Στη νήσο των Αζορών, ο πρώην εφοριακός και εδώ και χρόνια ηγέτης του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, στο πλευρό του Τζορτζ Μπους και του Τόνι Μπλερ, με την παρουσία και συναίνεσή του, προσέδωσε τον τίτλο της «συμμαχίας», που κατόπιν βαπτίστηκε «συμμαχία των προθύμων», σε αυτούς που ήθελαν να εξαπολύσουν τον πρώτο προληπτικό πόλεμο στην ιστορία.

Πολλοί έδειξαν να ξαφνιάστηκαν απ' την επιλογή του Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Απορούσαν, με ορθάνοιχτα τα μάτια! Μα πώς είναι δυνατόν; αναρωτιούνταν, ξεχνώντας εντέχνως ότι η Ισπανία είχε άμεση αντίδραση στην ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ, με ταχεία αποστολή δυνάμεων στον Κόλπο και τη, χωρίς συζητήσεις, παροχή διευκολύνσεων στις αμερικανικές δυνάμεις αποκλεισμού μέσω των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Τορεχόν. Ας μη λησμονούν ότι και πάλι η Ισπανία πρωτοστάτησε και παρείχε αντίστοιχες διευκολύνσεις στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, επίσης παράνομος αφού δεν είχε την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ας μη λησμονούν, ότι δύο χρόνια πριν, κατά την πρώτη περιοδεία του Αμερικανού Προέδρου Τζορτζ Μπους στην Ευρώπη και ενώ και οι πέτρες είχαν ξεσηκωθεί για να υποδεχτούν κατά τον αρμόζων τρόπο τον Αμερικανό Πρόεδρο, διαδηλώνοντας κατά του πολέμου των άστρων, της απεμπόλησης της ΑΒΜ, τη μη κύρωση εκ μέρους των ΗΠΑ της συμφωνίας του Κιότο - ο Αθνάρ που είχε την τύχη να είναι ο πρώτος που θα τον υποδεχόταν σε ευρωπαϊκό έδαφος, έδωσε «γην και ύδωρ» στον Αμερικανό Πρόεδρο και κυρίως τη συναίνεσή του και πάλι, στον πόλεμο των άστρων.

Ας μη λησμονούν ότι αυτή η κυβέρνηση του Χοσέ Μαρία Αθνάρ, είναι από τις πρωτοπόρες χώρες επί ευρωπαϊκού εδάφους, πάλι μαζί με τη Βρετανία, που προώθησαν τα πρώτα αντιτρομοκρατικά μέτρα και τη συνεργασία με τη CIA και το FBI, κατά τις υποδείξεις της κυβέρνησης Κλίντον και όχι φυσικά του «θρησκειομανούς» Μπους. Η δράση της ΕΤΑ και του ΙΡΑ αντιστοίχως, ήταν αρκετές ώστε να αποτελέσουν την αφορμή προώθησης μίας σειράς σαρωτικών μέτρων που έφθασαν για την περίπτωση της Ισπανίας, πριν αρκετούς μήνες, στην απαγόρευση ενός βασκικού κόμματος, του Ερι Μπατασούνα, με αντιπροσώπευση τόσο στο τοπικό Κοινοβούλιο όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο. Ας μη λησμονούν ότι με αφορμή τις συλλήψεις για την τρομοκρατία - 17Ν και ΕΛΑ - έφεραν ως παράδειγμα προς μίμηση την ορχηστρωμένη από το Λαϊκό Κόμμα «λαϊκή αυθόρμητη αντίδραση στην ΕΤΑ» χειροκροτώντας την πολιτική της κυβέρνησης Αθνάρ.

Τώρα έχουν μείνει με τα χέρια μετέωρα: «Μη μπορώντας να κατανοήσουν τους λόγους αυτής συμμαχίας»!

