«Αδιαμφισβήτητα η Οχτωβριανή Επανάσταση αποτελεί την πιο σημαντική, από την άποψη της κοσμοϊστορικής της σημασίας και αποστολής, επανάσταση που γνώρισε η ανθρωπότητα», τόνισε ο Π. Γεωργιάδης, αρχίζοντας την ομιλία του και συμπλήρωσε: «Αυτή η εκτίμηση γίνεται, έχοντας πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των κοινωνικών εξελίξεων και των αντίστοιχων γεγονότων, παίρνοντας υπόψη το φορτίο που μεταφέρει ως κληρονομιά και παρακαταθήκη για την πρόοδο και την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου κάθε κοινωνική επανάσταση».

«Ζώντας τώρα τις συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, το κοινωνικό πισωγύρισμα που γνωρίζει η ανθρωπότητα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, συνειδητοποιούμε όλο και πιο πολύ το τι πραγματικά σηματοδότησε η Οχτωβριανή Επανάσταση για τους λαούς και πριν απ' όλα για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου», σημείωσε συνεχίζοντας ο ομιλητής.

Ακολούθως υπογράμμισε: «Οπως κάθε επανάσταση, έτσι και η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση εγκαινιάζει μια νέα ιστορική εποχή. Είναι η εποχή που εμφανίζεται ο σοσιαλισμός ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Γεγονός που σημαίνει ότι έχουν δημιουργηθεί εκείνες οι υλικές προϋποθέσεις που να επιτρέπουν την ανατροπή του καπιταλισμού, που τον καθιστούν κοινωνικά περιττό.

Είναι η εποχή, που φέρνει στο προσκήνιο της ιστορικής εξέλιξης την εργατική τάξη, την πιο κοινωνικά καταπιεσμένη και επαναστατική τάξη.

Είναι η εποχή, που απαιτεί από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να αναλάβουν την πρωτοβουλία της μεγάλης ανατροπής, της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας, της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, με την πρωτοπόρα δράση και την πολιτική καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Είναι η εποχή, που εγκαινιάζει ένα νέο πολιτισμό, τον προλεταριακό πολιτισμό, νέες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, νέες σχέσεις με τη φύση. Με δυο λόγια. Είναι η εποχή της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ακριβώς επειδή η Οχτωβριανή Επανάσταση σηματοδοτεί την κατάργηση της εκμετάλλευσης, γι' αυτό το λόγο και διαφοροποιείται απ' όλες τις άλλες επαναστάσεις, τις προηγούμενες, οι οποίες έφταναν μέχρι την εναλλαγή των εκμεταλλευτριών τάξεων».

«Αυτός ο στόχος - συνέχισε - που είναι πριν απ' όλα στόχος υλικώς και πολιτικώς προσδιορισμένος, αφορά την παγκόσμια εργατική τάξη. Ο καπιταλισμός, ως κυρίαρχο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, είναι παγκόσμιος. Οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής έχουν εδραιωθεί παντού, η παγκόσμια αγορά έχει, από πολύ χρόνο, σχηματιστεί. Η εκμετάλλευση είναι το βασικότερο γνώρισμα που χαρακτηρίζει την κάθε καπιταλιστική κοινωνία, και την παγκόσμια ως σύνολο.

Εδώ συγκεντρώνεται ο διεθνής χαρακτήρας της Οχτωβριανής Επανάσταση. Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Το γεγονός ότι η επανάσταση ξεκινάει από τη Ρωσία δε δείχνει ότι πρόκειται για μια ρωσική ιδιαιτερότητα. Αντίθετα, καταδεικνύει πως στην ιστορική εξέλιξη η ανθρωπότητα έφτασε στην εποχή της κατάργησης της εκμετάλλευσης, η οποία είναι εφικτή μόνο με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Γι' αυτό, άλλωστε, ο διεθνής αντίκτυπος της Οχτωβριανής Επανάστασης είναι καταγεγραμμένος και αδιαμφισβήτητος. Και όχι μόνον αυτό. Οι εργάτες όλου του κόσμου, επειδή αντιλήφθηκαν πολύ καλά τη διεθνή σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης, εκδήλωσαν με κάθε τρόπο την έμπρακτη αλληλεγγύη τους, τον προλεταριακό τους διεθνισμό, στη νεαρή επαναστατημένη Ρωσία, στους μπολσεβίκους, στους εργαζόμενους της Ρωσίας, στους οικοδόμους της νέας ζωής. Παράλληλα, η Οχτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε το έναυσμα για τη συνολική άνοδο του εργατικού κινήματος και το ξέσπασμα σειράς επαναστάσεων σε άλλες χώρες.

