Θα ξεκινήσω, λέγοντας ότι είναι πολύ θετικό που κληθήκαμε εδώ απόψε, σε μια ανοιχτή συζήτηση, πάνω στα αποτελέσματα της μάχης των δημοτικών εκλογών και για να δούμε τη δράση μας στα λαϊκά προβλήματα και στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στη σύντομη παρέμβασή μου, θα προσπαθήσω να είμαι λίγο επιγραμματικός, λέγοντας, κατ' αρχήν, τι, κατά τη γνώμη μου, δε συζητάμε απόψε εδώ.

Δε συζητάμε τη θεμελιακή ιδεολογική ταυτότητα του ΚΚΕ, όπως επίσης και τις βασικές πολιτικές θέσεις που αποτελούν το συνεκτικό ιστό της συνεργασίας μας. Δηλαδή, την αντίθεση στην Ευρώπη των πολέμων και του κεφαλαίου, την αντίθεση στη «νέα τάξη πραγμάτων», την αντίθεση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την αντίθεση, δηλαδή, σε όλα αυτά που συνιστούν το νέο Μεσαίωνα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Την ιδεολογική ταυτότητα του ΚΚΕ δεν τη συζητάμε, Μαρξιστές και μη Μαρξιστές, γιατί ο τόπος μας, η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τη διακριτή, αυτοτελή παρουσία του ΚΚΕ. Ο ρόλος του ΚΚΕ δεν έχει τελειώσει. Εχει μπροστά του πολύ δρόμο. Τις βασικές πολιτικές θέσεις δεν τις συζητάμε, γιατί αυτές είναι που μας έφεραν εδώ και συνεργαζόμαστε.

Συζητάμε με ένα κόμμα που μας κάλεσε -τη βασική συνιστώσα της συνεργασίας μας- και είναι φυσικό να φύγουμε από το επιμέρους και να πηγαίνουμε στο πολιτικό το κεντρικό και να ξαναγυρίζουμε. Εγώ δε θα συζητήσω ζητήματα συμμαχιών, θα σταθώ στην ημερήσια διάταξη κατά κάποιον τρόπο, της πρόσκλησης και θα πω ότι αυτά τα ζητήματα των συμμαχιών είναι πολύ σημαντικά, βέβαια, αλλά δεν είναι εδώ σήμερα που θα συζητηθούν.

Εάν δεν είναι αυτά τα πράγματα που δε συζητάμε, τι είναι αυτά που συζητάμε: Συζητάμε το τι έγινε στις δημοτικές εκλογές και τι νομίζουμε ότι πρέπει να γίνει. Το τι έγινε:

Φοβάμαι, φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες ότι τα αποτελέσματα των εκλογών ήτανε πάρα πολύ κακά. Δε θέλω να πάω πολύ πίσω, μακριά, ας μείνω μόνο στο πρόσφατο παρελθόν. Η Αριστερά, το ΚΚΕ, αλλά και όλη η Αριστερά, περιχαρακώθηκε από τη λυσσαλέα επίθεση του δικομματισμού στα όρια της κεντρικής πολιτικής της δύναμης, της βουλευτικής. Αυτό είναι πολύ κακό, γιατί αλίμονο εάν τυχόν το προνομιακό πεδίο της παρέμβασης της Αριστεράς και του ΚΚΕ στην κοινωνία οριοθετηθεί από τα πολύ στενά όρια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης που ένα καλπονοθευτικό σύστημα της τελευταίας δεκαετίας, πάντοτε προσπαθεί να περιορίσει την παρουσία του.

Δεν υποτιμώ, φυσικά, την κοινοβουλευτική παρουσία, σε καμιά περίπτωση. Αυτό για μένα είναι το πιο ανησυχητικό από όλα. Και αυτό είναι που πρέπει να δούμε, και κάνοντας μια μικρή παρένθεση, συμφωνώ με κάποιους από τους προλαλήσαντες, ότι όλη η Αριστερά στριμώχτηκε. Τώρα, αν θέλουμε να μιλάμε για εντυπώσεις και λοιπά, ας μιλάμε. Αλλοι, νηφάλιοι, βλέπουν τα νούμερα και στην Κουμουνδούρου και αλλού, ξέρουν καλά τι έγινε. Η περιχαράκωση είναι απόλυτη. Αυτό το στρίμωγμα που έκανε λοιπόν ο δικομματισμός, πώς απαντιέται.

Και έρχομαι στα ζητήματα του τι κάνουμε: Θα έλεγα ότι το Κόμμα, και λέω το Κόμμα και όχι όλοι, γιατί το Κόμμα είναι που μας κάλεσε και θέλει να ακούσει τις απόψεις μας, με προσοχή, ψυχραιμία και σε ένα βάθος χρόνου, χωρίς οτιδήποτε να κλονίζει συνοχές, θα πρέπει να επικεντρώσει την έρευνά του σε τρία - τέσσερα ζητήματα. Θα τα βαφτίσω έτσι σχηματικά, τακτική, επικοινωνία, πρόσωπα.