Πράγματι, απορίας άξιο αυτό το μούδιασμα! Η συμμαχία αυτή της Ισπανίας με τις ΗΠΑ και δευτερευόντως με τη Βρετανία, είναι κίνηση τακτικής και όχι στρατηγικής επιλογής, υπό το πρίσμα βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων οφειλών, κυρίως μέσω της προώθησης της ενεργειακής εταιρίας, αποκλειστικά ισπανικών συμφερόντων «Repsol-YPF» και προστασίας των συμφερόντων της στη Λατινική Αμερική, καθώς σήμερα αποτελεί το δεύτερο σε δύναμη, παγκοσμίως, επενδυτή στην αμερικανική υποήπειρο μετά τις ίδιες τις ΗΠΑ. Το κυριότερο όμως, είναι ότι θέλουν να επιτύχουν την ενίσχυση της Ισπανίας στους κόλπους της ΕΕ και να την αναδείξουν ως ένα κυρίαρχο πόλο εντός της Ευρώπης.

Η επιδίωξη του στόχου αυτού συνιστά τον άξονα της πολιτικής της Ισπανίας, του καθόλου αμελητέου ισπανικού κεφαλαίου, εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον.

Καταρχήν, η γειτνίασή της με ένα Μαγκρέμπ που δονείται από το ισλαμιστικό κίνημα και των κακών σχέσεων των χωρών αυτών με την πρώην αποικιακή δύναμη της περιοχής, τη Γαλλία, ήταν η καλύτερη αφορμή για την Ισπανία να διεισδύσει πολύμορφα. Σε Αλγερία, Τυνησία, Μαρόκο αλλά και Δυτική Σαχάρα οι ισπανικές εταιρίες κυριολεκτικά αλωνίζουν, ενώ ήδη έχει δημιουργηθεί και το υπόστρωμα για νεο-αποικιακές σχέσεις διά μέσου και της πολιτιστικής εισβολής, αφού η Ισπανία, έχει εδώ και χρόνια ειδικά κονδύλια στον προϋπολογισμό της για τη στήριξη και εξάπλωση ινστιτούτων γλώσσας, εκμάθησης της ισπανικής εννοείται, σε αυτές τις χώρες και ειδικά στην περίπτωση της Αλγερίας, μίας χώρας εξαιρετικά πλούσιας σε φυσικό αέριο, τουλάχιστον, ειδικά προγράμματα υποτροφιών για φοίτηση σε ισπανικά Πανεπιστήμια, κ.ά.!

Αντιστοίχως, εκμεταλλευόμενη τις ουσιαστικά «συγγενικές σχέσεις», λόγω γλώσσας αλλά και καταγωγής, με τις πρώην αποικίες της στην αμερικανική υποήπειρο, αποτέλεσε και την πύλη της Ευρώπης προς τη Λατινική Αμερική.