Αυτή τη διεθνή σημασία της Οχτωβριανής Επανάστασης δεν την καταλαβαίνουν μόνον οι εργάτες των άλλων χωρών. Πριν απ' όλα, την καταλαβαίνει η διεθνής καπιταλιστική ολιγαρχία. Γι' αυτό και αντιδρά. Παρεμβαίνει πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά. Με κάθε τρόπο. Η καπιταλιστική περικύκλωση λειτούργησε και αποσκοπούσε στην απομόνωση της επανάστασης.

Η στάση των καπιταλιστικών χωρών και, αντίστοιχα, της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας αποδεικνύει περίτρανα ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν μια υπόθεση αποκλειστικά και μόνον της Ρωσίας. Η ιστορική πραγματικότητα και όπως αυτή εξελίχθηκε δίνει απάντηση, σ' όλους εκείνους (κυρίως τους σοσιαλδημοκράτες και τους αναχωρητές του κομμουνιστικού κινήματος), που διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια.

Ο σκοπός μιας τέτοιας παραποίησης της ιστορικής εξέλιξης είναι προφανής. Να περιοριστεί ο παγκόσμιος χαρακτήρας της σοσιαλιστικής επανάστασης και κατ' επέκταση του σοσιαλισμού, του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος».

Συνεχίζοντας, ο Π. Γεωργιάδης επισήμανε: «Η αλήθεια, όμως, είναι μία και αδυσώπητη. Η ιστορία, στην εξέλιξή της, μας έφερε την Οχτωβριανή Επανάσταση ως ώριμο τέκνο της οργής και της ανάγκης. Ως καρπό των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων στον ίδιο τον καπιταλισμό. Η Οχτωβριανή Επανάσταση άνοιξε το δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Και ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε ως υπαρκτό κοινωνικό σύστημα, που κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που πρόσφερε τεράστια κοινωνική πρόοδο, που έφερε νέες κοινωνικές κατακτήσεις, όχι μόνο στους λαούς που τον οικοδόμησαν, αλλά και στους λαούς των καπιταλιστικών χωρών, που δημιούργησαν πολιτισμό και ιστορία. Κι αυτό είναι ένα ιστορικό κεκτημένο.

Τώρα όλοι ξέρουμε, όχι μόνον εμείς, αλλά και οι αντίπαλοί μας ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να υπάρξει. Εχει μιλήσει η ιστορία γι' αυτόν. Δεν είναι μία ανθρώπινη επινόηση. Δεν είναι απλώς ένα όραμα. Είναι μία πραγματικότητα. Το να αρνηθεί κανείς αυτήν την πραγματικότητα, είναι ταυτόχρονα και αρνητής του σοσιαλισμού, της κοινωνικής προόδου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επαναστάσεις είναι μορφές κοινωνικής ανάπτυξης. Δηλαδή, το να αρνηθείς την επανάσταση, το σοσιαλισμό, είναι σαν να αρνείσαι την κοινωνική ανάπτυξη, την κοινωνική εξέλιξη.

Η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας είναι τεράστια. Είναι τεράστια για την εργατική πολιτική, για την επαναστατική πολιτική. Ο επαναστάτης δεν "παλεύει στον αέρα". Παλεύει, αγωνίζεται, δρα για κάτι που υπάρχει, για κάτι που μπορεί να υπάρξει».

Καταλήγοντας, ο Π. Γεωργιάδης σημείωσε: «Ας σκεφτούμε για λίγο τη μεγάλη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, που διεξάγεται γύρω από την επιχειρηματολογία της αστικής σκέψης για τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού. Ο στόχος αυτής της επιχειρηματολογίας είναι να καταδείξει ότι δεν υπάρχει σοσιαλιστική προοπτική. Οτι στην καπιταλιστική πραγματικότητα δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, παρά μόνον η προσπάθεια για την υποτιθέμενη καλυτέρευση της αστικής δημοκρατίας. Σε μια εποχή που στον καπιταλισμό, μπροστά στην οργανωμένη δράση των μαζών για πρόοδο, αντιπαρατίθεται η οργανωμένη αντι-δράση δηλαδή η αντίδραση, η μόνη προοπτική για την αστική δημοκρατία είναι να γίνεται όλο και περισσότερο αντιδραστικότερη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι αυτήν την πραγματικότητα ζούμε.

