Μέρες τώρα, οι στρατιωτικοί αναλυτές - και περισσότερο απ' όλους οι Αμερικανοβρετανοί - λένε και γράφουν, ότι η εισβολή, η κατάληψη του Ιράκ και, τελικά, η νίκη των αμερικανικών και βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων θα είναι ουσιαστικά ένας περίπατος. Παραθέτουν, επίσης, διάφορα στοιχεία, για την ασύγκριτη υπεροπλία των αμερικανικών έναντι των ιρακινών Ενόπλων Δυνάμεων, και συμπληρώνουν, ότι η συντριπτική ήττα του Σ. Χουσεΐν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου καθώς και το μετέπειτα δωδεκαετές εμπάργκο έχουν κάνει τις τελευταίες σκιά του παλιού τους εαυτού. Και, βέβαια, δεν απέχουν πολύ απ' την πραγματικότητα τα προηγούμενα, αν και οι πρώτες μέρες της εισβολής μόνο με περίπατο δε μοιάζουν και μπορεί το πολεμικό εγχείρημα των Αμερικανοβρετανών να αποδειχτεί ακόμη δυσκολότερο, αν βρει μπροστά του έναν ξεσηκωμένο και αντιστεκόμενο λαό.

Ετσι ή αλλιώς, όμως, και ανεξαρτήτως του πόσο περίπατο θα κάνουν οι εισβολείς στο Ιράκ, τα προηγούμενα έρχονται σε καταφανή αντίθεση με το γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών πιστεύει, ότι οι ΗΠΑ απειλούνται σοβαρά από το Ιράκ και ζουν μέσα σ' ένα απίστευτο κλίμα τρομο-φοβίας και τρομο-υστερίας. Το προαναφερόμενο κλίμα καλλιεργείται μήνες τώρα, από το Λευκό Οίκο, τις μυστικές υπηρεσίες, τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και τηλεοπτικά δίκτυα και αποτελεί ένα μόνο μέρος του ψυχολογικού πολέμου. Περιττό, βέβαια, να συμπληρώσουμε, ότι το κλίμα αυτό είναι ο καθοριστικός παράγοντας της όποιας υποστήριξης και ανοχής έχει ο Τζ. Μπους από τους Αμερικανούς πολίτες.