Ενδεικτικό είναι ότι μέχρι πρότινος η ισπανική αεροπορική εταιρία «Iberia», μονοπωλούσε σχεδόν τις μετακινήσεις με την Ευρώπη και όχι μόνο, μέχρι τη στιγμή όπου, κυρίως, η γερμανική «Lufthansa» μπήκε δυναμικά στην αγορά. Παράλληλα, η ΕΕ στον εμπορικό πόλεμο, το γνωστό «πόλεμο της μπανάνας» με τις ΗΠΑ, είχε προκληθεί εξαιτίας των ειδικών προνομιακών δασμών αγροτικών προϊόντων από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, προτάσσοντας ως επιχείρημα το πρώην αποικιακό καθεστώς, της Ισπανίας πρωτίστως. Η Ισπανία λειτούργησε ως «Δούρειος ίππος» για τη διείσδυση της ΕΕ στην τεράστια και πολύ πλούσια σε πρώτες ύλες αγορά της Λατινικής Αμερικής μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Βέλγιο εκμεταλλεύονται αυτές τις σχέσεις για να προωθηθούν και να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Ετσι, η Ισπανία προκειμένου να εξασφαλίσει τις επενδύσεις και τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου συμμαχεί εδώ και χρόνια με τις ΗΠΑ, ενώ η εξεγερσιακή κατάσταση που επικρατεί σε όλη την υποήπειρο, παρέχει ακόμη μεγαλύτερη δυνατότητα στην Ισπανία να λειτουργήσει ως θεματοφύλακας και των αμερικανικών συμφερόντων προς ίδιον όφελος τελικά - αφού και μόνο η σκέψη «γιάνκις», είναι αρκετή να προκαλέσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην πλειονότητα του πληθυσμού, από την Αργεντινή ως το Μεξικό.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της συμμαχίας, η εκ παραλλήλου δράση ΗΠΑ και Ισπανίας, το Σχέδιο Κολομβία, που εκπονήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή από την κυβέρνηση Κλίντον, για την εξάλειψη του «κινδύνου του εμπορίου και παραγωγής ναρκωτικών», ουσιαστικά για την εξάλειψη των ανταρτικών οργανώσεων των «Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας - Στρατός του Λαού» (FARC-EP) και «Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός» (ELN) αλλά και οι πολύμηνες απόπειρες πραξικοπήματος και ανατροπής διά μέσου «των απεργιών» της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, υπό τον Ούγο Τσάβες Φρίας. Ο διαγκωνισμός της Ισπανίας με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και κυρίως του Γάλλους και άλλλους Ευρωπαίους, αποκαλύφθηκε και στην περίπτωση της Βενεζουέλας, όπου Βέλγοι και Γάλλοι πολιτικοί είχαν ταχθεί αναφανδόν υπέρ Τσάβες εν αντιθέσει με την Ισπανία που πρωτοστατούσε στις προσπάθειες ανατροπής μαζί με τις ΗΠΑ!

Ενας διαγκωνισμός αυτών των συγκεκριμένων κρατών, που γίνεται φανερός και στην περίπτωση του πολέμου κατά του Ιράκ. Ευρωπαϊκές εταιρίες, όπως π.χ. η γαλλοβελγική «TotalElfFina», έχουν επισυνάψει συμβόλαια ύψους 20 δισ. δολαρίων με το καθεστώς του Χουσεΐν, υπερσκελίζοντας τις ΗΠΑ και τα οποία παραμένουν ανενεργά εξαιτίας του εμπάργκο. Αλλά με τον πόλεμο δε θα έχουν καμία αξία πια. Πιθανώς!

Οι επιδιώξεις είναι δεδομένες, εντούτοις, αναγνωσμένες και πασίγνωστες πια, ακόμη και στην ίδια την Ισπανία, όπου έχουν αρχίσει να ξεπερνούνται ψευδαισθήσεις - όπως η Βαρκελώνη, το νέο Παρίσι ή νεοαποικιακή δύναμη - αφού η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για τους ίδιους τους Ισπανούς που μαστίζονται από την ανεργία, τις εξαιρετικά χαμηλές αποδοχές, αναγκάζοντας ορισμένες φορές τους Ισπανούς να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο!

Ετσι, η πρόσφατη «συμμαχία των προθύμων», έχει προκαλέσει τεράστια κοινωνική αναταραχή. Δημοτικοί σύμβουλοι και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, υπό τη διογκούμενη λαϊκή οργή, εξαναγκάζονται να παραιτηθούν για να περισώσουν ό,τι μπορούν, η κυβέρνηση Αθνάρ παλινωδεί μην αποφεύγοντας να θυμίζει ενίοτε τον Φράνκο, όταν κάνει λόγο για «κομμουνιστο-σοσιαλιστικό-εθνικιστική υποκίνηση», τη στιγμή που ολοένα και συχνότερα τα συνθήματα κατά του πολέμου, παραχωρούν τη θέση τους σε αυτά κατά της κυβέρνησης και ειδικά του Αθνάρ, ενώ σύσσωμος ο ισπανικός τύπος κάνει λόγο για «εμφυλιακό κλίμα» και μέρες του '36.