Τι εννοούμε με τον όρο «τακτική»: Με βάση του τι δε συζητάμε εδώ απόψε, όταν λέμε τακτική, εννοούμε ακριβώς προσεγγίσεις, έχοντας δεδομένη την ιδεολογική ταυτότητα και τις βασικές πολιτικές θέσεις, που είπαμε δεν τα συζητάμε, μιλάμε για τακτική, πια, στο μαζικό κίνημα: στην Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στο κίνημα της ειρήνης, στην οικολογία, παντού όπου η Αριστερά, έκανε αισθητή την παρουσία της, μέσα στην κοινωνία, δεκαετίες τώρα. Σε αυτά τα ζητήματα, προσωπικά πάντοτε, είχα την αίσθηση, ότι υπήρχε αυτό που θα χαρακτήριζα στο παρελθόν, γιατί τα αποτελέσματα τα πρόσφατα είναι απόρροια της λυσσασμένης επίθεσης του δικομματισμού, που θα ενταθεί και φοβάμαι για τα χειρότερα στις βουλευτικές εκλογές, που θα έρθουν σε έναν ενάμιση χρόνο. Εχω την αίσθηση ότι αυτά τα αποτελέσματα είναι απόρροια κάποιων καταστάσεων, που εξελίχθηκαν όχι ένα μήνα πριν από τις εκλογές, αλλά σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

Προσωπική μου αίσθηση είναι ότι κάπου υπήρχαν περιττές περιχαρακώσεις. Ξεκίνησα μιλώντας για την ιδεολογία και βασικές πολιτικές θέσεις ακριβώς για να μην παρεξηγούμαι. Σε καμιά περίπτωση δε δέχομαι καμία έκπτωση στις βασικές πολιτικές θέσεις. Αλλά κάπου ένιωθα, ότι υπήρχαν κάπου, όχι παντού, κάποιες περιττές περιχαρακώσεις. Αρα, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξουν ανοίγματα στη βάση των θέσεων που συμφωνούμε ή που μπορούμε να συμφωνήσουμε με άλλες δυνάμεις. Δε ζητήσαμε πιστοποιητικά στις χιλιάδες του κόσμου που πορεύτηκε προχτές στην αμερικάνικη πρεσβεία ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ. Εκείνο που συζητήσαμε και διαλεχτήκαμε με άλλες δυνάμεις, ήτανε το βασικό πολιτικό πλαίσιο και τη στιγμή κατά την οποία συμφωνήσαμε, πορευτήκαμε, και δε ζητήσαμε να μας δώσουν πιστοποιητικά για το τι πιστεύουν πάνω στην παγκοσμιοποίηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ένα στο άλλο. Αυτά είναι, λοιπόν, τα ζητήματα της τακτικής.

Δεύτερον, στα ζητήματα της επικοινωνίας, αυτός είναι σύγχρονος όρος, σημαίνει απλοελληνικά, φίλοι και φίλες, ότι κάποιοι από εμάς μπορούμε να πουλήσουμε κάποια πράγματα, κάποιοι άλλοι από εμάς είμαστε πάρα πολύ καλοί για να τα παράγουμε, κάποιοι άλλοι για να τα αποθηκεύσουμε και όλοι μαζί χρειαζόμαστε. Αρα, λοιπόν, θα πρέπει να αναζητηθούνε εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα της επικοινωνίας. Και υπάρχουν πολλοί.

Τρίτον, πρόσωπα. Οχι παντού βέβαια, αλίμονο, αλλά πρέπει να ιδωθούνε τα πρόσωπα, σε σχέση με ύφος και συμπεριφορές. Κάπου, κάποιοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Κακώς, άδικα, να το δεχτώ, αλλά όμως στοίχισε. Και κάποιοι, όταν εμφανίζονται και μιλάνε εξ ονόματος του Κόμματος, εξ ονόματος υμών, τίμιοι, καθαροί αγωνιστές, δεν υπάρχει περίπτωση να τους προσάψει κανείς τίποτα, όμως διώχνουνε κόσμο, δε φέρνουνε.

Αρα, λοιπόν, με δεδομένα όλα όσα είπα, σαν μια κατάθεση προσωπική για το τι δε συζητάμε και το τι συζητάμε, πιστεύω ότι στις επόμενες βδομάδες στους επόμενους μήνες, το Κόμμα που έχει περάσει μεγάλες και μεγαλύτερες φουρτούνες τα τελευταία 85 χρόνια, από την ίδρυσή του 84, θα τα δει όλα αυτά και θα προχωρήσει να βγάλει να σωστά συμπεράσματα, για το καλό όλων μας. Το καλό όλων μας, όχι μόνο του Κόμματος, το καλό του τόπου.

Σύντροφοι, δε χρησιμοποιώ συχνά αυτόν τον όρο, σύντροφοι καλή δύναμη, καλή φώτιση, γιατί σας χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε την καθοδήγησή σας τη σωστή. Ευχαριστώ.