Οι ανταγωνισμοί και οι «λυκοσυμμαχίες» που αναπτύσσονται στον ιδιωτικό τομέα Υγείας, αλλά και όταν διαπλέκεται ο ιδιωτικός τομέας με τον δημόσιο, αναδείχτηκαν σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες ο Ανδρέας Μαρτίνης, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (ΕΕΣ). Στη συνέντευξη ο Α. Μαρτίνης επιχείρησε να δώσει εξηγήσεις σχετικά με τις δικαστικές διώξεις που βαρύνουν τον ίδιο και μέλη του ΔΣ του Ιδρύματος για αδικήματα, που αφορούν στη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του ΕΕΣ και στη μεταβίβασή τους στο ιδιωτικού δικαίου νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», και την απόφαση διορισμού προσωρινής διοίκησης στο Ιδρυμα.

Ο Α. Μαρτίνης υποστήριξε ότι οι διώξεις στρέφονται εναντίον του ιδίου και του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» και εξυπηρετούν «αλλότρια συμφέροντα» στον χώρο της Υγείας. Επιβεβαίωσε ότι το ΔΣ του ΕΕΣ είχε συνάψει συμφωνία με τον όμιλο του Γ. Αποστολόπουλου για την οργάνωση και τη διαχείριση του «Ερρίκος Ντυνάν», με αποδοχές 20 εκατ. το μήνα για την οργάνωση και το 4,9% των ακαθάριστων αποδοχών απ' τη στιγμή που το νοσοκομείο θα ξεκινούσε να λειτουργεί. Η σύμβαση λύθηκε με τον ΕΕΣ να ισχυρίζεται ότι ο όμιλος Αποστολόπουλου δεν τήρησε τις συμβατικές του υποχρεώσεις...

Χτες, πάντως, το Μονομελές Πρωτοδικείο αποφάσισε την προσωρινή μη εκτέλεση προηγούμενης απόφασης για το διορισμό προσωρινής διοίκησης στον ΕΕΣ, για την οποία ο Α. Μαρτίνης δήλωσε ότι δεν έχει κανένα άλλο έργο, εκτός από την άσκηση πολιτικής αγωγής στις δικαστικές διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Το έχουμε ξαναγράψει, θα το επαναλάβουμε: Ολα τα μέτρα που προωθεί είναι μέρος ενός συνεκτικού σχεδίου που ανατρέπει κατακτήσεις όλων των εργαζομένων, περικόπτει και τσακίζει δικαιώματα. Κάτω από την αντιασφαλιστική σπάθη μπαίνουν όλοι οι εργαζόμενοι. Τα μέτρα έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα: Χάνουν οι εργαζόμενοι, κερδίζει το κεφάλαιο. Δεν υπάρχει κανένα ισοζύγιο με «πλην» και «συν». Το αποτέλεσμα είναι σε βάρος συνολικά της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Τα μέτρα χτυπούν και τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ, τράπεζες και τους δημοσίους υπαλλήλους και τις εργαζόμενες γυναίκες και τη νέα γενιά.

Οι ανατροπές αφορούν στο ύψος των συντάξεων, στα όρια ηλικίας, στα επικουρικά ταμεία, στο χαρακτήρα του «νέου» ΙΚΑ, στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, στην Εργατική Εστία. Τελικά όλες τις παροχές που απόμειναν στο σημερινό σύστημα και τις κατακτήσεις εργαζομένων και συνταξιούχων.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι ανατροπές δεν αφορούν στο ΙΚΑ. Κι όμως: Διατηρεί τον διαχωρισμό των εργαζομένων σε δύο βασικές κατηγορίες, όπως πρωτοέκανε ο νόμος Σιούφα. Στους πριν το 1993 και στους εργαζόμενους που μπήκαν στην παραγωγή μετά την 1/1/93. Η χειρότερη θέση των δεύτερων καθόλου δε σημαίνει ότι καλυτερεύει η θέση των εργαζομένων πριν το 1993. Αντίθετα, στη μοίρα των «νέων» εργαζομένων σταδιακά θα έρθουν όλες οι κατηγορίες των εργαζομένων. Αυτοί είναι το «πρότυπο», σύμφωνα με τα σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Ειδικότερα για τους μετά το 1993 επιβάλλεται: Η αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 χρόνια. Για πρώτη φορά σπάει και αυτό το όριο των 65 χρόνων, όσο και αν αυτό γίνεται με τη φάκα του «εθελοντισμού». Η διαμόρφωση της αγοράς εργασίας με τους όρους του απασχολήσιμου, η ανεργία, οι χαμηλές συντάξεις, θα εξαναγκάζουν πολλούς εργαζόμενους να παραμένουν και μέχρι τα 67 προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποια ανεκτή σύνταξη.

