Νέες συστάσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για επιτάχυνση των αντιλαϊκών αλλαγών στο συνταξιοδοτικό και υπέρ της δραστικής μείωσης των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα περιλαμβάνει η ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πορεία της ελληνικής οικονομίας με θέμα την εφαρμογή των γενικών προσανατολισμών των οικονομικών πολιτικών το 2002 στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

H Ελλάδα, σύμφωνα με το κεφάλαιο της έκθεσης που αναφέρεται σ' αυτήν, συγκαταλέγεται μεταξύ των κοινοτικών χωρών που σε γενικές γραμμές θεωρούνται ότι κατέχουν μια «ενδιάμεση» θέση σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή των γενικών προσανατολισμών των οικονομικών πολιτικών για το 2002. Ειδικότερα, υπογραμμίζεται ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στη βάση των κατευθύνσεων της Κομισιόν στον τομέα των δημόσιων οικονομικών, ενώ χαρακτηρίζεται περιορισμένη η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η οποία, όπως επισημαίνεται, είναι αβέβαιο εάν θα είναι επαρκής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα προκύψουν μεσοπρόθεσμα. Χαρακτηρίζονται δε ανεπαρκή τα μέτρα που έχουν ληφθεί για τον έλεγχο των πληθωριστικών πιέσεων και των πρωτογενών δαπανών καθώς και για την εξασφάλιση σταθερής μείωσης του δημόσιου χρέους. Δηλαδή, κατεύθυνση για μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Επιβραβεύονται οι αλλαγές στο χώρο των εργασιακών σχέσεων. Ετσι, σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή των συστάσεων της Επιτροπής για την αγορά εργασίας, αναγνωρίζεται ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος κυρίως στα συστήματα επαγγελματικής κατάρτισης και εκπαίδευσης για τη βελτίωση των προσόντων του εργατικού δυναμικού ως απάντηση στις ανάγκες της αγοράς. Αναγνωρίζονται επίσης τα μέτρα που έχουν ληφθεί για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, ώστε να ενθαρρυνθούν οι πιο ηλικιωμένοι εργαζόμενοι να παραμείνουν στην αγορά εργασίας και τα κίνητρα που έχουν δοθεί στην προώθηση της εργασίας μέσω των φορολογικών μεταρρυθμίσεων για τις κρατήσεις και τις παροχές. Σύμφωνα όμως με την Επιτροπή, τα μέτρα αυτά δεν είναι ακόμη επαρκή.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν παραλείπει να αναγνωρίσει ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος στην επιχειρηματικότητα και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, ενώ επισημαίνεται η μικρότερη πρόοδος στο άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.

Οσον αφορά στους μισθούς, με την έκθεση αυτή στρώνεται το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη συμπίεσή τους, καθώς, όπως εκτιμάται, το 2002 στην Ελλάδα η ονομαστική αύξηση των μισθών ήταν 6,5% σε σχέση με το 2001, η οποία είναι από τις υψηλότερες στην ΕΕ. Η δε πραγματική αύξηση, σύμφωνα πάντα με τους δικούς τους υπολογισμούς, εκτιμάται πως το 2002 ήταν 3,1%, χωρίς όμως εδώ να λαμβάνεται υπόψη ότι η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι δραστικά χαμηλότερη από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επίσης, αναφέρεται ότι η παραγωγικότητα της εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 3,1% το 2002 σε σχέση με το 2001. Πρόκειται για την υψηλότερη αύξηση στους «15», όπου η αντίστοιχη αύξηση ήταν 0,6% και στην ευρωζώνη 0,4%.

Παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα πλαίσια της συζήτησης για την κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κ. Αλυσσανδράκης ανέφερε τα εξής:

«Για να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ΕΕ τα προσαρμόζει στα μέτρα της. Δε δυσκολεύεται να υπερασπίσει τα δικαιώματα πχ. των ομοφυλόφιλων, αποσιωπά όμως το δικαίωμα πρόσβασης στην εργασία, στην υγειονομική φροντίδα, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην άθληση. Παράλληλα, προωθεί συστηματικά τη συρρίκνωση και αφαίρεση δημοκρατικών κατακτήσεων, με πρόσχημα την τρομοκρατία και την παράνομη μετανάστευση.

Η Ευρωενωσική εκδοχή για τα δικαιώματα καταγράφηκε στο λεγόμενο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, τον οποίο το ΚΚΕ έχει καταγγείλει και έχει καταψηφίσει ως ανεπαρκή και παραπλανητικό. Με βάση αυτό το κείμενο κρίνει η έκθεση που συζητούμε, τα δικαιώματα και έτσι δεν περιέχει την παραμικρή αναφορά στη δουλεία των νέων εργασιακών σχέσεων, στη διάλυση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών παροχών. Δεν αντιτίθεται στο πλέγμα των τρομονόμων, ενώ αγνοεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα της Σένγκεν, την αποσιώπηση, διαστρέβλωση, ακόμα και δίωξη ιδεών που ενοχλούν το σύστημα.

Είναι θετικό ότι η έκθεση εντοπίζει μια σειρά παραβιάσεις, όπως βασανιστήρια κρατουμένων, εμπορία ανθρώπων, την αναστολή δικαιωμάτων στη Γένοβα. Είναι επίσης θετικό το ότι ζητά χωρισμό εκκλησίας και κράτους, επικρίνει την παιδική εργασία, επισημαίνει αρνητικές επιπτώσεις των μέτρων κατά της τρομοκρατίας και της νομοθεσίας για το άσυλο και τη μετανάστευση, μιλά για κοινωνική χειραφέτηση των γυναικών.

Η αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά και η ίδια η έκθεση δεν είναι καθόλου ευνοϊκή για την ΕΕ. Η βελτίωση δεν μπορεί να προέλθει παρά από την ένταση της πάλης του λαϊκού κινήματος».