ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο άλλος πόλεμος

Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών οι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας μπορεί να μην τόλμησαν να πουν λέξη για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, βρήκαν όμως πολλά να τους ενώνουν στη μεταπολεμική «αξιοποίηση» - εκμετάλλευση του Ιράκ. Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα, αντιμετώπισαν και το σύνολο των οικονομικών θεμάτων της ΕΕ. Το πώς δηλαδή -ακόμα και σε συνθήκες πολέμου- το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, παρά τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς του, θα προωθήσει ακόμα πιο αποτελεσματικά τις πολιτικές αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, τη βαθύτερη εκμετάλλευση των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Γι' αυτό καμία διαφωνία δεν επισκίασε τη Στρατηγική της Λισαβόνας στην οποία, σύμφωνα με τα κείμενα των Συμπερασμάτων, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων τοποθετείται στο επίκεντρο. Τρία χρόνια μετά την υιοθέτηση της Στρατηγικής της Λισαβόνας, σήμερα σε συνθήκες πολέμου το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, διά στόματος Σιράκ, Μπλερ, Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Σημίτη... διακήρυξε την απαίτηση για παραπέρα μεταρρυθμίσεις στις εθνικές αγορές εργασίας. Ολοι τους, ανεξαιρέτως σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι, νέα και παλιά μέλη, συμφώνησαν ότι για να γίνει ανταγωνιστική η ευρωπαϊκή οικονομία, χρειάζεται μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα της εργατικής δύναμης, περισσότερη ευελιξία και χαλάρωση των περιοριστικών στοιχείων, που εμποδίζουν το απόλυτο στύψιμο των Ευρωπαίων εργατών.

Την ώρα που... εναγωνίως αναζητούσαν την «ενωμένη» Ευρώπη απέναντι στην ιμπεριαλιστική επέλαση σε βάρος των λαών της Γης, όλοι τους έμεναν αμετακίνητοι, στο στόχο τους για καθήλωση των μισθών, στη διασύνδεση των ημερομισθίων με την παραγωγικότητα. Ανάλογα στα Συμπεράσματα υπογραμμίζεται η ανάγκη για περαιτέρω υλοποίηση των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και ειδικότερα στην κατάργηση της πρόωρης αποχώρησης από την εργασία, την αύξηση της απασχόλησης στις μεγαλύτερες ηλικίες. Δηλαδή την παραμονή μεγάλου αριθμού εργαζομένων, όχι μέχρι τη σύνταξη, αλλά μέχρι το θάνατο..! Αυτή είναι η περίφημη «ενεργός γήρανση» που προωθούν.

Ολα τούτα επιβεβαιώνουν, ότι ακόμα και σε συνθήκες πολέμου, η επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, όχι μόνο δεν ανακόπτεται αλλά αντίθετα εντείνεται. Με την ίδια αποφασιστικότητα που οι ιμπεριαλιστές εκτοξεύουν τους «Τόμαχοκ» και τις βόμβες ακριβείας πάνω στα κεφάλια των Ιρακινών, με την ίδια αποφασιστικότητα δίνουν τη μάχη για να πετύχουν στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μπορεί να εμφανίζονται προσωρινά διχασμένες για την τακτική τους στον πόλεμο του Ιράκ. Είναι όμως όλες μαζί ταγμένες, και μάλιστα διά παντός, στη στρατηγική τους απέναντι στην εργατική τάξη της Ευρώπης, στις κατακτήσεις της και στα δικαιώματά της.

Η στοχοπροσήλωση που έδειξε το «πολιτικό απαράτ» των Βρυξελλών -την ώρα που όλη η ανθρωπότητα βυθίζεται στον τρόμο και το σκοτάδι του ιμπεριαλιστικού πολέμου- είναι πράγματι «αξιοθαύμαστη». Είναι ταυτόχρονα και ένα «μάθημα», στους Ευρωπαίους εργαζόμενους, για το πώς το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, έχουν υψηλή αντίληψη των ταξικών του συμφερόντων. Και είναι αυτός ένας πρόσθετος λόγος, το εργατικό κίνημα, στον ξεσηκωμό του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να ενισχύσει τη δράση του σε όλα τα μέτωπα του ταξικού πολέμου.

Ταυτόχρονα με τις βόμβες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέρες τώρα, οι στρατιωτικοί αναλυτές - και περισσότερο απ' όλους οι Αμερικανοβρετανοί - λένε και γράφουν, ότι η εισβολή, η κατάληψη του Ιράκ και, τελικά, η νίκη των αμερικανικών και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων θα είναι ουσιαστικά ένας περίπατος. Παραθέτουν, επίσης, διάφορα στοιχεία, για την ασύγκριτη υπεροπλία των αμερικανικών έναντι των ιρακινών Ενόπλων Δυνάμεων, και συμπληρώνουν, ότι η συντριπτική ήττα του Σ. Χουσεΐν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου καθώς και το μετέπειτα δωδεκαετές εμπάργκο έχουν κάνει τις τελευταίες σκιά του παλιού τους εαυτού. Και, βέβαια, δεν απέχουν πολύ απ' την πραγματικότητα τα προηγούμενα, αν και οι πρώτες μέρες της εισβολής μόνο με περίπατο δε μοιάζουν και μπορεί το πολεμικό εγχείρημα των Αμερικανοβρετανών να αποδειχτεί ακόμη δυσκολότερο, αν βρει μπροστά του έναν ξεσηκωμένο και αντιστεκόμενο λαό.