Παρουσιάζει σαν θετικό ότι χωρίς όριο ηλικίας η συνταξιοδότηση θα γίνεται στα 37 χρόνια. Οταν οι εργαζόμενοι απαιτούν 30 χρόνια ή 9.000 ένσημα, χωρίς όριο ηλικίας. Ετσι αντί να μειώνονται τα χρόνια εργασίας και σκληρής εκμετάλλευσης, αυξάνονται. Μάλιστα αν κάποιος εργαζόμενος συμπληρώσει τα 35 χρόνια εργασίας νωρίτερα από τα 65, θα πρέπει να περιμένει να πάρει σύνταξη στα 65. Διαφορετικά η σύνταξή του θα μειώνεται.

Μένει σε ισχύ η κατάργηση του δικαιώματος των γυναικών να βγαίνουν στη σύνταξη μια πενταετία νωρίτερα σε σχέση με τους άντρες. Οι δήθεν εναλλακτικές προτάσεις του υπουργείου (πλασματικός χρόνος για κάθε παιδί) σε τίποτα δε βελτιώνουν την άσχημη θέση των νέων εργαζόμενων μητέρων. Οπως σε τίποτα δεν αλλάζει το μεσαίωνα που βιώνει η γενιά αυτή η δήθεν παροχή για υπολογισμό της σύνταξης στο 70% αντί στο 60% του συντάξιμου μισθού και η διαμόρφωση των κατώτερων συντάξεων στο 70% της εκάστοτε συλλογικής σύμβασης.

Η μαύρη πραγματικότητα δεν αλλάζει. Κύρια και επικουρική ασφάλιση δε θα ξεπερνάνε το 90% των συντάξιμων αποδοχών. Και η κατώτερη σύνταξη παραμένει στις 125.000 περίπου σε σημερινές τιμές. Αυτά είναι τα «δώρα» της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση κρατά σε ισχύ όλα αυτά για τα οποία βαρυγκωμάει η εργατική τάξη. Κρατά σε ισχύ τα 4.500 ένσημα αντί για 4.050 που ζητάνε οι εργαζόμενοι. Κρατά τις συντάξεις πείνας αποδεσμευμένες από τα 20 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη. Κρατά το πραγματικό ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων στο 44%.

Επί της ουσίας τα κυβερνητικά μέτρα προβλέπουν: 1. Αύξηση του ορίου συνταξιοδοτικής ηλικίας στα 65 χρόνια για άνδρες και γυναίκες, ενώ οι εργαζόμενοι που τυχόν θα συνταξιοδοτηθούν νωρίτερα καταδικάζονται σε μείωση των συντάξεων. 2. Μείωση του ύψους των ήδη υποβαθμισμένων συντάξεων. 3. Χτύπημα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων. 4. Εφαρμογή κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην Επικουρική Ασφάλιση, με στόχο την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, την ενίσχυση του χρηματιστηριακού τζόγου και την αποσύνδεση της επικουρικής σύνταξης από το συντάξιμο μισθό. 5. Ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων, με στόχο τη χειροτέρευση, την προς τα κάτω εξίσωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της απάτης που επιχειρεί η κυβέρνηση δηλώνοντας ότι τα μέτρα είναι θετικά αρκεί η αντιπαράθεση με τα αιτήματα των εργαζομένων: Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Δωρεάν Υγεία, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία και στην Πρόνοια. Σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες, 55 και 50 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 μέρες εργασίας. Πλήρης συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 εργάσιμα χρόνια. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Υπεράσπιση και επέκταση των βαρέων- ανθυγιεινών επαγγελμάτων. Πλήρης σταθερή απασχόληση, 7ωρο-5ήμερο-35ωρο.

Αυτά ζητάνε οι εργάτες κι αυτά είναι που δε δίνει η κυβέρνηση.