ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το κριτήριο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Να αγωνιστούν «εναντίον του δικομματισμού, του νεοφιλελευθερισμού και της νέας τάξης πραγμάτων», κάλεσε προχτές ο Μ. Γλέζος τους πολίτες, πλαισιωμένος από βασικά στελέχη του ΣΥΝ και της ΚΕΔΑ, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, για την παρουσίαση του προγράμματος του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες». Μια διακήρυξη, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κατ' αρχή θετική, εάν δεν περιείχε μια έντονη δόση διγλωσσίας και υποκρισίας. Ο ΣΥΝ, το μόνο κόμμα, που στηρίζει το συνδυασμό «Ενεργοί Πολίτες» -και, επομένως, υποτίθεται πως εγγυάται τις προαναφερόμενες και όποιες άλλες διακηρύξεις- υποστηρίζει, ταυτόχρονα, κοινούς με το ΠΑΣΟΚ συνδυασμούς και υποψήφιους στις μισές περίπου νομαρχίες και σε δεκάδες δήμους σε όλη τη χώρα.

Πώς γίνεται τώρα, και να αγωνίζεσαι ενάντια στο δικομματισμό και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του και να συνεργάζεσαι με τον έναν πόλο του, μόνο η ηγεσία του ΣΥΝ μπορεί να το εξηγήσει... Εμείς, απλώς σημειώνουμε, ότι η πράξη και όχι τα λόγια είναι το πλέον αλάνθαστο κριτήριο.

Παράταιρα παντρολογήματα...

Στο πάντρεμα του λεγόμενου «κοινωνικού ιστού ασφάλειας» προγραμμάτων, όπως η «Βοήθεια στο Σπίτι» για τους ηλικιωμένους και ανάπηρους, με την εξάρθρωση της τρομοκρατίας - και με στέφανα τις κουλούρες της ΟΝΕ - προχώρησε χτες στο Ζάππειο ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης.

Στο χαιρετισμό του σε τελετή παράδοσης αυτοκινήτων στους δήμους για το προαναφερόμενο πρόγραμμα αναφέρθηκε και στο θέμα της τρομοκρατίας. Η συστηματική προσέγγιση του στόχου, το σχέδιο και η δουλιά, φέρνει αποτελέσματα, είπε ο πρωθυπουργός για να προσθέσει: «Σήμερα, στην κοινωνία μας, είναι λογικό το ενδιαφέρον να είναι στραμμένο στην επιχείρηση ενάντια στην τρομοκρατία, καθώς πέφτει διαρκώς περισσότερο φως στο φαινόμενο». Συνδέοντας, μάλιστα, «τη συστηματική εργασία με σχέδιο και σοβαρότητα» που κάνει η κυβέρνηση σε αυτό το θέμα, ισχυρίστηκε, ότι με τον ίδιο τρόπο εργάζεται για τη δημιουργία του κοινωνικού ιστού ασφάλειας.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική αναπαράγει καθημερινά και σε μεγαλύτερη συνεχώς έκταση έναν κοινωνικό ιστό... ανασφάλειας. Οσο για τα παρόμοια προγράμματα, όχι μόνον αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων, αλλά και δεν αντιμετωπίζουν τις αιτίες, που προκαλούν τα φαινόμενα της κοινωνικής περιθωριοποίησης.

... το μπαράζ και...

Κατανοούμε, βέβαια, ότι η χτεσινή παρουσία του Κ. Σημίτη στην εκδήλωση για τη «Βοήθεια στο Σπίτι» εντάσσεται στο προπαγανδιστικό μπαράζ της κυβέρνησης για την προβολή της «κοινωνικής πολιτικής» της, μπροστά στις δημοτικές εκλογές.

