Η εκδήλωση τιμής και μνήμης άνοιξε με την τήρηση ενός λεπτού σιγής, στη μνήμη των συντρόφων μας που δε βρίσκονται πια στη ζωή και του αλησμόνητου Θανάση Παπαρήγα, που πρόσφατα θρηνήσαμε τον απρόσμενο χαμό του. Ο ίδιος ήταν κι αυτή τη φορά «παρών», με τη φωνή του να μας ξεναγεί στα ταραγμένα χρόνια της προεπαναστατικής Ρωσίας και στα γεγονότα που οδήγησαν στην Οχτωβριανή Επανάσταση, όπως τα είχε αποτυπώσει σε ντοκιμαντέρ που είχε επιμεληθεί για την τηλεόραση του «902».

Σχετικό φωτογραφικό υλικό κοσμούσε την αίθουσα της εκδήλωσης, όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούσαν επιπλέον να προμηθευτούν και βιβλία σχετικά με την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Αμέσως μετά, ακολούθησε η απαγγελία του ποιήματος του Μπρεχτ «Καντάτα στην επέτειο του θανάτου του Λένιν», ένα «εγκώμιο στον επαναστάτη», που παραμένει πάντα «θρονιασμένος στη μεγάλη καρδιά της εργατικής τάξης».

Για την Οχτωβριανή Επανάσταση, την ανεξίτηλη σφραγίδα της, τα διδάγματά της, μίλησε ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διευθυντής του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών.

«Ζώντας τώρα τις συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, το κοινωνικό πισωγύρισμα που γνωρίζει η ανθρωπότητα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, συνειδητοποιούμε όλο και πιο πολύ το τι πραγματικά σηματοδότησε η Οχτωβριανή Επανάσταση για τους λαούς και πριν απ' όλα για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου», σημείωσε συνεχίζοντας ο ομιλητής.

Ακολούθως υπογράμμισε: «Οπως κάθε επανάσταση, έτσι και η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση εγκαινιάζει μια νέα ιστορική εποχή. Είναι η εποχή που εμφανίζεται ο σοσιαλισμός ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Γεγονός που σημαίνει ότι έχουν δημιουργηθεί εκείνες οι υλικές προϋποθέσεις που να επιτρέπουν την ανατροπή του καπιταλισμού, που τον καθιστούν κοινωνικά περιττό.

Είναι η εποχή, που απαιτεί από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να αναλάβουν την πρωτοβουλία της μεγάλης ανατροπής, της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας, της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με την πρωτοπόρα δράση και την πολιτική καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Είναι η εποχή, που εγκαινιάζει ένα νέο πολιτισμό, τον προλεταριακό πολιτισμό, νέες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, νέες σχέσεις με τη φύση. Με δυο λόγια. Είναι η εποχή της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ακριβώς επειδή η Οχτωβριανή Επανάσταση σηματοδοτεί την κατάργηση της εκμετάλλευσης, γι' αυτό το λόγο και διαφοροποιείται απ' όλες τις άλλες επαναστάσεις, τις προηγούμενες, οι οποίες έφταναν μέχρι την εναλλαγή των εκμεταλλευτριών τάξεων».

«Αυτός ο στόχος - συνέχισε - που είναι πριν απ' όλα στόχος υλικώς και πολιτικώς προσδιορισμένος, αφορά την παγκόσμια εργατική τάξη. Ο καπιταλισμός, ως κυρίαρχο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, είναι παγκόσμιος. Οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής έχουν εδραιωθεί παντού, η παγκόσμια αγορά έχει, από πολύ χρόνο, σχηματιστεί. Η εκμετάλλευση είναι το βασικότερο γνώρισμα που χαρακτηρίζει την κάθε καπιταλιστική κοινωνία, και την παγκόσμια ως σύνολο.

