Κι αν θέλετε, να πάρετε μια πικρή γεύση της πρωτοφανούς ανεργίας, που μαστίζει τις νέες ηλικίες και πέρα από τα διάφορα στατιστικά στοιχεία, που σημειώνουν ότι ένας στους τρεις περίπου νέους είναι άνεργος, διαβάστε και τα εξής: Σε είκοσι δύο χιλιάδες (22.000) περίπου ανήλθαν οι αιτήσεις υποψηφίων, για το γραπτό διαγωνισμό της Αγροτικής Τράπεζας, που θα διεξαχθεί στις αρχές του επομένου μήνα. Ο διαγωνισμός αφορά 900 θέσεις εργασίας κι όπως εύκολα μπορεί να βρει ο καθένας, αναλογούν 2,5 υποψήφιοι για κάθε προσφερόμενη θέση. Σε 25.000, επίσης, προβλέπεται να ανέλθουν οι υποψήφιοι και για έναν άλλον διαγωνισμό, του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που τον καιρό αυτό βρίσκεται στην περίοδο υποβολής αιτήσεων και αφορά 1.283 θέσεις διαφόρων ειδικοτήτων.

Αποτέλεσε το... μεγάλο ατού του Δ. Ρέππα στο συνεχιζόμενο «διάλογο» για το Ασφαλιστικό. Μιλάμε, για τη δήθεν βελτίωση των συντάξεων του ΙΚΑ, για όσους έχουν ασφαλιστεί μετά την 1.1.1993, αφού θα υπολογίζονται στο 70 και όχι στο 60%. Γιατί γράφουμε «δήθεν»; Πρώτον, γιατί καθιερώνεται ταυτόχρονα η τελευταία πενταετία για τον υπολογισμό της σύνταξης, ακυρώνοντας στην πράξη την όποια θεωρητική βελτίωση του ποσοστού υπολογισμού. Δεύτερον, γιατί η υλοποίηση του 70% προϋποθέτει 35 πλήρη χρόνια εργασίας (2% για κάθε εργάσιμο έτος). Προϋπόθεση η οποία πολύ δύσκολα μπορεί να εκπληρωθεί -τουλάχιστον, μέχρι τα 65 χρόνια - μέσα στις γνωστές και συνεχώς επιδεινούμενες σύγχρονες συνθήκες της «απελευθερωμένης αγοράς εργασίας» (πολύ υψηλή ανεργία στις νέες ηλικίες, αυξανόμενη συνεχώς μερική απασχόληση, κλπ., κλπ.). Τρίτον, γιατί μέχρι να πάρουν σύνταξη οι ασφαλισμένοι μετά το 1993 (δηλαδή, από το 2028 το γρηγορότερο και μετά), θα έχουν γίνει αρκετές ακόμη μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.

Τι σημαίνουν στην πράξη όλα τα παραπάνω, ακόμη κι αν δεν παρθεί υπόψη ο τελευταίος παράγοντας των νέων αντιδραστικών ασφαλιστικών αλλαγών στις επόμενες δεκαετίες; Τα εξής: Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνει κάποιος εργαζόμενος (ασφαλισμένος μετά την 1.1.1993), να συμπληρώσει, έστω και στην ηλικία των 70 χρόνων, τα 35 πλήρως εργάσιμα έτη και, επομένως, να πάρει κύρια και επικουρική σύνταξη μαζί, το 90% (70 + 20) του συντάξιμου μισθού της τελευταίας πενταετίας. Θα καταφέρει, δηλαδή, να πάρει μια σύνταξη πείνας, αντίστοιχη -αν όχι και χειρότερη- με αυτή της μεγάλης πλειοψηφίας των σημερινών εξευτελιστικών συντάξεων του ΙΚΑ. Και αυτό, με την προϋπόθεση, πως θα είναι σχετικά καλοί οι όροι εργασίας και αμοιβής του, στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας.

Κι όλ' αυτά, ενώ ο παραγόμενος κοινωνικά πλούτος συνεχώς θα αυξάνεται, όπως και η παραγωγικότητα της εργασίας. Ενώ, θα διευρύνονται συνεχώς οι κοινωνικές ανισότητες. Ενώ, οι λίγοι έχοντες και κατέχοντες θα συσσωρεύουν όλο και περισσότερο τεράστια πλούτη, δύναμη και εξουσία. Ενώ, θα μεγαλώνει συνεχώς η ψαλίδα των εκάστοτε σύγχρονων αναγκών των πολλών και της ελάχιστης έστω ικανοποίησής τους.

Χρόνια εδώ

κι από παλιά

τρώει ο λαός

ψωμί κι ελιά,

μασάν καλά

οι λιγοστοί

τα «τζάκια»,

οι μεγαλοαστοί

και ο λαός,

σαρακοστή!

* * *

Χρόνια εδώ

κι από καιρό

τρώει ο λαός

ψωμί ξερό,

κλεμμένοι

πάντα οι μιστοί

απ' τον αφέντη

το ληστή

και συνεχώς,

σαρακοστή.

* * *

Χρόνια το ίδιο

το βιολί,

θύματα μόνιμα

οι πολλοί

κι είναι, θαρρώ,

πλέον καιρός

πάλη ν' αρχίσουμε,

εμπρός,

για να τελειώσει

να σβηστεί

η συνεχής

σαρα-Κωστή!