ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 13 Απρίλη 2002
Σελ. /40
Η αντιλαϊκή φορολογική πολιτική...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποκαλυπτική ήταν η χτεσινή συνέντευξη του υφυπουργού Οικονομίας, Απ. Φωτιάδη, στο ραδιοσταθμό «Σκάι». Παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες του υφυπουργού να συσκοτίσει την αλήθεια, σχετικά με τη μέχρι σήμερα φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και το πόρισμα της «ανεξάρτητης επιτροπής επιστημόνων», παραδέχτηκε τα εξής:

Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση παρείχε φοροελαφρύνσεις σε δυο κοινωνικές κατηγορίες, σε ό,τι αφορά τους άμεσους φόρους. Στους έχοντες εισοδήματα κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας (δηλαδή στους πάμφτωχους) και στους κάθε λογής μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοεισοδηματίες (στους τελευταίους χάριν της ανάπτυξης βέβαια...). Την ίδια στιγμή, οι έμμεσοι φόροι έβαιναν συνεχώς αυξανόμενοι και πολλαπλασιαζόμενοι (όπως παραδέχεται και το πόρισμα) και πληρώνονταν, βέβαια, απ' όλους, αδιακρίτως εισοδήματος, φτώχειας ή πλούτου. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ο υφυπουργός ομολόγησε ότι τα δυσβάστακτα και συνεχώς αυξανόμενα φορολογικά βάρη, μέχρι σήμερα, τα σηκώνουν κυρίως οι μισθοσυντήρητοι, όπως και οι επαγγελματοβιοτέχνες, αγρότες κλπ., είτε γιατί το εισόδημά τους ξεπερνά το επίσημο όριο της φτώχειας (200.000 δραχμές το μήνα), είτε με τους έμμεσους φόρους. Κι ενώ η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού να απολαμβάνει το 26,3% του παραγόμενου πλούτου - όσο ακριβώς και ο μισός φτωχότερος πληθυσμός της χώρας - ο υφυπουργός μίλαγε για κοινωνική δικαιοσύνη και φιλολαϊκά μέτρα...

... και το πόρισμα

Στην ίδια συνέντευξη, όμως, ο Απ. Φωτιάδης αναφέρθηκε και στο πόρισμα της δήθεν ανεξάρτητης επιτροπής των επιστημόνων. Προσπάθησε να πάρει κάποιες αποστάσεις, να υπονοήσει ότι άλλα σκέπτεται η κυβέρνηση, ότι θα γίνει... διάλογος κλπ., κλπ., χωρίς, ούτε στιγμή, να απορρίψει ή να διαφωνήσει με το περιεχόμενο του πορίσματος. Την ίδια στιγμή, βέβαια, υπερασπιζόταν με θέρμη τη μέχρι σήμερα αντιλαϊκή φορολογική πολιτική της κυβέρνησης. Προφανώς, όμως, καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τα όσα προτείνει το πόρισμα βρίσκονται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με την πολιτική που μέχρι σήμερα εφαρμόζεται. Συγκεκριμένα, οι προτάσεις του πορίσματος ανεβάζουν λίγο το αφορολόγητο όριο (για μισθούς έως 230.000 δραχμών), παρέχουν νέες, ακόμη μεγαλύτερες φοροελαφρύνσεις στους έχοντες και κατέχοντες και αυξάνουν δραστικά τα φορολογικά βάρη, τόσο των άμεσων φόρων σε όλους τους υπόλοιπους (κυρίως τους μισθοσυντήρητους), όσο και των έμμεσων για το σύνολο του λαού. Οπως, ακριβώς, γίνονταν και μέχρι σήμερα.

Ας μη ματαιοπονούν, λοιπόν, ο υφυπουργός και οι υπόλοιποι κυβερνώντες. Τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι...

Μπερδεύτηκαν...

Ολοφάνερη ήταν χτες η αμηχανία όσων - λιγοστών, είναι η αλήθεια - έσπευσαν προχτές να υποστηρίξουν το πόρισμα, για τη φορολογική μεταρρύθμιση, που δημοσιοποίησε ο υπουργός Οικονομίας. Ορισμένοι προτίμησαν να ...κάνουν την πάπια. Κι ενώ προχτές έλεγαν ότι κάποιοι σοβαροί λόγοι θα υπάρχουν, που αναγκάζουν τον Ν. Χριστοδουλάκη και την κυβέρνηση να προκρίνουν τέτοια φορολογικά μέτρα, χτες, πρόβαλαν σε υψηλούς τόνους τη ...διορθωτική παρέμβαση του πρωθυπουργού, καλλιεργώντας ψεύτικες ελπίδες για δήθεν νέα και κοινωνικά δίκαια φορολογικά μέτρα. Κάποιοι άλλοι έγραφαν («Βήμα»), για «μύθους και πραγματικότητα για τις "ελαφρύνσεις" και τις απαλλαγές», ανακαλύπτοντας καθυστερημένα ορισμένες αντιλαϊκές πτυχές των προτάσεων, ενώ, την ίδια στιγμή, έκαναν κριτική στην πρωθυπουργική «αναδίπλωση», εκφράζοντας απορίες για το τι, τελικά, θα κάνει η κυβέρνηση και «καρφώνοντας», ότι η επιτροπή των επιστημόνων δούλεψε με βάση τις κατευθύνσεις του πρώην υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου.

ΥΓ: Να μην ...αδικήσουμε την «Καθημερινή», όμως, η οποία είναι και η μόνη, η οποία - έστω και σε χαμηλότερους τόνους - συνέχισε και χτες να υποστηρίζει το πόρισμα, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση, για την «υπαναχώρηση».