Εδώ συγκεντρώνεται ο διεθνής χαρακτήρας της Οχτωβριανής Επανάσταση. Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Το γεγονός ότι η επανάσταση ξεκινάει από τη Ρωσία δε δείχνει ότι πρόκειται για μια ρωσική ιδιαιτερότητα. Αντίθετα, καταδεικνύει πως στην ιστορική εξέλιξη η ανθρωπότητα έφτασε στην εποχή της κατάργησης της εκμετάλλευσης, η οποία είναι εφικτή μόνο με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Γι' αυτό, άλλωστε, ο διεθνής αντίκτυπος της Οχτωβριανής Επανάστασης είναι καταγεγραμμένος και αδιαμφισβήτητος. Και όχι μόνον αυτό. Οι εργάτες όλου του κόσμου, επειδή αντιλήφθηκαν πολύ καλά τη διεθνή σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης, εκδήλωσαν με κάθε τρόπο την έμπρακτη αλληλεγγύη τους, τον προλεταριακό τους διεθνισμό, στη νεαρή επαναστατημένη Ρωσία, στους μπολσεβίκους, στους εργαζόμενους της Ρωσίας, στους οικοδόμους της νέας ζωής. Παράλληλα, η Οχτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε το έναυσμα για τη συνολική άνοδο του εργατικού κινήματος και το ξέσπασμα σειράς επαναστάσεων σε άλλες χώρες.

Αυτή τη διεθνή σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης δεν την καταλαβαίνουν μόνον οι εργάτες των άλλων χωρών. Πριν απ' όλα, την καταλαβαίνει η διεθνής καπιταλιστική ολιγαρχία. Γι' αυτό και αντιδρά. Παρεμβαίνει πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά. Με κάθε τρόπο. Η καπιταλιστική περικύκλωση λειτούργησε και αποσκοπούσε στην απομόνωση της επανάστασης.

Η στάση των καπιταλιστικών χωρών και, αντίστοιχα, της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας αποδεικνύει περίτρανα ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν μια υπόθεση αποκλειστικά και μόνον της Ρωσίας. Η ιστορική πραγματικότητα και όπως αυτή εξελίχθηκε δίνει απάντηση, σ' όλους εκείνους (κυρίως τους σοσιαλδημοκράτες και τους αναχωρητές του κομμουνιστικού κινήματος), που διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια.

Ο σκοπός μιας τέτοιας παραποίησης της ιστορικής εξέλιξης είναι προφανής. Να περιοριστεί ο παγκόσμιος χαρακτήρας της σοσιαλιστικής επανάστασης και κατ' επέκταση του σοσιαλισμού, του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος».

Συνεχίζοντας, ο Π. Γεωργιάδης επισήμανε: «Η αλήθεια, όμως, είναι μία και αδυσώπητη. Η ιστορία, στην εξέλιξή της, μας έφερε την Οχτωβριανή Επανάσταση ως ώριμο τέκνο της οργής και της ανάγκης. Ως καρπό των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων στον ίδιο τον καπιταλισμό. Η Οχτωβριανή Επανάσταση άνοιξε το δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Και ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε ως υπαρκτό κοινωνικό σύστημα, που κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που πρόσφερε τεράστια κοινωνική πρόοδο, που έφερε νέες κοινωνικές κατακτήσεις, όχι μόνο στους λαούς που τον οικοδόμησαν, αλλά και στους λαούς των καπιταλιστικών χωρών, που δημιούργησαν πολιτισμό και ιστορία. Κι αυτό είναι ένα ιστορικό κεκτημένο.

Τώρα όλοι ξέρουμε, όχι μόνον εμείς, αλλά και οι αντίπαλοί μας ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να υπάρξει. Εχει μιλήσει η ιστορία γι' αυτόν. Δεν είναι μία ανθρώπινη επινόηση. Δεν είναι απλώς ένα όραμα. Είναι μία πραγματικότητα. Το να αρνηθεί κανείς αυτήν την πραγματικότητα, είναι ταυτόχρονα και αρνητής του σοσιαλισμού, της κοινωνικής προόδου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επαναστάσεις είναι μορφές κοινωνικής ανάπτυξης. Δηλαδή, το να αρνηθείς την επανάσταση, το σοσιαλισμό, είναι σαν να αρνείσαι την κοινωνική ανάπτυξη, την κοινωνική εξέλιξη.

