Εντός της επόμενης βδομάδας θα έχουμε πιθανόν την έκθεση του Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για το Κυπριακό και τη «λύση» του. Η περασμένη βδομάδα πρόσθεσε νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν το χαρακτήρα της προωθούμενης «λύσης». Δηλαδή, το γεγονός ότι θα κινείται εκτός του πλαισίου που όριζαν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η σπουδή τόσο των ΗΠΑ, όσο και της Βρετανίας για τη «λύση» του Κυπριακού μπορεί να εξηγηθεί από την ολοκλήρωση των προετοιμασιών για την επίθεση κατά του Ιράκ, την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στη γεωστρατηγική των πετρελαίων και της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας» και τις γενικότερες ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της «Ευρασίας».

Η ελληνική κυβέρνηση που φαίνεται να αποδέχεται επί της αρχής ένα σχέδιο «λύσης» με τα χαρακτηριστικά της συνομοσπονδίας και την οριστικοποίηση της διχοτόμησης, ψάχνει να βρει «συμμάχους» εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά και πρόθυμους να αναλάβουν ένα μέρος του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη στο Κυπριακό. Είναι γνωστό επίσης ότι από το χαρακτήρα της «λύσης» του Κυπριακού θα επηρεαστούν μια σειρά ζητημάτων όπως η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο «ευρωστρατός», οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ. Θέματα που άπτονται των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων για τη μείωση των οποίων ήδη διαφαίνονται εξελίξεις στον ορίζοντα.

Η ανατροπή, λοιπόν, συνέβη πράγματι: το Κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚΡ) υπό το Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σάρωσε το πολιτικό σκηνικό, αποσπώντας το «εκπληκτικό» ποσοστό του 34,2% στις προχτεσινές εκλογές, που του εξασφαλίζει 363 από τις 550 έδρες της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας. Το μόνο άλλο κόμμα που κατάφερε να εισέλθει στην τουρκική Βουλή, όπως ακριβώς προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, είναι το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της διανδρίας Ντενίζ Μπαϊκάλ και Κεμάλ Ντερβίς, που με κάτι παραπάνω από 19% αναμένεται να καταλάβει 178 έδρες. Διάφοροι ανεξάρτητοι βουλευτές καταλαμβάνουν συνολικά 9 έδρες. Το «εκπληκτικό» για τους αναλυτές είναι πως όλα τα κόμματα της απερχόμενης Βουλής και οι περισσότερες πατριαρχικές και ηγετικές μορφές της τουρκικής πολιτικής έμειναν εκτός αυτής.

Η λαϊκή αποδοκιμασία εκφράστηκε κατ' απόλυτο και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών τρόπο. Η συμπολίτευση του πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (DSP), του Κόμματος Μητέρας Πατρίδας (ΑΝΑΡ) του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Μεσούτ Γιλμάζ και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, υπέστη έναν ηχηρό κόλαφο. Τα κυβερνητικά κόμματα συγκέντρωσαν αποκαρδιωτικά ποσοστά: αντίστοιχα, το DSP 1,29%, το ΑΝΑΡ 5,11% και το ΜΗΡ, το πρώτο κόμμα της προηγούμενης Βουλής, 8,40%. Οχι πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα πήγαν καλύτερα. Το Κόμμα Ορθού Δρόμου (DYP) της Τανσού Τσιλέρ συγκέντρωσε 9,46, κι έμεινε εκτός, το Νεαρό Κόμμα (GP) του Τζεμ Ουζκάν, επιχειρηματία που έγινε λαϊκιστής πολιτικός, 7,25%, το Κόμμα της Ευτυχίας (SP) που προέκυψε από τη διάσπαση του «πολιτικού Ισλάμ» έμεινε στα χαμηλά με 2,52%, ενώ το Κόμμα της Νέας Τουρκίας (YTP) του πολυδιαφημισθέντος Ισμαήλ Τζεμ καταποντίστηκε στο 1,22%.

Συνεχίζεται η κρίση της αμερικανικής οικονομίας, που συμπαρασύρει στη δίνη της και το ιδιωτικοποιημένο ασφαλιστικό σύστημα, ξεκινώντας από το συνταξιοδοτικό τομέα (σελίδα 6)

Καταστατικό - οργανωτικό συνέδριο της ΓΣΕΕ και για τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση», έχει μετατραπεί σε μία εναγώνια προσπάθεια να επιβεβαιώσουν τη δέσμευσή τους στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της υποταγής στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου (σελίδα 9)

Μπόλικο μελάνι καταναλώθηκε το τελευταίο διάστημα για ζητήματα που αφορούν στην «αριστερά». Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έτεινε χείρα φιλίας στην «αριστερά», δηλαδή στο ΣΥΝ. Η ΝΔ υποκριτικά προσποιήθηκε την ανήσυχη, για τον κίνδυνο να απολέσει η «αριστερά» τη δύναμή της, αν τσιμπήσει τα δολώματα που της ρίχνει το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή, ο Συνασπισμός στο μόνιμο μοτίβο της ενότητάς της (σελίδα 10)

Μετά τις δημοτικές εκλογές, η ανησυχία διαφόρων και η σχετική φιλολογία για την «απομόνωση» του ΚΚΕ βρίσκεται σε έξαρση. Δεν είναι, βέβαια, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά, που το ΚΚΕ δέχεται «επίθεση φιλίας», στο όνομα της ενότητας της «αριστεράς». Πρώτος - πρώτος σ' αυτήν την υπόθεση ο ΣΥΝ (σελίδα 11)

Συνέχεια στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών, με συγκριτικά αποτελέσματα για τις νομαρχίες, τόσο σε σχέση με τις εκλογές του 1998, όσο και με τις βουλευτικές εκλογές του 2000. Και, ταυτόχρονα, κάποια στοιχεία για τους συνδυασμούς που στήριξε το ΚΚΕ στους Δήμους της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης (σελίδες 12-13)

Ενσωμάτωση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κυρίως των νεοκαπιταλιστικών χωρών που προέκυψαν από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, με στόχο την ενίσχυση και διαφύλαξη του καπιταλιστικού συστήματος στις χώρες, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου (σελίδες 14-15)