Ολα τα είχαν προβλέψει τα αμερικανοβρετανικά επιτελεία του πολέμου, εκτός από ένα. Οι εδαφολογικές συνθήκες του Ιράκ γενικά και της ερήμου ειδικά, οι δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες, το ενδεχόμενο χρήσης χημικών και βιολογικών όπλων, κλπ, κλπ, είχαν προβλεφτεί και είχαν παρθεί τα απαραίτητα μέτρα. Το μόνο, που δεν υπολόγισαν -αν δεν περίμεναν το ακριβώς αντίθετο- ήταν η γενναία και σθεναρή αντίσταση των Ιρακινών. Το γεγονός πως δε βρίσκουν απέναντί τους μόνο τις ιρακινές ένοπλες δυνάμεις ή τις μονάδες της προεδρικής φρουράς, αλλά έναν ολόκληρο λαό, που τους αντιμετωπίζει εχθρικά, ως δυνάμεις εισβολής, και αντιστέκεται με όποιον τρόπο μπορεί. Αυτό μεταδίδουν οι ανταποκριτές των διαφόρων ειδησεογραφικών πρακτορείων και ΜΜΕ, από το Ιράκ και τις γειτονικές χώρες. Αυτό ομολογούν, με τον έναν ή άλλο τρόπο, ακόμη και οι επιτελείς των εισβολέων, καθώς κάνουν λόγο, για «τρομοκράτες», «αντάρτικες μονάδες» κλπ.

Και μπορεί, βέβαια, η συντριπτική τεχνολογική υπεροχή και υπεροπλία των εισβολέων, να αποβεί, τελικά, υπέρτερη της σθεναρής αντίστασης των Ιρακινών. Το σίγουρο είναι, όμως, ότι η «απελευθερωτική» ρητορεία των πρώτων, όσο και τα «οράματά» τους, για την οικοδόμηση μιας «δημοκρατίας», που θα χρησιμεύσει ως μοντέλο για την ευρύτερη περιοχή, έχουν ήδη κατακουρελιαστεί. Ως δυνάμεις εισβολής αντιμετωπίζονται σήμερα οι ιμπεριαλιστές, ως δυνάμεις κατοχής θα αντιμετωπίζονται αύριο, στο απευκταίο ενδεχόμενο επικράτησής τους.