Η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας είναι τεράστια. Είναι τεράστια για την εργατική πολιτική, για την επαναστατική πολιτική. Ο επαναστάτης δεν "παλεύει στον αέρα". Παλεύει, αγωνίζεται, δρα για κάτι που υπάρχει, για κάτι που μπορεί να υπάρξει».

Καταλήγοντας, ο Π. Γεωργιάδης σημείωσε: «Ας σκεφτούμε για λίγο τη μεγάλη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, που διεξάγεται γύρω από την επιχειρηματολογία της αστικής σκέψης για τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Ο στόχος αυτής της επιχειρηματολογίας είναι να καταδείξει ότι δεν υπάρχει σοσιαλιστική προοπτική. Οτι στην καπιταλιστική πραγματικότητα δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, παρά μόνον η προσπάθεια για την υποτιθέμενη καλυτέρευση της αστικής δημοκρατίας. Σε μια εποχή που στον καπιταλισμό, μπροστά στην οργανωμένη δράση των μαζών για πρόοδο, αντιπαρατίθεται η οργανωμένη αντι-δράση δηλαδή η αντίδραση, η μόνη προοπτική για την αστική δημοκρατία είναι να γίνεται όλο και περισσότερο αντιδραστικότερη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτήν την πραγματικότητα ζούμε.

Ο εγκλωβισμός του επαναστατικού και εργατικού κινήματος σε μια τέτοια αδιέξοδη προσπάθεια, αγνοώντας το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ως σοσιαλιστική πραγματικότητα και τη σοσιαλιστική επανάσταση ως επίκαιρη αναγκαιότητα, οδηγεί στην άρνηση του σοσιαλισμού γενικά.

Και υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, που έχουν εγκλωβιστεί σ' έναν τέτοιο δρόμο, που θέλουν να ονομάζονται αριστερές πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και κομμουνιστικές, και που δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να αποτελούν το άλλοθι της αστικής δημοκρατίας, να χρησιμεύουν για τη διάσωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, να παίζουν το ρόλο του αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων και των λαϊκών δυνάμεων.

Γι' αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να δώσουμε τη μάχη της πληροφόρησης γύρω από την τιτάνια προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Τις μεγάλες επιτυχίες και τις κοινωνικές κατακτήσεις. Να υπερασπιστούμε το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Την Οχτωβριανή Επανάσταση».

«Οι σύγχρονες εξελίξεις στον καπιταλισμό, 85 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, φέρνουν στην επιφάνεια τα μεγάλα αδιέξοδα της καπιταλιστικής βάρβαρης πραγματικότητας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται, η εκμετάλλευση των εργαζομένων εντείνεται, η εξαθλίωση των εργαζομένων μεγαλώνει, η κρίση βαθαίνει, οι πόλεμοι είναι στην ημερήσια διάταξη, τα σύνορα αναδιατάσσονται, η αφαίρεση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών κατακτήσεων επεκτείνεται, η κρατική καταστολή των αγώνων των εργαζομένων γίνεται καθημερινή υπόθεση. Επιστρατεύεται η τρομοκρατία.

Σ' αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, η μόνη απάντηση που μπορεί να υπάρξει είναι ο σοσιαλισμός. Ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρος ο σοσιαλισμός, όσο στις μέρες μας. Γι' αυτό και το μήνυμα της Οχτωβριανής Επανάστασης διατηρείται αμετάλλαχτο. Σταθερό. Ελπιδοφόρο».

«Φυσικά, οι κομμουνιστές δε δουλεύουν ερήμην της πραγματικότητας. Η ιστορική εξέλιξη μάς επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη. Μια ήττα. Αυτή η εξέλιξη, όμως, δεν αναιρεί το κύριο, το βασικό. Την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού έδωσε μια βαθιά ανάσα στην αντίπαλη ιδεολογία, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και η ανατροπή του σοσιαλισμού παρουσιάστηκε ως η ιστορική ευκαιρία να επιλυθούν τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων.