Προχτές ο υπουργός Υγείας, Κ. Στεφανής, έδωσε συνέντευξη Τύπου, λέγοντας «υπάρχω», για να αποκρούσει δήθεν τα σχόλια που θέλουν το υπουργείο Υγείας άπρακτο. Χτες είχαμε την εκδήλωση για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», ως απόδειξη δήθεν της ιδιαίτερης ευαισθησίας της κυβέρνησης προς τις ευαίσθητες ομάδες των ηλικιωμένων και των αναπήρων. Σήμερα θα έχουμε «επιστημονική ημερίδα» για τον ένα χρόνο λειτουργίας του Α΄ Περιφερειακού Συστήματος Αττικής (Α΄ ΠεΣΥ) και αύριο αρχίζει διημερίδα για το νέο Σώμα των Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας και Πρόνοιας.

Μύλος από εκδηλώσεις δηλαδή. Αλλά τα ράντζα και οι λίστες αναμονής, όπως παραδέχτηκε προχτές ο Κ. Στεφανής, εξακολουθούν να υπάρχουν. Οι ηλικιωμένοι οδηγούνται στο περιθώριο και λιμοκτονούν με τις συντάξεις πείνας. Οι ανάπηροι βιώνουν τον αποκλεισμό ενώ τα επιδόματα που παίρνουν είναι εξευτελιστικά.

Μια τέτοια πολιτική, όσα επικοινωνιακά φτιασιδώματα κι αν δεχτεί, ούτε κατ' επίφαση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κοινωνική.

... η πραγματικότητα

Είναι η τρίτη φορά που ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, προσπαθεί να επιδείξει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για τους ηλικιωμένους, με το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».

Πριν έξι χρόνια (18.6.1996) εμφανίστηκε σε ένα ΚΑΠΗ του Περιστερίου με κουστωδία υπουργών για την έναρξη λειτουργίας του προγράμματος. Στις 22.1.2000, στο Ολυμπιακό Στάδιο, επιχείρησε έναν απολογισμό, χωρίς στοιχεία για τον αριθμό εκείνων που δέχονται τις υπηρεσίες του προγράμματος.

Το ίδιο πρόβλημα είχε και η χτεσινή παρουσία. Ελειπαν τα στοιχεία για τους αποδέκτες των υπηρεσιών στα 284 προγράμματα, που εφαρμόζονται σε 253 δήμους. Κατά προσέγγιση το υπουργείο Υγείας υπολογίζει ότι κάθε πρόγραμμα προσφέρει τις όποιες υπηρεσίες σε 80 άτομα. Δηλαδή, συνολικά μιλάμε για -το πολύ- 20.000 άτομα, τη στιγμή που οι ανάγκες σε υπηρεσίες Πρόνοιας είναι πολύ μεγαλύτερες, τόσο σε ποσότητα όσο και ποιότητα.

Βέβαια, ο Κ. Σημίτης, έκανε λόγο για πρόγραμμα -σταθμό. Θα μπορούσε, αν είχε τις απαραίτητες προϋποθέσεις (σταθερότητα, επαρκή χρηματοδότηση, μόνιμο προσωπικό) και δεν αποτελούσε μια ακόμη κυβερνητική επιχείρηση ...στάχτης στα μάτια των εργαζομένων.

Μποϊκοτάζ

Μποϊκοτάρω

κάθε μπαμπέση,

που μου φοράει

στα ίσια «φέσι»,

όρκο σας κάνω

πως όσο ζήσω

ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται

πια να «ψωνίσω»!

***

Μποϊκοτάρω,

σας το δηλώνω

και της Ρηγίλλης

τον «μπλε» βαρόνο

κι αυτός ευθέως

το καταγγέλλω

ό,τι «πουλάει»

είν' με «καπέλο»!

***

Μποϊκοτάρω

τους «κερδοσκόπους»

που μου αρπάζουν

όλους τους κόπους

ξανά την ψήφο μου

δε θα τους δώσω

γιατί πανάκριβα

θα την πληρώσω!