Ετσι ή αλλιώς, όμως, και ανεξαρτήτως του πόσο περίπατο θα κάνουν οι εισβολείς στο Ιράκ, τα προηγούμενα έρχονται σε καταφανή αντίθεση με το γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών πιστεύει, ότι οι ΗΠΑ απειλούνται σοβαρά από το Ιράκ και ζουν μέσα σ' ένα απίστευτο κλίμα τρομο-φοβίας και τρομο-υστερίας. Το προαναφερόμενο κλίμα καλλιεργείται μήνες τώρα, από το Λευκό Οίκο, τις μυστικές υπηρεσίες, τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τηλεοπτικά δίκτυα και αποτελεί ένα μόνο μέρος του ψυχολογικού πολέμου. Περιττό, βέβαια, να συμπληρώσουμε, ότι το κλίμα αυτό είναι ο καθοριστικός παράγοντας της όποιας υποστήριξης και ανοχής έχει ο Τζ. Μπους από τους Αμερικανούς πολίτες.

... κορυφώνεται και ο ψυχολογικός πόλεμος

Τα προηγούμενα, βέβαια, αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος του πολύμορφου ψυχολογικού πολέμου, που ξεδιπλώνεται σε όλον τον κόσμο και έχει βασικό του στόχο τους λαούς και τα αντιπολεμικά τους αισθήματα. Πάμπολλοι είναι αυτοί, που φροντίζουν για το κατάλληλο φιλτράρισμα των ειδήσεων και των τηλεοπτικών εικόνων. Που φροντίζουν για τη δημιουργία των ανάλογων εντυπώσεων και τη διαμόρφωση του ευνοϊκού ή -τουλάχιστον- λιγότερου εχθρικού κλίματος για το συντελούμενο έγκλημα και τους θύτες, τη διασπορά σύγχυσης, την καλλιέργεια του αποπροσανατολισμού, κλπ., κλπ. Από την ειδική υπηρεσία, που έχει διαμορφώσει το Αμερικανικό Πεντάγωνο, την αντίστοιχη υπηρεσία στο αρχηγείο των δυνάμεων εισβολής, στο Κατάρ, η οποία έχει προσλάβει μέχρι και σκηνοθέτες του Χόλιγουντ, τους περίπου 400 δημοσιογράφους, που έχουν «ενσωματωθεί» στις στρατιωτικές μονάδες εισβολής και μεταδίδουν όσα και ό,τι οι αρμόδιοι αξιωματικοί επιτρέπουν, μέχρι τα επιτελεία των μεγάλων διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και τηλεοπτικών δικτύων και πολλούς, πολλούς ακόμη, είτε παίρνουν συνειδητά μέρος σ' αυτή την εκστρατεία, είτε αναμασούν ασυνείδητα τα όσα πολύμορφα σκορπίζουν τα επιτελεία του ψυχολογικού πολέμου.

Συνένοχοι

Δώσαμε γη και ουρανό

στου κόσμου τους κοπρίτες

μα να το κρύψουν

προσπαθούν

οι ψεύτες κυβερνήτες,

από τον πόλεμο μας λεν

κρατούνε ...αποστάσεις

κι ας εξορμούνε

οι σφαγείς,

κι από δικές μας βάσεις!

* * *

Στο βρόμικο τον πόλεμο

έχουνε βάλει πλάτη

κι ας νίβουνε τα χέρια τους

οι ψεύτες σαν πιλάτοι,

για τη σφαγή που γίνεται

έχουν κι αυτοί ευθύνη

και ο λαός

εκτός του Μπους

πρέπει κι αυτούς

να φτύνει!

Ο οίστρος

Ελάχιστο παράδειγμα

Ενα ελάχιστο παράδειγμα των όσων προαναφέρονται αποτελούν και αρκετά απ' όσα διαβάζουμε ή ακούμε, τις μέρες αυτές, από τις εγχώριες εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, σχετικά με τις πολεμικές εξελίξεις. Για παράδειγμα, παρότι κάθε λογικός, απλά και μόνον, άνθρωπος γνωρίζει ότι έχουμε να κάνουμε με μια ωμή και απροκάλυπτη εισβολή, έναν άδικο και παράνομο πόλεμο, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις εισβολής ονομάζονται συμμαχικές δυνάμεις. Η ρίψη χειροβομβίδων στο αμερικανικό γενικό αρχηγείο, στο Κατάρ - ανεξάρτητα ποιος και γιατί το έκανε - χαρακτηρίστηκε αμέσως, ως τρομοκρατική ενέργεια. Ανάλογα χαρακτηρίζεται η όποια ενδεχόμενη πράξη δολιοφθοράς και σαμποτάζ, μέσα στις γειτονικές με το Ιράκ χώρες, παρότι οι τελευταίες ανήκουν στις δυνάμεις εισβολής και - το λιγότερο - βρίσκονται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση με τον γείτονά τους. Αντίθετα, οι τουλάχιστον απάνθρωποι και βάρβαροι μαζικοί βομβαρδισμοί της ιρακινής πρωτεύουσας, όπως και των άλλων πόλεων, δε χαρακτηρίστηκαν τρομοκρατικοί, παρότι οι πάντες καταλαβαίνουν ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος τους. Να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν τον ιρακινό λαό, να κάμψουν το ηθικό του, ώστε να αποδεχτεί χωρίς αντίσταση το «μοιραίο» της ιμπεριαλιστικής κατοχής της χώρας του.