Τις άπορες κορασίδες, οι οποίες εξηπατήθησαν από τον όφι της «ανανεωτικής αριστεράς», μας θύμισε η προχτεσινή ανακοίνωση της ΚΕΔΑ (Κωστόπουλος, Θεωνάς, κλπ.), με αφορμή τη συγκρότηση προεδρείων στην ΕΝΑΕ και την ΚΕΔΚΕ. Τι λέει; Διαβάστε και θα καταλάβετε: «Η συγκρότηση αυτών των προεδρείων όπως και προηγούμενα στην ΤΕΔΚΝΑ υλοποιεί επιλογές σε κεντροαριστερή κατεύθυνση, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις γενικότερες θέσεις, απόψεις και προβληματισμούς του "Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς", καθώς και με πλήθος αυτοδιοικητικές συσπειρώσεις που πρόσφατα έδωσαν τη μάχη ενάντια στο δικομματισμό και στα κεντροαριστερά, κεντροδεξιά του σενάρια».

Και τώρα, τι θα κάνουν, δηλαδή, θα τους υποβάλουν μήνυση..;

Μια από τις σοβαρότερες κατηγορίες, πάνω στην οποία ο Λευκός Οίκος έχει οικοδομήσει την πολεμική του ενάντια στο καθεστώς του Σ. Χουσεΐν ήταν και η δήθεν προσπάθεια του τελευταίου να προμηθευτεί ουράνιο. Επί μήνες -ουσιαστικά όλο το 2002- η κυβέρνηση Μπους επιδείκνυε προς κάθε κατεύθυνση μια σειρά επιστολές, που υποτίθεται πως αποδείκνυαν την προσπάθεια του Ιράκ, να προμηθευτεί ουράνιο από τον Νίγηρα. Οι επιστολές αυτές ήταν η μοναδική απόδειξη και, βέβαια, έτυχαν μεγάλης δημοσιότητας στις ΗΠΑ, έγιναν αντικείμενο συζήτησης στο Κογκρέσο και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ ο Τζ. Μπους τις χρησιμοποίησε, σαν βαρύ πυροβολικό, στην ετήσια ομιλία του, για την «κατάσταση της Ενωσης».

Τι αποκαλύπτεται τώρα; Τόσο η ΣΙΑ, όσο και ειδικοί εμπειρογνώμονες για τα πυρηνικά όπλα, είχαν απορρίψει τις επιστολές, ως πλαστές, από τα τέλη του 2001 ακόμη. Με άλλα λόγια, δηλαδή, η αμερικανική ηγεσία έλεγε ψέματα και, μάλιστα, συνειδητά, με προφανή στόχο την εξαπάτηση των πάντων. Και κάτι ακόμη: Ο Χένρι Ουάξμαν, βουλευτής Καλιφόρνιας του Δημοκρατικού Κόμματος, που είχε ψηφίσει υπέρ του πολέμου για το Ιράκ, θεωρεί πως εξαπατήθηκε και ζητά εξηγήσεις, αλλά κανείς δεν του δίνει σημασία. Ούτε ο Λευκός Οίκος, ούτε τα αμερικανικά ΜΜΕ...

«Αυτοί που κάνουν τον πόλεμο δε θέλουν την Ευρώπη δυνατή. Θέλουν την εξασθένηση της Ευρώπης. Εμείς τι θα κάνουμε, θα παίξουμε το παιγνίδι τους;». Αυτά είπε προχτές ο Κ. Σημίτης. Και είναι γεγονός, βέβαια, ότι και ο συγκεκριμένος πόλεμος είναι μια ακόμη έκφραση - σε τελευταία ανάλυση - των συνεχώς εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ιδιαίτερα αυτών μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ. Γεγονός είναι, επίσης, ότι στη φάση αυτή οι ΗΠΑ σέρνουν τον πολεμικό χορό και φέρνουν σε δύσκολη θέση τις όποιες ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ανταγωνίζονται σήμερα τον αμερικανοβρετανικό άξονα.

Σε ποιους, όμως, τα λέει τα παραπάνω ο Κ. Σημίτης; Στους διαδηλωτές, που καταδικάζουν απερίφραστα και κατηγορηματικά την εισβολή και απαιτούν την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας; Στο λαό μας, που τάσσεται κατά του πολέμου, στη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του; Και, τέλος πάντων, ποιο παιγνίδι παίζει ο Κ. Σημίτης, όταν παρέχει γην, θάλασσα και αέρα στους εισβολείς και διευκολύνει αυτούς που κάνουν τον πόλεμο; Οταν διευκολύνει αυτούς, που θέλουν την εξασθένηση της Ευρώπης, όπως λέει;