Το... έγκυρο Μπι Μπι Σι

«Ο στρατός ανέλαβε τον έλεγχο της Βενεζουέλας, ύστερα από την παραίτηση του Προέδρου της χώρας Ούγκο Τσάβες. Ο Ούγκο Τσάβες παραιτήθηκε, ύστερα από την απόσυρση της εμπιστοσύνης που του παρείχαν οι ένοπλες δυνάμεις». Ετσι μετέδιδε χτες το... αντικειμενικό και... έγκυρο Μπι Μπι Σι το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα και την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου της χώρας, ο οποίος βρίσκεται από χτες φυλακισμένος σε στρατιωτική βάση.

Τα σχόλια περιττεύουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τρομοκρατία και χειραγώγηση

Πάγιος σκοπός της αστικής τάξης είναι να δημιουργεί μια κοινωνική πραγματικότητα με τρόπο που οι άλλοι να τη βιώνουν σαν δική τους. Ενίοτε, όμως, συναντά προσχώματα, όταν η αντικειμενική πραγματικότητα γίνεται αφόρητη για την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, όταν προκαλεί την οργή και την πάλη τους. Τότε ανασύρει από το οπλοστάσιό της παλιούς και νέους μηχανισμούς τρομοκράτησης και χειραγώγησης.

Το τελευταίο διάστημα η αστική δημοκρατία αναγκάζεται για μια ακόμη φορά να ανατρέξει σε δοκιμασμένες μεθόδους, θέτοντας σε εφαρμογή και νέες. Ο ασφαλίτης που πιάστηκε «στα πράσα» να παρακολουθεί συνέλευση σωματείου, ανήκει στις πρώτες, θυμίζοντάς μας πως το συνδικαλιστικό της ασφάλειας ζει και βασιλεύει. Το βίαιο χτύπημα των απεργών δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί επίσης μια γνώριμη μέθοδο καταστολής. Οπως σχετικά γνώριμη είναι και η λυσσαλέα προσπάθεια κυβερνητικών συνδικαλιστών αλλά και υπουργών να υπονομεύσουν την απεργία, αλλά και κάθε άλλη μορφή αγώνα.

Οσο για τις νέες - και πλέον επικίνδυνες - μεθόδους, αυτές εισβάλλουν καθημερινά σε χιλιάδες συνειδήσεις, με το πάτημα ενός κουμπιού. Κάνοντας χρήση των φίλιων (ή ελεγχόμενων) σε αυτή ΜΜΕ, η άρχουσα τάξη ασκεί μια άνευ προηγουμένου ψυχολογική βία. Αναποδογυρίζει την πραγματικότητα, διαστρεβλώνει αλήθειες, συκοφαντεί όσους αγωνίζονται, χωρίς αντίλογο. Ιδού, ένας ακόμη μηχανισμός πειθαναγκασμού των εργαζομένων να «κάτσουν φρόνιμα», αλλοτρίωσης και τελικά ελέγχου συνειδήσεων.

Τίποτα απ' όλα αυτά βέβαια δεν τους εμποδίζει να πίνουν νερό στο όνομα της «δημοκρατίας». Ως έκφρασή της άλλωστε εμφανίζουν τους δήθεν διαλόγους. Εμπλεοι υποκρισίας την ώρα που τα ΜΑΤ ξυλοκοπούν απεργούς, υπεραμύνονται των κοινωνικών διαλόγων. Η «δημοκρατία» τους ανέχεται τόση συζήτηση όση χωράει στα στημένα τραπέζια τους και μάλιστα με την έκβασή της να έχει προκαθοριστεί σε όφελός τους. Οταν η «συζήτηση» διεξάγεται με όρους κινήματος, τότε τα «μαστίγια» πιάνουν δουλιά. Η αστική δημοκρατία, που υπάρχει για να νομιμοποιεί την κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς, δε σηκώνει τέτοιους αγωνιστικούς διαλόγους, γιατί τότε και μόνο διακυβεύονται πραγματικά τα συμφέροντα των λίγων, όταν οι πολλοί διεκδικούν μαχητικά και μαζικά τα δικά τους.

Αλλωστε, είναι περιττό να επισημάνουμε πως οι δήθεν διάλογοι όσο και αν πλασάρονται ως δημοκρατική διαδικασία, δεν είναι παρά ένας ακόμα μηχανισμός χειραγώγησης. Ενας μηχανισμός μάλιστα που δε στοχεύει μόνο στο χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος αλλά που υπάρχει για να νομιμοποιεί την αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων.

Το πλέον σίγουρο είναι πως ο αυταρχισμός δεν είναι φαινόμενο συγκυριακό. Θα εντείνεται μέρα με τη μέρα. Εξάλλου η αντιλαϊκή πολιτική πορεύεται χέρι - χέρι μαζί του, στην προσπάθειά της να επιβληθεί, να χτυπήσει αγώνες που η ίδια θα προκαλεί. Και όσο ο αυταρχισμός θα εντείνεται τόσο περισσότερο θα πιπιλίζουν την καραμέλα περί «δημοκρατίας» και θα προστρέχουν για άλλοθι σε ψευτο-διαλόγους και συζητήσεις. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η άρχουσα τάξη οργανώνεται. Αντίστοιχα πρέπει να πράξει η εργατική τάξη, ο λαός. Να οργανώσει την αντίσταση και την κοινωνικοπολιτική του πάλη, ως το πραγματικά μοναδικό δυνατό όπλο που έχει και μπορεί να αντιτάξει.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