Αυτό, όμως, που εισέπραξαν οι εργαζόμενοι ήταν η παραπέρα χειροτέρευση της κατάστασής τους. Οι πόλεμοι, η πείνα, η ανελευθερία. Μέσα από την ίδια τους την πείρα, έχουν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Την ίδια στιγμή, το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, τα κομμουνιστικά κόμματα, ξεχωριστά, αλλά και συλλογικά, οφείλουν να μελετήσουν τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού. Οι κομμουνιστές διδάσκονται από τις ήττες. Χωρίς μηδενισμούς, με κριτική και αυτοκριτική προσέγγιση, είναι ανάγκη να δοθούν απαντήσεις σε ζωτικά ζητήματα που αφορούν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Το κόμμα μας καταβάλλει μια τέτοια προσπάθεια. Εχει προχωρήσει σε εκτιμήσεις για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να ερευνήσει και να βαθύνει σε διάφορες πλευρές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Απ' αυτό το βήμα μπορούμε να πούμε ότι δρομολογήσαμε ορισμένες πρωτοβουλίες για την παραπέρα διερεύνηση και μελέτη αυτών των ζητημάτων».

«Η ιστορία είναι πεισματάρικη, δεν παραιτείται. Η εξέλιξη των κοινωνιών με την αντίστοιχη ωρίμανση της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης θα τραβήξει το δρόμο της. Οποιες δυσκολίες και να παρεμβληθούν, θα ξεπεραστούν, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν. Και ο Οχτώβρης θα μας θυμίζει για πάντα αυτόν το δρόμο», κατέληξε ο Π. Γεωργιάδης.

Associated Press

Χιλιάδες εργαζόμενοι σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας συμμετείχαν σε μαζικές διαδηλώσεις, πορείες και συγκεντρώσεις με την ευκαιρία της 85ης επετείου της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, που διοργάνωσαν οι κομμουνιστές και δυνάμεις της αριστερής αντιπολίτευσης. Μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες, κατάθεση στεφανιών και λουλουδιών στα μνημεία του Λένιν, του Μαρξ, του Στάλιν πραγματοποιήθηκαν και σε πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης, όπως στην Ουκρανία, στη Λευκορωσία, στη Μολδαβία, στην Αρμενία, στη Γεωργία, στην Κιργιζία (όπου φέτος το Φλεβάρη το Κοινοβούλιο καθιέρωσε την 7 Νοέμβρη ως επίσημη γιορτή της «Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης»). Σημειώνουμε ότι, παρά τις προσπάθειες των αστικών κύκλων να ματαιώσουν τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Μεγάλου Οκτώβρη, εκφοβίζοντας τους ανθρώπους μέσω των ΜΜΕ με απειλές «για ταραχές και τρομοκρατικές ενέργειες», οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους οργανωμένα και δεν επέτρεψαν καμία προβοκάτσια.

Στη Μόσχα, πάνω από 50.000 άτομα, εκπρόσωποι 40 αριστερών οργανώσεων της αντιπολίτευσης, κρατώντας κόκκινες σημαίες και πορτρέτα του Β.Ι. Λένιν και άλλων ηγετών της επανάστασης, πορεύτηκαν σε δρόμους της πόλης, περνώντας κοντά από την Κόκκινη Πλατεία για να συγκεντρωθούν λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα, μπροστά στο μνημείο του Καρλ Μαρξ, απέναντι από το θέατρο «Μπολσόι». Ορισμένα από τα πανό έγραφαν «Ο καπιταλισμός είναι πόλεμος» και «Κάτω η αστική τάξη».

Ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης: «Στη χώρα μας δεν υπάρχει σήμερα κυβέρνηση. Είναι μια ομάδα που καταστρέφει όλες τις βασικές αξίες και εισάγει καταστρεπτικούς νόμους. Η έξοδος από το αδιέξοδο δεν είναι δυνατή χωρίς μια νέα πολιτική, χωρίς τις ιδέες του Μεγάλου Οκτώβρη και χωρίς την αναγέννηση του ρωσικού πνεύματος». «Είμαι διεθνιστής, όμως πρέπει να πω πως οι Ρώσοι και το ρωσικό πνεύμα εξαφανίζονται. Υπάρχουν ρωσικά χωριά όπου η θνησιμότητα είναι στα υψηλότερα επίπεδα», τόνισε ο ηγέτης του ΚΚΡΟ. Δήλωσε επίσης ότι πρέπει να αποκρουστούν τα σχέδια των ΗΠΑ για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ με σκοπό την αρπαγή και τον έλεγχο των πετρελαίων. Κατηγόρησε τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τον προκάτοχό του Μπορίς Γιέλτσιν, ότι αποδυνάμωσαν τη Ρωσία. «Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων πρακτικά κατέστρεψαν μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις», υπογράμμισε ο Ζιουγκάνοφ.

Μια άλλη μεγάλη φάλαγγα διαδηλωτών των αριστερών κομμάτων και κινημάτων που την αποτελούσαν: το ΚΕΚΡ-ΚΚΡ, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ενωσης, το Πανενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα Μπολσεβίκων, η Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας της Ρωσίας (μπολσεβίκων), το κίνημα «Προστασία της παιδικής ηλικίας», η οργάνωση «Πρωτοπορία της Κόκκινης Νεολαίας», το κίνημα «Εργαζόμενη Πρωτεύουσα», κρατώντας κόκκινες σημαιούλες με το έμβλημα της ΕΣΣΔ, με κόκκινους φιόγκους στο στήθος, όπως οι επαναστατημένοι ναυτικοί και εργάτες της Πετρούπολης τον Οκτώβρη 1917, συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Οκτιάμπρ, διέσχισαν το κέντρο της πρωτεύουσας και πραγματοποίησαν συγκέντρωση στην πλατεία κοντά στο άγαλμα του Καρλ Μαρξ. Σ' ένα τεράστιο πανό αναγραφόταν: «Θα υπάρξει ένας νέος Οκτώβρης!». Στη φάλαγγα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ενωσης συμμετείχαν εκπρόσωποι και των 15 πρώην Δημοκρατιών της Σοβιετικής Ενωσης, οι οποίοι κρατούσαν ένα τεράστιο έμβλημα της ΕΣΣΔ. Συνθήματα: «Οι εργαζόμενοι της Λευκορωσίας υπέρ της ΕΣΣΔ!», «Οι εργαζόμενοι της Γεωργίας υπέρ της ΕΣΣΔ!», «Κάτω οι αστοί αντεπαναστάτες!», «Κάτω οι πλουτοκράτες που θησαυρίζουν σε βάρος του λαού!», «Δόξα στο Μεγάλο Οκτώβρη!», «Ζήτω η Σοβιετική εξουσία!», «Λένιν, Πατρίδα, Σοσιαλισμός!».

Στη συγκέντρωση μίλησαν ο συμπρόεδρος της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ Ανατόλι Κριουτσκόφ, ο λαϊκός καλλιτέχνης της ΣΟΣΔ Ρωσίας Γιούρι Ναζάροφ και ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ-ΚΚΣΕ Κονσταντίν Νικολάγεφ. Απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένος, ο Νικολάγεφ τόνισε: «Κανείς δε θα μας φέρει το λυτρωμό - ούτε ο Θεός, ούτε ο τσάρος, ούτε ο ήρωας. Ο λαός οφείλει μόνος του, με τα χέρια του να απαλλαγεί από την εξουσία του κεφαλαίου. Ορισμένοι θεωρούν ότι ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας του λαού και της χώρας είναι ο κοινοβουλευτικός δρόμος, ότι, τάχα, πρέπει να εκλεγούν εκείνοι οι βουλευτές που θα ψηφίσουν νόμους προς όφελος του λαού. Εμείς όμως λέμε ότι το λαό θα σώσει μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση που θα εγκαθιδρύσει τη δικτατορία του προλεταριάτου».

Τέλος, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Vtsiom που δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη, 7 Νοέμβρη, το 60% των Ρώσων πιστεύουν πως η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν ένα θετικό γεγονός.