Για την ώρα, οι σχετικές «πληροφορίες» δημοσιεύονται αποσπασματικά και σε χαμηλούς τόνους. Προφανώς, καλλιεργούν και προετοιμάζουν απλώς το απαραίτητο κλίμα. Αλλωστε, τώρα, είναι η ώρα των κρησφύγετων, των προσαγωγών, των συλλήψεων, των ομολογιών κλπ., κλπ. Είναι η ώρα των «προσώπων» της πρώτης γραμμής. Αργότερα θα έρθει και η στιγμή που το νυστέρι θα πάει βαθύτερα και θα... αποκαλύψει τις «διασυνδέσεις» τους με τη μήτρα της τρομοκρατίας και, γενικότερα, κάθε κακού, που κυκλοφορεί και μολύνει τον πλανήτη μας, τους δυο τελευταίους αιώνες. Ποια είναι αυτή η μήτρα; Μα ποια άλλη; Οι σοσιαλιστικές ιδέες και - προκειμένου για τη «17Ν» και τα κάθε λογής «αδερφάκια» της - οι πρώην και νυν σοσιαλιστικές χώρες και, βέβαια, οι μυστικές υπηρεσίες τους.

Τα παραπάνω δεν τα γράφουμε, βέβαια, τυχαία. Ούτε μόνον ως μια βάσιμη πολιτική εκτίμηση, γνωρίζοντας και από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις τους προσανατολισμούς και σχεδιασμούς, σύμφωνα με τους οποίους λειτουργούν και δουλεύουν τα σχετικά κέντρα και παράκεντρα. Διαβάζουμε και όσα γράφονται τις μέρες αυτές, όπως και όσα λέγονται στις διάφορες εκπομπές των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Και, βέβαια, βγάζουμε τα συμπεράσματά μας.

Ηδη, για παράδειγμα, έχει επανειλημμένα γραφτεί σε εφημερίδες και ειπωθεί σε τηλεοπτικά παράθυρα, για ένα ...μυστηριώδες ταξίδι του Γιωτόπουλου στην Κούβα, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, την εποχή που ήταν φοιτητής στο Παρίσι. Κι από κοντά, κάθε λογής ...ειδικοί να βεβαιώνουν - σαν να ήταν αυτόπτες μάρτυρες... - ότι ο Φιντέλ Κάστρο εκπαίδευε, την εποχή εκείνη, στο «αντάρτικο πόλεων» διάφορους Ελληνες, αρκεί να δήλωναν επαναστάτες...

Χτες, επίσης, στο «Βήμα» και σε ρεπορτάζ, που υπογράφουν οι Αλ. Παπαχελάς και Τ. Τέλλογλου - πάντα, καλά πληροφορημένοι, σχετικά με όσα τα σχετικά κέντρα σχεδιάζουν - γράφονται και τα εξής: «Στα αρχεία των ελληνικών υπηρεσιών υπάρχει πολύτιμο υλικό για τις σχέσεις των ομάδων Γιωτόπουλου, αλλά και του Κασσίμη τον καιρό της δικτατορίας, με υπηρεσίες χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, αλλά και του Βελιγραδίου. Δεν είναι σαφές αν οι σχέσεις αυτές συνεχίστηκαν μετά το 1974. Το βέβαιο είναι ότι ο ΕΛΑ, ο οποίος επιχειρούσε από κοινού με τη "17 Ν", στην αρχή είχε επαφές με τη ΣΤΑΖΙ, τον τρομοκράτη Κάρλος και κάποιες παλαιστινιακές οργανώσεις...».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες και οι όποιες υπηρεσίες τους - ακόμη κι αν δεχτούμε τον τέτοιο χαρακτήρα, προσανατολισμό και αντίστοιχη δράση τους - στρατολογούσαν στη γύρα τρομοκράτες και διάφορους άλλους «αναρχικούς», «τροτσκιστές», «μαοϊκούς», κλπ., κλπ. Αλήθεια, πώς τα κατάφεραν, τόσα χρόνια και δε στρατολόγησαν και πράκτορες της ΣΙΑ ή άλλων δυτικών μυστικών υπηρεσιών, από τους οποίους βρίθουν οι προαναφερόμενοι χώροι;

«Και, τέλος, ένα προσωπικό παράπονο. Ολοι οι φίλοι, που τώρα μας λένε ότι τόσα χρόνια συζητούσαν "συνωμοτικά" μεταξύ τους: "Η "17Ν" είναι σίγουρα εκείνος ο ψηλός παρανοϊκός που είχαμε στο στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης", γιατί δε μιλούσαν τόσα χρόνια; Οχι στους Αμερικανούς ή στους Βρετανούς, αλλά στα απολύτως νόμιμα όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Γιατί;».

Του Αλ. Παπαχελά είναι και το παραπάνω απόσπασμα και δημοσιεύεται στο χτεσινό «Βήμα». Και, δε γνωρίζουμε, βέβαια, για ποιο λόγο οι προαναφερόμενοι φίλοι του δε μίλησαν τόσα χρόνια. Ούτε μας ενδιαφέρει. Παρουσιάζει, όμως, τεράστιο και εύλογο στον καθένα ενδιαφέρον, γι' αυτή καθ' αυτή την υπόθεση της «17 Ν» και της εγχώριας τρομοκρατίας γενικότερα, να γίνουν δημόσια γνωστά τα πρόσωπα, στα οποία αναφέρεται. Πολύ περισσότερο, να γίνει δημόσια γνωστό, για ποιο στρατιωτικό σκέλος μιλά και σε ποια οργάνωση ανήκε.

Αν δεν προχωρήσει στη δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών, ένα τεράστιο «γιατί;» θα τον συνοδεύει μόνιμα.