχμή». «Θα είναι μια δύσκολη μάχη» είπε ο Χρ. Πρωτόπαπας και ανέφερε ότι στο Υπουργικό Συμβούλιο συζητήθηκαν θέματα που έχουν να κάνουν με τον καλύτερο συντονισμό για τη μάχη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. «Συμφωνήθηκε η διαδικασία και να είστε βέβαιοι ότι στην υπόθεση αυτή θα πάμε έτοιμοι, με όλα εκείνα τα επιχειρήματα που θα αντικρούσουν τις εξω-φρενικές, παράλογες και προκλητικές απαιτήσεις του τέως βασιλέως»(!), δήλωσε. Ο ίδιος ανέφερε ότι στη συνεδρίαση «δε συζητήθηκαν ποσά». Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι εισηγητής του θέματος ήταν ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης. Από την πλευρά του, ο υπουργός Πολιτισμού Ε. Βενιζέλος υπερασπίστηκε την τακτική που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, ενώ παρέπεμψε στο υπουργείο Οικονομίας για την «αποζημίωση» του Γλίξμπουργκ...

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα θα περιοδεύσει στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, τη Δευτέρα, 18 του Φλεβάρη.

Το πρόγραμμα της περιοδείας περιλαμβάνει: Στις 10π.μ. συνάντηση με τη διοίκηση του Ναυστάθμου. Στις 10.30π.μ. συνάντηση με τις διοικήσεις των σωματείων των εργαζομένων στο Ναύσταθμο και στις 11.30π.μ. περιοδεία στα συνεργεία του Ναυστάθμου και συζήτηση με τους εργαζόμενους.