Ο εγκλωβισμός του επαναστατικού και εργατικού κινήματος σε μια τέτοια αδιέξοδη προσπάθεια, αγνοώντας το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ως σοσιαλιστική πραγματικότητα και τη σοσιαλιστική επανάσταση ως επίκαιρη αναγκαιότητα, οδηγεί στην άρνηση του σοσιαλισμού γενικά.

Και υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις, που έχουν εγκλωβιστεί σ' έναν τέτοιο δρόμο, που θέλουν να ονομάζονται αριστερές πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και κομμουνιστικές, και που δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να αποτελούν το άλλοθι της αστικής δημοκρατίας, να χρησιμεύουν για τη διάσωση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, να παίζουν το ρόλο του αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων και των λαϊκών δυνάμεων.

Γι' αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να δώσουμε τη μάχη της πληροφόρησης γύρω από την τιτάνια προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Τις μεγάλες επιτυχίες και τις κοινωνικές κατακτήσεις. Να υπερασπιστούμε το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Την Οχτωβριανή Επανάσταση».

«Οι σύγχρονες εξελίξεις στον καπιταλισμό, 85 χρόνια μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, φέρνουν στην επιφάνεια τα μεγάλα αδιέξοδα της καπιταλιστικής βάρβαρης πραγματικότητας. Οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται, η εκμετάλλευση των εργαζομένων εντείνεται, η εξαθλίωση των εργαζομένων μεγαλώνει, η κρίση βαθαίνει, οι πόλεμοι είναι στην ημερήσια διάταξη, τα σύνορα αναδιατάσσονται, η αφαίρεση των δημοκρατικών ελευθεριών και των κοινωνικών κατακτήσεων επεκτείνεται, η κρατική καταστολή των αγώνων των εργαζομένων γίνεται καθημερινή υπόθεση. Επιστρατεύεται η τρομοκρατία.

Σ' αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα, η μόνη απάντηση που μπορεί να υπάρξει είναι ο σοσιαλισμός. Ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρος ο σοσιαλισμός, όσο στις μέρες μας. Γι' αυτό και το μήνυμα της Οχτωβριανής Επανάστασης διατηρείται αμετάλλαχτο. Σταθερό. Ελπιδοφόρο».

«Φυσικά, οι κομμουνιστές δε δουλεύουν ερήμην της πραγματικότητας. Η ιστορική εξέλιξη μάς επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη. Μια ήττα. Αυτή η εξέλιξη, όμως, δεν αναιρεί το κύριο, το βασικό. Την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.

Η ανατροπή του σοσιαλισμού έδωσε μια βαθιά ανάσα στην αντίπαλη ιδεολογία, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και η ανατροπή του σοσιαλισμού παρουσιάστηκε ως η ιστορική ευκαιρία να επιλυθούν τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα των εργαζομένων.

Αυτό, όμως, που εισέπραξαν οι εργαζόμενοι ήταν η παραπέρα χειροτέρευση της κατάστασής τους. Οι πόλεμοι, η πείνα, η ανελευθερία. Μέσα από την ίδια τους την πείρα, έχουν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της σοσιαλιστικής προοπτικής.

Την ίδια στιγμή, το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, τα κομμουνιστικά κόμματα, ξεχωριστά, αλλά και συλλογικά, οφείλουν να μελετήσουν τις αιτίες της ανατροπής του σοσιαλισμού. Οι κομμουνιστές διδάσκονται από τις ήττες. Χωρίς μηδενισμούς, με κριτική και αυτοκριτική προσέγγιση, είναι ανάγκη να δοθούν απαντήσεις σε ζωτικά ζητήματα που αφορούν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Το κόμμα μας καταβάλλει μια τέτοια προσπάθεια. Εχει προχωρήσει σε εκτιμήσεις για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να ερευνήσει και να βαθύνει σε διάφορες πλευρές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Απ' αυτό το βήμα μπορούμε να πούμε ότι δρομολογήσαμε ορισμένες πρωτοβουλίες για την παραπέρα διερεύνηση και μελέτη αυτών των ζητημάτων».

«Η ιστορία είναι πεισματάρικη, δεν παραιτείται. Η εξέλιξη των κοινωνιών με την αντίστοιχη ωρίμανση της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης θα τραβήξει το δρόμο της. Οποιες δυσκολίες και να παρεμβληθούν, θα ξεπεραστούν, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν. Και ο Οχτώβρης θα μας θυμίζει για πάντα αυτόν το δρόμο», κατέληξε ο Π. Γεωργιάδης.