Ο οίστρος

Δεδομένη επέμβαση

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση δεν είναι κάτι, που ...πρόκειται να γίνει στο Ιράκ. Γινόταν και γίνεται, τόσο στο Ιράκ, όσο και σχεδόν στον κόσμο ολόκληρο. Για παράδειγμα, με την πολιτική του εμπάργκο, χιλιάδες παιδιά του Ιράκ πεθαίνουν καθημερινά και αυτό είναι ιμπεριαλιστική επέμβαση. Επίσης, η γύρω περιοχή βρίσκεται σε μόνιμη αναστάτωση, καθόλου άσχετη από τα σχέδια των ΗΠΑ και αυτό είναι ιμπεριαλιστική επέμβαση. Επίσης, δεκάδες χώρες, είτε με τη μορφή του «τραβάτε με κι ας κλαίω... αλλά θυμηθείτε με στη μοιρασιά», είτε με ψυχρό υπολογισμό, είτε ακόμα και με το ζόρι, ευθυγραμμίζονται με τα αμερικάνικα αρπαχτικά σχέδια και είναι και αυτό ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Οι όποιοι χειρισμοί, ή και υπαρκτές αντιθέσεις, αναβάλλουν, ή φέρνουν πιο κοντά τη στρατιωτική επέμβαση, μέσα στα πλαίσια της δεδομένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, που γίνεται καθημερινά και ποικιλότροπα σε ολόκληρη την περιοχή και στον κόσμο ολόκληρο. Αυτό συμβαίνει, γιατί, πίσω από τους χειρισμούς, πίσω από την καλή ή κακή λειτουργία των λεγόμενων διεθνών θεσμών, πίσω ακόμα και από τις ανθρώπινες θελήσεις ή και ξεχωριστές επιδιώξεις, λειτουργεί η φύση του κόσμου των μονοπωλίων. Επεμβαίνει για να υπάρχει, υπάρχει μόνον εφ' όσον επεμβαίνει, ακόμα και αν οι τέτοιες επεμβάσεις, αργά ή γρήγορα, μπορεί να οδηγήσουν το ιμπεριαλιστικό σύστημα στη μελλοντική καταστροφή του. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς από το να σκοτώνει για να μην ξεψυχήσει, αλλά, σκοτώνοντας, ετοιμάζει και την εξαφάνισή του.

Γι' αυτό οι πρόσφατοι χειρισμοί στον ΟΗΕ, όπως και η όποια καθυστέρηση πετύχει (αν πετύχει) το Ιράκ, με την αποδοχή των επιθεωρητών άνευ όρων, μπορεί να είναι καθρέφτης κάποιας πραγματικότητας, αλλά δεν είναι η ίδια η πραγματικότητα. Μπορεί, δηλαδή, να αντανακλώνται πάνω του, για όποιον μπορεί να τις διακρίνει, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι πρακτικές δυσκολίες για άμεσο στρατιωτικό χτύπημα, ακόμα και οι εύστοχες, ή άστοχες, κινήσεις κάποιων στην πολιτική σκακιέρα, αλλά η πραγματικότητα είναι η ίδια η ιμπεριαλιστική φύση, που σπρώχνει πάντα, σε τελευταία ανάλυση, τις εξελίξεις. Αλλωστε, η επιμονή των ΗΠΑ, αλλά από κοντά και της Βρετανίας, ακόμα και μετά την επιστολή του υπουργού Εξωτερικών του Ιράκ προς τον ΟΗΕ, αυτό το νόημα έχει. Πίσω από τις κινήσεις, στην επιφάνεια ακούν το «κάλεσμα της άγριας φύσης» του συστήματος που υπηρετούν.

Γι' αυτό, τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα δεν εξαρτώνται κύρια από το «κρύο - ζεστό», που οδηγούν την κοινή γνώμη οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και επιμέρους χειρισμοί. Για παράδειγμα, μέχρι χτες ήταν σίγουρη η άμεση στρατιωτική επέμβαση, ενώ σήμερα μοιάζει να είναι σε παράταση. Οι λαοί πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση για να ανατρέπουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που είναι δεδομένα, και μέσα από αυτόν το συντονισμένο κοινωνικοπολιτικό αγώνα τους, να αλλάζουν συσχετισμούς, για να τινάξουν από πάνω τους ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα, με όλες τις μορφές των επεμβάσεών του.