Με το βλέμμα στραμμένο, πλέον, κατά κύριο λόγο στην ιρακινή πρωτεύουσα, η ανθρωπότητα ολόκληρη παρακολουθεί την «τελική ευθεία» της εισβολής στο Ιράκ. Οι Αμερικανο-βρετανοί επιτελείς, τα τελευταία 24ωρα, καλλιεργούν με επιμέλεια ένα κλίμα πανηγυρικής προέλασης και δε χάνουν ευκαιρία να αναφερθούν στα συντριπτικά πλήγματα που έχουν καταφέρει στις ιρακινές δυνάμεις.

Η εικόνα από τα πεδία των μαχών όσο κυλούν οι μέρες τόσο πιο θολή γίνεται. Ουδείς είναι σε θέση να συμπεράνει τι ακριβώς συμβαίνει ή έχει συμβεί στις πόλεις του νοτίου Ιράκ, που εδώ και περισσότερο από δύο βδομάδες σφυροκοπούνται ακατάπαυστα από αέρος και εδάφους. Ουδείς γνωρίζει τις ακριβείς απώλειες εκατέρωθεν. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, εκτός από το λιμάνι του Ουμ Κασρ και τις γύρω περιοχές που μετά από αλλεπάλληλες διαψεύσεις βρίσκονται υπό τον έλεγχο των εισβολέων, δεν έχει καταστεί δυνατό, λόγω των αμερικανοβρετανικών απαγορεύσεων, να προσεγγίσουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις τις πολιορκούμενες, επί μέρες, πόλεις, που αργοπεθαίνουν βομβαρδιζόμενες ανηλεώς από δίψα, πείνα, έλλειψη φαρμάκων.

Επίσης βέβαιο είναι ότι η «επιχείρηση απελευθέρωση του Ιράκ» δεν έγινε δεκτή από τον ιρακινό λαό «με λουλούδια», όπως οι εισβολείς υποστήριζαν ή επιθυμούσαν. Η ιρακινή λαϊκή αντίσταση ήταν, τελικά, αυτή που προκάλεσε «σοκ και δέος» στους εισβολείς. Ηταν αυτή που ανάγκασε, κατά κοινή ομολογία, το στρατιωτικό επιτελείο στην Ντόχα του Κατάρ, να εγκαταλείψει τα «περί περιπάτου» και να επιλέξει την τακτική της «περικύκλωσης» όλων των αστικών κέντρων με αποκορύφωμα την τραγική Βασόρα, που βρίσκεται σε πολιορκία από την αρχή, σχεδόν, των εχθροπραξιών. Ηταν ο παράγοντας που οι εμπνευστές των προληπτικών επιθέσεων και του νέου αμερικανικού δόγματος δεν μπορούσαν να υπολογίσουν και να προβλέψουν.

Τα «πλήγματα ακριβείας» των εισβολέων ξεκληρίζουν οικογένειες τριών γενεών, ισοπεδώνουν συνοικίες, ακρωτηριάζουν παιδιά, ορφανεύουν σπίτια, αιματοκυλίζουν αγορές, γεμίζουν τους νεκροθαλάμους και τους διαδρόμους των νοσοκομείων όπου οι γιατροί καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες χωρίς να έχουν, τις περισσότερες φορές, ούτε αναισθητικό για τις χειρουργικές επεμβάσεις ή τους ακρωτηριασμούς. Ενώ η ιρακινή έρημος ποτίζεται στο αίμα και ένας από τους πολυτιμότερους, ιστορικά, τόπους της ανθρωπότητας μακελεύεται, ένας άλλος «πόλεμος», αυτός της μοιρασιάς, λαμβάνει διαστάσεις «ανοιχτής σύρραξης».

Οι «σύμμαχοι» Βρετανοί δέχονται ακατάπαυστα «φίλια πυρά», όχι μόνο στο πεδίο των μαχών αλλά και σε αυτό των μεταπολεμικών κερδών, το οποίο ο Λευκός Οίκος έχει, ήδη, μοιράσει με συμβόλαια στις επιχειρήσεις ή στις θυγατρικές των επιχειρήσεων που στελεχώνονται από τους αξιωματούχους του. Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ άκουσε πλην δεν απάντησε, στο αίτημα της ΕΕ, διά στόματος της προεδρίας της, της Ρωσίας και πολλών άλλων για ανάληψη από τον ΟΗΕ της ευθύνης «ανοικοδόμησης» του Ιράκ, κίνηση που, πιθανότατα, θα έδινε περιθώριο διεκδίκησης «μεριδίου» και σε αυτούς. Τα σενάρια για το «μεταπολεμικό» Ιράκ διαδέχονται το ένα το άλλο, και όλοι σπεύδουν να έχουν ένα «διπλωματικό λόγο» στη διαμόρφωσή του. Και όλα αυτά, ενώ ο ιρακινός λαός ξεκληρίζεται για τα συμφέροντά τους από τις βόμβες τους, τα όπλα τους ή τη σιωπή τους. Μέσα από τα συντρίμμια της χώρας του και της ζωής του, ο ιρακινός λαός επιμένει να αντιστέκεται, γι' αυτό και είναι, ήδη, νικητής.