«Μπους, απόλυτος άρχων στο Κογκρέσο», «Ελέγχουν τα... πάντα» (οι Ρεπουμπλικανοί), «Κυρίαρχος του παιχνιδιού πλέον ο πρόεδρος Μπους», «Παντοδύναμος ο Μπους», «Μπους απόλυτος κυρίαρχος», «Ποιος θα τολμήσει τώρα να εκφράσει αντιρρήσεις στον ηγεμόνα Μπους;» (Ενδεικτικοί τίτλοι από τα χτεσινά ρεπορτάζ των εφημερίδων για τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της κυριαρχίας του καθεστώτος της «νέας τάξης», τα τεκταινόμενα στο Λευκό Οίκο έχουν (ολοένα αυξανόμενο) αντίκτυπο σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να χρησιμοποιείται η «νίκη Μπους» για να περάσει ένα κλίμα παντοδυναμίας των ηγεμόνων της «νέας τάξης» και, αντίστοιχα, να εμπεδωθεί η ηττοπάθεια και η υποταγή στους λαούς, η απόσταση είναι τεράστια. Ο «θρίαμβος» Μπους δε σημαίνει, όπως θέλουν να το εμφανίσουν, ότι «λύνονται τα χέρια» των ιμπεριαλιστών για να ματοκυλήσουν το λαό του Ιράκ, για να εντείνουν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», για να επιταχύνουν την επιβολή της «λύσης» στο Κυπριακό... Από την άποψη αυτή οι αντιιμπεριαλιστικές, αντιπολεμικές εκδηλώσεις στη Φλωρεντία ήρθαν την «κατάλληλη στιγμή».

Την ώρα που ο ορίζοντας μαυρίζει επικίνδυνα, το «φόρουμ» στη Φλωρεντία έρχεται να δείξει την άλλη - τη φωτεινή - όψη των πραγμάτων, ότι οι λαοί «είναι εδώ» και αντιστέκονται, ότι μόνον ο συντονισμένος αγώνας τους μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο και την ιλιγγιώδη πορεία προς τη βαρβαρότητα... Κατά τα λοιπά, ο θρίαμβος Μπους ήταν περίπου προδιαγεγραμμένος, αφού ο αμερικανικός λαός στενάζει, πάνω από ένα χρόνο, κάτω από το καθεστώς του φόβου και της τρομοκρατίας, που εξοντώνει όποιον δε σκύβει το κεφάλι. Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» θρέφει τον Μπους, ενώ η απουσία εναλλακτικής λύσης από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων απογοητεύει τις λαϊκές μάζες...