Αντιπολεμικό κίνημα | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Αντιπολεμικό κίνημα

Το αντιπολεμικό κίνημα ενοχλεί. Ενοχλεί γι' αυτό που είναι. Μα - κυρίως - ενοχλεί για ό,τι μπορεί να προκαλέσει. Ο άδικος πόλεμος είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό και κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα. Δυο παγκόσμιους πολέμους προκάλεσε ο καπιταλισμός στον 20ό αιώνα. Τέσσερις μεγάλοι πόλεμοι - πέρα από τις περιφερειακές συγκρούσεις - ξέσπασαν στον κόσμο μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού (Κόλπος 1990-'91, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, πάλι Ιράκ). Στις συνθήκες του ανώτερου σταδίου του, του ιμπεριαλισμού, ο καπιταλισμός γεννά τον πόλεμο με τρόπο που γίνεται εύληπτος στα μάτια ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Το κίνημα κατά του πολέμου, εν δυνάμει, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τους φορείς του πολέμου: Κουβαλάει μέσα του το σπέρμα της αμφισβήτησης, συνολικά, του καπιταλιστικού συστήματος.

Από εκεί ξεκινά η αγωνία των αστικών κομμάτων και των «αριστερών» δεκανικιών τους να απονευρώσουν το αντιπολεμικό κίνημα, να το μετατρέψουν σε ένα ανώδυνο για το σύστημα «ευχολόγιο». Στο βαθμό που «τους παίρνει», επιχειρούν να καπηλευτούν το κίνημα, μηρυκάζοντας υποκριτικά - κι αυτοί - το «όχι στον πόλεμο». Αλλά όταν εκείνο που τίθεται στο στόχαστρο είναι το σύστημα που γεννά τους πολέμους, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους.

Τότε, ακριβώς, αρχίζουν τη φτηνή προπαγάνδα. Οπως η κ. Δαμανάκη, που την ακούσαμε προχτές να μεταχειρίζεται τη ...νεοδημοκρατική επιχειρηματολογία του '70(!) περί «καπελώματος» και «κομματικοποίησης» των αγώνων, λέγοντας ότι «το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός» εναντιωνόμενη, ως συνήθως, στο ΚΚΕ...

Προφανώς και το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Τόσο προφανές, όσο και ότι το αντιπολεμικό κίνημα δε χρειάζεται τη «στοργή» όσων θέλουν να το ευνουχίσουν. Ο ευνουχισμός του αντιπολεμικού κινήματος περνά μέσα από την προσπάθεια να μη μετατραπεί σε κίνημα αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Οσο ο λαός φωνάζει κατά του πολέμου, έχει καλώς. Αν, όμως, αρχίσει να φωνάζει κατά του πολιτικού συστήματος που γεννά τους πολέμους, τότε τρέχουν αυτόκλητες ...«μητριές» να το νουθετήσουν.

Εχουν τους λόγους τους, «αριστεροί» και δεξιοί, που στα διαλείμματα των αντιπολεμικών τους περιπάτων, αλά μπρατσέτα με τον κ. Λαλιώτη, επιτίθενται στο ΚΚΕ. Φοβούνται μήπως το αντιπολεμικό κίνημα «ξεστρατίσει». Μήπως οδηγήσει στην πολιτική χειραφέτηση των λαϊκών στρωμάτων από τα κόμματα που είναι υπέρ του καπιταλισμού και, συνεπώς, υπέρ του πολέμου.

Εχουν δίκιο οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ που θέλουν να «κανοναρχήσουν» το αντιπολεμικό κίνημα, στοχεύοντας την «καρδιά» του, τους κομμουνιστές. Γιατί το ΚΚΕ θέλει ο αγώνας κατά του πολέμου να είναι αποτελεσματικός. Και θα είναι αποτελεσματικός εφόσον στο αντιπολεμικό κίνημα ενισχυθούν τα αντιιμπεριαλιστικά, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά του.

Ενα κίνημα που θα απεγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις από τις πολιτικές δυνάμεις που είτε υπογράφουν είτε «σέβονται» τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ για χρήση της Σούδας στον πόλεμο. Ενα πολιτικό κίνημα που θα έχει στόχο να ανατρέψει όχι μόνον τις συνέπειες, αλλά και τα αίτια του πολέμου. Ενα κίνημα που θα τιμωρήσει και θα επιφέρει την ήττα - στο εσωτερικό μέτωπο τουλάχιστον της χώρας - των εκπροσώπων του «είμαστε όλοι Αμερικανοί» και του «είμαστε όλοι με τον καπιταλισμό».

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